By Raju Prabath Lankaloka
ஒரு சர்வாதிகார வெறி பிடித்த ஆட்சியாளரும் மக்கள் அதிகாரத்திற்கு முன் மண்டியிட வேண்டியிருக்கும் என்பதை மீண்டும் உறுதிப்படுத்திய கோத்தபாய இராஜபக்ஷ ஜூலை 9 அன்று தனது உத்தியோகபூர்வ இல்லத்தையும் அலுவலகத்தையும் விட்டு வெளியேற வேண்டியிருந்தது. பலத்த பாதுகாப்பு காரணமாக ஊடுருவ முடியாத ஜனாதிபதியின் உத்தியோகபூர்வ இல்லம், ஜனாதிபதி செயலகம், பிரதமரின் உத்தியோகபூர்வ இல்லம் ஆகிய மூன்று இடங்களும் சுருக்கமான நேரத்திற்குள் மக்களின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவரப்பட்டன.
பிலிப்பைன்ஸில் மார்கோஸ், சிலியில் பினோசெட், ஈரானின் ஷா மற்றும் துனிசியாவில் பென் அலி உட்பட வெகுஜன எதிர்ப்புகளை எதிர்கொண்டு அதிகாரத்தில் இருந்து பின்வாங்கிய இழிந்தவர்களின் நீண்ட பட்டியலில் கோத்தபயவின் பெயர் சேர்க்கப்பட்டது. இதை எழுதும் போது, அவர் நாட்டை விட்டு மாலத்தீவுக்கு சென்றிருப்பது உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது. கடைசியில் கூட, அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செய்து நாட்டை விட்டு தப்பிச் செல்ல பொதுப் பணத்தில் பராமரிக்கப்பட்ட விமானப்படை விமானத்தைப் பயன்படுத்தினார்.
மக்கள் செய்த மாபெரும் தியாகத்தால் மக்கள் போராட்டம் இந்த வெற்றியைப் பெற்றது. துரோக மற்றும் பிற்போக்குத்தனமான ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் நோக்கத்தில் பல மாதங்களாக இலங்கை முழுவதும் பரவிய போராட்டத்திற்கு மில்லியன் கணக்கான மக்கள் பங்களித்தனர். அவர்களில், சுமார் பத்து போராளிகள் கொல்லப்பட்டனர் மற்றும் நூற்றுக்கணக்கான போராளிகள் காயமடைந்தனர். அவர்கள் அனைவருக்கும் எங்கள் ஒற்றுமையையும் சகோதர நன்றியையும் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.
மக்கள் போராட்டங்களில் கலந்து கொண்டு அந்த தியாகங்களை செய்தது ஒரு அரசாங்கத்தை தூக்கி எறிந்து அதேபோன்ற மற்றொரு முதலாளித்துவ ஆட்சியை ஆட்சிக்கு கொண்டு வருவதற்காக மட்டும் அல்ல. ஜூலை 9ம் தேதியும் அதற்குப் பிறகும், மீண்டும் ஆட்சிக்கு வர சந்தர்ப்பவாதமாக ஆதாயம் தேடும் இத்தகைய கட்சிகளை மக்கள் எவ்வளவு வெறுக்கிறார்கள் என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. மக்களைப் பேரழிவிற்கு இழுத்துச் செல்லும் இந்த அமைப்பை முழுவதுமாக மாற்ற வேண்டும் என்பதே மக்களின் விருப்பம். தற்போதுள்ள முறையால் மக்கள் சோர்ந்து போயுள்ளனர். இந்த அமைப்பிலிருந்து விடுபட வேண்டும் என்ற ஆசை அவர்களுக்கு அதிகம்.
ஆனால், இப்போது நடக்கும் சம்பவங்கள் வேறுவிதமாக காட்டுகின்றன.
தற்போது, ‘UPFA’ பல குழுக்களாக பிரிந்துள்ளது. ராஜபக்ச ஆதரவாளர்கள் தங்கள் பாதுகாப்பிற்காக ரணில் விக்கிரமசிங்கவுடன் முன்னோக்கி செல்ல விரும்புகின்றனர். அதற்காக தற்போதுள்ள அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் உட்பிரிவுகளில் தொங்கப் பார்ப்பார்கள். இதனால்தான் நெருக்கடிக்கு தீர்வு காண தற்போதுள்ள அரசியலமைப்பு கட்டமைப்பிற்குள் சிக்கிக் கொள்ளக் கூடாது என்று தொடர்ந்து கூறி வந்தோம். குறிப்பாக இது போன்ற நெருக்கடியின் மத்தியில், தற்போதுள்ள அரசியலமைப்பு கட்டமைப்பு நெருக்கடிக்கு வலுவான பங்களிப்பை அளித்துள்ளது என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தால், நெருக்கடிக்கு வழிவகுத்த அதே அரசியலமைப்பிற்குள் அடைத்து வைத்து தீர்வு காண்பதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் இல்லை. இராஜபக்ஷ ஆதரவாளர்களின் கேவலமான தந்திரங்களை பொருட்படுத்தாமல், ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் பொதுமக்களின் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டு வெளியேற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படும்.
ராஜபக்சக்களும் அவர்களின் நெருங்கிய பாதுகாவலர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் நீக்கப்பட்டாலும், இடைக்காலம், அனைத்துக் கட்சிகள் என முன்மொழியப்பட்ட நிர்வாகங்கள், சில முகங்களை மாற்றிக்கொண்டு, அதே ஏமாற்றுக்காரர்களைப் பயன்படுத்தி, இருக்கும் முறையைத் தொடரும். அமெரிக்காவும், மேற்கத்திய ஏகாதிபத்திய நாடுகளும், இந்தியாவும் இந்த மாதிரியான நிர்வாகத்தை அமைப்பதற்கு திரைமறைவில் செயல்படுகின்றன என்பது தெளிவாகிறது. ஆரம்பம் முதலே சட்டத்தரணிகள் சங்கம் முன்வைத்த பிரேரணைகளின் நோக்கமும் அதுவே.
இவ்வாறு உருவாக்கப்பட்ட எந்த அரசாங்கமும், மக்கள் எதிர்கொள்ளும் பொருட்களின் தட்டுப்பாடு, பணவீக்கம், வேலை இழப்பு, நாட்டின் கடன் சுமை, அந்நிய கையிருப்பு குறைவு போன்ற பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வு காணும் திறன் கொண்டதாக இருக்காது. ஆனாலும், ஆட்சியில் ஒரு ‘தற்காலிக மாற்றம்’, மக்கள் மத்தியில் சில நம்பிக்கைகளை உருவாக்குகிறது, மேலும் இதுபோன்ற ஆட்சியின் நோக்கம் மக்களை போராட்டத்தில் இருந்து விலக்கி வைப்பதாக இருக்கும்.
மறுபுறம், இந்த வழியில் நிறுவப்பட்ட எந்த ஆட்சியும் தனக்குள்ளேயே அரசியல் கருத்தொற்றுமையைக் கொண்டிருக்காது, நிச்சயமாக உள் மோதல்களால் பாதிக்கப்பட்டு, அதன் தொடக்கத்திலிருந்தே நெருக்கடியை அதிகரிக்கச் செய்யும் ஆட்சியாக மாறும். வரவிருக்கும் காலம் முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் கட்டுப்பாட்டை நிறுவ நடத்தப்படும் சதிகள் மற்றும் எதிர் சதிகளின் காலமாக இருக்கும், அது இந்த தருணத்தில் நழுவிக்கொண்டிருக்கிறது. அந்தச் சதிகளையும் எதிர்ச் சதிகளையும் முறியடிக்க தொழிலாளி வர்க்கத்தை அணிதிரட்டுவது இன்றியமையாதது.
தற்போதைய ஆட்சி முறையானது மக்களின் தேவைகளை நிவர்த்தி செய்து, அவர்களின் தேவைகளை ஆராய்ந்து அவற்றுக்கான தீர்வுகளை வழங்கும் ஒரு ‘அமைப்பு’ அல்ல என்பதை நாங்கள் எப்போதும் கூறி வருகிறோம். இந்த அமைப்பு ஏகாதிபத்தியத்தின் தேவைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு, நாட்டிற்குள் நவதாராளவாத வேலைத்திட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான அரசியல் சூழலைக் கட்டியெழுப்ப உருவாக்கப்பட்டது. இன்று அந்தப் பொருளாதாரத் திட்டம் மக்களுக்கு என்ன சாதித்திருக்கிறது என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. இந்த அமைப்பு இருக்கும் வரை, முகம் மாறினாலும் இந்தப் பேரழிவு தொடரும்.
இந்த அழிவுகரமான பொருளாதார வேலைத்திட்டத்தை முன்னெடுப்பதற்காகவே தற்போதைய அரசியலமைப்பு உருவாக்கப்பட்டதால், இந்த அரசியலமைப்பின் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட நிறைவேற்று ஜனாதிபதி மற்றும் பாராளுமன்றம் உள்ளிட்ட நிறுவனக் கட்டமைப்பை இல்லாதொழிப்பது காலத்தின் தேவையாகும். அந்த நோக்கத்திற்காக, தொழிலாளர் கவுன்சில்களை நிறுவுதல்; உள்ளூர் மட்டத்தில் விவசாயிகள் மற்றும் மீனவர் சபைகள்; பிராந்திய மட்டத்தில் மக்கள் சபைகள்; அந்த சபைகளின் தெரிவு செய்யப்பட்ட பிரதிநிதிகளிடமிருந்து மக்கள் அரசாங்கத்தை உருவாக்குவதும், நாடு எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதற்கான முக்கிய தேவைகளில் ஒன்றாக மாறியுள்ளது.
தற்போதுள்ள அமைப்பைத் தொடர விரும்பும் அதே பழைய துரோகிகளின் சூழ்ச்சிகளால் குழப்பமடையாமல், மக்கள் மன்றங்களை நிறுவி, மக்களின் வாழ்க்கையைப் பராமரிக்கும் பணிகளில் தீவிரமாகத் தலையிட வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது.
ராஜபக்சவை வெளியேற்றியது மக்களுக்கு கிடைத்த மாபெரும் வெற்றி என்பது மறுக்க முடியாதது. ஆனால் அது ஆரம்பம் தான். எந்தவொரு வெற்றிகரமான புரட்சியும் வெளிவருவது பிற்போக்குத்தனமான தலைமையை அகற்றுவதில் இருந்து தொடங்குகிறது. ரஷ்யப் புரட்சியிலும் இதைக் காணலாம். பிப்ரவரி 1917 இல் ஜார் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தாலும், லெனின், ட்ரொட்ஸ்கி மற்றும் போல்ஷிவிக்குகள் ஆட்சிக்கு வரும் அக்டோபர் 1917 வரை புரட்சி இழுத்துச் சென்றது. தற்போது ராஜபக்ஷக்கள் ஒருவர் பின் ஒருவராக வெளியேற்றப்பட்டுள்ளனர். ராஜபக்சேவின் பாதுகாவலரான ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் அவர்களுடன் செல்ல வேண்டும். அப்போதுதான் வெகுஜனப் போராட்டம் அதன் உண்மையான உணர்வைக் கண்டடைகிறது. அப்போதுதான், இந்த அமைப்பைத் தக்கவைக்க கொண்டுவரப்படும் பல்வேறு சூழ்ச்சிகளை முறியடித்து, அந்த அமைப்பை மாற்ற மக்கள் முன்னேறுவார்கள்.
