The post தோழர் புஷ்பராணி appeared first on Asia Commune.

அன்றே சொன்ன தீர்க்க தரிசி,

 தோழர் எஸ்.ஏ.எஸ்.ஏ.டாங்கே.

அன்று, தோழர் எஸ்.ஏ.டாங்கே சொன்னது,

இன்று உண்மையாகியிருக்கிறதா?இல்லையா?

லெனினால் வாசிக்கப்பட்ட , (லெனின் படிப்பறையில் இன்றும் உள்ள) ,நூலை, தனது 21-வது வயதிலேயே,”காந்தி vs லெனினும்”என  நூல் எழுதியவர் தோழர் எஸ்.ஏ.டாங்கே!

 உலகிலேயே உயர்வாகக் கருதப்பட்ட Oder of Lenin (லெனின் விருது) வழங்கி கௌரவிக்கப்பட்ட தலைவர் எஸ்.ஏ.டாங்கே!

உலகம் முழுவதும் உள்ள கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளால்  பெரிதும் மதித்துப் போற்றப்பட்ட தோழர் எஸ்.ஏ.டாங்கே!

ஏஐடியுசி யின் வர்க்கப் போராட்ட சரித்திரத்தில்,முத்திரை பதித்த தோழர் தலைவர் தோழர் எஸ்.ஏ.டாங்கே!

கான்பூர் சதி வழக்கு,மீரட் சதி வழக்கு, போருக்கு எதிரான குற்றங்கள்…

என 16(பதினாறு) ஆண்டுகாலம் சிறைவாசத்தை ஏற்றவர் தோழர் எஸ்.ஏ‌டாங்கே.

‘எந்தப் பேயோடு சேர்ந்தும் காங்கிரசை ஒழிப்போம்’ என்று முழங்கியவர்களும் கூட, காங்கிரஸ் உடன் அணி சேர்ந்தது, சேர்வது இன்றைய காலம்!

இது,

தோழர் எஸ்.ஏ.டாங்கேவுக்கு இந்தியாவே வழங்குகிற ரெட் சல்யூட் என்று சொல்லலாம்!

அல்லாமல் வேறு என்ன?

இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியை

 தோற்றுவித்த, 

உலக தொழிற்சங்க சம்மேளனத்தை ( WFTU) தோற்றுவித்த தலைவர்களில் ஒருவருமான, தொழிலாளி வர்கத் தலைவன், மக்கள் தலைவன் எஸ்.ஏ.டாங்கே.

நினைவு நாள் மே 22 1992-(10.10.1899)

செவ் வணக்கம் தோழர் எஸ்.ஏ.டி! 

செவ் வணக்கம்!

-வீ.வெள்ளிங்கிரி.

The post ” இடதுசாரிகள் பலம் பெறாத போது காங்கிரசை பலவீனப்படுத்துவது, வலதுசாரிகளுக்குத்தான் உதவும்” என்று’ appeared first on Asia Commune.

Asiacommune.org
வெளியிடப்பட்டது– 05 மே2025

2024ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற ஜனாதிபதி மற்றும் பாராளுமன்றத் தேர்தல்களில் தொடர்புடைய நமது நோக்கங்களை நாங்கள் வெளியிட்டுள்ளோம். அந்தக் கருத்துகள் கீழே இணைக்கப்பட்டுள்ளன.

அந்த ஆவணங்களில் பதிவாகியிருப்பதுபோல், மக்கள் புரட்சி மாதிரியான மாற்றத்தை கோரி ஒரு தேர்தல் தீர்ப்பை வழங்கினர். மறுபுறம், இடதுசாரி முகமூடி அணியும் போலிச் சோசலிசக் குழுக்கள் மற்றும் கட்சிகள் தேர்தல் மேடையிலிருந்தும் அரசியலிலிருந்தும் முழுமையாக நீக்கப்பட்டன.

2025 மே 6 ஆம் திகதியினால், அனுர குமார திசாநாயக்க (AKD) ஜனாதிபதியாக பதவியேற்று 7 மாதங்கள் 15 நாட்கள் ஆகின்றன. இதே நாளில், தேசிய ஜனபதுப்பட்டியின் (NPP) அரசு பாராளுமன்றத்தில் இரண்டு மூன்றில் பலமதிப்பு பெரும்பான்மையைப் பெற்றது 5 மாதங்கள் 24 நாட்கள் ஆகின்றன. இவ்வளவு முக்கியமான அதிகாரம் வழங்கப்பட்டதற்குக் பல காரணங்கள் உள்ளன:

1. 2023 நவம்பர் 14ஆம் திகதி, இலங்கை உச்சநீதிமன்றம் ஒரு தீர்ப்பு வழங்கியது. இதில் கோட்டாபய ராஜபக்ச, மஹிந்த ராஜபக்ச, பாசில் ராஜபக்ச மற்றும் அஜித் நிவாட் கப்ரால் ஆகியோர் 2022 ஆம் ஆண்டு இலங்கையின் திவாலாக்கத்திற்கு பொறுப்பானவர்கள் என கூறப்பட்டது. இந்த முக்கியமான சட்ட நடவடிக்கையை ஏற்படுத்திய மக்களின் பேராசை, இந்த நபர்களுக்கு நீதியை வழங்குவதேயாகும்.
2. 2019 ஏப்ரல் மாதம் நடைபெற்ற ஈஸ்டர் ஞாயிறு குண்டுத் தாக்குதல்களின் பின்னணியில் உள்ள முக்கிய திட்டமிட்டவர்களை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்து, தண்டனை வழங்குதல்.
3. வட மற்றும் கிழக்கு தமிழர்களைச் சார்ந்த பாடங்கள் கற்றல் மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் (LLRC) பரிந்துரைகளை நடைமுறைப்படுத்துதல்.
4. மத்திய மலைநாடுகளில் 200 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக வாழ்ந்து வரும் தமிழர் மக்களின் நில உரிமை மற்றும் குடியுரிமை தொடர்பான பிரச்சனைகளை தீர்ப்பது.

மேலே கூறப்பட்ட நான்கு அம்சங்களை நிறைவேற்றுவதற்காக, மக்கள் தேசிய ஜனபதுப்பட்டிக்கு (NPP) எதிர்பார்த்ததைவிட அதிக அதிகாரத்தை வழங்கினர். இந்த விஷயங்களை செயல்படுத்த எந்தவொரு நிதி செலவழிக்கவும் தேவையில்லை. தேவைப்படும் ஒன்று மட்டுமே — அரசியல் மனப்பான்மை. இந்த பிரச்சனைகளை தற்போதைய அரசாங்க அமைப்பில் உள்ள நிறுவனங்களுக்கு ஒப்படைத்து, ஆட்சியாளர்கள் வெறுமனே காத்திருப்பது என்பது ஆபத்தான தாமதமாகும். இதன் விளைவாக, முற்றிலும் தோல்வியடைந்த, ஊழலுக்கு அடிமையான, வலதுசாரி இனவெறி மற்றும் தீவிரவாத அடிப்படைவாதக் குழுக்களுக்கு மீண்டும் சுவாச வாயு வழங்கப்படுகின்றது.

மேலும் முக்கியமான பிரச்சனை என்னவெனில், இலங்கையில் தொழிலாளர்கள், விவசாயிகள், மாணவர்கள், பெண்கள் மற்றும் மீனவர்கள் ஆகியோருக்கு வழிகாட்டக்கூடிய ஒரு முன்னேற்றம் வாய்ந்த இடதுசாரி இயக்கம் இல்லாமையே. இதுவரை பொய்யான இடதுசாரி முகமூடியை அணிந்திருந்த ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (JVP), அந்த வேடத்தை2024 செப்டெம்பர் 21ஆம் திகதியில் இருந்துமெதுவாக கைவிட்டு விட்டது. அந்த இயக்கம் இயற்கையாகவே குன்றிவரும் நிலையில் உள்ளது, எனவே அதைப் பற்றித் தொடர்ந்து சிந்திப்பதே தவிர்க்கப்பட வேண்டியதாகும்.

முன்னர் இடதுசாரி முகமூடியில் தோன்றிய இலங்கை சமசமாஜ இயக்கத்திலிருந்து பிரிந்த政கட்சிகள் மற்றும் குழுக்கள், சாய்வுகளைப் பெற்று, தேசியவாதம் மற்றும் சந்தர்ப்பவாதத்தில் ஈடுபட்டு, தற்போது அரசியல் ரீதியாக நிறைவு பெற்றுள்ளன.

ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (JVP) இல் இருந்து பிரிந்த முக்கிய அரசியல் குழுவும் இன்று விஜேவீரவாதிகள் அல்லது ஸ்டாலின்வாதிகள் என்று அழைக்கப்படலாம், ஆனால் உண்மையான இடதுசாரி புரட்சியாளர்களாக enääபார்க்க முடியாது.

தேர்தலிலிருந்து தேர்தலுக்கு மட்டும் நகரும் இடதுசாரி பெயரால் தோன்றும்政கட்சித் தலைவர்கள், இந்த உள்ளூராட்சி தேர்தலுக்குப் பிறகு தங்களை நடத்திக் கொள்ள மாற்றுப் வழிகளைத் தேட வேண்டிய நிலைக்கு வருவார்கள். இடதுசாரி கருத்துகள், புரட்சி, சமூகவாதம் மற்றும் அரசு அல்லாத செயற்பாட்டை விற்று வாழும் பழக்கம் முடிவுக்கு வந்து கொண்டிருக்கிறது.

தேசிய ஜனாதிபதி சக்திக்கு (NPP) மூன்றில் இரண்டு பங்குகளாக வாக்கு அளித்த மக்களுள் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க பகுதி, இந்த உள்ளூராட்சி தேர்தலில் வாக்களிப்பதைத் தவிர்க்கும் என எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

ஆசியா கம்யூன் (Asia Commune) பெற்ற தகவல்களின்படி, வாக்களிக்க தகுதியுள்ள மக்களுள் 40% க்கும் அதிகமானோர் வாக்களிக்காமல் இருப்பார்கள். இதற்கான காரணம் மக்களின் நீண்டகாலக் குறைநிலை, மற்றும் புதிய அரசியல் சக்தியாக அரசில் வந்த தேசிய ஜனபதுப்பட்டியின் (NPP) தோல்வி ஆகும்.

ஆசியா கம்யூனின் நோக்கம்

இலங்கை வேலைக்கு செல்கின்ற மக்கள் மற்றும் பெரும்பான்மையான மக்களிடமிருந்து நாங்கள் வேண்டுகிறோம் என்பது, தீவுப் பாதிப்புள்ள சுய அடையாள மனப்பான்மையைத் தாண்டி, உலக வேலைமக்களின் பெரிய பகுதியை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் இந்தியத் தொழிலாளர் வர்க்கத்துடன் ஒன்றிணைய முனைப்பை காட்டுவதாகும்.

1948ஆம் ஆண்டு குடியேற்புத்துவ வலிமையினால் பிரிக்கப்பட்ட தெற்கு ஆசியா பகுதியை, ஒருங்கிணைந்த கம்யூன் பிராந்தியமாக மாற்ற நாங்கள் தேசிய எல்லைகளை நீக்குவதற்கான நோக்கத்தை கொண்டுள்ளோம்.

வரவிருக்கும் வருடங்களில் இலங்கை தனக்கே உரிய சோஷியல், பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நெருக்கடிகளை தனியே எதிர்கொள்வது மிகவும் கடினமாகும். இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் மக்கள் இருவரும் ஒரு அழிவான போரை நோக்கி தள்ளப்பட்டு வருகின்றனர். இரு நாடுகளின் முதலாளி தேசியவாத அரசியல்வாதிகள் தங்களது நோக்கங்களை அடைய மதஅதிகாரவாதம் மற்றும் அடிப்படைவாதத்தை பயன்படுத்துகின்றனர். இலங்கையும் இதுபோன்ற சூழ்நிலைகளை எதிர்கொண்டுள்ளது, மேலும் இன்றும் அதே சக்திகள் நாட்டுக்குள் மறைமுகமாக மீண்டும் தோன்றுகின்றன.

இந்த சவால்களை எதிர்கொள்வதற்காக இலங்கை வேலைமக்கள் மற்றும் மக்களுக்குத் தெற்கு ஆசியா பிராந்தியத்துடன் ஒன்றிணையும் ஒரு அரசியல் பார்வையை உருவாக்க வேண்டும். இது தற்காலிக சுயஅளவான உற்பத்தி மாதிரியின் விமர்சனத்தைத் தாண்டும் ஒரு புரட்சிகர இயக்கத்தை தேவைப்படும். அந்த இயக்கம் தெற்கு ஆசியாவை ஒரு புதிய சமூகவாத கம்யூனாக மாற்றும் ஒரு பணி ஆக இருக்க வேண்டும்.

தேர்தல் அரசியலில் நம்பிக்கையிழந்த மற்றும் நவீன இடதுசாரி மாற்றத்தைக் காண விரும்பும் அனைவரும் இலங்கையின் மத்திய கம்யூன் குழுவுடன் தொடர்பு கொள்ளுமாறு நாங்கள் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

Our website – asiacommune.org

Email –  asiacommune22@gmail.com

                revolutionaryfrontsouthasia@gmail.com

2 ^nd attachment

Published -14^th November 2024

www.asiacommune.org

2024 நவம்பர் 14 – இலங்கை நாடாளுமன்றத் தேர்தல்
ஆசியா கம்யூனின் அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கை

2024 செப்டெம்பர் 20 ஆம் திகதி நடைபெற்ற ஜனாதிபதி தேர்தலைப் பற்றிய ஆசியா கம்யூனின் கருத்து asiacommune.org இணையதளத்தில் வெளியிடப்பட்டது. அந்த வெளியீட்டில் இரட்டைத் தேர்தல் முடிவுகள் குறித்து கூறப்பட்டது.

2024/09/20 அன்று asiacommune.org இல் மேற்கோள்:“2024 செப்டெம்பர் 21 பிறகு இரு தேர்தல் முடிவுகள்”

1. மக்களால் தாங்களே உருவாக்கிய மாற்றத்தின் விளைவு
2. இடதுசாரி போல் நடிக்கும் போலி இடதுசாரி கட்சிகள் மற்றும் குழுக்களின் அரசியல் முடிவுக்கு வந்ததன் விளைவு

இந்த இரண்டுமே ஆசியா கம்யூன் அறிவித்தபடி வெளியானன.

பத்தாண்டுகளாக капиталிசம் (தூண்டிச்சி மூலதனம்) தாக்கிய மக்களால் முடிந்த அளவுக்கு அவர்கள் வாக்களிப்பதன் மூலம் நடவடிக்கை எடுத்தனர். 76 ஆண்டுகள் அவர்களை ஆட்சி செய்த அனைத்து ஊழலடைந்த குடும்பங்களையும் தோற்கடித்தனர்.

அதற்குப் பதிலாக, 1965 ஆம் ஆண்டிலிருந்து பொய்யான இடதுசாரி முகத்தை காட்டிய ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (JVP) கட்சியின் தலைவர்அனுரா குமார திஸாநாயக்கஜனாதிபதியாக ஆனார். 2024 செப்டெம்பரில் அவர்கள் தேசிய மக்கள் சக்தி (NPP) என்ற பெயரில் ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட்டனர். ஆனால் அதன் உள் சக்தியாக இருந்தது ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (JVP) தான்.

அவர்கள் 2024 செப்டெம்பரில் ஆட்சிக்கு வந்ததற்கு முன்னதாக எந்தவொரு புதிய சமூக-பொருளாதார திட்டத்திலும் பயிற்சி பெறவில்லை. உலகில் புதிய சமூக பொருளாதார மாதிரிகளை பரிசோதிக்கின்ற புரட்சிகர இயக்கங்களுடன் எந்தவொரு சர்வதேச உடன்பாடுகளுக்கும் தயாராகவில்லை. பல்லாண்டுகளாக இனம், சாதி அடிப்படையில் பாதிக்கப்பட்டதமிழ் மக்களின் அரசியல் பிரச்சனைகள்முன்னுரிமையாகக் கருதப்படவில்லை.தெற்கு ஆசிய மக்களுடன் ஒத்துழைப்புபற்றி எவருக்கும் பார்வையில்லை.

இத்தகைய சூழ்நிலையில், 2024 செப்டெம்பர் 21 முதல், அனுரா குமார திஸாநாயக்ககூட்டாளி மூலதனத்தின் இலங்கை பிரதிநிதியாகமாறினார். அவர்சரிந்து வரும் கபட மூலதனவாதத்தின் வீழ்ச்சி மண்டபத்தில்தூங்கிக்கொண்டே நுழைந்தார்.

அந்த நுழைவுடன், அவரது போலி இடதுசாரி முகமூடி முற்றிலும் விலகியது. 2024 நவம்பர் 14க்குப் பிறகு, மூலதனவாத சட்டங்களுக்கும் அதிகாரம் அளிக்கப்படும். திருடர்கள் இருந்த சட்டமன்றத்திற்குள் இப்போது 225 முறை புதியவர்களும் நுழைய உள்ளனர்.

இந்தப் பின்னணியில், இந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் போட்டியிடும் மற்ற போலி இடதுசாரி குழுக்களும் அரசியலிலும், தேர்தலிலும் தோல்வியடைவது உறுதி.

2024 நவம்பர் 5ஆம் திகதி, அமெரிக்காவில் 30% வாக்குகள் பெற்ற (தீவிர வலதுசாரி) டொனால்ட் டிரம்ப் ஜனாதிபதியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அவரது எதிரணி கமலா ஹாரிஸ் 29% வாக்குகளைப் பெற்றார். வாக்களிக்காமல் விலகிய அமெரிக்கர்களின் விகிதாச்சாரம் 40.3% ஆகும். இப்படியான நிலைமைகள் உலகின் முக்கிய தேர்தல்களில் எங்கிலும் காணப்படுகின்றன. 30% வாக்குகளால் வென்ற டிரம்பின் வெற்றி, இந்தியாவின் இந்து தேசியவாதி மோடி ஆட்சிக்கு கூடுதல் வலிமையையும் வழங்கியுள்ளது.

இந்த தேர்தல் கண்ணியிலிருந்து வெளிவரும் ஒரு வழியையே உலகத் தொழிலாளர்கள் தேடுகின்றனர். இத்தகைய நாடாளுமன்றத் தேர்தல் தருணத்தில், நவீன சிந்தனையுடைய இடதுசாரிகள் சிந்தனையில் புதியதொரு படைப்பாற்றலை கொண்டு வர வேண்டும் எனக் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

தெற்காசியாவில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களை நோக்கி எங்கள் வேண்டுகோள் – பிரச்சனைகள் மட்டும் விவரிக்க வேண்டாம், தீர்வுகளையும் கூற ஆரம்பிக்கவும்.

சர்வதேச நாணய நிதியம் (IMF), உலக வங்கி, உலக வர்த்தக அமைப்பு (WTO), ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கி போன்றவற்றை மட்டும் விவரிக்காமல், தொழிலாளர்களுடன் சேர்ந்து ஒரு நவீன பொருளாதார மாதிரியையும் வங்கிச்சட்ட முறையையும் சோதனை செய்ய முயற்சிக்க வேண்டும்.

இத்தகைய புரட்சிகரப் பயணத்தை ஆரம்பிக்க, போலியான இடதுசாரி இயக்கங்கள் முடிவுக்கு வர வேண்டும் — இப்போது அது நடைபெறுகிறது. நாங்கள் மகிழ்வதற்காக, நவீன பிரதேசம் ஒரு உண்மையான புரட்சிகர இயக்கத்துக்கு உயிர் கொடுக்க வேண்டும்.

இந்த நோக்கத்திற்காகவே Asia Commune பணியாற்றுகிறது. அந்தப் போராட்டத்தில் நீங்கள் இணைவதற்காக Asia Commune உங்களை கேட்டுக்கொள்கிறது.

Our website – asiacommune.org

Email –  asiacommune22@gmail.com

revolutionaryfrontsouthasia@gmail.com

1 ^st attachment

Published -14^th November 2024

www.asiacommune.org

2024 இலங்கை ஜனாதிபதி தேர்தல்

அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கை
Asia Commune

2024 செப்டம்பர் 21 ஆம் திகதி இலங்கையர்களுக்கு முக்கியமான நாள். இந்த நாள், அண்டை தெற்காசிய மக்களுக்கும் சம அளவில் முக்கியமானதாகும். ஏனெனில் இலங்கை மக்கள், இந்த தேர்தலில் தங்கள் சக்தியை காட்ட தீர்மானித்துள்ளனர். அந்த மாற்றம், இலங்கை மக்களின் அறிவு மற்றும் புரிதலுக்கு ஏற்பவே நிகழப்போகிறது.

Asia Commune, அந்த மாற்றத்தை கொண்டு வர போராடும் மக்களுடன் ஒற்றுமையாக நிற்கிறது. மக்களின் எதிர்பார்ப்பு நனவாகிறதா இல்லையா என்றால் கூட, அந்த முற்போக்கான மக்கள், தெற்காசிய பிராந்தியத்தை மையமாகக் கொண்ட ஒருங்கிணைந்த புரட்சிகர முன்னணியை உருவாக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறார்கள்.

மாற்றத்தை கொண்டு வர தயாராக இருக்கும் மக்களை விமர்சிப்பதோ, அறிவியல் வாதங்களை முன்வைப்பதோ இனி பயனற்றது. காரணம், உலகம் முழுக்க இடதுசாரி இயக்கங்கள், கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளின் துரோகங்களால் சர்வதேச ரீதியில் தோல்வியடைந்தன.

கிழக்கு மற்றும் மேற்கு ஐரோப்பா, லத்தீன் அமெரிக்கா, அமெரிக்கா, கனடா மற்றும் ஆசியா ஆகிய இடங்களில் இடதுசாரி இயக்கங்களின் துரோகங்கள் மற்றும் அடக்குமுறைகள், மூலதனவாத அமைப்பின் கொடூரங்களைப் போன்றே இருந்தன.

அண்மைய சிறந்த எடுத்துக்காட்டு பிரான்ஸில் இருந்து காட்டலாம். பிரான்ஸ் ஜனாதிபதி எம்மானுவேல் மாக்ரோன் தனது விருப்பப்படி நாடாளுமன்றத்தை கலைத்தார். அதன் பின், 2024 ஜூன் 30 மற்றும் ஜூலை 7 ஆம் திகதிகளில் நாடாளுமன்றத் தேர்தலை நடத்தினார்.

இந்த தேர்தலில், “New Popular Front” எனப்படும் கூட்டணி 577 இடங்களில் 178 இடங்களை வென்றது. இடதுசாரி சீர்திருத்தவாதிகள், சூழலியல் ஆதரவாளர்கள், என்.ஜி.ஓ இடதுசாரிகள், வகுப்புகளின் ஒத்துழைப்பு ஆதரவாளர்கள் ஆகியோர் இந்த வெற்றியில் மகிழ்ந்தனர். 4ஆம் சர்வதேச இயக்கத்துடன் தொடர்புடைய, சர்வதேசவாதியாக தங்களை அழைக்கும் புதிய எதிர்மூலதனவாத கட்சி (NPA – வலதுசாரி) பெரும்பாலானோர் இதனால் மகிழ்ந்தனர்.

ஜூலை மற்றும் ஆகஸ்ட் மாதங்களில் ஒலிம்பிக் காலத்தை பயன்படுத்தி, பிரான்ஸ் பிரதமரின் நியமனத்தை ஒலிம்பிக் நிகழ்வாக மாற்றிய ஜனாதிபதி, 2024 செப்டம்பர் 5 ஆம் திகதி, 73 வயதான வலதுசாரி, இனம் சார்ந்த மதவாதி மிசேல் பார்னியரை பிரதமராக நியமித்தார். தேர்தலுக்கு ஒரு மாதத்திற்கும் மேலாக ஆன பின் இந்த நியமனம் செய்யப்பட்டது. ஜனாதிபதியின் இந்த ஒரு தரப்பு நடவடிக்கைக்கு எதிராக பல போராட்டங்கள் நடைபெற்றன, எதிர்காலத்திலும் ஏற்பாடு செய்யப்பட உள்ளன. இந்த இடதுசாரி கூட்டணியின் வெற்றிக்கு அப்பால், ஒரு தெளிவான நோக்கத்துடன் கூடிய திட்டமோ, பார்வையோ இல்லை. இதைத் தவிர மற்ற இடதுசாரி குழுக்கள் மிகவும் சிறியதும், பல்வேறு கருத்து வேறுபாடுகளால் பிரிந்தவைகளுமாக இருக்கின்றன. இதன் பொருள், ஐரோப்பிய இடதுசாரிகள், தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் தலைமை கீழ் ஒரு புரட்சிகர இயக்கத்தை உருவாக்குவதை விட்டு விட்டுள்ளனர்.

மேலே கூறப்பட்ட சர்வதேச இடதுசாரி நிலையை நன்கு புரிந்துகொண்டு தான், Asia Commune இலங்கை ஜனாதிபதி தேர்தலை அணுகுகிறது.

தற்போது இலங்கையில் “இடதுசாரி” என்று அழைக்கப்படும் (பொய்யான இடதுசாரிகள்) குழுக்கள், மற்ற நாடுகளிலுள்ள போலி இடதுசாரிகளின் போன்று, மூலதனவாத தேர்தல்களில் பங்கேற்பதன் மூலம், தனிப்பட்ட ஆர்ப்பாட்டங்கள் மற்றும் தொழிற்சங்கங்களின் வாயிலாக தங்கள் வாழ்வாதாரத்தை வழிநடத்தி வருகின்றனர்.

மேலும், புதிய புரட்சிகர திட்டத்திற்கான ஆராய்ச்சிகள், பரிசோதனைகள் மற்றும் கண்டுபிடிப்புகள் எதுவும் மேற்கொள்ளப்படவில்லை. சர்வதேச வேலைத் தொழிலாளர் வர்க்கத்தை ஒன்றிணைக்கும் பார்வைக்காக குறைந்தபட்ச நேரம் செலவிடுவதற்கும் அவர்கள் விருப்பமில்லை என்பது தெளிவாக இருக்கிறது.

2024 செப்டம்பர் 21 தேர்தலுக்குப் பிறகு, இரண்டு தேர்தல் முடிவுகள் இருக்கலாம்:

1. மக்களால் தாங்களே கொண்டு வந்த மாற்றத்தின் விளைவு
2. போலி இடதுசாரி கட்சிகள் மற்றும் குழுக்களின் அரசியலின் முடிவை அறிவிக்கும் விளைவு

இரண்டு முடிவுகளையும் சந்திக்கத் தயாராக இருக்க இலங்கை மக்களிடம் Asia Commune வேண்டுகோள் விடுக்கிறது.

அப்படியெனில் நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?

மக்கள் ஜனாதிபதி தேர்தலில் மாற்றம் கொண்டுவருகிறார்களா இல்லையா என்பது முக்கியமல்ல; தெற்காசிய பகுதியில் நாளை வரப்போகும் வறுமை, இனம், மதம், சாதி மற்றும் கொடூரம் ஆகியவை அதிகரிக்கப் போகின்றன என்பது உறுதி.

இந்த பேரழிவை எதிர்கொள்ள, இலங்கை, மாலத்தீவுகள், பங்களாதேஷ், நேபாளம், பாகிஸ்தான் உள்ளிட்ட சிறிய நாடுகள் மற்றும் தெற்காசிய பிராந்தியம் தங்கள் எல்லைகளை அகற்றும் போர் இயக்கத்தை ஆரம்பிக்க வேண்டும். பழைய கம்யூனிஸ்டுகளுடன் இத்தகைய போராட்டத்தை தொடங்குவது கடினம். புதிய தலைமுறையே இதற்குப் பொறுப்பு ஏற்க தயாராக இருக்க வேண்டும். எளிமையாகக் கூறப்போனால், இலங்கை, தமிழ்நாடு மற்றும் இந்தியாவை ஒன்றிணைக்கும் பிராந்திய முன்னணி உருவாக்கப்பட வேண்டும்.

போர்ச்சுகீசியர், டச்சு மற்றும் ஆங்கிலேயரால் பிரிக்கப்பட்ட தெற்காசியா, ஒருங்கிணைக்கப்பட வேண்டும். காலனியாளர்களால் உருவாக்கப்பட்ட எல்லைகளுக்கு எதிராக நிற்கவேண்டும். இந்த எல்லைகளை அகற்ற, தெற்காசிய பிராந்தியத்தில் புதிய கம்யூன் மாடல்களை முயற்சிக்க வேண்டும்.

மூலதனவாத பொருளாதார அமைப்பை தீவிரமாக விமர்சிப்பதோடு, புதிய பொருளாதார முறைமை, வங்கி முறைமை, கல்வி முறைமை, கலாச்சார மாற்றங்கள் ஆகியவற்றையும் பகுப்பாய்வு செய்து நடைமுறைப்படுத்த முயற்சிக்க வேண்டும்.

இந்த தேர்தலுக்குப் பிறகு, பிராந்திய அளவில் ஒரு புரட்சிகர முன்னணியை உருவாக்க புதிய தலைமுறையினரின் கவனத்தைத் திருப்ப Asia Commune வலியுறுத்துகிறது.

2024 செப்டம்பர் 21ஆம் தேதியிலான ஜனாதிபதி தேர்தலுக்குப் பிறகு, சில ஆண்டுகள் காபிடலிஸ்ட் தேர்தல்களில் சிக்கிக்கொள்வதைத் தவிர்க்கும்படி, நவீன தலைமுறையை நாங்கள் பரிந்துரைக்கிறோம். தேர்தல் காலத்தில், குறிப்பாக இந்தக் காலத்தில், எதிர்கால தெற்காசிய பிராந்தியத்திற்காக ஒரு கருத்தியல் மற்றும் நடைமுறை பார்வையை உருவாக்க சில ஆண்டுகள் செலவிட வேண்டுமென Asia Commune கேட்டுக்கொள்கிறது.

இந்தக் கோரிக்கை, தேர்தலுக்கு முன்னர் முன்வைக்கப்பட்டதாக இருந்தாலும், தேர்தலுக்குப் பிறகு இந்த யோசனையை ஒரு புதிய எண்ணமாக மக்களிடம் கொண்டு சேர்ப்பதே எங்கள் நோக்கமாகும்.

“2024 செப்டம்பர் 21 ஜனாதிபதி தேர்தலில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தப்போகும் மக்களுக்கு நாங்கள் வாழ்த்து தெரிவிக்கிறோம்!”

Our website – asiacommune.org

Email –  asiacommune22@gmail.com

revolutionaryfrontsouthasia@gmail.com

The post 2025 மே06 –இலங்கைஉள்ளூராட்சிமன்றத்தேர்தல்கள்ஆசியாகம்யூன்நிறுவனத்தின்அதிகாரப்பூர்வஅறிக்கை appeared first on Asia Commune.

நியாயமான கூலி, பாதுகாப்பான பணிச்சூழல் மற்றும் தொழிலாளர் கண்ணியத்திற்காக உலகெங்கிலும் 

தீவிரமாகப் போராடிய தொழிலாளர்களின் போராட்டங்களையும்  அவர்களின் வெற்றிகளையும் இந்த சர்வதேச தொழிலாளர் தினத்தில் நாம் கௌரவிக்கிறோம்.

மே தினம் என்பது கடந்த கால வெற்றிகளை கொண்டாடுவது மட்டுமல்ல, உலகளாவிய பணியிடங்களில் சுரண்டல், சமத்துவமின்மை மற்றும் ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான தொடர் போராட்டத்திற்கான ஓர் அழைப்பாகும்.  

2025 ஆம் ஆண்டில், தன்னியக்கமயமாக்கல்,  நிரந்தர வருமானமற்ற பொருளாதாரத் தொழில்கள், அதிகரிப்பற்ற சம்பளம் மற்றும் தொழிற்சங்க உரிமைகளை தடைசெய்வது போன்ற பிரச்சினைகளால் தொழிலாளர்கள் தொடர்ந்தும்  பல சவால்களை எதிர்கொள்கின்றனர்.   பல நாடுகளில் அரசாங்கங்கள் மற்றும் நிறுவனங்களின் கூட்டான பேரம்,பணியிடப் பாதுகாப்பு மற்றும் சமூக பாதுகாப்புக் குறித்தான அக்கறையின்மையால் தொழிலாளர் உரிமைகள் பாதிப்புக்குள்ளாகின்றன. அதேவேளை, மில்லியன் கணக்கானோர் இன்னும் அடிப்படை உரிமைகள் அல்லது பாதுகாப்பு இல்லாமல் முறைசாரா துறைகளில் பணிபுரிகின்றனர்.  

ஆயினும், ஒற்றுமை உணர்வு தொடர்கிறது.  வாழ்க்கை ஊதியத்திற்கான வேலைநிறுத்தங்கள் முதற் கொண்டு தொழிலாளர் உரிமைகள் மற்றும் நிலைபேறான எதிர்காலம் இரண்டுக்கும் இடையேயான தொடர்பை அங்கீகரிக்கும்  பருவநிலை நீதிக்கான இயக்கங்கள் வரை, தொழிலாளர் இயக்கம் இன்னும் மாற்றத்திற்கான ஒரு பலம் வாய்ந்த சக்தியாகவே உள்ளது. நாங்கள்,  பெரும்பாலும் மதிப்பீடு இல்லாமலேயே சமூகத்தை இயங்க வைத்துக் கொண்டிருக்கும்  குடிபெயர்வோர், வீட்டுப் பணியாளர்கள், ஆலைத் தொழிலாளர்கள், விவசாயிகள் மற்றும் அத்தியாவசிய சேவைப் பணியாளர்கள்  ஆகிய அனைத்துத் தொழிலாளர்களுடனும் ஒன்றுபட்டு நிற்கிறோம்.

இந்த மே தினத்தில், நாங்கள் எங்கள் உறுதிமொழியை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துகிறோம்!  

**நியாயமான ஊதியம் மற்றும் வேலைக்கான உத்தரவாதம்** – நிறுவனங்கள் லாபம் ஈட்டும்போது தொழிலாளர்கள் வறுமையில் வாழக்கூடாது.  

**பாதுகாப்பான மற்றும் நியாயமான பணிச்சூழல்** – ஒவ்வொரு வேலையும் கண்ணியம் மற்றும் பாதுகாப்பை உறுதி செய்ய வேண்டும்.  

**தொழிற்சங்க உரிமைகள் மற்றும் கூட்டான பேரம்** – தொழிற்சங்கங்களை அடக்குவது என்பது ஜனநாயகத்தை அடக்குவதாகும்.  

**உலகளாவிய ஒற்றுமை** – தொழிலாளர் போராட்டங்கள் எல்லைகள் தாண்டி இணைக்கப்பட்டுள்ளன.  

பொருளாதார நீதிக்கான போர் இன்னும் முடிந்துவிடவில்லை. 

ஒன்றாக கூடி, 

ஒன்றுபட்டு, 

பேராசைக்கு முன்னர்  தொழிலாளர் மதிப்பீட்டுக்கு  முன்னுரிமை வழங்கும்  ஒரு உலகை கோருவோம்!  

**ஒற்றுமையுடன்,** 

*01 மே, 2025*  

The post மே தின அறிக்கை 2025 : உலகத் தொழிலாளர் உரிமைகள்! appeared first on Asia Commune.

தோழர் மீனா கந்தசாமி, பழங்குடி செயல்பாட்டாளர் சோனி சோரி உடன் நிகழ்த்திய உரையாடல்.

தி ஃபிரண்ட் லைன் இதழ் நேர்காணல்.

இந்தியாவின் உள்நாட்டு காலனித்துவத்தின் இரத்தக்களரி விளிம்புகளில் சோனி சோரி நிற்கிறார். சத்தீஸ்கரின் கனிம வளம் மிக்க காடுகளின் உரிமை தொடர்பாக ஆதிவாசிகளுக்கும் அரசு இயந்திரத்திற்கும் இடையே நீண்ட மற்றும் தொடர்ச்சியான மோதல்களை அவரது வாழ்க்கை கதை உள்ளடக்கியது. 2011 ஆம் ஆண்டில் அரசு அவரை மாவோயிஸ்ட் என்று முத்திரை குத்தியபோது, ​​அது ஒரு சித்தாந்தத்தை மட்டுமல்ல, ஒவ்வொரு வடிவத்திலும் எதிர்ப்பையும் குற்றமாக்குவது பற்றிய பழைய பாடப்புத்தகத்தைப் பின்பற்றியது. அவரது இரண்டு ஆண்டு சிறைவாசம், இந்தியா அதன் மிகவும் ஒதுக்கப்பட்ட உடல்களை எவ்வாறு ஒழுங்குபடுத்துகிறது என்பதற்கான ஒரு தலைசிறந்த வகுப்பாக மாறியது. சிறைச் சுவர்களுக்குள், அப்போதைய மாவட்ட காவல்துறை கண்காணிப்பாளர் அங்கித் கார்க் அவரை பாலியல் ரீதியாகத் துன்புறுத்தியதாகக் கூறப்படுகிறது – கார்க் பின்னர் ஜனாதிபதியின் துணிச்சலுக்கான காவல் பதக்கத்தால் அலங்கரிக்கப்பட்டார்.

ஆனால் பாதிக்கப்பட்டவரின் கதையை சோரி கடுமையாக மறுத்து வருகிறார். 2013 முதல் அவர் அரசு மிகவும் அஞ்சும் ஒருவராக தன்னை மாற்றிக் கொண்டார்: ஒரு வரலாற்று எழுத்தாளர், பேசும் சாட்சி. 2016 இல் நடந்த ஆசிட் தாக்குதல், சொத்துக்களை அப்புறப்படுத்தும் இயந்திரத்தை ஆவணப்படுத்துவதில் இருந்து அவரைத் தடுக்கவில்லை. அவரது சமீபத்திய சாட்சியத்தில், மார்ச் 2026 க்குள் “மாவோயிஸ்டுகளை ஒழிப்பதற்கான” இராணுவ காலக்கெடுவான ஆபரேஷன் காகர், நிலம் மற்றும் கண்ணியத்திற்கான ஆதிவாசிகளின் உரிமைகோரல்களை நீக்குவதற்கான ஒரு தந்திரம் என்று அவர் கூறியுள்ளார்.

அவசரத்துடனும் விரக்தியுடனும் சோனி பேசுகிறார், வளர்ச்சி பிரச்சாரத்திற்கும் அழிவுக்கும் இடையிலான புனிதமற்ற கூட்டணியை எடுத்துக்காட்டுகிறார். அரசு சாலைகளைப் பார்க்கும் இடத்தில், வாழ்வாதாரங்கள், கனிமங்கள், வளங்கள், ஆதிவாசிகளின் உயிர்நாடி ஆகியவற்றை வடிகட்டும் ஆக்கிரமிப்பு நரம்புகளை அவர் காண்கிறார். அதிகாரிகள் பாதுகாப்பு முகாம்களையும் அதிகரித்து வரும் பட்டாலியன்களையும் கொண்டாடும் இடத்தில், சித்திரவதை, இடப்பெயர்ச்சி, கற்பழிப்பு ஆகியவற்றின் கொடூரங்களை அவர் வரைபடமாக்குகிறார். கார்ப்பரேட் ஊடகங்கள் முன்னேற்றத்தைப் புகாரளித்து, அதன் நம்பகமான பத்திரிகையாளர்களை ஒரு பைரிக் வெற்றியைக் காட்ட அனுப்பும் இடத்தில், இந்தியாவின் பழங்குடி மக்களுக்கு வழங்கப்பட்ட அரசியலமைப்பு வாக்குறுதிகளை முறையாகத் தகர்ப்பதை அவர் ஆவணப்படுத்துகிறார். இந்த நேர்காணலில், நிலம் செல்வத்தை வைத்திருக்கும் போது மற்றும் மக்கள் மறைந்து போக மறுக்கும் போது ஜனநாயகம் இராணுவமயமாக்கப்பட்ட ஆக்கிரமிப்பாக மாறுகிறது என்று சோரி கூறுகிறார். 

மீனா கந்தசாமி: 

உங்களிடம் எனது முதல் கேள்வி, ஆர்வலர்கள் கைது செய்யப்படுவது அதிகரித்து வருவது பற்றியது. மூலவாசி பச்சாவ் மஞ்சின் (MBM) முன்னாள் தலைவர் ரகு மிடியாமி கைது செய்யப்பட்டுள்ளார். கடந்த ஆண்டு, ஆர்வலர் தலைவர் சுனீதா பொட்டம் கைது செய்யப்பட்டார். சத்தீஸ்கர் அரசு 2024 நவம்பரில் MBM-ஐ தடை செய்தது. இந்த அடக்குமுறையைப் பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

சோரி: தினமும் ஐந்து அல்லது பத்து ஆதிவாசிகள் கைது செய்யப்படுகிறார்கள்; போலி என்கவுண்டர்கள் நடத்தப்படுகின்றன. இதன் பின்னணியில் உள்ள முக்கிய நோக்கம் ஆதிவாசிகளின் வாழ்க்கையை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதாகும். பஸ்தரில் யார் சண்டையிட்டாலும், அது எம்பிஎம் அல்லது சோனி சோரி அல்லது ஹிட்மே மார்கம் என யாராக இருந்தாலும், அவர்கள் நக்சலைட்டுகள் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டு நசுக்கப்படுகிறார்கள். சுனீதாவுக்கும் இதேதான் செய்யப்பட்டுள்ளது.

சுனீதாவின் சொந்த ஊரான பிஜப்பூர் மாவட்டத்தில் உள்ள கங்கலூர் [அவர் போஸ்னரைச் சேர்ந்தவர்], சுரங்கத்திற்காக மலைகளால் நிரப்பப்பட்டுள்ளது. மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் சுரங்கம் தோண்ட வேண்டும் என்றால், அதன் இலக்குகளை அடைய யாரை குறிவைக்கும்? அங்கு வசிப்பவர்கள் – ஆதிவாசிகள். நிலம் அழிக்கப்பட வேண்டும் என்றால், ஆதிவாசிகள் கொல்லப்பட வேண்டும். ஆதிவாசிகளை ஒழிக்க விரும்பினால், தடைகள் மற்றும் கைதுகள் மூலம் ஆதிவாசி தலைவர்களை குறிவைக்க வேண்டும். இவை அனைத்தும் ஆதிவாசிகளை காடுகளில் இருந்து அகற்றி, கனிம வளம் மிக்க மலைகளை பெரிய முதலாளிகளுக்குக் கொடுக்கும் அரசாங்கத்தின் நன்கு சிந்திக்கப்பட்ட உத்தியின் ஒரு பகுதியாகும். நக்சலைட் என்பது அவர்கள் கொடுக்கும் ஒரு குறிச்சொல். உண்மையான போராட்டம் காடுகளில் வாழும் நமக்கு எதிரானது.

மீனா கந்தசாமி : உள்துறை அமைச்சர் அமித் ஷா, தற்போது நடைபெற்று வரும் ஆபரேஷன் காகர் மார்ச் 31, 2026க்குள் மாவோயிசம்/நக்சலிசத்தை ஒழிக்கும் என்று பகிரங்கமாக அறிவித்துள்ளார். முந்தைய தாக்குதல் சமதான்-பிரஹார் என்று அழைக்கப்பட்டது; அதற்கு முன்பு, வேறு பெயர்கள் இருந்தன. இந்த காலக்கெடுவை நிர்ணயித்ததன் பின்னணியில், இந்த பொது அறிவிப்புக்கான காரணம் என்ன?

சோனி சோரி : உள்துறை அமைச்சர் இப்போது சொல்வது புதிதல்ல. இந்த உரையாடல் இதற்கு முன்பும் சொல்லப்பட்டதுதான். ஆனால், இந்த முறை அவர் அதை இன்னும் தீவிரமாக, மாநிலம் விட்டு மாநிலம், சர்வதேச தளங்களில், எல்லா இடங்களிலும் சொல்லி வருகிறார்.

இதற்கு முன்பு, சல்வா ஜூடும் இருந்தது. சல்வா ஜூடும் மிக மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்டது யார்? ஆதிவாசிகள். பஸ்தர் பட்டாலியன், தண்டேஷ்வரி போராளிகள், கமாண்டோ பட்டாலியன் ஃபார் ரெசலூட் ஆக்‌ஷன் (கோப்ரா) பட்டாலியன் மற்றும் இன்னும் பல இருந்தன. காவல் முகாம்கள் அமைக்கப்பட்டன, ஆதிவாசிகளை ஒழிக்க அனைத்து வகையான படைகளும் கொண்டு வரப்பட்டன.

போலி என்கவுண்டர்கள் நடக்கும் இடங்களில், சம்பவ இடத்திற்குச் சென்று கேள்விகள் கேட்க எங்களுக்கு அனுமதி இல்லை. ஊடகங்களிடம் பேசவும், குரல் எழுப்பவும் நாங்கள் முயற்சிக்கும்போது, நாங்கள் அமைதியாகிவிடுகிறோம். அரசு முழு உலகத்துடனும் பேசுகிறது. ஆனால் பஸ்தார் மக்கள் மற்றும் சமூக சேவையாளர்களின் குரல்கள் நசுக்கப்படுகின்றன.

2026 ஆம் ஆண்டுக்குள் மாவோயிஸ்டுகள் ஒழிக்கப்படுவார்கள் என்று அமித் ஷா கூறுகிறார். இதன் பின்னணியில் உள்ள உண்மையான உத்தி என்ன? மாவோயிஸ்ட் என்ற பெயரில் யாராவது கொல்லப்பட்டால், அந்த நபரின் தலையில் 2 லட்சம், 3 லட்சம், 4 லட்சம் பவுண்டி/பரிசு பணம் இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. இந்த முறையில் கொல்லப்படுவது ஆதிவாசி விவசாயிகள்தான், ஆனால் அவர்கள் மாவோயிஸ்டுகள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். கொல்லப்பட்டவர்கள் மக்களின் தலையில் 60 லட்சம் மற்றும் 1.5 கோடி பரிசுத் தொகை இருப்பதாகக் கூட கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம். நீங்கள் அவரைக் கொன்றுவிட்டு, வெகுமதியை வழங்குகிறீர்கள்.

ஆனால் சட்டப்படி என்ன நடக்க வேண்டும்? முதலில், ஒரு பிரேத பரிசோதனை. கொல்லப்பட்ட மாவோயிஸ்ட் எந்த கிராமத்தைச் சேர்ந்தவராயினும், அதன் கிராம பஞ்சாயத்துக்குத் தெரிவிக்கப்பட வேண்டும்; குடும்பத்தினருக்குத் தெரிவிக்கப்பட வேண்டும்; கிராம மக்களுக்கு, குறிப்பாக படித்தவர்களுக்குத் தெரிவிக்கப்பட வேண்டும்.

ஆனால் அவர்கள் இதில் எதையும் செய்வதில்லை. அவர்கள் பிரேத பரிசோதனை செய்வதில்லை. அவர்கள் செய்தித்தாள்களில் தகவல்களை அச்சிடுவதில்லை. ஒரு நபர் கொல்லப்பட்ட பிறகு, அவரைப் பிடிப்பதற்கான வெகுமதித் தொகை அறிவிக்கப்படுகிறது. இதனால்தான் இங்கு ஒவ்வொரு நாளும் இவ்வளவு இரத்தக்களரி நடக்கிறது. ஒரு நபரைக் கொன்று பணத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். சரணடைந்து பணத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகளுக்கு எனது கேள்வி என்னவென்றால், பணம் எங்கிருந்து வருகிறது? இதற்கு உங்களிடம் கணக்கு இருக்கிறதா?

இந்த இராணுவமயமாக்கலில், தோட்டாக்கள் பறப்பதை இன்னும் நிறுத்தவில்லை. அமித் ஷாவும் மத்திய அரசும் மாவோயிஸ்டுகளை எதிர்கொள்ள விரும்பினால், அப்பாவி ஆதிவாசிகளைக் கொல்லாமல், காடுகளையும் மலைகளையும் அழிக்காமல், சுற்றுச்சூழலுக்கு தீங்கு விளைவிக்காமல் இதைச் செய்ய வேண்டும். மலைகள் எரிகின்றன, ஆறுகள் அழிக்கப்படுகின்றன, ஆதிவாசி குழந்தைகள் கொல்லப்படுகிறார்கள். அவர்கள் மாவோயிஸ்டுகளை ஒழிப்பதாகக் கூறுகிறார்கள், ஆனால் இது மாவோயிஸ்டுகளை அல்ல, ஆதிவாசிகளை அழிப்பதாகும்.

வெகுமதிப் பணம் மக்களின் பணமா இல்லையா? இதற்கான கணக்குகள் எங்கே? யார் அதை ஒதுக்குகிறார்கள், யார் அதை தணிக்கை செய்கிறார்கள், எங்கே செய்யப்படுகிறது? இந்தத் தகவலை வெளிக்கொணர நான் தயாராக இருக்கிறேன். இந்தக் கேள்விகளுக்கான பதில்களைப் பெற விண்ணப்பங்களை தாக்கல் செய்தால், நான் நக்சலைட் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டு கொல்லப்படுவேன் அல்லது சிறையில் அடைக்கப்படுவேன். ஆனால் நாங்கள் கொல்லப்படுவதற்கோ அல்லது சிறையில் அடைக்கப்படுவதற்கோ பயப்படவில்லை, ஏனென்றால் எங்கள் போராட்டம் எங்கள் காடுகளுக்கும் மனிதகுலத்திற்கும் ஆகும்.

 மீனா கந்தசாமி : 2,500 பேர் கொண்ட ஒரு பட்டாலியன் பஸ்தாருக்கு கொண்டு வரப்பட்டு அங்கு முகாம்களைத் திறக்கப்படுவதாக நான் படித்தேன். வான்வழி கண்காணிப்பை மேற்கொள்ள பீப்பாய்க்கு அடியில் கையெறி குண்டுகள், ஆளில்லா வான்வழி வாகனங்கள் மற்றும் ட்ரோன்கள் போன்ற புதிய ஆயுதங்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இந்த நடவடிக்கைகள் அனைத்தும் கிராம மக்களின் வாழ்க்கையை எவ்வாறு சீர்குலைக்கின்றன?

சோனி சோரி : 

கிராம மக்கள் தூங்க முடியாமல் தவிக்கின்றனர். முகாம்களை அமைத்த பிறகு, இராணுவத்தினர் கிராமங்கள் மீது குண்டுவீசித் தாக்குகின்றனர். ஆதிவாசி விவசாயிகள் வயல்களுக்குச் செல்லவோ, தண்ணீர் எடுக்கவோ, விறகு அல்லது டெண்டு இலைகளைச் சேகரிக்கவோ முடியாது. பீஜாப்பூரில் இதுதான் தற்போதைய நிலைமை.

நான் சில்கருக்கு அப்பால் உள்ள ஒரு கிராமத்தில் இரவு தங்கியிருந்தேன். அதிகாலை 1 மணியளவில் குண்டுகளின் சத்தம் என்னை எழுப்பியது. என்னுடன் இருந்த ஒரு கர்ப்பிணிப் பெண், இது ஒரு தினசரி நிகழ்வு என்றும், தனது வயிற்றில் உள்ள குழந்தை கூட இந்த சத்தங்களால் தொந்தரவு செய்யப்பட்டதாகவும் கூறினார். அவள் தன் வயிற்றைத் தொட்டு குழந்தை அமைதியற்றதா என்று என்னைப் பார்க்கச் சொன்னாள். குண்டுவீச்சு சுற்றுச்சூழலிலும் நிலத்திலும் ஏற்படுத்திய தாக்கத்தின் புகைப்படங்கள் மற்றும் வீடியோக்கள் என்னிடம் உள்ளன. நீங்கள் மக்களை மட்டுமல்ல, சுற்றுச்சூழலையும் கொல்கிறீர்கள். எனவே இது எங்களுக்கு மட்டுமல்ல, முழு நாட்டிற்கும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த விஷயம்.

ஏன் எல்லா இடங்களிலும் துணை ராணுவம் இருக்கிறது? அவர்களில் பலர் தேவையா? அரசாங்கம் ஏன் பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபடவில்லை? மாவோயிஸ்டுகளுடன் பேசுவதற்கு முன், பஸ்தார் மக்களிடம் ஏன் பேசவில்லை? ஆனால் அரசாங்கம் இந்த பேச்சுவார்த்தையை வெளிப்படையாக நடத்த விரும்பவில்லை.

அரசு பணம் கொடுப்பதை நிறுத்தும் நாளில், ஆதிவாசிகளுக்கு எதிரான அட்டூழியங்களும் நின்றுவிடும். நீங்கள் நம்பமாட்டீர்கள், மக்கள் இறந்து கிடக்கிறார்கள் – 4 லட்சம் வெகுமதியுடன் ஐடு, 3 லட்சம் வெகுமதியுடன் ஹிட்மா, 2 லட்சம் வெகுமதியுடன் ஜோகா; அவர்களைக் கொன்ற பிறகு துணை ராணுவப் படைகள் நடனமாடுகின்றன – அவர்கள்  டிஜேக்கள் வரவழைத்து மற்றும் ஒலி பெருக்கி  வைத்து கொண்டாடுகின்றனர். ஏனெனில் அவர்களுக்கு பணம் கிடைப்பதன் காரணமாக.

 மீனா கந்தசாமி: இது மிகவும் அதிர்ச்சியளிக்கிறது. இந்தியாவில், இராணுவம் தான் நிலத்தின் பாதுகாவலர் என்ற பரந்த கருத்து உள்ளது. இங்கே, இராணுவம் நம் நாட்டு மக்களைக் கொன்று கொண்டாடுகிறது. ஆனால் இந்தச் செய்தி பஸ்தருக்கு வெளியே உள்ள மக்களைச் சென்றடையவில்லை. பெண்களும் குழந்தைகளும் கூட தாக்கப்படுகிறார்கள், இல்லையா?

சோனி சோரி : 

குழந்தைகள் துப்பாக்கிச் சூட்டை எதிர்கொள்கின்றனர். இந்திராவதி நதிப் பகுதியில், நான்கு குழந்தைகள் துப்பாக்கிச் சூட்டில் காயமடைந்தனர். எங்களிடம் பதிவுகள் உள்ளன.

ஒரு வயதுடைய தாய்ப்பால் கொடுக்கும் குழந்தை இருந்தது. துணை ராணுவப் படையினர் கிராமத்தை அடைந்தபோது, தந்தை குழந்தையுடன் காட்டுக்குள் ஓடிவிட்டார். குழந்தை கூச்சலிட்டால், தான் பிடிபடுவோம் என்று நினைத்தார். குழந்தையுடன் ஒளிந்து கொண்டார். அவர்கள் அதைப் பிடித்து கொன்றனர். அவர்கள் குழந்தையை வேறொரு கிராமத்திற்கு அழைத்துச் சென்று அங்குள்ளவர்களிடம் கொடுத்தனர். ஒரு குழந்தை உணவளிக்க வேண்டியிருப்பதால் அதன் தாயைத் தேடி வருவதாக எனக்கு ஒரு அழைப்பு வந்தது.

துணை ராணுவ நடவடிக்கையின் போது காயமடைந்த குழந்தைகளை நாங்கள் சந்தித்தபோது, அவர்களின் காயங்களில் புழுக்கள் இருந்தன. துணை ராணுவத்தினர் என்கவுண்டர்களைச் செய்யும்போது, வெகுமதித் தொகையைப் பெறுவதற்காக இறந்த உடலை முகாம்களுக்குக் கொண்டு வருகிறார்கள். ஆனால் தோட்டாக்கள் குழந்தைகளைத் தாக்கினால், அந்த விஷயத்தில் அவர்களுக்கு பணம் கிடைக்காததால் அவர்கள் குழந்தைகளை முகாம்களுக்குக் கொண்டு வருவதில்லை. பெண்கள் அல்லது குழந்தைகள் அல்லது முதியவர்கள் மீது தவறுதலாகத் தாக்குதல் நடந்ததா என்று ஏன் விசாரணை நடத்தப்படவில்லை?

அவர்கள் குழந்தைகளை இறக்க விட்டுவிடுகிறார்கள், மேலும் இந்தத் தகவல்கள் அனைத்தும் புதைக்கப்படுகின்றன. நீங்கள் அவர்களை எதிர்கொள்ளும்போது, குழந்தைகள் துப்பாக்கிச் சூட்டில் கொல்லப்பட்டதாகக் கூறுகிறார்கள். உங்களுக்கும் குழந்தைகள் உள்ளனர்; அவர்களின் உயிர்கள் உங்களுக்கு முக்கியமானதாக இருக்க வேண்டும். ஆனால், இவர்கள் ஆதிவாசி குழந்தைகள் – அவர்களின் மரணம் எந்த வித்தியாசத்தையும் ஏற்படுத்தாது.

ஒரு பெண்ணை வீட்டிற்குள் நுழைந்த பிறகு, காவல்துறையினர் அவளைத் தொட வேண்டுமானால் பின்பற்ற வேண்டிய நடைமுறைகளை நிர்ணயிக்கும் ஒரு நிறுவப்பட்ட விதி புத்தகம் உள்ளது. இங்கு அவை பின்பற்றப்படுவதில்லை. பெண்கள் தானியங்களை அரைக்கும்போது, துணி துவைக்கும்போது அல்லது வீட்டு வேலைகளில் ஈடுபடும்போது அதிகாலையில் துணை ராணுவத்தினர் எந்த வீட்டிற்கும் நுழைகிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் ஆடைகளைக் கிழிக்கிறார்கள், சேலைகளைக் கழற்றுகிறார்கள், அவர்களைத் தாக்குகிறார்கள், பாலியல் பலாத்காரம் செய்ய முயற்சிக்கிறார்கள் – இதுபோன்ற பல வழக்குகள் உள்ளன.

சுதாவின் வழக்கை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் – துணை ராணுவத்தினர் அவளை அவரது வீட்டிலிருந்து அழைத்துச் சென்றனர். கிராமத்தில் உள்ள மற்ற பெண்கள் துணை ராணுவத்தினரிடம் அவளை விட்டுவிடுமாறும், தேவைப்பட்டால் அவள் மீது வழக்குப் பதிவு செய்யுமாறும், ஆனால் அவளை அழைத்துச் செல்ல வேண்டாம் என்றும் கெஞ்சினார்கள். அவர்கள் அவளை வலுக்கட்டாயமாக காட்டுக்குள் அழைத்துச் சென்று, அவள் வீட்டிலிருந்து வெகு தொலைவில் இல்லாத காட்டிற்குள் அழைத்துச் சென்று, அவள் இறக்கும் வரை பலமுறை பாலியல் பலாத்காரம் செய்தனர். எந்த தோட்டாக்களும் சுடப்படவில்லை. அவள் கடைசி மூச்சை விட்டபோது, ஒரு நக்சலைட்  உடன் சண்டை நடந்ததாக  கூறினர்.

அவரது உடல் தண்டேவாடா மருத்துவமனைக்கு கொண்டு வரப்பட்டது. அவர் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டதாக எனக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டது. பணியில் இருந்த மருத்துவரிடம் உடலைக் காட்டச் சொன்னேன். ஒரு குண்டு கூட காயமில்லை. நான் கேட்டேன், “இது ஒரு என்கவுன்டர் என்று நீங்கள் கூறினால், அவள் மீது ஏன் குண்டு காயம் இல்லை?”

பஸ்தார் பெண்கள் என்னிடம் கூறுகிறார்கள் – சோனி அக்கா , நாங்கள் இறப்பதற்கு பயப்படவில்லை. எங்களை சுட்டு கொலை செய்ய சொல்லுங்கள் . ஆனால்  அவர்கள் எங்களை பாலியல் பலாத்காரம் மட்டும் செய்ய வேண்டாம். நாங்கள் சாகத் தயாராக இருக்கிறோம், ஆனால் பாலியல் பலாத்காரத்தைத் தாங்க நாங்கள் தயாராக இல்லை. ஏனென்றால் இங்கே, பாலியல் பலாத்காரம் மிகவும் ஆபத்தான விஷயம்.

பெண்கள் உயிருடன் சித்திரவதை செய்யப்படுகிறார்கள், துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படுகிறார்கள், நகங்களால் அடிக்கப்படுகிறார்கள், பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்படுகிறார்கள், பின்னர் தோட்டாக்களால் கொல்லப்படுகிறார்கள். எத்தனை பெண்களின் காயமடைந்த மற்றும் வீங்கிய அந்தரங்க உறுப்புகளை நான் பார்த்திருக்கிறேன்! எத்தனை வீங்கிய மற்றும் காயமடைந்த தொடைகள்

பஸ்தரில் இது போன்ற சம்பவங்கள் தினமும் நடக்கின்றன. ஆனால் இதைப் பற்றிப் பேசினால், நீங்கள் ஒரு மாவோயிஸ்ட் என்று முத்திரை குத்தப்படுவீர்கள். மக்கள் கொடூரமாக அடிக்கப்படுகிறார்கள், அவர்களின் உறுப்புகள் துண்டிக்கப்படுகின்றன. ஒரு பெண் என்னிடம் கூறினார், அவர்கள் தனது கணவர், மகன், சகோதரர் உயிருடன் இருந்தபோது அவர்களின் அந்தரங்க உறுப்புகளை வெட்டினர். இங்கு பெண்கள், குழந்தைகள், சகோதரர்கள், தந்தைகள், காடு, விலங்குகள் மற்றும் பறவைகள் என எதுவும் பாதுகாப்பாக இல்லை.

அவர்கள் மக்களைச் சுட்டு, பெண்களை பாலியல் பலாத்காரம் செய்து, அவர்கள் வெளியேறச் செய்தனர். சல்வா ஜூடும் நேரத்தில், லட்சக்கணக்கான மக்கள் வாரங்கலுக்குப் புறப்பட்டனர். இவை அனைத்தும் நிலத்திலிருந்து மக்களை வெளியேற்றுவதற்காகவே செய்யப்படுகின்றன. நிலத்தை காலி செய்த பிறகு, அதை அவர்கள் தங்களுக்குப் பிடித்த பெரிய முதலாளிகளுக்குக் கொடுக்க விரும்புகிறார்கள்.

மீனா கந்தசாமி: இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு நான் பஸ்தாருக்கு வந்தபோது, மக்களுக்கு குடிநீர் , மின்சாரம் இல்லை என்பதைக் கண்டேன். பள்ளிகளும் மருத்துவமனைகளும் வெகு தொலைவில் இருந்தன. ஆனால் எட்டு வழிச் சாலையைச் சேர்ந்தது போல் தோற்றமளிக்கும் சாலைகள் கட்டப்பட்டு வந்தன. துணை ராணுவப் படையினர், வங்கி, பொது விநியோகம் (ரேஷன் கடை), அங்கன்வாடி, பள்ளி மற்றும் மருத்துவமனை ஆகியவற்றைக் கொண்ட ஒருங்கிணைந்த மேம்பாட்டு மையங்களாக முகாம்களைக் கட்டுவதாக ஆன்லைனில் விளம்பரம் செய்தனர். இந்த நலத்திட்ட சேவைகள் அரசாங்கத்தால் வழங்கப்பட வேண்டும்; துணை ராணுவம் ஏன் இந்தப் பணிகளைச் செய்கிறது? இதை நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்; இந்த முகாம்களைக் கட்டுவதன் நோக்கம் என்ன?

சோனி சோரி : ஒரு பஞ்சாயத்து தலைவர் மற்றும் ஒரு செயலாளரைக் கொண்ட கிராம சபைகள் இருக்கும்போது – அவர்கள் சட்டத்தின்படி உயர்ந்தவர்கள் – துணை ராணுவப் படைகள் ஏன் சாலைகளைக் கட்டுகிறார்கள்? எங்கள் குழந்தைகளை பள்ளிக்கும், சந்தைக்கும், சந்தைக்கும் அழைத்துச் செல்லும் சாலைகளை எங்களுக்குக் கொடுங்கள். ஆனால், காடுகளில் வாழும் ஆதிவாசிகளுக்காக இந்தப் பெரிய சாலைகள் கட்டப்படவில்லை. இந்த சாலைகள் கனிம வளம் நிறைந்த மலைகளுடன் தொடர்பை ஏற்படுத்துவதற்காகவே. மலைகளைச் சுரண்டி, கனிமங்களை பிரித்தெடுத்த பிறகு, அவற்றை பெரிய சாலைகள் வழியாகக் கொண்டு செல்வார்கள்.

ஆதிவாசிகளிடமிருந்து ஒரு துண்டு நிலமோ அல்லது வளமோ பறிக்கப்படாது, சுரங்கம் எதுவும் நடக்காது, நிலம் சுரண்டப்படாது, சுற்றுச்சூழல் அழிக்கப்படாது என்று மத்திய அரசோ அல்லது அமித் ஷாவோ எழுத்துப்பூர்வமாகக் கூற முடியுமா? பஸ்தாரின் அனைத்து ஆதிவாசிகளையும் ஒன்றிணைக்கும் சவாலை ஏற்கவும், மாவோயிஸ்டுகளுடன் கூட பேசவும் நான் தயாராக இருக்கிறேன். ஆனால், ஆதிவாசிகளின் ஒரு துண்டு நிலம் கூட பறிக்கப்படாது என்று உறுதியளித்த பிறகு, அரசாங்கம் முதலில் எங்களிடம் பேச வேண்டும்.

மீனா கந்தசாமி : வளர்ச்சி என்ற பெயரில் அனைத்து அட்டூழியங்களும் நடத்தப்படுகின்றன. இந்த “வளர்ச்சிப் பேச்சு” பற்றி நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்? 

சோனி சோரி : நாங்கள் நிறுவனங்களை எதிர்க்கிறோம். உதாரணமாக, NMDC (தேசிய கனிம மேம்பாட்டுக் கழகம், ஒரு பொதுத்துறை நிறுவனம்) இந்தப் பகுதியில் 75 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக சுரங்கம் தோண்டி வருகிறது. இது வருங்கால சந்ததியினருக்கு நல்லது என்று நாங்கள் நினைத்தோம்; எங்கள் மக்களுக்கு வேலைகள், மருத்துவமனைகள், பள்ளிகள் கிடைக்கும்; எதிர்காலம் அனைவருக்கும் பாதுகாப்பானதாக இருக்கும். இன்று, மலைகள் குழிகளாக உள்ளன, ஆனால் மலைகளுக்குக் கீழே வாழும் மக்கள் இரும்புத் தாது சுரங்கங்களில் இருந்து சிவப்பு, விஷம் கலந்த தண்ணீரைக் குடிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர். குழந்தைகள் உயிர்வாழ முடியாது; விவசாய நிலங்கள் அழிக்கப்படுகின்றன. அவர்கள் சிறிய வன விளைபொருட்களை விற்று வாழ்கிறார்கள். சுரங்கம் இப்படித்தான் செய்தால், மக்கள் ஏன் இதற்கு எதிராக எதிர்ப்பு தெரிவிக்க மாட்டார்கள், சொல்லுங்கள்?

பிடியாவில் பள்ளிக்கூடம் இல்லை. மாவோயிஸ்டுகள் பள்ளிகள் கட்ட அனுமதிப்பதில்லை என்று அவர்கள் கூறுவார்கள். மருத்துவமனைகள் இல்லை. மாவோயிஸ்டுகள் மருத்துவமனைகள் கட்ட அனுமதிப்பதில்லை என்று அவர்கள் கூறுவார்கள். மக்களிடம் நிலச் சான்றிதழ்கள் இல்லை. மாவோயிஸ்டுகள் நிலச் சான்றிதழ்கள் செய்ய அனுமதிப்பதில்லை என்று அவர்கள் கூறுவார்கள். அங்கன்வாடிகள் இல்லை. மாவோயிஸ்டுகள் அங்கன்வாடிகள் அமைக்க அனுமதிப்பதில்லை என்று அவர்கள் கூறுவார்கள். எந்த தெருக்களிலும், பாதைகளிலும், கிராமங்களிலும் மின்சாரம் இல்லை. மாவோயிஸ்டுகள் மின் கம்பங்கள் அமைக்க அனுமதிப்பதில்லை என்று அவர்கள் கூறுவார்கள்.

அனைத்து கிராம சாலைகளும் நடைபாதை அமைக்கப்பட வேண்டும்; மின்சாரம், மருத்துவமனைகள், தண்ணீர் இணைப்புகள் மற்றும் குழந்தைகளுக்கான வசதிகள் இருக்க வேண்டும். வளர்ச்சி அங்கு தொடங்குகிறது. இதற்குப் பிறகுதான், பெரிய சாலைகள் வர வேண்டும். ஆனால் அவர்கள் பெரிய சாலைகளைப் பற்றி மட்டுமே பேசுகிறார்கள்.

முகேஷ் சந்திரகர் போன்ற ஒரு பத்திரிகையாளர் சாலை வசதிகள் இப்பகுதியில் இல்லை என்ற பிரச்சினையை எழுப்பியபோது, அவர் கொல்லப்பட்டார். அவரை வளர்ச்சிக்கு எதிரானவர் என்று சொல்வீர்களா? உண்மையைச் சொல்பவர்கள் ஒடுக்கப்படுகிறார்கள். அவர் உண்மையை வெளிக்கொணர்ந்தார்.

நாங்களும் வளர்ச்சியை விரும்புகிறோம், ஆனால் அவர்கள் பேசும் வளர்ச்சியை அல்ல. முதலில் எங்கள் அடிப்படை உரிமைகளை எங்களுக்குக் கொடுங்கள். அதன் பிறகு அவர்கள் வளர்ச்சியைச் செய்ய முடியும். ஆனால், அவர்கள் செய்ய விரும்புவது இந்த நிறுவனங்களுக்கு சேவை செய்வதை மட்டுமே.

(நேர்காணல் கண்ட தோழர் .மீனா கந்தசாமி ஒரு பெண்ணியக் கவிஞர் மற்றும் எழுத்தாளர். கடந்த பத்தாண்டுகளாக எழுதப்பட்ட அரசியல் கவிதைகளின் தொகுப்பான “நாளை யாரோ ஒருவர் உங்களை கைது செய்வார்கள்” என்பது அவரது சமீபத்திய வெளியிடப்பட்ட படைப்பாகும்.)

இந்த நேர்காணல் தற்போது தி ஃபிரண்ட் லைன் இதழில் வெளிவந்தது.

நன்றி -தி ஃபிரண்ட் லைன் இதழ்

BY SEVVILAM PARITHI (TAMILNADU)

The post மத்திய இந்தியாவில் என்ன நடக்கிறது? appeared first on Asia Commune.

இலங்கையில் 2024 செப்டெம்பர் 21 ஆம் திகதி நடைபெற்ற ஜனாதிபதித் தேர்தல் தொடர்பான Asia commune இன் கருத்தை நாங்கள் (asiacommune.org) வெளியிட்டோம். ஆவணத்தின்படி, ஜனாதிபதித் தேர்தலின் இரட்டை முடிவு குறித்து அது விவாதித்தது.

20/09/2024 அன்று asiacommune.org இலிருந்து மேற்கோள் காட்டப்பட்டது “செப்டம்பர் 21, 2024 அன்று தேர்தலுக்குப் பிறகு, இரண்டு கருத்துக் கணிப்பு முடிவுகள் வரவுள்ளன”. 1. மக்கள், மக்களே கொண்டு வந்த மாற்றத்தின் விளைவு 2. போலி இடதுசாரிக் குழுக்கள் மற்றும் இடதுசாரிகளாகக் காட்டிக் கொள்ளும் கட்சிகளின் அரசியலின் முடிவை அறிவிக்கும் முடிவு.

ஆசியா-கம்யூன் அறிவித்தபடி இரண்டு முடிவுகளும் வெளியிடப்பட்டன.

பல தசாப்தங்களாக, முதலாளித்துவத்தால் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் ஜனாதிபதித் தேர்தலின் மூலம் வாக்களிப்பதன் மூலம் தங்கள் நிலையைச் சிறப்பாகச் செய்தார்கள். கடந்த 76 ஆண்டுகளில் ஆட்சி செய்த அனைத்து ஊழல் குடும்பங்களையும் மக்கள் தோற்கடித்தனர்.

அதற்குப் பதிலாக 1965 முதல் போலி இடதுசாரிக் கட்சியாக இருந்த ஜனதா விமுக்தி பெரமுனவின் (ஜேவிபி) தலைவர் அனுரகுமார திஸாநாயக்க புதிய ஜனாதிபதியாக நியமிக்கப்பட்டார். செப்டம்பர் 2024 இல் அவர்கள் தேசிய மக்கள் சக்தி (NPP) என்ற பெயரில் ஜனாதிபதித் தேர்தலில் போட்டியிட்டனர். . ஆனால் அதன் உள் பலமாக ஜனதா விமுக்தி பெரமுனா (ஜேவிபி) இருந்தது.

2024 செப்டம்பரில் அவர்கள் ஆட்சிக்கு வருவதற்கு முன், எந்தவொரு புதிய சமூகப் பொருளாதாரத் திட்டத்திலும் அவர்களுக்கு முன் பயிற்சி இல்லை. அதே போல், புதிய சமூக-பொருளாதார மாதிரிகளை பரிசோதிக்கும் புரட்சிகர குழுக்களுடன் சர்வதேச உறவுகளுக்கான முன் அனுபவங்கள் எதுவும் இல்லை. உலகம். பல தசாப்தங்களாக சிங்களப் பேரினவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களுக்கு முன்னுரிமை கூட வழங்கப்படவில்லை. தெற்காசிய மக்களுடன் ஒற்றுமையைக் கட்டியெழுப்ப ஒரு முன்னோக்கு கூட இல்லை.

2024 ஆம் ஆண்டு செப்டெம்பர் 21 ஆம் திகதி முதல் சூழ்நிலையின் படி அனுரகுமார திஸாநாயக்க உலக முதலாளித்துவத்தின் இலங்கைப் பிரதிநிதியாக ஆனார். நொறுங்கிக் கிடக்கும் முதலாளித்துவ வீட்டிற்குள் அவர் மகிழ்ச்சியுடன் நுழைந்தார்.

இந்த நுழைவுடன் அவரது போலி இடதுசாரி முகம் முற்றிலும் முடிந்துவிட்டது. மேலும், நவம்பர் 14, 2024க்குப் பிறகு, முதலாளித்துவச் சட்டத்திற்கான அதிகாரத்தையும் அவர்கள் பெறுவார்கள். 225 திருடர்கள் இருந்த நிலையில் ஞானஸ்நானம் பெற்ற அரசியலமைப்பு சபைக்குள் அவர்கள் நுழைவார்கள்.

அதேபோன்று, இந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் போட்டியிடும் ஏனைய போலி இடதுசாரிக் கட்சிகளும், அதே சித்தாந்தங்களை வழிநடத்தும் குழுக்களும் அரசியல் ரீதியாகவும் தேர்தலிலும் தோற்கடிக்கப்படும்.

டொனால்ட் டிரம்ப் (தீவிர வலதுசாரி) வாக்களிக்க தகுதியான அமெரிக்க குடிமக்களின் வெறும் 30% வாக்குகளைப் பெற்று தேர்தலில் வெற்றிபெற முடிந்தது. அவரை எதிர்த்து போட்டியிட்ட கமலா ஹாரிஸ் 29% வாக்குகள் பெற்றார். 40.3% அமெரிக்கர்கள் தேர்தலில் வாக்களிக்கவில்லை. இன்று உலகெங்கிலும் உள்ள முக்கிய தேர்தல்களிலும் இதே சூழலையே காணமுடிகிறது. 30% வாக்குகளைப் பெற்ற ட்ரம்பின் வெற்றி, இந்தியாவின் இந்து இனவெறி மோடி ஆட்சிக்கு வலு சேர்க்கும்.

உலக உழைக்கும் மக்களுக்கு இந்தத் தேர்தல் பொறியிலிருந்து ஒரு வழி தேவை. பாராளுமன்றத் தேர்தலின் இந்த தருணத்தில், ஆக்கப்பூர்வமாக சிந்திக்குமாறு ஆசிய கம்யூன் நவீன இடது மனப்பான்மை கொண்ட மக்களை கேட்டுக்கொள்கிறது.

தெற்காசியப் பகுதியில் உள்ள ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கான பிரச்சனைகளை விவரிப்பதை நிறுத்துமாறு கேட்டுக்கொள்கிறோம், அதற்கான தீர்வுகளை விவரிக்க முன்மொழிந்தோம். சர்வதேச நாணய நிதியம் (IMF), உலக வங்கி, உலக வர்த்தக அமைப்பு (WTO), ஆசிய வளர்ச்சி வங்கி ஆகியவற்றைப் பற்றி விவரிப்பதை மட்டும் நிறுத்திவிடுவோம், ஆனால் புதிய பொருளாதார மாதிரி மற்றும் வங்கி முறையை அனுபவிப்பதற்கான முயற்சியைத் தொடங்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறோம். உழைக்கும் மக்களுடன்.

அத்தகைய ஒரு புரட்சிகர பயணத்தை கட்டியெழுப்புவதற்கு, போலி இடதுசாரி இயக்கங்களை தோற்கடிப்பது மிகவும் அவசியம். அப்படி ஆகி வருகிறது. நாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்க விரும்பினால், ஒரு புதிய பிராந்திய புரட்சிகர இயக்கத்தை உருவாக்க ஒரு ஆற்றல்மிக்க சக்தியை தியாகம் செய்ய வேண்டும். ஆசியா கம்யூன் அதற்காக வேலை செய்கிறது. இந்தப் போராட்டத்தில் கலந்துகொள்ள உங்களை ஆசியா கம்யூன் கேட்டுக்கொள்கிறது.

எங்கள் வலைத்தளம் – www.asiacomune.org

மின்னஞ்சல்- asiacommune22@gmail.com

revolutionaryfrontsouthasia@gmail.com

The post நாடாளுமன்றத் தேர்தல்கள் – இலங்கை (14 நவம்பர் 2024) ஆசியா கம்யூனின் அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கை appeared first on Asia Commune.

இரு நூற்றாண்டு கால றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களின் சோகக் கதை 

1938 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த ‘சமசமாஜ’ பத்திரிகை இந்நாட்டு றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களின் முதலவாது போராட்டத்தை இலங்கை வரலாற்றில் முதலாவது வேலை நிறுத்தப் போராட்டமென செய்தி வெளியிட்டிருந்தது. மேலும் அதே ஆண்டு ஜூலை மாதம் 13ம் திகதி ஆரம்பிக்கப்பட்ட இவ்வேலை நிறுத்தம் சில நாட்கள் நீடித்த நிலையில் வெற்றிகரமாக நிறைவடைந்ததாகவும் மேலும் பதிவு செய்துள்ளது. அன்று முதல் 86 வருடங்களாக தமது அடிப்படை உரிமைகளுக்காக போராடி வந்த றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்கள் அன்று சிந்திய கண்ணீருக்கான விலை அன்றைய நாளை விட இன்று அதற்கான பெறுமதி கூடியுள்ளதா. 

காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களினால் இந்நாட்டிற்கு முதலாவதாக கோப்பி பயிர்ச் செய்கைக்கும் இரண்டாவதாக தேயிலை பயிர்ச்செய்கைக்கும் பின்னர் றப்பர் பயிர்ச்செய்கைக்குமென தென்னிந்தியாவிலிருந்து அழைத்து வரப்பட்ட தோட்ட தொழிலாளார்களுக்கு இன்றுடன் இருநூறு வருடங்கள் பூர்த்தியாகின்றன.

அவர்கள் இந்நாட்டிற்கு அழைத்து வரப்பட்ட யுகத்திலிருந்து கவனிப்பாரற்றும் காலனித்துவ ஆட்சிக்கு அடிமைப்படுத்தப்பட்டும், பிரஜா உரிமை, அவசரகால சட்டம், பயங்கரவாத தடைச்சட்டம் போன்ற சட்ட வரம்புகளினூடாக அவர்கள் அடக்கப்பட்டும், இனவாத வன்முறைச் செயல்கள், அரச பயங்கரவாதம், குடியேற்றங்கள் போன்ற நடவடிக்கைகளினூடாக அவர்கள் மீது பாரபட்சம் காட்டப்பட்டு நீண்டகாலமாக நெருக்கடிக்குள்ளாக்கப்பட்டிருந்தனர்.

உழைப்புச் சுரண்டப்பட்டு, தேசிய நெருக்கடிக்கு இரையாக்கப்பட்ட அம்மக்கள் இரு நூற்றாண்டு காலத்திற்கும் மேலாக இரத்தம், கண்ணீர் மற்றும் வியர்வை சிந்தி சில சந்தர்ப்பங்களில் உயிர்களை காவு கொடுத்தும் இலங்கையின் பொருளாதாரத்திற்கு பாரிய பங்களிப்பை வழங்கி இன்றும் குறைந்தபட்ச வாழ்க்கைத்தரத்திலே வாழ்ந்து வருகின்றனர். ஆனாலும் இலங்கையின் பொருளாதாரத்தினை வளப்படுத்திய அவர்களுக்கு நலன்புரி திட்டங்கள் அமுல்ப்படுத்தப்பட்டிருந்தாலும் அவை அவர்களை சென்றடையவில்லை. இன்றும் அத்தொழிலாளர்களுக்கு உரிமை கொண்டாட ஓர் அங்குலம் நிலம் கூட இல்லை. வாழ்க்கைச் செலவுக்கேற்ற ஊதியம் இல்லை.

றப்பர் பயிர்ச்செய்கை ஆரம்பம்

தென் அமெரிக்காவின் அமேசான் காடுகளில் வளர்ந்த றப்பர் மரங்கள் காரணமாக அதனையொட்டிய உற்பத்திகள் பிரேசிலில் மிகவும் பிரபல்யமடைந்தன. 1876ல் சேர் ஹென்றி விக்கம் (SIR HENRY WICKHAM) ஆசியாவின் பிரித்தானிய ஆட்சியாளர்களுக்கு றப்பர் பயிர்ச்செய்கையை அறிமுகப்படுத்திய முன்னோடியாவார். 1881ஆம் ஆண்டு ஜோர்ஜ் த்வெய்டீஸ் (GORGE THWAITES) தலைமையில் ஹெனரத்கொட (கம்பஹ) என்ற பூங்காவில் இந்நாட்டில் முதலாவது றப்பர் மரக்கன்று நாட்டப்பட்டது. ஆனாலும் அதுவரை காலமும் இந்நாட்டில் செழிப்புற்றிருந்த தேயிலை பயிர்ச்செய்கை காரணமாக றப்பர் உற்பத்தி முக்கியத்துவம் பெற்றிருக்கவில்லையாயினும் 20ம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பகாலத்தில் ஏற்பட்ட மோட்டார் வாகண உற்பத்தி அதிகரிப்பின் காரணமாக ஈரவலய பிரந்தியங்களில் றப்பர் பயிர்ச்செய்கை விஸ்தரிக்கப்பட்டது. பின்னர் ஏற்றுமதிப் பணப்பயிர்களில் நாட்டின் பொருளாதாரத்தை வளப்படுத்திய றப்பர் பயிர்செய்கை தேயிலை உற்பத்திக்கு அடுத்தப்படியாக இரண்டாவது ஏற்றுமதிப் பயிராக வளர்ச்சி கண்டது. இதனூடாக 1909 ஆம் ஆண்டில் காலனித்துவ தோட்ட உரிமையாளர்களுடன் இணைந்து களுத்துறையில் றப்பர் ஆராய்ச்சி நிலையத்தை நிறுவினர்.

1956 ஆம் ஆண்டு ஆண்டு கியுபா புரட்சியின் வெற்றியைத் தொடர்ந்து புதிய சோசலிச அரசின் கைத்தொழில் அமைச்சரான அர்னஸ்டோ சேகுவேரா இலங்கைக்கு விஜயம் செய்து களுத்துறை யாஹலதென்ன தோட்டத்தில் றப்பர் கைத்தொழில் தொடர்டபாக ஆய்வு செய்துள்ளமை, அறுபதாம் ஆண்டு காலப்பகுதியில் உருவான சீன-இலங்கை றப்பர்-அரிசி உடன்படிக்கையும் றப்பர் உற்பத்தி எந்தளவு அபிவிருத்தி அடைந்து காணப்பட்டதென்பதற்கு சிறந்த உதாரணங்களாகும்.

சபரகமுவ மாகாணத்தின் கேகாலை மற்றும் இரத்தினபுரி ஆகிய இரு மாவட்டங்களிலே அதிகளவில் றப்பர் உற்பத்தி நடைபெறுகின்றது. இரத்தினபுரி மாவட்டத்தில் 435 றப்பர் தோட்டங்கள் காணப்படுகின்றன. அவற்றில் 51 தோட்டங்கள் கைவிடப்பட்டுள்ளன. கேகாலையில் காணப்படுகின்ற தோட்டங்களின் எண்ணிக்கை 354. கைவிடப்பட்டுள்ள தோட்டங்கள் 61. களுத்துறை மாவட்டத்தில் 302 தோட்டங்கள் உள்ளன. அவற்றுள் 49 தோட்டங்கள் தற்போது வரை கைவிடப்பட்டுள்ளன. 153 தோட்டங்கள் காலி மாவட்டத்தில் காணப்படுகின்றன. அவற்றில் 21 கைவிடப்பட்டுள்ளவை. மாத்தறை மாவட்டத்தில் 118 தோட்டங்கள் உள்ளன,  அதில் 09 தோட்டங்கள் கைவிடப்பட்டுள்ளவை. கொழும்பு மாவட்டத்தில் 103 தோட்டங்கள் காணப்படுகின்றன. அவற்றில் 14 தோட்டங்கள் கைவிடப்பட்டுள்ளன. 1,30 000 ஹெக்டெயர் தோட்டங்களில் றப்பர் பயிர்ச்செய்கை மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன.

கேகாலை மாவட்டத்தில் 49,919 ஹெக்டயருக்கும் அதிகமான நிலப்பரப்பில் றப்பர் பயிர்ச்செய்கை மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகிறது. 34 381 ஹெக்டயர் இரத்தினபுரி மாவட்டத்தில், 32,644 ஹெக்டயர் களுத்துறை மாவட்டத்தில், கொழும்பில் 9,954 ஹெக்டயர். இவற்றுக்கு மேலதிகமாக மொனராகலை மாவட்டத்தில் மூன்று பிரதேச செயலகப் பிரிவுகளிலும் றப்பர் தோட்டங்கள் அமைந்துள்ளன. அத்துடன் குருணாகல் மாவட்டத்தில் 250ற்கும் ஹெக்டேயருக்கு அதிகமான ஜந்து றப்பர் தோட்டங்கள் இருக்கின்றன.

அகலவத்தை, பலங்கொடை, பொகவன்தலாவ, எல்பிட்டிய, ஹப்புகஸ்தென்ன, நமுனுகுல, ஹொரன, கஹவத்தை, கேகாலை, களனிவெளி, கொட்டகலை, மல்வத்தை, உடபுஸ்ஸலாவை, வட்டவலை, துன்ஹிந்தை, போன்ற பெருந்தோட்ட நிறுவனங்கள் றப்பர் உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ளன.

புதிய தொழிலாளர் வர்க்கம்

இலங்கை தோட்ட தொழிலாளர்களின் வரலாற்றில் முதலாவது வேலை நிறுத்தப் போராட்டம் றப்பர் தோட்டத் தொழிலாளாகள் மூலமே மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது. போராட்ட குணங்கொண்ட தொழிற்சங்க தலைவரான எம்.ஜி. மெண்டிஸின் வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதிய லயனல் சரத் இவ்வாறு தெரிவிக்கின்றார்: ‘எம்.ஜி. கிரன்திடியில் வசிப்பதற்கு ஆரம்பித்து ஜந்து மாதங்கள் கடந்த நிலையில் அங்கு வெள்ளைக்காரர்களின் தோட்டத்தில் வேலை நிறுத்தம் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ளது. அதனை வழிநடத்தியதும் ஏற்பாடு செய்ததும் எம்.ஜி. 1938 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 13 ஆம் திகதி ஆரம்பிக்கப்பட்ட இவ்வேலை நிறுத்தப் போராட்டம் சில நாட்களிலே வெற்றியுடன் நிறைவு பெற்றதுடன் இலங்கை வரலாற்றின் தோட்டத் தொழிலாளர்களது முதலாவது “ஸட்ரைக்” என ‘சமசமாஜ’ பத்திரிகை செய்தி வெளியிட்டிருந்தது.

சகோதரர் எம்.ஜியின் அனுசரனையில் அண்ணாசிகல தோட்ட தொழிலாளர்களினால் இலங்கை வரலாற்றில் மேற்கொள்ளப்பட்ட முதலாவது வேலைநிறுத்தப் போராட்டம். பஸ்துன் கோரளையைச் சேர்ந்த அனைத்து தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கும் இவர்களின் ஒன்றினைந்த வெற்றி சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும்.

முன்னொரு காலத்தில் றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களின் வெற்றி பூமியாக வரலாற்றுத் தடத்தை கொண்டுள்ள களுத்துறை மாவட்டத்தின் இன்றைய நிலைமை முற்றிலும் வேறுபட்டு காணப்படுகின்றது.

“அன்று எமது மக்கள் தமிழ் நாட்டிலிருந்து அழைத்து வரப்பட்டு தோட்ட லயன் காம்பராக்களில் தங்க வைக்கப்பட்டனர். இன்றும் எமது வாழ்க்கையின் நிலைமை அவ்வாறே காணப்படுகின்றது” என களுத்துறை மாவட்ட பதுரெளிய அஸ்க்வெலிய தோட்ட அபிவிருத்தி சங்கத்தின் தலைவர் எஸ். பத்மநாதன் தெரிவிக்கின்றார். அவர் மேலும் தெரிவிக்கையில், அன்று காணப்பட்ட நிலைமையை விட இன்று அவர்கள் பல சிரமங்களுக்கு மத்தியில் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.

“அன்றைய நாளில் ஒரு மரணம் சம்பவித்தால் சவப் பெட்டிக்கான செலவை தோட்ட நிர்வாகம் வழங்கியது. மயானத்தை அமைத்துக் கொள்வதற்கு சீமெந்து தந்தனர். லயன்களில் வாழ்ந்த மக்களின் துணிகளை துவைப்பதற்கு அதனை எடுத்துச் செல்ல வாரத்தில் ஒரு நாள் டோபி வருவார். முடி வெட்டுவதற்கு பாபர் வருவார். அவர்களுக்கான சம்பளத்தை தோட்டம் வழங்கியது. கோயில் திருவிழாக்களின் செலவை தோட்ட நிர்வாகம் ஏற்றும் கொள்ளும். சம்பளத்தில் அறவிட்டுக்கொள்ளும் வகையில் உலர் உணவுப் பொருட்கள் வழங்கப்பட்டன. இன்று எவ்வித சலுகைகளும் இல்லை.” பத்மநாதனின் கூற்றுப்படி மானியங்கள் ரத்துச்செய்யப்பட்டமை அனைத்து தோட்டங்களுக்கும் பொதுவானது. அதிகரித்துச் செல்கின்ற வாழ்க்கைச் செலவுக்கேற்ப வழங்கப்படுகின்ற 900 ரூபா இத்தொழிலாளர்களுக்கு எவ்விதத்திலும் போதுமானதல்ல. தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு அதிகரிக்கப்பட்ட ஆயிரம் ரூபா நாட் சம்பளம் இவர்களுக்கு வழங்கப்படவில்லை.

தமது குழந்தைகளுக்கு போசனைமிக்க ஒரு வேலை சாப்பாடு, அவர்களது கல்வித் தேவைகளை பூர்த்தி செய்வதற்கும், உபகரணங்களை கொள்வனவு செய்வதற்கும் கிடைக்கின்ற சம்பளம் போதுமானதல்லவென, புற்று நோய் காரணமாக இருபத்தி நாண்கு வருட பால் வெட்டுத்தொழிலுக்கு விடைகொடுத்துள்ள செல்வி கூறுகின்றார்.

“இப்பொழுது கணவர் மட்டும் தான் வேலைக்குப் போகிறார். ஆனாலும் தோட்டத்தில் தினந்தோறும் வேலை கிடைப்பதில்லை. மழை பெய்கின்ற நாட்களில் எதுவும் இல்லை.” சிந்தாமணி, மாவத்தகமை மொறத்தன்னை தோட்டத்தில் முப்பந்தைந்து வருடங்களாக மிகவும் சுறுசுறுப்புடன் ஒவ்வொரு றப்பர் மரத்தடியிலும் பால் சேகரிக்கும் தேகாரோக்கியமிக்க பெண்ணொருவராவார். இன்றைக்கு இருப்பத்தைந்து வருடங்களுக்கு முன்னர் புவியியல் ரீதியில் குருணாகல் மாவட்டத்தில் தேயிலை பயிர் நிலமாய் காணப்பட்ட மொறத்தன்னை தோட்டம் இன்று பின்தங்கிய தோட்டமாகக் காணப்படுகின்றது. ஏனைய றப்பர் தோட்டங்களைப் போன்று மொறத்தன்னை தோட்டத்திலும் றப்பர் பால் சேகரிப்பதிலும் பால் வெடடுவதிலும் பெண்களே முன்னணி வகிக்கின்றனர். 

“அதிகாலையில் 300 றப்பர் மரங்களில் பால்வெட்டுதல் வேண்டும். ஒரு மணித்தியாலத்தின் பின்னர் பால் சேகரித்தல் வேண்டும். பால் வாளிகளை தூக்கிக்கொண்டு, மேடு பள்ளம் என ஒவ்வவொரு மரத்தடிக்கும் செல்லல் வேண்டும். அவ்வாறான சந்தர்ப்பங்களில் எமதுதொழிலாளர்கள் விழுந்து காயத்திற்குள்ளாகுவார்கள்”. அதுமட்டுமல்ல, அட்டை மற்றும் பாம்பு கடி போன்றவற்றுக்கும் பஞ்சமில்லை. அப்படியிருந்தும் எமக்கு ஒரு நாள் சம்பளமாக ரூபா 900 மட்டுமே வழங்கப்படுகிறது. அது எமது அன்றாட வாழ்ககைக்கே போதுமானதல்ல.

அதிகாலை ஆறு மணியளவில் ஆரம்பமாகின்ற அவர்களது அன்றாட பணிகள் மாலை நாண்கு மணிக்கு நிறைவுறுவதாக இருந்தாலும் றப்பர் பால் சேகரிக்க வருகின்ற பவுசர் தாமதமானால், அவர்கள் மேலும் சில மணித்தியாலங்கள் காத்திருக்க வேண்டும். “அரிசி, சீனி, மாவு போன்ற அனைத்து பொருட்களின் விலைகளும் அதிகரித்துள்ளன. ஆனால் எமது தோட்ட தொழிலாளர்களின் சம்பளம் அதிகரிக்கப்படவில்லை. அரசாங்கம் தலையிட்டு இப்பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வொன்றைப் பெற்றுத்தர வேண்டும்.” வாழ்க்கைச் செலவுக்கேற்ற சம்பளத்தை பெற்றுத்தர வேண்டுமென மூன்று குழந்தைகளின் தாயான சிந்தாமணி வலியுறுத்துகின்றார்.

தாய் தந்தை என இருவரும் றப்பர் தோட்டத்தில் பணிபுரிந்தாலும் கிடைக்கின்ற வருமானம் அன்றாட தேவைகளை பூர்த்தி செய்வதற்கும் பிள்ளைகளின் கல்விச் செலவுகளுக்கும் கூட போதுமானதல்ல. ஆகையால் பலர் தோட்டத்திற்கு வெளியில் கூலி வேலிகளைத் தேடிச் செல்கின்றனர். மொறத்தன்னை தோட்டத்தில் பாடசாலை செல்கின்ற வயதிலுள்ள மூன்று குழந்தைகளின் தந்தையான ரஞ்சனி குமாரும் மிகவும் கடினமான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து வருகிறார்.

“2004 ஆம் ஆண்டு முதல் நான் தோட்டத்தில் வேலை செய்கின்றேன். 30 நாட்கள் வேலை செய்தாலும் ஈ.பி.எப், ஈ.டி.எப் மற்றும் யூனியனுக்கான சந்தா அறவிடப்பட்டு இறுதியில் எஞ்சும் சம்பளம் இறுபத்தி நாண்காயிரம் மட்டுமே. அத்தொகை குழந்தைகளின் தேவைகளுக்கே போதுமானதல்ல. ஒரு பிள்ளை உயர்தரத்திலும் மற்றைய பிள்ளை சாதாரண தரத்திலும் கல்வி கற்று வருகின்றனர். மகள் ஆறாம் ஆண்டில் கல்வி கற்கின்றார். கணவர் மேசன் வேலைத் தேடிச் செல்கிறார்.”

சுகாதாரம் மற்றும் பாதுகாப்பு

றப்பர் உற்பத்தித் தொழிலில் அதிகளவு இரசாயனம் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்றது. குறிப்பாக அமோனியா பயன்பாடு றப்பர் தொழிலில் ஈடுபடுகின்ற தொழிலாளர்களுக்கு ஆபத்தை விளைவிக்கக்கூடியது. தோல் பாதிப்புக்கள், கண், மூக்கு, தொண்டை மற்றும் பார்வையில் பாதிப்பு ஏற்படுதல், கைவிரல் காயங்கள் போன்ற ஆபத்துக்களை அவர்கள் எதிர்கொள்கின்றனர்.

இவ்வாறான பாதிப்புகளுக்கு மேலதிகமாக பாம்பு மற்றும் பூச்சுக் கடிகளுக்கு உள்ளாகின்ற ஆபத்து றப்பர் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் முகங்கொடுக்கின்ற பிரதான பிரச்சினையாகும். அதேபோன்று றப்பர் உற்பத்தியின் போது இரசாயன பயன்பாட்டு ஆபத்துக்களைப் போன்று மின்னொழுக்கின் காரணமாகவும் ஆபத்துக்கள் ஏற்படுகின்ற சாத்தியம் அதிகமானதாகும். இவ்வாறு 2018 ஆம் ஆண்டில் ஏற்பட்ட மின்னொழுக்கின் காரணமாக காலி போகொட றப்பர் உற்பத்தி தொழிற்சாலையொன்று முழுமையாக எரிந்து நாசமாகியது. இரசாயன கழிவுகள் நீரில் கலப்பதால் புளத்சிங்ஹல பிரதேசத்தில் றப்பர் தொழிற்சாலையொன்று அவ் ஆண்டில் மூடப்பட்டது.

உலக சுகாதார நிறுவனத்தைப் போன்று உலக தொழிலாளர் அமைப்பின் சிபாரிசுகள் மற்றும் வழிகாட்டுதல்களுக்கமைவாகவே இயங்குவதாக இந்நாட்டில் றப்பர் உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ள பிரதான பெருந்தோட்ட நிறுவனங்கள் தமது இணையத்தளங்களில் பதிவேற்றம் செய்திருந்தாலும் அவை எவையும் தொழிற்தளங்களில் பின்பற்றப்படுவதில்லை. கைக்கவசங்கள், பாதனிகள், தலைக்கவசம் மற்றும் பாதுகப்பு அங்கிகள் தமக்கு கிடைப்பதில்லையென குருணாகல், களுத்துறை, இரத்தினபுரி, கேகாலை, காலி போன்ற அனைத்து பிரதேச தோட்ட தொழிலாளர்களும் தெரிவிக்கின்றனர். தொழிற்தளத்தில் சுகாதாரம் மற்றும் பாதுகாப்பு வழிகாட்டல்கள் பற்றி அவர்களுக்கு எவ்வித விழிப்புணர்வும் இல்லை. அவர்களுக்கு இவ்விடயங்கள் தொடர்பில் தெளிவூட்டுவதில் தொழிற்சங்கங்களும் உதாசீனப் போக்கையே கடைப்பிடிக்கின்றன.

தோட்ட மருத்துவ நிலையங்களின் நிலைமை மிகவும் கவலைக்குரியது. பல தோட்ட நிறுவனங்கள் அவ்வியடம் தொடர்பில் அவதானம் செலுத்துவதேயில்லை.

“தோட்ட மருத்துவ நிலையங்களுக்கு மருத்துவர்கள் இல்லை. உதவியாளர்களும் இல்லை, மருந்துகள் இல்லை மற்றும் ஏனைய உபகரணங்களும் இல்லை. பல மருத்துவ நியைங்கள் மூடப்பட்டுள்ளன. விசேடமாக முதியோர் மற்றும் குழந்தைகளின் சுகாதரம் தொடர்பில் அக்கறை கொள்வதில்லை” என இரத்தினபுரி மாவட்ட பாடசாலையொன்றின் ஆசிரியரொருவரான எம்.சந்திரகுமார் தெரிவிக்கின்றார். அவர் தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணியின் மாவட்ட அமைப்பாளராவார்.

தோட்டக்கல்வி

பல தசாப்தங்களாக தமது பாட்டன் முப்பாட்டன் காலத்திலிருந்து தொடர்கின்ற பால் வெட்டுத் தொழிலிருந்து தமது பிள்ளைகளை விடுவித்து சிறந்த சமூக அந்தஸ்த்து மற்றும் வாழ்க்கை முறையைக் பெற்றுக் கொடுப்பதே இங்குள்ள அனைத்துப் பெற்றோர்களினதும் நோக்கமாகவுள்ளது. அவர்களின் கனவை நனவாக்கிக் கொள்வதற்கு இருக்கின்ற ஒரே வழி சிறந்த கல்வியை பெற்றுக் கொடுப்பதாகும். ஆனால் தோட்டப் பாடசாலைகளில் காணப்படுகின்ற குறைபாடுகள் காரணமாக அவர்களது எதிர்கால சந்ததியினரும் லயன் அறைகளுக்குள் முடக்கப்டும் நிலைமை காணப்படுகின்றது. றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்கள் அதிகமாக வாழ்கின்ற இரத்தினபுரி மாவட்ட தமிழ் மொழி கல்வியின் நிலைமை மிகவும் கவலைக்குரியதாகும். நிவித்திகல தொலன்வல தோட்ட குடும்பமொன்றைச் சேர்ந்த அந்தோனி மன்சில்மணி அம்மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த தொழிலாளர்களது குழந்தைகளின் கல்வி மேம்பாட்டுக்காகச் முன்னின்று செயல்படுகின்ற இளைஞராவார்.

“சாதாரண தரம் வரையிலான வகுப்புகளைக் கொண்ட 40 பாடசாலைகள் காணப்பட்டாலும் கணிதம் விஞ்ஞானம் ஆங்கிலம் மற்றும் தொழில்நுட்ப பாடங்களுக்கு ஆசிரியர்கள் இல்லை. உயர்தரத்தில் ஒருவர் சித்தியடைந்தால் அது கலைப்பிரிவில் மட்டும் தான். இரத்தினபுரியில் உயர்தர வகுப்புக்களைக் கொண்ட 22 தமிழ் மொழி மூல பாடசாலைகள் காணப்படுகின்றன. ஆனாலும் கணித விஞ்ஞான பாடங்கள் இல்லை. கொழும்பு கண்டி பாடசாலைகளில் எமது மாணவர்களை எடுப்பதில்லை.” என மிகவும் கவலையுடன் அவர் தெரிவிக்கின்றார். ஆனாலும் சிவில் சமூக அமைப்புக்களுடன் இணைந்து தோட்ட பாடசாலை மாணவர்களுக்காக மேலதிக வகுப்புக்களை நடத்துவதன் மூலம் மிகச் சிறந்த சேவையை செய்து வருகிறார்.

பலங்கொடை, கஹவத்தை, புஸ்ஸல்ல, அகலவத்தை, துன்ஹிந்தை மற்றும் மதுரட்ட நிறுவனங்களின் கீழ் 20 றப்பர் தோட்டங்கள் நிர்வகிக்கப்படுகின்றன. பல தோட்டங்கள் றப்பர் மற்றும் தேயிலை பயிர்ச்செய்கைகளைக் கொண்டிருந்தாலும் கலவானை பிரதேச செயலகத்தில் மட்டும் பெரும்பான்மையானோர் சிறு தேயிலை தோட்ட உரிமையாளர்களாக இருக்கின்றனர்.

‘தோட்டங்களை அண்மித்து 102 தமிழ் பாடசாலைகள் மாவட்டம் முழுதும் காணப்படுகின்றன. ஆனாலும் அவற்றுக்கு ஆசிரியர்கள் இல்லை, உபகரணங்கள் இல்லை மற்றும் ஏனைய இதர வசதிகள் இல்லை. சாதாரணதரத்திற்கான கணித விஞ்ஞான பாடங்களுக்கான ஆசிரியர்கள் வடகிழக்கு மாவட்டங்களிலிருந்தே வருகை தருகின்றனர். ஆனால் அதிகளவான காலங்கள் அவர்கள் இங்கு இருப்பதில்லை” என தெரிவிக்கும் பாடசாலை ஆசிரியரான சந்திரகுமார், அரசியல் அதிகாரத்தில் தலையீடு செய்வதற்கு தோட்ட தொழிலாளர்களின் பிரநிதித்துவமின்மை பாரிய குறைபாடென கூறுகின்றார். கேகாலை, குருணாகல், கொழும்பு, காலி, மாத்தறை மற்றும் மொனராகலை போன்ற நகரங்களை அண்மித்த றப்பர் தோட்ட பாடசலைகளின் கல்வி நிலைமை மிகவும் கவலைக்கிடமான நிலைமையில் காணப்படுகின்றது. களுத்துறை மாவட்டத்தின் மத்துகம சென் மேரிஸ் பாடசாலையில் தமிழ் மொழி மூல வகுப்புக்கள் நடத்தப்பட்டாலும் தோட்டங்களைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் மீது ஏனைய மாணவர்களாலும் ஆசிரியர்களாலும் காட்டப்படுகின்ற பாரபட்ச செயற்பாடுகளினால் அம்மாணவர்கள் கடுமையான மன அழுத்தத்தை உணர்கின்றனர்.

“தோட்டப்புற மாணவர்கள் என்றவுடன் அவர்களை ஆய்வுகூடங்களுக்கு மற்றும் நீச்சல் தடாகங்களுக்கும் அனுமதிப்பதில்லை. இச்செயற்பாடுகளை ஆசிரியர்களும் அதிபர்களும் அனுமதிக்கின்றனர், பழைய மாணவர் சங்கத்தில் இது தொடர்பாக பேசப்பட்டால் எமது பிள்ளைகளை அடிக்க வருகின்றனர்” என அஸ்க்வெலிய தோட்ட அபிவிருத்தி சங்கத்தின் தலைவர் பத்மநாதன் தெரிவிக்கின்றார். இப்பிரச்சினைகளுக்கு மாற்று தெரிவாக மத்துகம நகரத்தை அண்டிய பிரதேசத்தில் அரசாங்கத்தின் மூலம் ஜந்து ஏக்கர் நிலமொன்றினை பெற்றுக்கொள்வதற்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட முயற்சிகள் பிரதேசத்தின் பெரும்பான்மையானோர் சிங்கள கல்வி நிர்வாக அதிகாரிளாக இருக்கின்றமையினாலும் அவர்களால் மேற்கொள்ளப்படும் இழுத்தடிப்புக்கள் காரணமாக இதுவரை அம்முயற்சி தாமதமாகிக்கொண்டிருக்கின்றது.

அறுபதாம் ஆண்டு ஆரம்ப காலப்பகுதியில் தமிழ் மொழியில் ‘முப்பனை” என்றழைக்கப்பட்ட மொனராகலை மாவட்டம் பண்டைய மாகம் இராசதானி வேடுவர்களுக்கு சொந்தமான பல இடங்களுக்கும் உரித்துடைய மாவட்டமாகும். மாவட்டம் அமைக்கப்பட்டதன் பின்னர் பெரும்பான்மையானோர் மாத்தறை மாவட்டத்திலிருந்து வந்து குடியேறினர். மொனராகலை, பிபிலை மற்றும் படல்கும்புர ஆகிய மூன்று பிரதேச செயலக பிரிவுகளில் படல்கும்புரையில் மட்டும் தேயிலை பயிர் செய்யப்படுவதுடன் ஏனையவை பெரும்பாலும் றப்பர் தோட்டங்களாகும். மொனராகலை குமாரவத்தைக்கு அருகாமையில் உள்ள அலியாவத்த மற்றும் சிரியாவத்த லயன் அறைகள் மட்டும் அமைந்திருக்கின்ற இடங்களைத் தவிர ஏனைய இடங்கள் அனைத்தும் காடுகளாகியுள்ளன.

தோட்டத்தொழிலாளர்களின் பிள்ளைகளுக்காக தமிழ் மொழி மூல பாடசாலைகள் இருந்தாலும் ஆசிரியர் பற்றாக்குறை காரணமாக அவர்களின் கல்வி நிலைமை மிகவும் கவலைக்குரிய நிலைமைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளது. பெரும்பாலான பாடசாலைகள் 10 ஆம் ஆண்டுவரை மட்டுமே கற்றல் செயல்பாடுகளில் ஈடுபட்டு வருகின்றன. உயர்தர கற்கைகளுக்காக தோட்டத்திலிருந்து கடினமான பாதைகளினூடாக சுமார் ஆறு கிலோமீற்றர்களை கடந்து நகரின் பாடசாலைக்கு வர வேண்டும். ஆகையால் அவர்கள் கல்வியை இடையில் கைவிட்டு விட்டு தோட்டத்தில் பால் வெட்டுவதற்கும் அல்லது வேறு தொழில்களிலும் ஈடுபடுகின்றனர்.

காணி மற்றும் வீட்டு உரிமை

பொதுவாக கடந்த இரு நூற்றாண்டு காலமாக காலனித்துவ ஆட்சியின் கீழ் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட லயன் காம்பரா என்ற 10 அடி சிறிய நிலத்திலே தோட்டத் தொழிலாளர்கள் வாழ்ந்து வந்துள்ளனர். தோட்டத்தில் வேலை கிடைத்தாலும் அங்கு சொந்த வீடோ அல்லது ஒர் அங்குல நிலமோ அவர்களுக்கு சொந்தமில்லை. பலர் லயன் அறைகளை தமது சொந்த நிதியில் அவற்றை  புனர்நிர்மானம் செய்வதற்கும் மற்றும் லயன் அறைகளை வியாபித்துக் கொள்வதற்கான அனுமதிகள் மிக அரிதாகவே அவர்களுக்கு கிடைக்கின்றன.

“இச் சிறிய லயன் அறைத்தொகுதியிலே தான் ஆண் பெண் என இரு பாலாறும் வாழ்ந்து வருகின்றோம். சமைப்பதற்கு, பிள்ளைகளுக்கு பாடம் சொல்லிக்கொடுப்பதற்கு, நித்திரை கொள்வதற்கென அனைத்து தேவைகளையும் நாங்கள் பூர்த்தி செய்து கொள்வது இச்சின்னஞ் சிறிய அறையிலே தான்.” தோட்ட நிர்வாகத்திற்கு நாம் எவ்வளவு எடுத்துச் சொன்னாலும் அதனால் எவ்வித பலனும் இல்லையென பதுரளிய அஸ்க்வெலிய தோட்டத்தில் வசிக்கும் செல்வி கூறுகின்றார். சில தோட்ட நிறுவனங்கள் தொழிலாளர்களுக்கு எவ்வித வீட்டுத்தோட்டங்களையும் செய்வதற்கு அனுமதிப்பதில்லையுடன் ஏதாவதொரு பயிர்செய்கை செய்யப்பட்டிருப்பின் பலவந்தமாய் அவற்றை பிடுங்கி எறிவதில் தயக்கம் காட்டுவதுமில்லை.

மின்சாரம், நீர் மற்றும் கழிப்பறை வசதிகள் மிகவும் குறைந்த மட்டத்திலே லயன் காம்பராக்களில் காணப்படுகின்றது. பாதுகாப்பற்ற மின் வழங்கள் காரணமாக பல சந்தர்ப்பங்களில் ஏற்பட்ட மின்னொழுக்கின் காரணமாக லயன் அறைகள் எரிந்து சாம்பலானதில் அவர்கள் சேமித்து வைத்திருந்த அனைத்து பொருட்களையும் இழந்துள்ள தோட்ட தொழிலாளர்களின் துயர் நிறைந்த கதைகள் கடந்த நூற்றாண்டு காலம் முழுவதும் அனைத்து தோட்டங்களிலும் பார்க்கவும் கேட்கவும் முடிகிறது.

சில சந்தர்ப்பங்களில் ஏற்பட்ட இயற்கை அழிவுகள் காரணமாக தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கு காணி கிடைத்துள்ளமை குறிப்பிடத்தக்க ஒரு விடயமென்கிறார் நிவித்திகல தொலொஸ்வல தோட்டத்தின் மன்சில்மணி. “கடந்த நாட்களில் வீசிய சூறாவளி காரணமாக கிரிபத்கல றப்பர் தோட்டத்தின் லயன் வரிசைக்கருகில் இருந்த அரச மரமொன்று முறிந்து விழுந்ததில் லயன் காம்பராக்களுக்கு பாரிய சேதம் ஏற்பட்டது. இருப்பதற்கு இடமின்றிய ஆறு குடும்பங்களுக்கு 10 பர்ச்சஸ் என்றடிப்படையில் காணித்துண்டுகள் வழங்கப்பட்டன.” ஆனால் தற்காலிகமாகவோ அல்லது நிரந்தரமாகவோ வீடொன்றை கட்டிக் கொள்வதற்கு அத்தொழிலாளர்களிடம் போதிய பண வசதியின்மை அடுத்த பிரச்சினையாகும். “தொலொஸ்வல தோட்டத்தில் 30 தொழிலாளர் குடும்பங்களுக்கு நாண்கு ஏக்கர் காணி வழங்கப்படடிருந்தாலும் வீடுகள் கட்டிக்கொள்வதற்கு அவர்களிடம் பண வசதிகள் இல்லை” என்கிறார் மன்சில்மணி.

1930ம் ஆண்டு காலப்பகுதியின் பின்னர் தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கு புதிய லயன் அறைகள் நிர்மானிக்கப்பட்டிருக்கவில்லை என்பதுடன் தற்போது அதிகரித்துள்ள சனத்தொகையின் காரணமாக வேறு வழியின்றி ஓர் லயன் காம்பராவில் முன்று அல்லது நாண்கு குடும்பங்கள் வசித்து வருகின்றனர். தோட்ட நிர்வாகத்தின் அனுமதியுடனோ அல்லது அனுமதியின்றியோ விடொன்றை கட்டிக் கொண்டாலும் அதனை அவர்களால் உரிமை கொண்டாட முடியாது.  தொழிலாளர்களுக்கு எதிராக சட்டவிரோத குடியிருப்புகள் தொடர்பாக பல வழக்குகள் நீதிமன்றில் விசாரணை செய்யப்பட்டு வருகின்றன என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

லயன் அறைகளில் வாழ்கின்ற தொழிலாளர்களுக்கு கிடைக்கின்ற கடிதங்கள் தோட்டத்தின் பெயருக்கே வருகின்றன. அவர்களுக்கென்றொரு முகவரி இல்லை. தபாலில் வருகின்ற கடிதங்கள் முறையற்ற விதத்திலே அவர்களது கைகளுக்குச் சென்றடைகின்றது. ஒரே பெயர் கொண்ட பலர் இருக்கும் சந்தர்ப்பத்தில் உரியவருக்கு கடிதம் பல சந்தர்ப்பங்களில் கிடைப்பதில்லை. பல சந்தர்ப்பங்களில் கடிதங்கள் காணாமல் போவதுடன் அதேவேளை மிகவும் தாமதமாக சென்றடைகின்றது. இதன் காரணமாக தொழில் வாய்ப்புக்கள், பரீட்சைகளுக்கு செல்லல் போன்ற விடயங்களை தவறவிடுவதுடன் அடகு வைத்த பொருட்கள் மீட்கமுடியமல் போகின்ற சந்தர்ப்பங்களும் அதிகமாகும். “அதனால் எமது லயன் காம்பராக்களுக்கோ அல்லது இலக்கமொன்றுடன் கூடிய விலாசமொன்று பெற்றுத்தாருங்கள்” என அவர்கள் கேட்கின்றனர். ஆனால் தோட்ட நிறுவனங்கள் அதற்கு இணக்கம் தெரிவிக்கவில்லை.

பத்தலகொட வெற்றிப்போராட்டம்

காணியுரிமை கோரிய தோட்ட தொழிலாளர்களின் நீண்ட காலப் போராட்டத்திற்கு அண்மையில் குருணாகல் பத்தலகொட றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கு வெற்றி கிடைத்துள்ளது. 10 குடும்பங்களை கொண்டுள்ள பத்தலகொட தோட்டம் 281 ஏக்கர் நிலப்பரப்பளவைக் கொண்டுள்ளது. கடந்த மே மாதம் தோட்டத்தின் ஒரு பகுதியை தனியார் துறை முதலீட்டாளரொருவருக்கு விற்பனை செய்வதற்கு உரிமையாளர்கள் தயாரானபோது உடனே சுதாகரித்துக் கொண்ட தொழிலாளர்கள் பலவந்தமாக காணிகளை பிடித்துக் கொண்டனர். அவை கைவிடப்பட்ட றப்பர் தோட்ட காணிகளாகும். தோட்ட உரிமையாளர்கள் பொலிசாரின் உதவியுடன் அவர்களை வெளியேற்ற முயற்சித்த போது பிரதேசத்தின் விவசாயிகள் தொழிலாளர்கள் பிரச்சினைகளில் பங்கெடுக்கும் வரலாற்றில் பெயர் பொறிக்கப்படக் வேண்டிய இப்பாகமுவ தேவசரண உட்பட சிவில் சமூகங்களின் தலையீட்டின் காரணமாக அது தடுக்கப்பட்டது. தோட்டத்தை விற்பனை செய்வதற்கெதிராக வழக்குத் தொடர்வதற்கு முன்வந்த 28 குடும்பங்களுக்கு 10 பர்ச்சஸ் வீதம் காணியை பெற்றுக் கொடுப்பதற்கு இரு தரப்பினரும் இணங்கிக்கொண்ட உடன்படிக்கைக்கமைய தோட்ட உரிமையாளர்கள் காணியை பெற்றுக்கொடுக்க முன்வந்தனர். ஆறு மாதங்களுக்கிடைப்பட்ட காலப்பகுதியில் தற்போது வசிக்கின்ற லயன் காம்பராக்களிலிருந்து தொழிலாளர்கள் வெளியேற வேண்டும் தோட்ட நிர்வாகத்தின் நிபந்தனையாகும். போதுமான பண வசதியின்மையால் அவர்களுக்கு தற்காலிக குடியிருப்பை அமைத்துக் கொள்வதில் பெரும் சவாலை எதிர்கொள்கின்றனர்.

கடந்த ஏப்ரல் மாதம் வரை பத்தலகொட தோட்டத் தெழிலாளர்களின் ஒரு நாள் சம்பளம் 750 ரூபாவாக இருந்தது. தேவசரண நிலையத்தின் தலையீட்டின் பின்னர் அவர்களது சம்பளம்  ஆயிரம் ரூபாவாக அதிகரிக்கப்பட்டதுடன் கிரயத்துடன் பெற்றுக்கொடுக்கவும் இணக்கங்காட்டப்பட்டுள்ளது. அதற்கேற்ப ஊழியர் சேமலாப நிதியை முறையாக பெற்றுக்கொள்வதற்கும் அவர்களால் முடிந்துள்ளது.

தோட்டம் மற்றும் கிராமங்களுக்கிடையில் நிலவுகின்ற ஒற்றுமையும் முரண்பாடும்

ஈர வலயத்தை அண்டிய பெரும்பாலான தோட்டங்கள் சிங்கள கிராமங்களுக்கு மத்தியிலே அமைந்துள்ளன. தோட்ட லயன் அறைகளில் வாழ்ந்து கொண்டு தொழிலில் ஈடுபடுகின்ற தமிழ் தொழிலாளர்களுக்கும் வெளியிலிருந்து தோட்டத்திற்கு வேலைக்கு வருகை தரும் சிங்கள தொழிலாளர்களுக்குமிடையில் மிகத்தெளிவான இனப்பரம்பல் காணப்படுகின்றது. ஆகையால் தொழிலாளர்களின் அன்றாட வாழ்விழும் அனைத்து செயற்பாடுகளிலும் கிராமங்களை அண்டிய மக்களின் எண்ணங்கள் மற்றும் செயற்பாடுகள் பெரும் செல்வாக்கை செலுத்துகின்றன. ‘மொறத்தன்னை மற்றும் கோணகல்தெனிய என்ற இரு கிராமங்களின் சிங்கள மக்களும் மொறத்தன்னை தோட்ட மக்களுக்கிடையில் மிக நீண்டகால நட்புறவு காணப்படுகின்றது. கிராமத்தின் அனைத்து கலாசார மற்றும் சமய செயற்பாடுகளின் போதும் அதேபோன்று தோட்டத்தின் அனைத்து செயற்பாடுகளின் போதும் இரு தரப்பினரதும் பங்களிப்பும் ஒத்துழைப்பும் குறைவின்றி கிடைக்கின்றதென” மிகவும் பெருமையுடன் தெரிவிக்கின்றார் மொறத்தன்னை தோட்டத்தைச் சேர்ந்த தொழிற்சங்க செயற்பாட்டாளரான எ.தேவராஜ்.

தெல்ஹேன-ரத்தல்கொட ரம்பொடகல்ல றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களின் போராட்டம் அண்மைய காலத்தில் தோட்டம் மற்றும் கிராமத்திற்கிடையில் உருவாகியுள்ள நல்லுறவு நல்லிணக்கத்திற்கு சிறந்த உதாரணம். 45 நாட்கள் நடைபெற்ற இப்போராட்டத்தின் வெற்றிக்கு தோட்டத்தை அண்டிய கிராம மக்கள் வழங்கிய பங்களிப்பு என்றும் சிலாகிக்கத்தக்கது. தோட்ட நிர்வாகத்தினரால் வழங்கப்பட்ட உலர் உணவு நிறுத்தப்பட்ட போது அவர்களின் பசியை போக்கியவர்கள் சுற்றுப்புர கிரமத்தவர்களே. 101 குடும்பங்களைச் சேர்ந்த 544 பேரில் 144 பேர் தோட்டத்தில் பணிபுரிகின்றனர். அதில் 66 பேர் பெண் தொழிலாளர்களாவார்கள். ஜக்கிய ஜனநாயக தோட்ட தொழிலாளர் சங்கம் மற்றும் முற்போக்கு பெண்கள் முன்னணி ஆகிய இரு அமைப்புக்களே இப்போராட்டத்தில் முக்கிய பங்கு வகித்தன. 

ஆனாலும் இந்நிலைமை களுத்துறை, இரத்தினபுரி, மொனராகலை, மாத்தறை மாவட்டங்களில் வேறுபட்டு காணப்படுகின்றது. மத்துகம தோட்ட தொழிலாளர்கள் கடந்த காலம் முதல் இன்றுவரை மிகப் பயங்கரமான அனுபவங்களுக்கு முகங்கொடுத்து வந்துள்ளனர்.

“முன்னர் மத்துகம, அகலவத்தை, களுத்துறை, போன்ற தொகுதிகளில் கொல்வின், சம்லி, அனில் முனசிங்ஹ போன்ற இடதுசாரி தலைவர்கள் இருந்தனர். தோட்டத் தொழிலாளர்களின் வாக்குகள் அவர்களுக்கே கிடைத்தன. ஆனால் 1977ம் ஆண்டின் பின்னர் நிலைமை மாற்றமடைந்தது. தற்பொழுது பகிரங்கமாக இனவாதம் பேசப்படுகின்றது. பதுரளிய லத்பந்துர சந்தியில் தமிழில் பாட்டொன்றைக் கூட போடவிடமாட்டார்கள்” என பெயர் குறிப்பிட விரும்பாத தொழிலாளியொருவர் தெரிவித்தார்.

சில காலம் மத்துகமை பிரதேசத்தின் ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் பிரதிநிதியாக இருந்து அண்மையில் காலஞ்சென்ற முன்னாள் இராஜாங்க அமைச்சரான பாலித்த தொவரப்பெரும மீது தோட்ட தொழிலாளர்கள் மத்தியில் சிறந்த நன்மதிப்பினை காணக்கூடியதாயில்லை. அது அவர் தோட்ட தொழிலாளர்கள் மீது பலாத்காரத்தினையும் வன்முறையினையும் பிரயோகித்த காரணத்தினால். இச்செயல்பாடு தோட்ட தொழிலாளர்கள் மத்தியில் அவர் மீதான மதிப்பிறக்கத்திற்கு பிரதான காரணியாக அமைந்தது. மொனராகலை றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களும் தம்மை சுற்றியிருக்கின்ற கிராமங்களை மிகுந்த அச்சத்துடனே கடந்து பெரும்பான்மை தமிழர்கள் வசிக்கின்ற பதுளை மாவட்டத்தின் பஸ்ஸரை மற்றும் லுனுகலை நகரங்களை நோக்கிச் செல்கின்றனர். சிங்கள கிராமங்களை மிக விரைவில் கடந்து சென்றவுடனே அவர்களது மனம் ஆறுதலடைகின்றதென தெரிவிக்கின்றனர்.

தொழிலாளர்களுக்கெதிரான வன்முறைகள்

பொருளாதாரம் மற்றும் தொழில் நிபந்தனைகளுடாகவும் அதேபோல் தேசிய இனநெருக்கடியூடாகவும் தொழிலாளர்களுக்கெதிரான வன்முறைகள் வரலாற்று முழுவதும் மேற்கொள்ளப்பட்டு வந்துள்ளது. சுதந்திரத்தின் பின்னர் இந்நிலைமை மோசமாக அதிகரித்ததுடன் தொழிலாளர்களின் உரிமைகளுக்கெதராக சம்பவமொன்று அண்மையில் துன்ஹிந்தை பெருந்தோட்ட நிறுவனத்திற்கு சொந்தமான தும்பறை தோட்டத்தில் பதிவாகியுள்ளது. “கடந்த மே மாதம் 6ம் திகதி தனது கணவர் வேலைக்கு வரவில்லையென்ற காரணத்தினால் தோட்ட பொது முகாமையாளர், கள உத்தியோகத்தர் மற்றும் காவற்காரர் இணைந்து பெண் தொழிலாளரொருவர் மீது தாக்குதல் நடத்தியுள்ளனர். இத்தாக்குதல் காரணமாக அவர் மூன்று நாட்கள் ஹொரனை வைத்தியசாலையில் சிகிச்சை பெற்றுள்ளார். கிரிஎல்ல பொலிசில் முறைப்பாடு செய்தும் நாண்கு நாட்கள் வரை குற்றவாளிகளை கைது செய்யாமல் பல பொய்களை கூறிக்கொண்டு பொலிசார் சட்ட நடவடிக்கைகளை தட்டிக்கழித்தனர். ஆனாலும் சிவில் சமூகம், அரசியல் மற்றும் கிராமவாசிகளின் அழுத்தம் காரணமாக குற்றவாளிகள் பொலிசில் சரணடைந்தனர். நீதிமன்றில் ஆஜர்படுத்தியப் பின்னர் பொலிஸ் பிணை வழங்கலுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்காத காரணத்தினால் விடுதலை செய்யப்பட்டனர்” எனவும் அதேவேளை அவர்களுக்கெதிராக தொடுக்கப்பட்ட வழக்கு தொடர்ந்து கொண்டு நடத்தப்படுமெனவும் அரசியல் செயற்பாட்டாளர் சந்திரகுமார் தெரிவிக்கின்றார். இதற்கு சமமான சம்பவமொன்று தும்பர தோட்டத்திற்கு அண்மையிலுள்ள தெலதுர தோட்டத்திலும் இடம்பெற்றுள்ளது.

தனது மனைவி தோட்டத்தில் பால் வெட்ட வராத காரணத்தினால் அவரது கணவர் மீது தெலதுர தோட்ட காவற்காரர் தனது இரு ரவுடிகளுடன் இணைந்து அவர் மீது கொடூரமாக தாக்குதல் நடத்தியுள்ளனர். சந்திரகுமார் போன்றோர் காட்டிய எதர்ப்பின் காரணமாக அவர்களுக்கு பிணை மறுக்கப்பட்டு இரு வாரங்கள் விளக்கமறியலில் வைக்கப்பட்டனர்.

“காவற்காரர் உட்பட அவரது ரவுடிகள் என் கணவரின் தலை நொறுங்கும் வகையில் பியர் போத்தலில் தாக்கியுள்ளனர். ஐந்து நாட்கள் வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்பட்டு சிகிச்சை பெற்று வந்தார். மூன்று நாட்களாக பொலிஸ் எதுவும் செய்யவில்லை. பின்னர் குற்றவாளிகள் மூன்று பேரையும் பிடித்து நீதிமன்றில் ஒப்படைத்தனர். தும்பறையில் போல் அவர்களால் இங்கு பிணை எடுக்க முடியவில்லை. நாம் சட்டத்தரணியூடாக விடயங்களை தெளிவுபடுத்தி பிணை கொடுப்பதை எதிர்த்தோம்.”

தோட்ட நிர்வாகத்தினரின் இவ்வாறான சண்டித்தனங்களுக்கு தொழிலாளர்களுக்கு தொடர்ச்சியாக முகம்கொடுக்க வேண்டியுள்ளது. அதேபோல் 1977, 1981 மற்றும் 1983 காலப்பகுதியில் அரச அனுசரணையில் நிகழ்த்தப்பட்ட தமிழர்களுக்கெதிரான வன்முறைகளில் பெரும்பாலும் தோட்ட தொழிலாளர்களே பாதிக்கப்பட்டனர்.

இரத்தினபுரி, கிரிஎல்ல, நேபட, மத்துகம, காலி, குருணாகல், கேகாலை போன்ற தோட்டங்களில் லயன் அறைகளை தீ வைத்தல், கோவில் மற்றும் தேவாலயங்கள் மீதான தாக்குதல்கள், கொள்ளையடித்தல், பெண்களுக்கெதிரான பாலியல் பலாத்காரங்கள், காயப்படுத்தல் மற்றும் கொலை செய்தல் போன்ற பல்வேறு தகவல்களை அறிந்து கொள்வதற்கு பின்னர் ஜனாதிபதி ஜே.ஆர்.ஜயவர்தனவினால் அமைக்கப்ப்பட்ட சன்சொனி ஆனைக்குழுவினால் கண்டறிய முடிந்தது. அவ் அறிக்கைக்கேற்ப 1977 ஆகஸ்ட் வன்முறைச் சம்பவங்களினால் 500க்கும் மேற்பட்ட தமிழர்கள் கொலை செய்யப்பட்டுள்ளனர்.

பி.பெருமாள் கேகாலை, பின்தெனிய தோட்டத்தில் றப்பர் பால் வெட்டும் தொழிலாளியாவார். தான் சந்தித்த துயரங்களை சன்சொனி ஆணைக்குழு முன் இப்படி தெரிவிக்கின்றார்: “ஆகஸ்ட் 19ம் திகதி குழுவொன்று வந்து லயமொன்றை தாக்கி விட்டுச் சென்றனர். மறுநாள் இன்னுமொரு கூட்டம் வந்து தாக்கியது. 41 லயன் அறைகளைக் கொண்ட நாண்கு லயன் வரிசைகள் இத்தாக்குதல்களுக்கு இலக்காகின. அவற்றை கொள்ளையடித்தனர். குடும்பத்திலுள்ளவர்களை தாக்கினர்.”

நெலும்தெனிய, கஸ்நாவ தோட்டத்தில் வசித்த பெண் தொழிலாளியான செல்வரானி என்ற பெண்  கிராமத்தவர்களினால் கூட்டாக பாலியல் வல்லுறவு செய்யப்பட்டதாக சன்சொனி ஆணைக்குழு முன் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆகஸ்ட் 19ம் திகதி தாக்குதல் நடத்தப்படக் கூடுமென்றும் பாதுகாப்பான இடங்களை நோக்கிச் செல்லுமாறும் தோட்ட முகாமையாளரால் தொழிலாளர்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது. அதன்படி தனது தாயுடன் தோட்டத்தின் எல்லையில் அமைந்திருந்த குணபாலவின் வீட்டுக்குச் சென்றிருந்தார். அன்றிரவு குணபாலவின் வீட்டை நோக்கி வந்த காடையர் கூட்டம் செல்வராணியையும் அவரது தாயாரையும் தாக்கி பின்னர் செல்வராணியை குணபாலவின் வீட்டின் பிற்புறத்திற்குச் தூக்கிச் சென்று ஆறு பேர் கொண்ட நபர்களினால் பாலியல் வல்லுறவு செய்யப்பட்டுள்ளார். மறுதினம் அவரது லயன் காம்பரா வீட்டிற்கு சென்று பார்த்த போது அவ்வீடு கொள்ளையடிக்கபட்டிருந்ததுடன் ஆகஸ்ட் 22ம் திகதி தெதிகம பொலிசில் முறைப்பாடு செய்ததுடன் தன்னை பாலியல் பலாத்காரம் செய்தவர்கள் சுனில், திலகரத்ன, ஆரியவங்ஸ, திலகே மற்றும் குலசிரி என்போர் என அடையாளங்கண்டு கொண்டதாகவும் முறைப்பாடு செய்துள்ளார். செல்வராணியால் பெயர் குறிப்பிடப்பட்ட அனைவரும் இருபத்தி நாண்கு வயதையுடைய கஸ்நாவ தோட்டத்தை அண்மித்து வாழ்ந்தவர்களாவார்கள்.

ஆகஸ்ட் 23ம் திகதி லயன் காம்பராக்கள் மீது காடையர் கூட்டம் மேற்கொண்ட தாக்குதல் காரணமாக அச்சங்கொண்ட தொழிலாளர்கள் வெளியேறிச் சென்றதுடன், தாக்குதலுக்கிலக்காகி காயமடைந்த அவரது மாமானாரான குருசாமி மறுநாள் மரணமடைந்தாக மத்துகம சென் ஜோர்ஜ் தோட்டத் தொழிலாளியான கே.ஏகாம்பரம் தெரிவிக்கின்றார். தன் மாமனார் இறப்பதற்கு முன்பும் இறந்த பின்னரும் பொலிசிற்கு அறிவித்தாலும் அவற்றை பொருட்படுத்தாத அவர்கள்  “யாழ்ப்பாணத்தில் எமது பொலிஸ் அதிகாரிகள் கொல்லப்படும் பொழுது, ஏன் உங்களுடைய ஆட்களை கொல்வதில் என்ன தவறு” என தெரிவித்ததாக ஆணைக்குழு முன் சாட்சியமளிக்கையில் ஏகாம்பரம் தொவித்துள்ளார். ஆகையால் எவ்வித மரண விசாரணையுமின்றி தமது மாமனாரை அடக்கஞ் செய்ய நேரிட்டுள்ளது அவருக்கு! அதேவேளை அண்மித்த லயன் காம்பராவில் வாழ்ந்த வேலு என்ற தொழிலாளி துப்பாக்கியால் சுடப்பட்டு ஏற்பட்ட காயத்தால் நாண்கு நாட்கள் வைத்தியசாலையில் சிகிச்சை பெற்றுள்ளார்.

1981ம் ஆண்டு மேற்கொள்ளப்பட்ட தமிழர் விரோத வன்முறைச் சம்பவத்தினால் விசேடமாக சபரகமுவ மாகாணத்தின் தோட்ட தொழிலாளர்கள் பாதிப்படைந்தனர். அப்போது பாராளுமன்றத்தில் எதிர்க்கட்சி தலைவராக இருந்த தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியின் தலைவர் அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கத்திற்கெதிராக அரசாங்கத்தினால் கொண்டு வரப்பட்ட நம்பிக்கையில்லா பிரேரனையுடன் தாக்குதல் ஆரம்பித்தது.

இலங்கை போக்குவரத்து சபைக்கு சொந்தமான பஸ் வண்டிகளில் ஏறிய ஆயுததாரிகள் கஹவத்தை, றக்வானை, நிவித்திகல, பெல்மடுல்லை, பலாங்கொடை தோட்டங்களுக்குள் நுழைந்து வழமைப்போல் தொழிலாளர்கள் மீது தாக்குதல் நடத்தி, சொத்துக்களுக்கு சேதம் விளைவித்து அவற்றை எரித்து, கொள்ளையடித்து. பெண்களுக்கெதிரான பாலியல் வன்முறைகள், மனிதக் கொலைகள் என அக்கிரமம் செய்தனர். 43 றப்பர் மற்றும் தேயிலை தோட்டங்கள் மீது மேற்கொள்ளப்பட்ட தாக்குதல்களினால் 15000 தொழிலாளர்கள் இடம்பெயர்ந்தனர்.

1981 ஆகஸ்ட் 29 ஆம் திகதி இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸின் தேசிய சபையினால் வெளியிட்டுள்ள அறிக்கையில் தமது சிறு குழந்தைகளை சுமந்தபடி ஆண்கள் பெண்கள் என அனைவரும் தமது உயிரை காப்பாற்றிக் கொள்வதற்காக றப்பர் தோட்டங்களுக்கு நடுவில் பாதுகாப்பான இடங்களை நோக்கி தப்பிச் சென்றதுடன் அவர்கள் கடினமான காடுகளுக்கு மத்தியில் பலங்கொடையிலிருந்து பொகவந்தலாவை வரைக்கும் மிகச்சிரமத்துடன் நீண்ட தூரம் நடந்து வந்துள்ளரென குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

அன்டனி மசில்மணி தனது எட்டு வயதில் தான் முகங்கொடுக்க நேர்ந்த வன்முறைச் சம்பவமொன்றிலிருந்து மயிரிழையில் உயிர் பிழைத்த ஒருவராவார். அப்பயங்கர அனுபவத்தை முதற்தடைவையாக ஊடகத்துடன் பகிர்ந்து கொள்கிறார்.      

“1981ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் கஹவத்தை புனித அன்னம்மாள் கிறிஸ்தவ தேவாலயத்திற்கு சுற்றத்திலுள்ள தோட்டங்களிலிருந்து 30 சிறுவர்கள் நற்கருணைக்காக வருகை தந்திருந்தனர். கஹவத்தையிலிருந்து வருகை தந்த காடையர் கூட்டமொன்று தேவாலயத்திலிருந்தவர்கள் மீது தாக்குதல் நடத்தினர். சிறுவர்களாகிய நாங்கள் 30 பேரும் ஆலயத்தின் திருப்பீடத்திற்கு பின்னாலிருந்த அறையொன்றில் உறைந்துப் போய் அக்காட்டுமிராண்டிகள் செல்லும் வரை ஒளிந்திருந்தோம்.

அக்காடையர்கள் தங்கள் வெறித்தனத்தை நிறைவு செய்கையில் ஆலயத்தின் வழிபாட்டு உதவிகளில் ஈடுபட்டிருந்த சிறு பிள்ளையொருவரும் மேலும் ஏழு பேர் வெட்டிக் கொலை செய்யப்பட்டிருந்தனர். ஆலயத்தின் தோட்டவளவின் ஒவ்வொரு இடங்களிலும் கிடந்த சடலங்களைப் பார்த்த அதர்ச்சியிலிருந்து இன்றும் அவர்கள் மீள முடியாதவர்களாகவே இருக்கின்றனர்.

“பெரும்பாலும் 77ல் தோட்ட மக்கள் தாக்கப்பட்டனர். 81 மற்றும் 83 ஆம் ஆண்டு வன்முறைகளில் நகரங்களிலில் வாழ்ந்த தமிழர்களே அதிகம் தாக்கபட்டிருந்தனர் என கேகாலை அட்டால தோட்டத்திலுள்ள மனித உரிமைகளுக்கான இல்லம் (Home for Human Rights) அமைப்பின் செயற்பாட்டாளரான மேகலா சன்முகம் இவ்வன்முறைகளினால் பாதிக்கப்பட்ட எந்தவொரு நபருக்கும் நீதி கிடைக்கவில்லையென்கிறார்.

“பின்கந்தை தோட்டத்தில் றப்பர் பால் வெட்டும் தொழிலாளர்களே வாழ்கின்றனர். அத்தோட்டம் 77,81 மற்றும் 83 வன்செயல்களினால் தாக்கப்பட்டிருக்கின்றது. எனது அப்பா தோட்டத்தின் கள உத்தியோகத்தர். 77 ஆம் ஆண்டு காடையர்கள் எமது வீட்டின் மீது தாக்குதல் நடத்தியபோது நாங்கள் காட்டுக்குள் ஓடி உயிர் பிழைத்தோம். தோட்டத்தில் வசித்த சோமபால என்ற டிரக்டர் டிரைவர் உட்பட பலர் இணைந்து தோட்டத்தின் பெண் பிள்ளையொருவரை கூட்டாக பாலியல் வல்லுறவுக்குட்படுத்தியிருந்தனர். இவ் அக்கிரமத்தை அனைவரும் அறிந்திருந்தாலும் முறைப்பாடு செய்வதற்கு அச்சங் கொண்டிருந்தனர். பொலிசும் குற்றவாளிகளை பாதுகாத்தன. அன்றைய நாட்களில் இதுபோன்ற பல சம்பவங்களை கேள்விப்பட்டோம். பாதுகாப்பு தருகிறோம் என்ற போர்வையில் மிகவும் திட்டமிட்டு இவ்வல்லுறவு சம்பவம் இட்ம்பெற்றது.” காலத்தால் இவ் அக்கிரமங்கள் மறைக்கப்பட்டாலும் இப்படுபாதகச் செயல்களை இன்றும் மறக்க முடியாதுள்ளதாக வருந்துகிறார் மேகலா. 

கேகாலை மாவட்டத்தில் இன்றும் இனவாத போக்குகள் குறையாதுள்ளதாக தெரிவிக்கும் மேகலா. “இன்றும் கூட தோட்டத்தின் இளைஞரொருவருக்கு முச்சக்கரவண்டி தரிப்பிடத்தில் சவாரிக்கு இடங்கொடுப்பதில்லை. எப்படியாவது இடத்தைப் பெற்றுக் கொண்டால் ஹயர் கிடைக்கச் செய்ய விடமாட்டார்கள்.”

“முதலாவதாக தோட்ட மக்களுக்கும் கிராம மக்களுக்குமிடையில் நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்த வேண்டும்.”

பிரஜா உரிமை சட்டத்தினூடாக நாடு கடத்தல்

1947ஆம் ஆண்டு அரசுப் பேரவை தேர்தலில் மலையக தோட்ட தொழிலாளர்களின் பிரதிநிதிகள் பலர் தென் பிரதேச இடதுசாரிகள். அவர்கள் தோட்ட தொழிலாளர்களின் வாக்குகளினால் அரச சபைக்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். இவ்விடயத்தில் கவனஞ் செலுத்திய முதலாளித்துவ தலைவர்கள் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் பலத்தை குறைப்பதற்காக 1948 ஆம் ஆண்டின் 18 ஆம் இலக்க பிரஜா உரிமை சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தினர். பிரஜா உரிமையை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதற்கு தந்தை அல்லது பொறுப்பாளர் இலங்கையில் பிறந்தவராக இருத்தல் வேண்டுமென்ற நிபந்தனையும் விதிக்கப்பட்டது. அந்நிபந்தனைகளை மேலும் பலப்படுத்திக் கொண்டு 1949ஆம் ஆண்டு 3 ஆம் இலக்க பிரஜா உரிமை சட்டம் அமுல்படுத்தப்பட்டது. 

இச்சட்ட மூலம் காரணமாக இந்திய மற்றும் பாகிஸ்தானிய வம்சாவளியைச் சேர்ந்த தோட்ட தொழிலாளர்கள் உட்பட ஏனைய பல பேருக்கு, பிரஜா உரிமைத்துவம் வாக்குரிமை உட்பட ஏனைய சட்ட பூர்வ தன்மைகள் இழக்கபட்டமை பாரிய நெருக்கடிகளை ஏற்படுத்தியது. இப்பிரச்சினையை சுமூகமாக தீர்த்துக்கொள்ளும் நோக்கில் இலங்கை பிரதமர் சேர் ஜோன் கொத்தலாவல மற்றும் இந்திய பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு ஆகியோருக்கிடையில்  1954ல் புரிந்துணர்வு உடன்படிக்கையொன்று கைச்சாத்திடப்பட்டது.

இவ்வுடன்படிக்கையினூடாக பிரச்சினைக்கு தீர்வுகாண முடியாத காரணத்தினால் அதற்கு 10 வருடங்களுக்குப் பின்னர் 1964ல் ஸ்ரீமா-சாஸ்திரி ஒப்பந்தம் கைச்சாத்திடப்பட்டு பிரஜா உரிமை நீக்கம் செய்யப்பட்டு 9,75,000 தோட்டத்தொழிலாளர்கள் இருநாடுகளுக்கிடையில் பிரித்துக் கொள்ளப்பட்டனர். இந்தியா 5,25,000 தொழிலாளர்களை மீளப்பெற்றுக்கொண்டது. இலங்கை மூன்று லட்சம் பேரை பொறுப்பேற்றுக்கொண்டது. எஞ்சியிருந்த 1,50,000 தொழிலாளர்களை அதற்கு பத்து வருடங்களின் பின்னர் 1974ல் ஏற்படுத்தப்பட்ட ஸ்ரீமா-இந்திரா ஒப்பந்தத்தினூடாக 75,000 என்றடிப்படையில் தோட்டத்தொழிலாளர்களை இரு நாடுகளும் பிரித்துக் கொண்டன” என மலையகத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டவர்கள் அமைப்பின் ஏற்பாட்டாளர் எம்.கந்தையா தெரிவிக்கின்றார். அரசியல் மற்றும் தொழிற்சங்க செயற்பாட்டாளரான இவர் 1983ஆம் கறுப்பு ஜீலையின் பின்னர் இந்தியாவுக்கு புலம்பெயர்ந்தவர்.

“இந்தியாவுக்கு வருகை தந்த அனைவருக்கும் றப்பர் மற்றும் தேயிலை தோட்டங்களில் வேலைகள் கிடைத்தன. கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தின் கர்நாடகா, கேரள மற்றும் ஆந்திரா பிரதேச றப்பர் தோட்டங்களில் சுமார் 4000 குடும்பங்கள் பனிபுரிந்து வருகின்றனர்.” பிரஜா உரிமைகளுடன் தொடர்புடைய மற்றும் முன்னர் குறிப்பிடப்பட்ட உடன்படிக்கைகளுக்கமைய வெளியேற்றப்பட்ட தோட்ட தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கை 4,61,000 ஆகும். தமிழ்நாடு, கர்நாடகா, ஆந்திரா பிரதேசம், கேரளா மற்றும் அந்தமான் தீவுகள் தற்போது இவர்களுடைய நிரந்தர வாழ்விடங்களாகி விட்டன.

இன்றும் நண்பர்கள் மற்றும் உறவினர்களை வருடத்திற்கொருமுறை வந்து பார்த்து விட்டுச் செல்வதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டிக்கின்றனர்.

கந்தையா கூறுவது போல் 1977,1981 மற்றும் 1983 வன்செயல்களிலிருந்து உயிர்பிழைத்துக் கொள்வதற்காக வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்களுக்கு தப்பிச்சென்றவர்களின் எண்ணிக்கை இரண்டு லட்சத்திற்கும் அதிகமாகும்.

பெருந்தோட்டங்களை மக்கள் மயப்படுத்தல் மற்றும் தனியார் மயமாக்கலுக்கான அழுத்தம்

1970ஆம் ஆண்டில் ஆட்சிக்கு வந்த ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தினால் அதுவரை பிரித்தானியர்களிடமிருந்த முன்னணி தேயிலை, றப்பர் மற்றும் தென்னந்தோட்டங்கள் மக்கள் மயப்படுத்தலின் கீழ் அரசுடைமையாக்கப்பட்டது. ஜனவசம, அரச பெருந்தோட்ட தினைக்களங்கள் மற்றும் உசவசம போன்ற அரச நிறுவனங்களை அமைத்து அதனூடாக தோட்டங்கள் நிர்வகிக்கப்பட்டன. அரசுக்கு நெருக்கமானவர்களைக் கொண்டிருந்த இந்நிறுவனங்களினூடாக மக்கள் மயப்படுத்தல் காரணமாக தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு நன்மை விளைந்தது. தேயிலை, றப்பர், தென்னந் தோட்ட தொழிலாளர்கள் நாட்சம்பளத்திற்கு பதிலாக தொழிலாளர்கள் கூட்டாக மாதச் சம்பளத்தை வழங்குமாறு கோரியிருந்தனர். ஆனால் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் தொழிற்சங்க தலைவரும், இடதுசாரி முன்னணி தலைவர்களிரொருவரான ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தின் பெருந்தோட்ட துறை அமைச்சரான கொல்வின் ஆர் டி சில்வாவினால் அக்கோரிக்கை நிராகரிக்கப்பட்டுள்ளது. உலகில் எந்தவொரு நாட்டிலும் தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கு மாதச் சம்பளம் வழங்கப்படுவதில்லையென தெரிவித்துள்ளாரென தான் எழுதிய தோட்ட மக்களின் வரலாறு என்ற நூலில் கம்யூனிஸ தொழிறசங்க தலைவரான எஸ்.நடேசன் தெரிவித்துள்ளார். தோட்டங்கள் மக்கள் மயப்படுத்தல் காரணமாக அதுவரை லயன் காம்பராக்களுக்கும் தோட்டங்களுக்கும் கம்யூனிஸ தலைவர்களுக்கு உள் நுழைவதற்கு அதுவரை காலம் இருந்த சில தடைகள் நீக்கப்பட்டிருந்தாலும் வீடு மற்றும் காணி தொடர்பான பிரச்சினைகள் தொடர்ச்சியாக இருந்து கொண்டேயிருந்தன. அதுவரை காலம் நிறுவனங்களிற்கு கீழ் இருந்த 300 தோட்ட பாடசாலைகள் இலவசக்கல்வி அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு ஒரு தசாப்த காலத்தின் பின்னரே கல்வி அமைச்சின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டன.

அப்போதிருந்த பலம்பொருந்திய தொழிற்சங்கமும் அரசியல் முன்னோடியுமான இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸின் ஒத்துழைப்புடன் அரசுப் பேரவை ஆட்சியின் கீழ் நிர்வகிக்கப்பட்ட தோட்ட நிர்வாகங்களின் திறனற்ற நிர்வாகம் காரணமாக தோட்டங்கள் நட்டத்தில் இயங்குவதாகவும் அதனால் 1992 ஆம் ஆண்டு ஐக்கிய தேசியக் கட்சி தோட்டங்களை தனியார் மயப்படுத்தியது. 1992 ஆம் ஆண்டு மத்திய வங்கி அறிக்கையின் படி அரசாங்கத்தின் தனியார் மயப்படுத்தல் திட்டத்தின் கீழ் பெருந்தோட்ட அபிவிருத்தி சங்கத்தினாலும் மற்றும் அரச பெருந்தோட்ட தினைக்களத்தினாலும் நிர்வகிக்கப்ட்ட 449 தோட்டங்கள் தனியாருக்கு வழங்கப்பட்டன. அவற்றில் 131 றப்பர் தோட்டங்கள் அரசின் கீழ் இருந்தவையே.

தனியார் மயப்படுத்தலின் போது அதிகரிக்கின்ற வாழ்க்கைச் செலவிற்கேற்ப நாளொன்றுக்கு 20 ரூபாய் கொடுப்பனவு வழங்கப்பட வேண்டுமென நிறுவனங்களுக்கு நிபந்தனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால் அந்நிபந்தனைகளை பின்பற்றுவதில் தோட்ட நிறுவனங்கள் அக்கறை கொண்டிருக்கவில்லை. அதேபோல் அதுவரை காலம் தொழிலாளர்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வந்த மானியங்களை ரத்துச்செய்வதற்கு எடுக்கப்பட்ட முயற்சியை தொடர்ந்து தொழிலாளர்களுக்கிடையில் ஆர்ப்பாட்டங்கள் ஆரம்பித்தன.

1994 ஆம் ஆண்டு ஆட்சிக்கு வந்த பொதுஜன ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கம் தனியார் மயமாக்கல் திட்டத்தை தொடர்ந்து நடைமுறைப்படுத்தியதுடன் தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கும் முதலாளிமார்களுக்கிடையில் நிலவுகின்ற பிரச்சினைகளை தீர்த்து வைப்பதற்கு முற்தரப்பு உடன்படிக்கையொன்றை அறிமுகம் செய்தனர். இரு வருடங்களுக்கொருமுறை தொழிலாளர்கள் சார்பில் தொழிற்சங்க பிரதிநிதிகள், தோட்ட நிறுவனங்கள் மற்றும் அரசாங்கத்தின் சார்பில் தொழில் ஆணையாளரும் இணைந்து உடன்படிக்கையில் கைச்சாத்திட்டதுடன் அங்கு தொழிலாளர்களின் சம்பளம் மற்றும் ஏனைய கொடுப்பனவுகள் தொடர்பாக இரு தரப்பும் இணைந்து கலந்துரையாடி உடன்பாட்டுக்கு வந்தனர். அதனூடாக ஓரளவு நிவாரணத்தை பெற்றுக்கொண்டாலும் தற்போது வரையில் தோட்டத் தொழிலாளர்களை பாரிய நெருக்கடிக்குள்ளாக்கிய அக்கூட்டு உடன்படிக்கை வீழ்ச்சி கண்டுள்ளது. தற்போது அரசாங்கத்தினாலும் கட்டுப்படுத்த முடியாத தோட்டங்கள் தன்னிச்சையாக செயற்படுகின்றன.

றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களின் நாளைய எதிர்காலம்

தொழிலாளர்களின் நாட் சம்பளத்தை ரூபா 1700 ஆக அதிகரிப்பதற்கு அரசாங்கத்தினால் எடுக்கப்பட்ட முடிவினை தோட்ட நிர்வாகங்களினால் நிராகரிக்கப்பட்டமையினால் பாரிய நெருக்கடி உருவாகியுள்ளது. றப்பர் உற்பத்தியின் உற்பத்தி செலவு அதிகரித்துள்ளமையினால் 1700 ரூபா  சம்பள அதிகரிப்பினை வழங்க முடியாதென நிறுவனங்கள் தெரிவித்திருந்தாலும் நிதி மற்றும் பெருந்தோட்ட நிறுவனங்கள் அமைச்சு கடந்த சில வருடங்களில் றப்பர் உற்பத்தி அதிகரித்துள்ளதாக தெரிவிக்கின்றது.

2021 ஆண்டுக்கு சமாந்தரமாக றப்பர் உற்பத்திக்கு ஈடான ஏனைய பொருட்களின் ஏற்றுமதி வருமானம் 2022 ஆம் ஆண்டில் 39 சதவிகிதத்தால் அதிகரித்துள்ளதாக நிதி இராஜாங்க அமைச்சர் ரஞ்சித் சியம்பலாபிட்டிய ஊடகங்களுக்கு தெரிவித்துள்ளார். 2021ஆம் ஆண்டில் 1050 மில்லியன் அமெரிக்க டொலர் வருமாணத்தை ஈட்டித்தந்த றப்பர் உற்பத்திகள் 2022 ஆம் ஆண்டு 1463 மில்லியன் அமெரிக்க டொலராக அதிகரித்துள்ளது. எதர்வரும் வருடங்களை இலக்காகக் கொண்டு றப்பர் தொழிற்துறையை கருத்திற்கொண்டு வெளியிடப்பட்ட பாரிய (Master Plan 2017-2026)  திட்டத்திற்கமைவாக 2026 ஆம் ஆண்டு மூன்று பில்லியன் அமெரிக்க டொலர் வருமாணத்தை றப்பர் உற்பத்தியின் மூலம் பெற்றுக்கொள்வதே நோக்கமென்கிறார் பெருந்தோட்ட அமைச்சர் ரமேஷ் பத்திரன. எவ்வாறிருப்பினும் அதிகரித்துச் செல்கின்ற வாழ்கைச் செலவு ஏற்ப தொழிலாளர்கள் எதிர்ப்பார்க்கின்ற சம்பள உயர்வுக்கு நீதியை பெற்றுக்கொடுக்காமல் இவ் இலக்கை எட்ட முடியுமா என்பது சவாலுக்குரிய விடயமாகும்.

“இன்று தோட்டத்தில் எடை குறைந்த குழந்தைகள் பிறக்கின்றனர். காரணம் போசனைமிக்க உணவை பெற்றுக் கொடுப்பதற்கு தோட்டத் தொழிலாளர்களின் பெற்றோர்களுக்கு போதிய வருமாணம் இல்லை என சம்பள அதிகரிப்பினை போன்று குறைந்த விலையில் அத்தியவசிய பொருட்களை பெற்றுக் கொள்வதற்கு கூட்டுறவுச் சங்க முறைமையினை மீண்டும் தோட்டங்கள் செயல்படுத்த வேண்டுமென மாவத்தகமை மொறத்தன்னை தோட்டத்தின் தொழிற்சங்க செயற்பாட்டாளர் எ.தேவராஜ் தெரிவிக்கின்றார்.

குறைந்தளவு சம்பளம், மானியங்களை ரத்துச்செய்தல் தொழில் பற்றிய நம்பிக்கையின்மை போன்ற பல காரணிகளை மையமாகக் கொண்டு இன்று பல தொழிலாளர்கள் தோட்டங்களிருந்து வெளியேருவதற்கு தயாராகிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

“பெண்கள் மட்டுமின்றி ஆண்களும் இன்று மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்கு வேலை தேடிச் செல்ல ஆரம்பித்துள்ளனர். எப்படியாவது இளைஞர்கள் தோட்டங்களுக்கு வெளியே ஏதாவதொரு தொழிலை தேடிக் கொள்வதற்கு முயற்சிக்கின்றனர். பெரும்பாலும் கடைகளில், சுப்பர் மார்கட்களில் பல சந்தர்ப்பங்களில் வீடுகளில் மற்றும் ஆடைத்தொழிற்சாலைகளில் தோட்டங்கிளிலிருந்து சென்ற யுவதிகளே பணிபுரிகின்றார்களென மொறத்தன்னை தோட்டத்தில் பால் வெட்டும் தொழிலாளி வேலு ஜீவரத்தினம் தெரிவிக்கின்றார். தனது மனைவியும் பணிப்பெண்ணாக மத்திய கிழக்கு நாடொன்றுக்கு தொழிலுக்கு சென்றுள்ளதுடன் ஜீவரத்தினம் தனது குழந்தைகளை பராமரித்துக் கொண்டு தோட்டத்தில் பணிபுரிந்து வருகின்றார்.”

ஈரவலய பிரதேசத்தில் அதிகமான றப்பர் தோட்டங்கள் வேறு திட்டங்களுக்காக பயன்படுத்திக் கொள்வதற்காக அழித்தல், நிறுவனங்கள் றப்பர் மரங்களில் லாபத்தினை பெற்றுக்கொள்ளாது புதிய றப்பர் பயிர்ச்செய்கையின் மீது ஆர்வம் கொள்ளாத காரணத்தால் நிறுவனங்கள் றப்பர் மரங்களை பிடுங்கி அவற்றில் கட்டுபொல், டிராகன் பழம், வெனிலா போன்ற வேறு பொருளாதார பயிர்சசெய்கைகளுக்கு மாறிய காரணத்தினால் றப்பர் பயிர்ச்செய்கைக்கான பூமி பிரதேசம் சுருங்க ஆரம்பித்துள்ளமை பாரிய பிரச்சினையாகும். றப்பர் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் அறிக்கைக்கேற்ப 2014 ஆம் ஆண்டளவில் பாரியளவில் றப்பர் உற்பத்தி செய்யப்படும் மாவட்டங்களாக கருதப்படுகின்ற கேகாலை ஹெக்டயர் 34,453ஆகவும், களுத்துறை ஹெக்டயர் 24,195ஆகவும், இரத்தினபுரி 22,065 ஹெக்டயர் நிலப்பரப்புகளில் றப்பர் பயிர்ச்செய்யப்பட்டாலும் அதனை கடந்த வருடத்துடன் ஒப்பிடுமிடத்து கேகாலை ஹெக்டயர் 15,466 ஆகவும், இரத்தினபுரி ஹெக்டயார் 12,316ஆகவும் களுத்துறை ஹெக்டயர் 8,449 ஆகவும் விழ்ச்சி கண்டுள்ளது.

1989 ஆம் ஆண்டு ஜனாதிபதி பிரேமதாச ரணசிங்ஹ ஆட்சியின் கீழ் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட கம்உதாவ திட்டம் புத்தள பிரதேசத்தின் றப்பர் தோட்டங்களை அழித்தே செயல்படுத்தப்பட்டது. அதேபோல் ஹொரனை பிரதேசத்தில் பாரிய றப்பர் தோட்டங்கள் தொழிற்பேட்டைக்காக பலி கொடுக்கப்பட்டுள்ளதுடன் கைவிடப்பட்டுள்ள தோட்டங்களை தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கு பயிர்ச்செய்கையில் ஈடுபடுவதற்கும் வளர்ப்பு பிரானிகளை மேய்ப்பதற்கும் இத்தோட்டங்களை பெற்றுக் கொடுக்குமாறு பல கோரிக்கைகள் விடுக்கப்பட்டுள்ளன.

வறுமையின் அதலபாதாளத்தில் வீழ்ந்து கிடக்கின்ற இவர்கள் நாட்டின் பொருளாதாரத்திற்கு பாரிய பங்களிப்பை வழங்குகின்ற றப்பர் தோட்ட தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கைச் செலவுக்கேற்ற ஊதியம், காணி மற்றும் வீட்டுரிமை, கல்வி, சுகாதாரம் நீர் மற்றும் போக்குவரத்து போன்ற அடிப்படை வசதிகளைப் போன்று இவர்களை மரியாதைக்குரிய பிரஜைகளாக கருதுவது, சகோதரத்துவம் மற்றும் ஒத்துழைப்பினூடாக அவர்களது வாழ்க்கையை குறிப்பிடத்தக்க நிலைக்கு உயர்த்தும்.

தொழிலாளர்களின் உழைப்பை சுரண்டிக்கொண்டு அவர்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டிய மானியங்களை ரத்துச்செய்துக் கொண்டு தொடர்ந்து பயனிப்பதாயின் றப்பர் தொழிற்துறை எதிர்ப்பார்க்கின்ற இலக்கை மற்றும் வெற்றியை நோக்கி நகர முடியாது. அவ்வாறாயின் அவ் அழுத்தங்களுக்கெதிராக தொழிலாளர்கள் மத்தியில் போராட்டங்கள் எழுச்சி கொள்ளும்.

இசங்கா சிங்ஹ ஆரச்சி

ishanka.singhe@gmail.com 

(இக்கட்டுரை “இன்டர்நியுஸ் இலங்கை” அனுசரனையில் எழுதப்பட்டுள்ளது) 

தமிழில்: சுப்ரமணியம் நயன கணேசன்

The post றப்பர்பாலில்விழுந்துமறைந்தகண்ணீர் appeared first on Asia Commune.

2024 இலங்கையில் ஜனாதிபதித் தேர்தல்

21 செப்டம்பர் 2024 தேர்தலுக்குப் பிறகு, இரண்டு கருத்துக்கணிப்பு முடிவுகள் வரவுள்ளன.

அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கை

ஆசியா கம்யூன்

ASIACOMMUNE.ORG

21 செப்டம்பர் 2024 இலங்கையர்களுக்கு ஒரு முக்கியமான நாள். அண்டை நாடுகளான தெற்காசிய மக்களுக்கும் இந்த நாள் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருக்கும். ஏனெனில் இந்த தேர்தலில் இலங்கை மக்கள் தமது பலத்தை காட்ட தீர்மானித்துள்ளனர். இலங்கை மக்களின் அறிவுக்கும் புரியும் அளவிற்கு மாற்றம் நிகழப் போகிறது.

அந்த மாற்றத்தைக் கொண்டுவர உயிருடன் போராடும் மக்களுடன் ஆசியா கம்யூன் நிற்கிறது. மக்களின் எதிர்பார்ப்பு நடக்கிறதோ இல்லையோ, அந்த முற்போக்கு மக்கள் தெற்காசியப் பகுதியை மையமாகக் கொண்ட ஒரு ஒருங்கிணைந்த புரட்சிகர முன்னணியை உருவாக்க வேண்டும்.

இப்போது மாற்றத்தை கொண்டு வரப்போகும் மக்களை விமர்சிப்பதாலோ அல்லது அறிவுசார் வாதங்களை கடந்து செல்வதாலோ பயனில்லை. காரணம், மிக நீண்ட காலமாக, கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளின் துரோகங்களால், ஒட்டுமொத்த உலக இடதுசாரி இயக்கங்களும் சர்வதேச அளவில் தோல்வியடைந்து வருகின்றன.

கிழக்கிலிருந்து மேற்கு ஐரோப்பா வரை லத்தீன் அமெரிக்கா, அமெரிக்கா, கனடா மற்றும் ஆசியப் பிராந்தியம் வரை இடதுசாரிகளின் துரோகங்களும் சர்வாதிகார அட்டூழியங்களும் முதலாளித்துவ அமைப்பின் அட்டூழியங்களைப் போலவே இருக்கின்றன.

சிறந்த சமீபத்திய உதாரணத்தை பிரான்சை அடிப்படையாகக் கொண்டு சுட்டிக்காட்டலாம். பிரான்ஸ் அதிபர் இம்மானுவேல் மக்ரோன் தனது விருப்பப்படி பிரெஞ்சு நாடாளுமன்றத்தை கலைத்தார். பாராளுமன்றத்தை கலைத்துவிட்டு 2024 ஜூன் 30 மற்றும் ஜூலை 7 ஆகிய தேதிகளில் நாடாளுமன்றத் தேர்தலை நடத்தினார்.

பிரெஞ்சு பொதுத் தேர்தலில் 577 இடங்களில் 178 இடங்களை நியூ பாப்புலர் ஃப்ரண்ட் கைப்பற்றியது.

இடது சீர்திருத்தவாதிகள், சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள், தன்னார்வ தொண்டு நிறுவன இடதுசாரிகள், வர்க்க ஒத்துழைப்பாளர்கள் இந்த வெற்றியால் மகிழ்ச்சியடைந்தனர். 4வது அகிலத்துடன் (போலி இடதுசாரிகள்) தொடர்புடைய புதிய முதலாளித்துவ எதிர்ப்புக் கட்சியின் (NPA- RIGHT WING) பெரும்பான்மையினரும், சர்வதேசவாதிகள் என்று கூறிக்கொள்ளும் வகையில் மகிழ்ச்சியடைந்தனர்.

பிரெஞ்சு ஜனாதிபதி ஒலிம்பிக் காலத்தைப் பயன்படுத்தி, பிரதமரின் நியமனத்தை ஜூலை மற்றும் ஆகஸ்ட் மாதங்களில் ஒலிம்பிக் நிகழ்வாக மாற்றினார். ஆனால் செப்டம்பர் 5, 2024 அன்று, தீவிர வலதுசாரி இனவெறியர், 73 வயதான மைக்கேல் பார்னியர் பிரான்சின் பிரதமராக நியமிக்கப்பட்டார். தேர்தல் முடிந்து ஒன்றரை மாதங்களுக்குப் பிறகு இந்த நியமனம் வழங்கப்பட்டுள்ளது. ஜனாதிபதியின் இந்த தன்னிச்சையான நடவடிக்கைக்கு எதிராக பல்வேறு போராட்டங்கள் நடைபெற்றன. எதிர்காலத்திலும் பல போராட்டங்கள் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளன. இந்த வெற்றிகரமான இடதுசாரி முன்னணி தொலைநோக்குப் பார்வையுடன் ஒரு திட்டத்தை முன்வைக்கவில்லை

முன்னோக்குக்கு அப்பால் செல்கிறது. இந்த முன்னணியைத் தவிர, இடது குழுக்கள் மிகச் சிறியவை மற்றும் வெவ்வேறு கருத்துக்களால் பிளவுபட்டுள்ளன. அதாவது, தொழிலாள வர்க்கத்திற்காக உழைக்கும் மக்களின் தலைமையில் ஒரு புரட்சிகர இயக்கத்தை உருவாக்குவதை ஐரோப்பிய இடதுசாரிகள் கைவிட்டுள்ளனர்.

ஆசியா கம்யூன் இலங்கையின் ஜனாதிபதித் தேர்தலில் மேற்குறிப்பிட்ட உலகளாவிய இடதுசாரிகளின் நிலைமையை சரியாகப் புரிந்துகொண்டு வாசிக்கிறது.

தற்போது, ​​இலங்கையில் இடதுசாரிகள் (போலி இடதுசாரிகள்) என்று அழைக்கப்படும் இடதுசாரிக் குழுக்கள், மற்ற நாடுகளில் உள்ள போலி இடதுசாரி இயக்கங்களைப் போலவே, முதலாளித்துவத் தேர்தல்களிலும், தனித்துப் போராட்டங்களிலும், தொழிற்சங்கங்களிலும் பங்கேற்பதன் மூலம் தங்கள் வாழ்வாதாரத்தை உருவாக்கியுள்ளனர்.

கூடுதலாக, ஆராய்ச்சி, சோதனைகள் மற்றும் புதிய கண்டுபிடிப்புகள் ஒரு புதிய புரட்சிகர திட்டத்திற்காக நாடப்படவில்லை. வெளிப்படையாக, அவர்கள் பாட்டாளி வர்க்கத்தை ஒன்றிணைப்பதற்கான ஒரு சர்வதேச பார்வைக்காக குறைந்தபட்ச நேரத்தை செலவிட விரும்பவில்லை.

21 செப்டம்பர் 2024 தேர்தலுக்குப் பிறகு, இரண்டு கருத்துக்கணிப்பு முடிவுகள் வரவுள்ளன.

1. மக்கள், மக்களே கொண்டு வந்த மாற்றத்தின் விளைவு

2. போலி இடதுசாரிக் குழுக்கள் மற்றும் இடதுசாரிகளாகக் காட்டிக் கொள்ளும் கட்சிகளின் அரசியலின் முடிவை அறிவிக்கும் முடிவு.

இந்த இரண்டு விளைவுகளையும் எதிர்கொள்ளத் தயாராகுமாறு ஆசியா கம்யூன் இலங்கை மக்களைக் கேட்டுக்கொள்கிறது.

எனவே, நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் மக்கள் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தினாலும் இல்லாவிட்டாலும் தெற்காசியப் பிராந்தியத்தில் அதிகரித்து வரும் வறுமை, இனவாதம், மதவாதம், சாதிவெறி மற்றும் மிருகத்தனம் ஆகியவை எதிர்வரும் ஆண்டுகளில் தலைதூக்கப் போகின்றன என்பது தெளிவாகிறது.

இந்த பேரழிவை எதிர்கொள்ள, இலங்கை, மாலத்தீவு போன்ற சிறிய தீவுகளும், பங்களாதேஷ், நேபாளம், பாகிஸ்தான் மற்றும் தெற்காசிய பிராந்தியமும் தங்கள் எல்லைகளை அகற்றும் வகையில் ஒரு போர் இயக்கத்தை உருவாக்கத் தொடங்க வேண்டும். பண்டைய கம்யூனிஸ்டுகளுடன் அத்தகைய போரைத் தொடங்குவது மிகவும் கடினம். இந்தப் பொறுப்பை ஏற்க புதிய தலைமுறை தயாராக வேண்டும். வெறுமனே, தமிழ்நாட்டுடனும் இந்தியாவுடனும் இலங்கையை ஒன்றிணைக்க ஒரு பிராந்திய முன்னணி உருவாக்கப்பட வேண்டும்.

போர்த்துகீசியம், டச்சு மற்றும் ஆங்கிலேயரால் பிரிக்கப்பட்ட தெற்காசியா ஒன்றுபட வேண்டும். ஏகாதிபத்தியங்கள் திணிக்கும் எல்லைகளை எதிர்ப்பதன் மூலம் அதைச் செய்ய முடியும். அந்த எல்லைகளை அகற்ற, தெற்காசிய பிராந்தியத்தில் புதிய கம்யூன் மண்டல மாதிரிகளை முயற்சிக்க முன்மொழிய வேண்டும்.

முதலாளித்துவ பொருளாதார அமைப்பை மிக விமர்சன ரீதியாக விமர்சிக்கும் அதே வேளையில் புதிய பொருளாதார முறைகள், வங்கி முறைகள், கல்வி முறைகள், கலாச்சார மாற்றங்கள் போன்றவற்றை ஆய்வு செய்து நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும்.

இந்தத் தேர்தல்களுக்குப் பிறகு பிராந்திய அளவில் ஒரு புரட்சிகர முன்னணியை உருவாக்குவதில் கவனம் செலுத்துமாறு புதிய தலைமுறையை ஆசியா கம்யூன் கேட்டுக்கொள்கிறது.

செப்டம்பர் 21, 2024 அன்று ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்குப் பிறகு சில ஆண்டுகளுக்கு முதலாளித்துவத் தேர்தல்களில் சிக்கிக் கொள்ள வேண்டாம் என்று புதிய தலைமுறைக்கு நாங்கள் பரிந்துரைக்கிறோம். தேர்தல்களின் இந்த நேரத்தில், குறிப்பாக ஆசியா கம்யூன் கோட்பாட்டு ரீதியாகவும் நடைமுறை ரீதியாகவும் ஒரு முன்னோக்கைக் கட்டியெழுப்ப சில ஆண்டுகளை செலவிடுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறது. தெற்காசிய பிராந்தியத்தின் எதிர்காலம் சார்பாக.

இந்த பிரேரணை தேர்தலுக்கு சற்று முன்னர் முன்வைக்கப்பட்ட போதிலும், தேர்தலுக்குப் பின்னர் எதிர்காலத்தில் ஒரு புதிய யோசனையாக மக்களிடம் கொண்டு செல்வதே எமது நோக்கமாகும்.

“செப்டம்பர் 21, 2024 அன்று நடைபெறவுள்ள ஜனாதிபதித் தேர்தலில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தப் போகும் மக்களுக்கு நாங்கள் வாழ்த்துகின்றோம்!”

Our website – asiacommune.org

Email – asiacommune22@gmail.com             

revolutionaryfrontsouthasia@gmail.com

The post இலங்கையில் ஜனாதிபதித் தேர்தல் appeared first on Asia Commune.

(தோழர் சுச்சரித கம்லத்தின் இறுதி ஊர்வலத்தின் போது தோழர் விக்ரமபாகு கருணாரத்ன ஆற்றிய உரையில் இருந்து மேற்காணும் வாசகம் எடுக்கப்பட்டுள்ளது.)

நாம் தோழர் பாகுவிடம் பிரியாவிடை பெறவோ சொர்க்கம் போ அல்லது நிர்வாணம் அடைக என்றோ சொல்லவில்லை. ஆனால் தோழர் பாகு ஒருகாலத்தில் உலகின் அனைத்து ஒடுக்கப்பட்ட மக்களிடையே நடைமுறைப்படுத்த முயன்ற சமூக மாற்றத்திற்காக உழைக்குமாறு சக சோசலிஸ்டுக்கள் யாவரையும் நாம் சகோதரத்துவத்துடன் வேண்டிக் கொள்கிறோம்.

(ஆசியா கம்யூன் குழுமம் – இலங்கை)

The post ‘சுச்சரிதா கம்லத்திற்கு நாம் பிரியாவிடை கொடுக்கவில்லை. அவரது நேர்மையான உலகப் பார்வை மற்றும் பிரக்ஞையைப் பின் தொடர வேண்டிய உடன்பாடு ஒன்று எனக்கு உள்ளது”. appeared first on Asia Commune.

ஆரம்பகால தமிழர் விடுதலைப் போராட்டத்தில் சவுகச்சேரி காவல் நிலையம் தாக்கப்பட்டதில் காயம் அடைந்த சீலன், குண்டப்பா, புலேந்தின் போன்றோருக்கு சிகிச்சை அளித்ததற்காக (1983) வெலிக்கடை சிறையில் மருத்துவர் எஸ்.ஏ.டேவிட் கைது செய்யப்பட்டார். எஸ்.ராஜசுந்தரம் (காந்திய இயக்கத்தின் நிறுவனர்), குட்டிமணி, தங்கத்துரை, வானபிதா சிங்கராசா, விரிவுரையாளர்கள் நித்யானந்தன், நிர்மலா நித்யானந்தன் முதலானோருடன் மட்டக்களப்புச் சிறையிலிருந்து தப்பிய முல்லைத்தீவு விடுதலைப் புலிகளின் TRO அமைப்பின் தலைவராக இந்தியாவுக்குச் சென்று அன்ரன் பாலசிங்கம், அடேங் பாலசிங்கம், யோகி ஆகியோருடன் இணைந்து பணியாற்றினார். . இந்த பிரிவு ஆரம்ப காலத்தில் மாவட்ட மருத்துவ அதிகாரியாக (RBHS) பணியாற்றியது.

அன்னாரின் இறுதிக்கிரியைகள் 17.06.2024 திங்கட்கிழமை மாலை 4.00 மணியளவில் செம்கலா புனித மத்தியா தேவாலயத்தில் இடம்பெற்றது.

அவருடைய ஆன்மா சாந்தியடைய இறைவனை பிரார்த்திக்கிறோம்…!!!

The post (அண்ணா) மம்னிதர் கலாநிதி. ஜெயகுலராஜா இவர் 16.06.2024 அன்று முல்லைத்தீவு மாஞ்சோலை வைத்தியசாலையில் காலமானார். appeared first on Asia Commune.