“මේ ගානට කිව්වාම ඇතිනේ”
ඥානසිරි කොත්තිගොඩ.
ජාතික ජන බලවේගයේ (NPP) නායකයෙක්වන කුරගමගේ දොන් ලාල්කාන්ත ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ (JVP) දේශපාලන මණ්ඩල සභිකයාගේ වීඩියෝ කතාබහක් පසුගිය දිනක අහන්නට ලැබුණා. ඔවුන් රාජ්‍ය බලය ලබාගත්තාට පසු ප්‍රතිවාදීන් මර්ධනය කොට ඉදිරි ආර්ථික සැලැස්ම ගෙනියන්නේ කොහොමද කියල යම් හෙළිදරව්වක් මේ වීඩියෝ කතාබහේදී සිදුකරනවා.
ප්‍රතිවාදීන් මර්ධනය කිරීමේ විධික්‍රමය පිළිබඳ පූර්ණ සැලැස්ම නොකියා “මේ ගානට කිව්වාම ඇතිනේ” යි කියමින් ඒ ප්‍රමානයට කිව්වාම සිංහල කාටත් වැටහෙන බව ඔහු තහවුරු කරනවා. ලාල්කාන්ත මේ නොකියා කියන්නේ බොහෝ සිංහල බෞද්ධයන් මර් ධනය ආශක්තවූවන් හා ඒවායේ දිග පළල ගැන මනා අවබෝධයක් තිබෙනා බව.
නමුත් මට හිතෙන්නේ ඒ ගානට කිව්වට මදියි කියලා. ඒ නිසා ලාල්කාන්ත නොකියන මර්ධන න්‍යාය, මර් ධනය ලක්වන්නේ කවුරුන්දැයි විමසා බලන්න ඕන. ඒ වෙනුවෙන් ජවිපෙ ඉතිහාසයේ ක්‍රියාකාරීත්වයන්, ජවිපෙ පය ගහගෙන ඉන්න සමාජ බලවේගයන්, අනාගත ආර්ථික සැලසුම් ගැන හෝ අවම වශයෙන් අධ්‍යයනයක් කරන්න ඕන. ලාල්කාන්ත කියන්නේ කුමක්දැයි අපි ඊට පෙර බලමු.
ඔහු මෙහෙම කියනවා. “ලෙනිනුත් කියල තියෙන විදියට අපි බලයට ආවට පස්සේ මේ තියෙන සතුරු ප්‍රතිවිරෝධතා තව සිය දහස් ලක්ෂ වාරයකින් වැඩිවෙනව. අඩු වෙන්නෙ නැහැ. ඒකට තමයි රාජ්‍ය බලය තියෙන්නෙ. ජනතාව බලය දෙන්නේ රට ගොඩනගන්න වගේම ඒ බලය කඩාකප්පල් කරන අය වෙනුවෙනුත් තීන්දු ගන්න. ඒ ගානට කිව්වාම ඇතිනේ. ” ලාල්කාන්තලා රාජ්‍ය බලය අරගෙන ගොඩනඟන්නේ කම්කරු පඞක්ති ආඥාදායකත්වයක් නම් ඇත්තෙන්ම ඒ ගානට කිව්වාම හොඳටම ඇති. නමුත් ලාල්කාන්තලා ගොඩ නඟන්නේ එවන් රාජ්‍යක්ද? නෑ.
පරණ රුසියන් මොඩල් අපේ ඔලුවේ නෑ.
ඒබව ලාල්කාන්තම කියනවා,” දැන් මේ සමහරු හිතාගෙන ඉන්නවා මහා පරිමාන ව්‍යාපාරිකයෝ කරගෙන යන ඔක්කොම වැඩ ටික අපි රජයට පවරගෙන රජයෙන් මේවා කරගෙන යාවි කීයල. පරණ රුසියන් මොඩල් ඔලුවේ තියාගෙන තමයි මෙහෙම හිතන්නේ. මහා පරිමාන ව්‍යාපාරිකයන් අපට අවශ්‍යයි. ඒ ඔක්කොම එකතු කරගෙන ගහන ගේමක් තීයෙන්නේ” ලාල්කාන්ත සෝවියට් දේශයද කීප වරක් මතක් කරමින් අපි එහෙම නොවෙයි, එහෙම කරන්නේ නෑ කියමින් මේ දිවුරා පොරොන්දු වෙන්නේ මොකක්ද? රුසියාවේ ලෙනින් බලය අරගෙන මහා පරිමාන කොම්පැණිවල බලය කමකරුවන්ගේ සභාවන්ට පැවරුවා වගේ අපි එහෙම කරන්නේ නෑ කියලනෙ.
මොකද මැයි පෙලපාලිවල මාක්ස්, ලෙනින්ගේ විශාල ප්‍රමානයේ ඡායාරූප අරගෙන යනනිසා, රතුපාට තොප්පි දාන නිසා, සන්නද්ධ කැරලි දෙකක් කරපු නිසා බොහෝ දෙනා හිතාගෙන ඉන්නවා ජවිපෙ කියන්නේ මාක්ස් ලෙනින්වාදී පක්ෂයක් කියලා. නමුත් ජවිපෙ දේශපාලණ මණ්ඩල සභික කේ.ඩී. ලාල්කාන්ත අද පළමු වරට කියනවා ගල් බනිස් කිව්වාට ගල් නෑ වගේ, කිඹුලා බනිස්වල කිඹුල්ලු නෑ වගේ, “අපිගැන එහෙම හිතන්න එපා. එහෙම නොවේ අපී” කියලා. ඇත්තෙන්ම ජවිපෙ පිළිබඳ මෙතෙක් තිබුණු මිත්‍යා සිතුවිල්ලෙන් ජනතාව මුදවා ගැනීමට කරන්නා වූ මේ ප්‍රකාශයට ලාල්කාන්තට ස්තුති කරනවා කිව්වාම ඇතිනේ.
එවගේම මේ සංධර්භය තුළ ඉඳලා ජවිපෙ දේශපාලන මණ්ඩල සභිකයාගේ කතාවට සවන් දුන්නාම ප්‍රශ්න ගණනාවක් මතුවෙනවා. ඒ නිසා තමයි ” මේ ගානට කිව්වාම ඇතිනේ ” කිව්වාට මදියි කියන්නේ.
ලෙනින් කිව්වේ මහප‍රිමාන කොම්පැණිකාරයන්ගේ, බැංකු හිමියන්ගේ, ඉඩම්හිමි රදළයන්ගේ ප්‍රාග්ධන අයිතිය හා සමාජ බලය ඔවුන් යටතේ මෙතෙක් සිටි සේවකයන්ගේ අතට පත්වීම ඒ අය එකත්පස්ව පිළිගන්නේ නැහැ කියල. ඒනිසා ඔවුන් අහිමිවී යන තමන්ගේ ස්ථානය යළි අත්පත් කරගැනීමට දිවි පරදුවට තබා සටන් කරාවි කියලා. ලෙනින් කිව්වා වාගේම රුසියාවේ එහෙම වුනා.
ඉඩම් හිමි රදලයන්, කොම්පැණිකරුවන් සතුරු ප්‍රතිවිරෝධතා ලක්ෂ දහස් ගණනින් එකතුවුනා. එහෙම එකතුවෙලා සාර්ගේ හමුදාවේ සිටි කොර්නිලොෆ් කියන හමුදා නිලධාරියාගේ නායකත්වයෙන් සන්නද්ධ කැරැල්ලක් ආරම්භ කළා. ලෙනින් හා ට්‍රොට්ස්කි වැඩකරන ජනතාවගේ ශක්තියෙන් හා සන්නද්ධ බලයකින් ඒ කැරැල්ල පරාජය කරලා තමයි කම්කරුවන්ගේ බලය රුසියාවේ තහවුරු කළේ. ඒ හදපු ආණ්ඩුවට තමයි කිව්වේ සෝවියට් දේශයේ කම්කරු පඬ්ක්ති ආඥාදායකත්වය කියලා.
නමුත් ලාල්කාන්තලා බලය අරගෙන කොම්පැණිකාරයන්, බැංකු හිමියන්, ධනපතියන් එක්ක සහජීවනයෙන් තමයි රජය පවත්වාගෙන යනවා කියන්නේ. කොටින්ම කියනවනම් රාජ්‍ය නෙමේ රජය විතරයි වෙනස් වෙන්නෙ. බෝතල් අලුත් උනාට පරණ වයින්ම තමයි. රජයේ කාර්යාලවල තියෙන අගමැති, මැති ඇමති ෆොටෝ විතරයි වෙනස් වෙන්නේ. එතකොට ලාල්කාන්තලා හදනවා කියන රජයට විරුද්ධ බලවේග විය හැක්කේ කවුද? ඒකට උත්තරයක් ඔහුගේ ප්‍රකාශය තුළම තියෙනවා.
ලාල්කාන්ත කියනවා ” දේශපාලන බල තරඟය විසින් හැදෙනවානේ වෛරය වගේ එකක්. අපි බලය ගත්තාට පස්සේ මේ වෛරය කියන එක ඉවර කරනවා. පළිගැනීම කියන එක ඉවර කරනවා.” යි කියලා.
දේශපාලන බල තරඟයේදී වෛරය, පළිගැනීම සමාජගත කළේ, දේශපාලන සංස්කෘතියක් බවට පත් කළේ ජවිපෙම තමයි. “පළා බබා අපට එපා, කොළඹට කිරි අපට කැකිරි” . අබ්බගාත පළාත් සභා බලයක් හෝ දෙමළ ජනයාට ලබාදීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටියවුන් මරා දැම්මා. දණෙන් පහළ එල්ලා ගෙන ගොස් පොළොවෙන් උඩට පස් කඳු නොගසා වළලන ලෙස අනඥාවන් නිකුත් කළා. දක්ෂ කලාකරුවෙක් වූ නන්දන මාරසිංහ පොළේ සෙරෙප්පු විකුණමින් සිටියදී මරා දැම්මේ පක්ෂය හැර ගිය නිසා.
පීඩිත ජන කොටසක් මරා දැමීමට 2009 දී රාජපක්ෂලාගේ යුද අයවැය ජයග්‍රහනය කරවූවා. ජාත්‍යන්ත‍රයෙන් යුද අපරාධ චෝදනා එල්ල වෙද්දී අද රනිල් කියන්නාක් මෙන් ” අපගේ යුද අපරාධ හොයන්න ඔබලා දෑත් පිරිසිඳුව එන්න” යි 2009 දී කිව්වේ ජවිපෙ නායකයෙක්වන විජිත හේරත්. ඉතිහාසය පුරා ජවිපෙ සිංහල බෞද්ධ ම‍ර්දනකාරී රාජ්‍ය බලය එක්ක සම්මුතිගත වූවානම් ඒ අන්කවරකටවත් නෙමේ පීඩිත ජාතීන් මර්දනය වෙනුවෙන්. ඒ නිසා මර්දනය වෙනුවෙන්නම් කප් ගහලා ඉන්නේ. මේ ගානට කිව්වාම ඇතිනේ.
ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල, ලෝක බැංකුව, ඉංදියාව, ධනපතියන් ගැන, කොම්පැණිකාරයන් ගැන වෛරයක්, පළිගැනීම් තමයි ඉගැන්නුවේ. මේ ලැයිස්තුව ලාල්කාන්තලා ගේ නව ප්‍රතිවාදී ලැයිස්තුව ත‍රම්ම දිගු එක්ක වෙන්න පුලුවන්.
මේ විදියට මෙතෙක් කලක් වැපිරූ දේ අස්වැන්න නෙළාගන්න පුළුවන් කියන පිපාසාවෙන් තමයි ජවිපෙ අද ඉන්නේ. ඒ නිසා එයට සරිලන ලෙස ජවිපෙ ඉහළ නායකත්වය විසින් පැරණි ප්‍රතිපත්ති මූලධර්ම පවා වෙනස් කළ බව අඟවමින් අලුත් සූට් තමයි අඳින්නේ. දේශපාලන, සමාජ, ආර්ථික පමනක් නෙමේ ජාත්‍යන්තර, කලාපීය සම්බන්ධතාවන් පවා දැන් වෙනස් බව කියනවා. ඒත් පරහක් තියෙන්නේ උදු වපුරා තල නෙළාගන්නේ කොහොමද කියලා. ඒ කියන්නේ ජවිපෙ පැරණි සමාජ පදනම මේ ගමනට එක්වරම නම්මා ගන්න පුලුවන්වන්ද? බැරිද ? කියන උභතෝකෝටිකය.
එතැනදී තමයි තමන් වැපිරූ පැරණි උදු තව දුරටත් වැඩෙන්නේ නම් ග්‍රැමොක්සෝන් පාරක් දීලා නව වගාව වෙනුවෙන් අලුත් බිමක් සකස් කරගන්න වෙන්නේ. නැතිනම් අළුත් ගමනක් යන්න බෑ. මේකට නම් රනිලුත් එක පයින් කැමතිවේවි. මොකද රනිල්ට පිලාත් වගේ දෑත් හෝදා ගන්න පුලුවන් මම මේ කිසිදේකට නෑ කියලා. නියෝජ්‍ය නායක කරූ ජයසූරිය ඇතුළු 17 ක් මහින්දට දීල වර්ග සංහාර යුද්ධයේ අයවැය සම්මත කරන්න පිරිස් දුන්නත් යුද අපරාධකාරයෝ උනේ රාජපක්ෂලා විතරයි. 88 – 89 තරුණ තරුණියන් 60 දාහක් විතර ඝාතනයේ චූදිතයා උනේ පහළ පඬ්ක්තියෙන් ආපු ආර්. ප්‍රේමදාස. ආඳා මාළු ඉරටෙන් කනවා කියන්නේ, ඌරාගේ මාළු ඌරාගේම පිටේ තියල කපනව කියන්නේ මේ දේශපාලන ගේම් වලට තමයි.
මෙතැනදි වෙන්නේ ජවිපෙ බලයට ගේන ඓතිහාසික සමාජ බලවේග හා අලුතින් කැඳවා ගනිමින් තිබෙන බලවේග ජවිපෙ විසින් අත්හරින ලද මූලධර්ම අතර සහජීවනයට වඩා ප්‍රතිවිරෝධයක් ගොඩ නැඟීම. ගැටුමක් ආරම්භවීම. වතුර තිබෙන භාජනයකට අලුතින් වතුර දානකොට භාජනයේ තිබුණ වතුර පිටාර ගලනව. ඒක ප්‍රමානාත්මක වෙනසක් උනොත් අනතුරුදායකයි. හැබැයි ඒක නියාමයක්. ඉතිං ලාල්කාන්තලාගේ මර්දනයේ පළමු ගොදුරු බවට පත් වන්නේ කවුරුන්ද කියලා මේ ගානට කිව්වාම හොඳටම ඇතිනේ.
ජාතික ජන බලවේගයේ (ජාජබ) ආණ්ඩුවක් පවත්වාගෙන යෑම වෙනුවෙන් ආයෝජකයන් හා විශ්‍රාමික ත්‍රිවිධ හමුදා සාමූහිකය යන බලවේග දෙක විතරක් බලමුළු ගන්වා තිබීමත් මේ මර්දන කතාවට අපූර්වට ගැලපෙනව. රජයක් “ප්‍රතිවාදීගෙන්” ආරක්ෂා කර ගැනීමට “දේශප්‍රේමී නායකත්වයක්” යටතට මේ බලවේග දෙක එකතු වුනාම හොඳටම ඇති. මේ බලවේග දෙක බලමුළු ගැන්නුවා හැර කම්කරුවන්, ශිෂ්‍යයන්, සිංහල බෞද්ධ නොවන ජන කොටස් ඔවුන් සුවිශේෂී ලෙස මෙතෙක් සලකලා නැති බවත් යම් ගානකට මතකයේ තියා ගත්තොත් හොඳයි.
ත්‍රිවිධ හමුදා සාමූහිකයේ මංගල සමුළුවේදී ජාජබ යේ ජාතික ආරක්ෂක ප්‍රතිපත්තිය එළි දැක්වූවේ, යුද සමයේ නැගෙනහිර ආඥාපති වූ විශ්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් අරුණ ජයසේකර. මොහු එක්සත් ජාතීන්ගේ සාම සාධක හමුදා රාජකාරියේ ඉන්නා කාලයේ අණ දුන් බලඇණිය ලිංගික අපචාර චෝදනා ලබා හයිටි (Haiti) රාජ්‍යයෙන් පිටමං කළා. මේකේ ඇත්ත නැත්ත මේ දක්වා කිසිඳු රජයක් හෝ හමුදාව විසින් විමර්ෂණයට ලක්කරලා නැහැ. එවගේම ජාජබ ඇතුළු විපක්ෂය මේ පිළිබඳවත් කිසිම තැනක ප්‍රශ්න කරළාත් නැහැ.
එවන් පසුබිමක අනුර කුමාර දිසානායක NPP නායකයා විසින් ඔවුන්ගේ මංගල ආණ්ඩුවේ ආරක්ෂක ඇමති ධූරයට නම්කර තිබෙන්නේ විශ්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් අරුණ ජයසේකර. ඉතිං ලාල්කාන්තලා දැනටමත් මාක්කරගෙන ඉන්න අයට හා ඒ ආන්ඩුවට විරුද්ධ වූවන්ට ලැබෙන සබ්බුව කොහොමද කියලා මේ ගානට කිව්වාම හිතා ගන්න පුලුවන්නේ.
ලිපිය කෙටි කරන්න ඕන නිසා මේ ගානට ඇහුවාම ඇති කියලයි මම හිතන්නේ. දැන් අපි හිතමු පළමුවෙන්ම තියන්නේ පාර්ළිමේන්තු මැතිවරණය කියලා. ඒකෙන් ලාල්කාන්තලා ජාජබ ආණ්ඩුවක් පිහිටුවනවා. නමුත් රනිල් තමයි ජනාධිපති. ලාල්කාන්තලා ආණ්ඩුව ගෙනි යන්නේ රනිල් එක්ක එකතු වෙලාද? නැතිනම් ඒ ජන බලයෙන් රනිලුත් එලවලා අනුර ජනාධිපති කරනවද? එහෙම අහන්නේ මේ වෙලාවේ ලංකාවට විදේශයෙන් ලැබෙන සියලු ආධාර උපකාර ලැබෙන්නේ රනිල් නිසා. රනිල් කියන්නේ ඇමරිකාවේ හා බටහිර බලවතුන්ගේ කොළඹ නියෝජිතයා.
පොලොන්නරු දිස්ත්‍රික්කයේ දෙවැනි වැඩිම මනාප‍යෙන් පත්වුනු අමාත්‍ය රොෂාන් රණසිංහ ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලයේ ෂම්මි එළවන්න ගියා. අන්තිමට ලියුම අතටම දීල තමයි රොෂාන් ගෙදර එළෙව්වේ. ලංකාවේ නිල නොලත් පාලිකාවවන ඇමරිකන් ජූලිචන්ලගේ ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ එළවන්න ගියොත් කොහොමට තියේවිද? අච්ච‍රට මෙච්චරක් නම් මෙච්චරට කොච්චරක්ද කියල තිබුණාම ඇතිනේද?
ඒ කොහොම වෙතත් මේ ගානට ලියලා මදි කියලා හිතුන නිසා ජවිපෙ දේශපාලන මණඩල සභික කේ.ඩී. ලාල්කාන්ත පටන් ගත්ත වගේ ලෙනින්ගේ පාඨයකින්ම ලිපිය අවසන් කරන්න හිතුනා.
“මැද මාවතක් නොමැත. රදළ උරුමක්කාරයින්ද, බුද්ධිවාදීන්ද, පුංචි වංශවත් මහත්වරුන්ද, නරක පොත් වලින් නරකට උගත් අයද මැද මාවතක් ගැන සිහින දකිති. ලෝකයේ කිසිම තැනක මැද මාවතක් නොමැත. තිබෙන්නටද පුළුවන් කමක්ද නැත. එක්කෝ ධනපති ආඥාදායකත්වය, නැතිනම් කම්කරු පඬ්ක්ති ආඥාදායකත්වයය. දහනවවැනි ශතවර්ෂයේ මෙය උගෙන ගැනීමට අසමත් වූ අයෙක් වෙතොත් හේ මෝඩයෙකි.”
මේ ප්‍රකාශය ලාල්කාන්තලාට නම් මේ ගානට කියලා මදිය.
ඥානසිරි කොත්තිගොඩ.
