යොවුන් වියේ සිටම (1985) මම ඔට්ටුවුනේ යකඩ එක්ක. යතුරු, කපන කටු , මිටියෙන් තමා මුලිම්ම දුම්රියේ වෘත්තීය ආධුනිකයකු ලෙස වැඩ පටන් ගත්තේ..
ලංකා දුම්රියේ දුම්රිය ජල ශක්ති (HLS) ධාවනාගාරයේ රැකියාව ලැබුනේ 1990 අගෝස්තුවේදී. ඊට කලින් කොළඹ වියළි නැව් තටාංගනයේ යන්ත්‍ර ක්‍රියාකරවන්නෙක් , වෑද්දුම්කරුවෙක් හැටියටත් වැඩ කලා.
දුම්රියේ පසුකාලීනව 1995 සිට වෘත්තීය සමීතී ක්‍රියාකාරීකයකු ලෙස ජීවිතයට අලුත් අත්දැකීම් එකතුවුනා. දේශපාලන , සමාජ ක්‍රියාකාරීන් හදුනාගත්තා.
දුම්රිය එංජින් එක්ක ගෙවුනු ජීවිතයට අමතරව ඒ කාලයේ කම්කරු – පීඩිත ජනයාගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් ගෙවීගියා.
කම්කරුවන් වෙනුවෙන් දුම්රිය කම්කරු එකතුව අපි ආරම්භ කෙරුවේ 1999 දී . කම්කරු පුවත් පත ” අකුණ ” 2002 දී අපි ආරම්භ කෙරුවේ ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයාගේ මැදිහත් වීමෙන්. ඔහු එහි ආරම්භ කතෘ වුනා. පසකාලීනව ඒ වගකීම දැරුවේ මම.
ජීවිතයේ උපරීම අවදානම් සහගත කාලය 2007 ත්‍රස්ත පනත යටතේ රඳවා තැබීම දක්වා ගියා.
2009 රැඳවුම්භාරයෙන් මුදාහැරියද , පැවති තත්වය නිසා ලංකාව හැරදමා නේපාලය හරහා 2009 නොවැම්බරයේ ස්වීට්සර්ලන්තයට ආවා.
නැවතත් බිංදුවට පහලින් ජීවිතය ගොඩනගා ගැනීමට වෙරදැරුවා.
කුඩාකාලයේ සිට පිටුවහල් ජීවිතය දක්වා විඳි ගැහැට හී උපරීම අවස්ථාවට 2016 දෙසැම්බර් අග වනවිට මුහුණ දෙන්න සිදුවුනා. ඒ මා පශ්චාත් කම්පන තත්වයෙන් පීඩා විඳින බව වෛද්‍ය වරුන් නිගමනය කල හෙයින්.
ස්වෙච්ඡාවෙන්ම මම සායනයක නේවාසීකව ප්‍රතිකාර ලබාගැනීමට එකඟවුනා. මුලින් වෛද්‍ය නිගමනය වුයේ මා සම්පූර්ණයෙන්ම සිහි විකල් තත්වයට පත්විය හැකි කියා.
” කලින් ඔබගේ රෝග නිධානයට වඩා ඔබ බලවත් ” ඔබ පැහැදිලි කරපු දේවල්, ඔබ විඳි ගැහැට සාමාන්‍යයෙන් දහ දෙනෙකුට උනත් මෙවැනි තත්වයකට පත්වීමට ප්‍රමානවත් ” වෛද්‍ය කංඩායම මට කීවේ එහෙම ..” ඒත් දැන් රෝගී තත්වය ඔබට වඩා ප්‍රබලයි. සමහර විට ඔබට ඉදිරියේදී දුම්රිය කාර්මීක වෘත්තීයේ යෙදීමටත් බැරිවේවි. ඔබට ස්වීට්සර්ලන්තයේ හොද සමාජ සම්බන්ධතා තියෙන කෙනෙක් , ඔබේ මිතුරන් ඔබට උදව් කරාවී වෙනත් රැකියාවක් කරන්න ” එහෙමත් ඔවුන් කීවා.
කෙසේ වෙතත් මාස කිහිපයකින් මා සාමාන්‍ය තත්වයට පත්වුනා. මට කැමති විදියට නැවත දුම්රිය සේවයේ වැඩ පටන් ගන්න පුලුවන් වුනා
” සරත් මෙහේ වැඩකරන අයට පූර්වාදර්ශයක් ! අපි සරත්ව අයින් කරන්නෑ. ඔයා කැමති දවසක , කැමති විදියට වැඩ පටන්ගන්න ” එහෙමයි අපේ ආයතන ප්‍රධානීන් මට කීවේ.
මුලිම්ම මම සතියට පැය හතර ගානේ 20% කට මදක් වැඩි වෙන්න සැහැල්ලුව්වැඩකලා, කෙමෙන් සතියට පැය 41 ක දක්වා 100% ක් වැඩකලා . සෑම වැඩක්ම කරන්න පුලුවන් වුනා.
ඉතින් අර සායනයේ හිටපු කාලේ තමා අහම්බෙන් පිංසල මගේ අතට ආවේ ඒ ” පිංතාරු චිකිස්සාවක්” ලෙස . වැඩේ මගේ හිතට ඇල්ලුවා. දීගටම පිංතාරු චිකිස්සාව කලා.
චිත්‍ර 100 ක් විතර ඇදුනා. 2018 දී මගේ මුල්ම ඒකපුද්ගල චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනය ” පිටුවහලේ ඇදි සිතුවම් ඉදිරිපත් කලා.
එය ඒ වර්ෂයේදී ම
නේපාලේත් ඉදිරිපත් කරන්න පුලුවන්වුනා.
2020 ස්වීට්සර්ලන්තයේ ස්ථාන දෙකක ” දිවිගලවා ගැනීම වෙනුවට ජීවිතය විඳීම ” ඒක පුද්ගල චිත්‍ර ප්‍රදර්ශන පැවැත්වූවා.
2024 දී ස්වීට්සර්ලන්තයේ දී ඝාසා හී ජන සංහාරයට එරෙහීව ” යුද්ධය වෙනුවට සාමය ” ඒක පුද්ගල චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනය ඉදිරිපත් කලා. එහි සියලූම ආදායම ඝාසා හී දරුවන් වෙනුවෙන් පරිත්‍යාග කලා.
මට ඉතාමත් සතුට ගෙන දෙන්නක්වූයේ පසු ගිය ඔක්තෝබරයේ , පානදුරේ, නල්ලූරුවේ ” ගෝතම ළමා සංවර්ධන මධ්‍යස්ථානයේ පැවැත්වූ ” ජීවිතය විඳීම පිනිස ” චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනය . ඒ වගේම ලංකාවේ චිත්‍ර ශිපීනියන් , ශිල්පීන් එකතුවෙන් කොළඹ මහජන පුස්තකාලයේ පැවතී ” සිත් රූ 2025 ” චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනයට මගේ චිත්‍ර කිහිපයක්ද ඉදිරිපත් කිරීමට ලැබීම . ඒ සදහා මා වෙනුවෙන් අවශ්‍ය සම්බන්ධීකරණ ගීතිකා සොහොයුරියට මෙන්ම මට ඊට අවශ්‍ය ඉඩකඩ ලබාදුන් ” සිත් රූ ජාතික සංසදයේ ප්‍රධාන සංවිධායක ප්‍රදීප් සොහොයුරාට මගේ කෘතඥතාවය හිමියි.
මෙවැනි දෑ කිරීමට මට සමාජයෙන් ලැබෙන සාහය මෙන්ම මා පරිපූර්ණ පුද්ගලයකු නොවන බව මා දැන සිටීම යන කාරනා දෙක මට ශක්තියක් ගෙන දෙනවා.
https://www.saiten.ch/portrait-sarath-maddumage-mona-cisse
