21 වන සියවසේ ගෝලීය ධනවාදයේ චක්‍රය, අතිරික්ත වටිනාකම් සොයා ප්‍රාග්ධනයේ සංක්‍රමණය
21 වන සියවසේ ගෝලීය ආර්ථිකය මෙහෙයවනු ලබන්නේ දේශපාලන දෘෂ්ටිවාදයෙන් නොව, ප්‍රායෝගික ලාභය සහ අතිරික්ත වටිනාකම (Surplus Value) උපරිම කර ගැනීමේ නිරන්තර අවශ්‍යතාවයෙනි. ශීඝ්‍රයෙන් සංවර්ධනය වූ නමුත් තවමත් ආදායම් විෂමතා සහිත දැවැන්ත ආර්ථිකයක් වන චීනයේ පවා ශ්‍රම වටිනාකම ඉහළ යෑමත් සමඟ, ගෝලීය ප්‍රාග්ධනය (බටහිර සහ නැගෙනහිර ප්‍රාග්ධනය යන දෙකම) වියට්නාමය, අප්‍රිකාව සහ අනෙකුත් අඩු පිරිවැය සහිත කලාප වෙත ගමන් කිරීම මෙම ගතිකත්වයේ නවතම නිදසුනයි.
ගෝලීය ප්‍රාග්ධනය, ශ්‍රමයේ වටිනාකම මත පදනම් වූ ලාභය නිරන්තරයෙන්ම අලුත් කර ගනිමින්, දුර්වල රාජ්‍යයන් භාවිත කර ඉවතලන පුනරාවර්තී චක්‍රයක් ක්‍රියාත්මක කරයි. දුර්වල රටවල් යනු ප්‍රාග්ධනයේ ගෝලීය ක්‍රීඩාවේ වරින් වර භාවිත කර ඉවතලන අමතර කොටස් වැනිය.
ගෝලීය ප්‍රාග්ධනයේ චක්‍රීය අදියර හතර
මෙම චක්‍රය ධනවාදය විසින් ලාභය පවත්වා ගැනීම සඳහා සදාකාලිකවම සිදුකරන සංක්‍රමණයක් නිරූපණය කරයි
ආකර්ෂණීය අවධිය
ප්‍රාග්ධනය, ශ්‍රම වටිනාකම අතිශයින් අඩු සහ නියාමන ක්‍රියාදාම ලිහිල් රටක් වෙත ගලා එයි. මෙම ආයෝජන මගින් රැකියා උත්පාදනය වී ජීවන තත්ත්වය තරමක් දියුණු වුවද, සැබෑ ලාභය සහ සමුච්චිත ප්‍රාග්ධනය රැස් කරන්නේ ප්‍රාග්ධන හිමියන් ය.
සංතෘප්ත සහ පිරිවැය ඉහළ යාමේ අවධිය
අඛණ්ඩ ප්‍රාග්ධන ගලා ඒම හේතුවෙන්, ශ්‍රම වෙළඳපොළ තදබදයට පත්වී ශ්‍රම වටිනාකම (වැටුප්) සහ පාරිසරික පිරිවැය ක්‍රමයෙන් ඉහළ යයි. ප්‍රාග්ධනයට එම රටෙහි අඩු පිරිවැය මත පදනම් වූ තරඟකාරීත්වය අහිමි වේ.
ප්‍රාග්ධනය ගලවා ගැනීමේ අවධිය
ලාභය උපරිම කළ නොහැකි වූ විට, ප්‍රාග්ධනය රටෙන් ඉවත් වී, ඊට වඩා ලාභදායී ඊළඟ දුර්වලම රාජ්‍යය වෙත ගමන් කරයි. මෙම පලා යාම හේතුවෙන් මුල් රට ආර්ථික කම්පනයකට හා අර්බුදයකට යයි.
දුර්වල වීම සහ නැවත චක්‍රයට ඇතුල් වීමේ අවධිය
ආර්ථික අර්බුදය නිසා ඇතිවන දුප්පත්කම හේතුවෙන් එම රටෙහි ශ්‍රම වටිනාකම (වැටුප්) නැවත වරක් පහත වැටේ. කල් යත්ම, එය නැවත වරක් ගෝලීය ප්‍රාග්ධනයට ආකර්ෂණීය ලාභදායී ස්ථානයක් බවට පත්වෙයි.
ශ්‍රී ලංකාවේ අභියෝගය, චක්‍රයෙන් මිදීමේ උපාය මාර්ගය
**********************
ශ්‍රී ලංකාවට ලාභ ශ්‍රමය මත පදනම් වූ ආර්ථික ආකර්ෂණයක් පවත්වා ගත නොහැක. අපගේ උපාය මාර්ගය විය යුත්තේ මෙම ගෝලීය සූරාකෑමේ චක්‍රයෙන් මුළුමනින්ම මිදී, පහත සඳහන් කරුණු මත පදනම් වූ නව ආර්ථික රාමුවක් ගොඩනැගීමයි.
ගුණාත්මක භාවයට මාරුවීම
ශ්‍රී ලංකාව සූරාකෑමට ලක්වන රටක් ලෙස නොව, ඉහළ ගුණාත්මක සහ තාක්ෂණික සේවා සැපයිය හැකි රටක් බවට පත්විය යුතුය.
විශේෂඥ දැනුම
ශ්‍රමයේ දක්ෂතාවය සහ තීව්‍රතාවය මත පදනම් වූ අධි-ඵලදායිතාවක් සහිත දැනුම මත පදනම් වූ ක්ෂේත්‍ර සංවර්ධනය කිරීම.
උපාය මාර්ගික සම්පත් සුරක්ෂිත කිරීම
වර්තමානයේ ශ්‍රී ලංකාව බලාපොරොත්තු වන ආයෝජන එන්නේ ශ්‍රම සූරාකෑමට නොව, භූ-දේශපාලනික වටිනාකම් (වරාය ඉඩම්) සහ ස්වාභාවික බලශක්ති සම්පත් (සුළං, සූර්ය බලාගාර) සූරාකෑමටයි.
සම්පත් පාලනය
භූ-දේශපාලනික බලවතුන්ට රටේ ප්‍රධාන වත්කම් පාලනය කිරීමට ඉඩ නොදී, ඒවා උපායමාර්ගිකව ආරක්ෂා කර ගැනීම සහ ජාතික ස්වාධීනත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.
ණය උගුල් බැහැර කිරීම
ණය ආපසු ගෙවීමේ හැකියාවක් නොමැති මහා පරිමාණ ව්‍යාපෘති සඳහා ණය ගැනීමෙන් වැළකීම.
සරල, සාමූහික සහ පරිසර හිතකාමී සමාජ ආර්ථිකය
රටේ බහුතර ජනතාව පීඩාවට පත්ව සිටින තත්ත්වයක් තුළ, සුළු පිරිසකගේ අධිපරිභෝජනවාදී අවශ්‍යතා ආරක්ෂා කිරීමට බහුතරයකගේ මූලික අවශ්‍යතා පාවා නොදී ක්‍රියාත්මක වීම අත්‍යවශ්‍යය.
විකල්ප ආර්ථික ආකෘතිය
ගෝලීය ධනවාදයේ උගුලේ පැටලෙනවාට වඩා, රට අධිපරිභෝජනවාදී නොවන, සරල, ආදර්ශමත් සාමූහික, සහ පරිසර හිතකාමී සමාජ ආර්ථික ක්‍රමයකට අනුවර්තනය වීම උපායමාර්ගික මෙන්ම යහපත් දිවි පෙවතකට ද අත්‍යවශ්‍ය වේ.
දේශීය ස්වාධීනත්වය
බාහිර බලපෑම් අවම කර ගනිමින්, දේශීය අවශ්‍යතා සපුරාලීමට සහ ආර්ථික ස්වයංපෝෂිතභාවය (විශේෂයෙන් ආහාර සහ බලශක්තියෙන්) ශක්තිමත් කිරීමට දේශීය සම්පත්වලට මුල් තැන දීම.
ගෝලීය සහයෝගිතාවය
මෙම ම්ලේච්ඡ ක්‍රමයට එරෙහිව පෙනී සිටිමින්, ලෝක කම්කරු ජනතාව සංවිධානය කිරීම සහ ගෝලීය සාමූහික සමාජ ආර්ථික ක්‍රමයක් ඇති කිරීම සඳහා වූ ගෝලීය වෙනසක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම කාලීන අවශ්‍යතාවයකි.
නිගමනය
ශ්‍රී ලංකාවට 21 වන සියවසේ නව්‍ය මූල්‍ය ධනවාදයේ ගතිකත්වය නිවැරදිව අවබෝධ කර ගැනීම අත්‍යවශ්‍ය වේ. මෙම චක්‍රීය සූරාකෑමෙන් මිදීමට ඇති එකම මාර්ගය වන්නේ, ලාභදායී ශ්‍රමය මත පදනම් වූ ආර්ථිකයෙන් ඉවත් වී, වෘත්තීය තාක්ෂණය, ගුණාත්මකභාවය සහ උපායමාර්ගික ස්වාධීනත්වය මත පදනම් වූ අතර, දේශීයව සමාජවාදී, සාමූහික සහ පරිසර හිතකාමී ආර්ථිකයක් වෙත ගමන් කිරීමයි. එසේ නොමැති නම්, ශ්‍රී ලංකාව දිනක ගෝලීය ප්‍රාග්ධනය විසින් භාවිත කර ඉවතලන තවත් එක් “දුර්වල රාජ්‍යයක්” (නැවත නැවතත්)බවට පත්වීම වැළැක්විය නොහැක.
වජිර ප්‍රියශාන්ත විසිනි
