– video 93 minutes –

“LET’S RENT A TRAIN!” is an unprecedented historical film about the rise and fall of a militant revolutionary group that profoundly altered Canada’s political landscape.

During the social upheaval of the 1960s and 1970s, several hundred highly disciplined activists led Canada’s antiwar movement against the U.S. invasion of Vietnam, and exposed Ottawa’s financial and diplomatic complicity with the Pentagon.

The League for Socialist Action (LSA), also played a key role in winning the abortion rights struggle, and defended Dr. Henry Morgentaler when he was jailed for defying Canada’s abortion law.

The film’s sixty interviewees include these noted dissidents:

• Don Tapscott (best-selling author, technology innovator and entrepreneur)
• Alice Klein (journalist, co-founder Toronto’s NOW magazine)
• Judy Rebick (author/broadcaster, abortion law repeal leader)
• Mitch Podolak (founder, Winnipeg Folk Festival, Order of Manitoba)
• Ann Thomson (activist/author Winning Choice on Abortion)

“LET’S RENT A TRAIN!” was written, produced, and directed by TV production veteran Douglas Williams. It features paintings by renowned artist Mike Alewitz, and a provocative music score by composer (and multiple Juno Award nominee – as Lotus Wight) Sam Allison.

“LET’S RENT A TRAIN!” was written, produced, and directed by TV production veteran Douglas Williams.

The post “LET’S RENT A TRAIN!” appeared first on Asia Commune.

ඒ අතරේ තමන්ගේ පසමිතුරු මතවාදීන් ගැන කිසිදු මූලාශ්‍රයන් නැති අමු බේගල්, මතිභ්‍රමයනුත් ලියනවා. එහෙම ලියමින්ම මාධ්‍ය වාර්තාකරණයේ ආචාර ධර්ම පිලිබඳවත් දේශනා පවත්වනවා. ගුරුහරුකම් දෙනවා.

ලංකාවේ මාධ්‍ය ආචාර ධර්ම ගුරුවරු බොහොමයකුත්  ඒ වගේ අය. ඉතිං ලංකාවේ මාධ්‍ය වාර්තාකරණයට වෙච්ච විලම්බෑසිය මොකක්ද කියලා හිතා ගන්න පුලුවන්නේ. ගුරා හිටගෙන කරණකොට ගෝලයෝ කොරන්නේ දුව දුවලු.

නැසීගිය මහාචාර්‍ය නලීන් ද සිල්වා සිංහල මහජාතිවාදියා පිළිබඳවත් විවිධ අදහස් පළවූ ලිපි පසුගිය දිනවල  දැක ගන්න ලැබුණා. මේ අතර ඔහු හිටපු නව සම සමාජ පක්‍ෂය ගැනත්, බාහු ගැනත්  විවිධ බේගල් ඇදබාපු කතාත් ෆේස්බුක්වල සංසරණය වෙලා තියෙනවා.

මියගිය පුද්ගලයා ගේ පුද්ගලික සම්බන්ධකම් තිබුණා හෝ නැතා ඒවා ඉස්මතු කරමින් ලිවිමෙන් කාටවත් ප්‍රශ්නයක් මතුවෙන්නේ නැහැ. එහෙම වෙනවානම් වෙන්නේ මියගිය පුද්ගලයාට විතරයි.

නමුත් ජීවමාන මිනිසුන්ගේ සංවිධානයක්, ව්‍යාපාරයක් පිළිබඳ තොරතුරු සොයා ගැනීමට තිබියදීත් බේගල් ඇදබෑම ප්‍රතිගාමී වැඩක්. කුහක කමක්. එයින් ඉතා සූක්‍ෂමව  කරන්නේ එකී සංවිධාන, පක්‍ෂ හෝ ව්‍යාපාරවල ඉතිහාසය විකෘති  කිරීමක්.

නලීන්ද සිල්වා – ල.ස.ස.ප. සහ න.ස.ස.ප.

මහාචාර්‍ය නලීන් ද සිල්වා ලංකා සම සමාජයෙන් (ල.ස.ස.ප.) මාක්ස්වාදී දේශපාලනය ආරම්භ කරලා (ඒ වනවිට ආචාර්‍ය උපාධිය ලබා තිබුනේ නැත.) නව සම සමාජ පක්‍ෂයේ (න.ස.ස.ප.) සිටියදී මාක්ස්වාදී දේශපාලනය අත් හැරපු කෙනෙක්.

1964 සභාගය.

(න.ස.ස.ප.) පිළිසිඳ ගන්නේ ලංකා සම සමාජ පක්‍ෂය (ල.ස.ස.ප.) තුළ. සම සමාජ, කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂ (කො.ප.)  1964 දී ත්, යලිත් 1970 දීත් සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායකගේ ආණ්ඩුව හා ධනපති සභාගයකට ගියා. දෙමළ ජනතාව සමග බලය බෙදාගැනීමේ ප්‍රතිපත්තිය පාවා දුන්නා. 70 සභාගයේ ඇමතිකම් දරමින් 71 කැරැල්ල මර්දනය සඳහා පූර්ණ ශක්තිය ලබා දුන්නා. අනීතික ලෙස මරා දැමූ කැරලිකරුවන් ගේ ප්‍රමාණය 20,000 ක් පමණ වෙනවා කියලයි වාර්තා වෙන්නේ.

ඊට පසුව ආපු බැංකු වැඩ වර්ජනය ඇතුළු වර්ජන කඩා කප්පල් කරන්නත්, මර්දනය කරන්නත් මේ පක්‍ෂ දෙක ක්‍රියා කළා. ප්‍රායෝගික තලයේ මෙලෙස ප්‍රතිපත්ති වෙනස් උනා විතරක් නෙමේ දේශපාලන මූලධර්ම පවා වෙනස් කරමින් වෙනත් දෘෂ්ටිවාද වැළඳ ගත්තා.
එතෙක් (ල.ස.ස.ප.) ප්‍රචලිතව තිබුණේ රුසියානු විප්ලවයේ නායකයෙක් වූ ලියෝන් ට්‍රොට්ස්කිගේ මාක්ස්වාදී න්‍යාය දේශපාලන දර්ශනය කරගත් පක්‍ෂයක් ලෙස.

ධනේශ්වර ප්‍රජාතන්ත්‍රීය විප්ලවයේ කර්තව්‍යයන්

මෙම දර්ශනයේ පදනම වූයේ අඩු දියුණු රටක ධනපති පංතියට, රට තුළ ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අරගලයකට නායකත්වය දිය නොහැකිය යන්නයි; මේ නිසා ඇතිවන සමාජ අරගලයන්ගේ නායකත්වය ගන්නා නිර්ධන පංතිය විසින් රාජ්‍ය බලය සියතට ගෙන, ධනේශ්වර ප්‍රජාතන්ත්‍රීය විප්ලවයේ කර්තව්‍යයන් ඉටු කරමින් ඉදිරියට යන බවයි; නිර්ධන පංතියේ මේ ඓතිහාසික කාර්‍ය භාරය ජය ගැනීම සදහා නායකත්වය දීම විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරයේ වගකීම බවයි.

එලෙසින් එය කළ හැක්කේ හුදු ධනපති මැතිවරණයක් තුළින් පාර්ලිමේන්තු බලය ලබා ගැනීමෙන් නොව එයින් පිටත සිදුවන්නා වූ කම්කරුවන් ගේ හා අනෙකුත් පීඩිත ජන කොටස්වල එක්සත් ක්‍රියාකාරීත්වයකින් පමණයි.  ඒ එක්සත් අරගලයෙන් ගොඩනැගෙන නිර්ධන පංතියේ හා පීඩිත ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ඒකාබද්ධ සභා (සෝවියට්) බලය, ඊනියා ධනපති පාර්ලිමේන්තුවට විකල්පව තහවුරු කළයුතුය යන්න එම දර්ශනයේ යෝජනාවක්.

එසේ සැබෑ ජනතා සභාවල තීන්දු ගැනීමේ බලයට යටත්ව මිස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තහවුරු කිරීම. ජාතික  ප්‍රශ්නය විසඳීම, ඉඩම් ප්‍රශ්නය නැතිනම් කෘෂිකර්මාන්තය නවීකරණය කිරීම, හා කොල්ලකාරී ධනවාදයෙන් මිදුණු සැබෑ ප්‍රාග්ධන සංකේඳ්‍රණයක්  කළ නොහැකියි කියලා එම මතවාදය තර්ක කරනවා.

කේන්සියානු ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය.

නමුත් දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පස්සේ ජාත්‍යන්තර ධනේශ්වරයේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය උනේ කේන්සියානු ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියයි. මෙයින් පිටු බලය ලැබ 1956, 1960,1970 වර්ෂ වලදී බලයට පත් උනේ බණ්ඩාරනායකලාගේ සුබසාධනවාදී ජාතික රාජ්‍යයි. නමුත් ලංකාවේ ජාවාරම්කාරී ධනපතියන්ගේ ප්‍රාග්ධන අහේනියට පිළිතුරක් විදියට මේ ආණ්ඩු කළේ පුද්ගලික දේපළ රජයට පවරා ගැනීම. (“ජනසතු ආර්ථිකයක්” යැයි ඔජවැඩූ රාජ්‍යය ධනවාදී වැඩ පිළිවෙල).
මේ මතවාදය අලුත් එකක් නෙමේ. දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පස්සේ ඇතිවුනු ලෝක ආර්ථික උත්පාතය නිසා 1948 වගේ කාලයේ බිහිවුනු මාක්ස්වාදී මානවවාදය යනුවෙන් හැඳින්වුණු දෘෂ්ටිවාදයක්. එහි නායකයන් උනේ ට්‍රොට්ස්කිගොඩනැගූ හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ සිටි සී. එල්. ආර්. ජේම්ස් සහ රායා දුනායෙව්ස්කායා නායකත්වය දුන් ජොන්සන් – ෆොරස්ට් ප්‍රවණතාවයයි.

ට්‍රොට්ස්කිවාදයට පටහැනි මේ මතවාදයට ල.ස.ස.ප. යේ තරුණ නායකයන් වූ ආචාර්ය වික්‍රමබාහු කරුණාරත්න, සුමනසිරි ලියනගේ, සිරිතුංග ජයසූරිය, කොස්වත්ත, කරුණාරත්න ජයසූරිය ඇතුළු පිරිසක් අභ්‍යන්තර අරගලයක් ආරම්භ කළා. ඒ හේතුව මත ල.ස.ස.ප. මධ්‍යම කාරක සභික (CC) වික්‍රමබාහු හා පක්ෂ ශාඛා ලේකම්වරුන් වූ අනෙක් අය 1974 මුල දී ල.ස.ස.ප. යෙන් නෙරපා හැරියා.

ලෝක ආර්ථිකය අවපාතය

1972 දී නැවතත් ලෝක ආර්ථිකය තියුණු අවපාතයට ගමන් කළා. මෙයින් ඇතිවූ කප්පාදුවලට එරෙහිව ලොව පුරා කම්කරු පංතියේ නැගිටීම් ඇති උනා. ලංකාවේ ද තම නායකයන් සභාග ආණ්ඩුවේ ඇමතිකම් දරද්දීම කම්කරු පංතියේ ඒකාබද්ධ උද්ඝෝෂණ හා වැඩවර්ජන රැල්ලක් මතු උනා. එයින් සනිටුහන් කළේ  ජනතාවාදී දේශපාලනය, රාජ්‍ය ධනවාදය නිමා වූ බවයි.

1975 වසර අවසන් වෙද්දී සමසමාජ ඇමතිවරු ආණ්ඩුවෙන් නෙරපා දැමුණා. ඊළඟ වසරේදී කො.ප. යද දොට්ට වැටුනා. සිරිමාවෝගේ රජයේ නව මුදල් ඇමති ලෙස වැඩ බාරගත් ෆීලික්ස් ඩයස් බණ්ඩාරණායකට පැවරුණේ ලෝක ආර්ථික අවපාතයට විසඳුමක් ලෙස ලෝක බලවතුන් ගෙනා මූල්‍යවාදී ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය නැතිනම් විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය ක්‍රියාත්මක කරන්න.

නමුත් 1977 මැතිවරණයෙන් සභාග ආණ්ඩුවත්, රාජ්‍ය ධනවාදී ප්‍රතිපත්තියෙන් සමාජවාදයට මංපෙත් සොයා ගිය ල.ස.ස.ත්. – කො.ප. ත්  ජනතාව පරාජය කළා. පාර්ලිමේන්තුවෙන් සමාජවාදයට යෑම දේශපාලන මිත්‍යාවක් බව නැවතත් ඔප්පු උනා.

මේ වෙද්දී සම සමාජයෙන් පළවා හැරිය පිරිස එළියේ “වාම කණ්ඩායම” ලෙස වැඩ කරමින් හිටියේ. 1969 පමණ කාලයේ සිට මේ තරුණ නායකයන් තමන් ගේ මතවාදය ප්‍රචාරය කිරීමට “මාක්ස්වාදය” කියන සඟරාව ආරම්භ කරලා තිබුණා. අනතුරුව ල.ස.ස.ප. යේ ‘වාම ප්‍රවණතාවය’ ලෙසින් පක්‍ෂය තුල මතවාදී කණ්ඩායමක් ගොඩ නැගුවා.  1974 -1977 වර්‍ෂ වලදී වාම ප්‍රවණතාවයේ සම්මේලන පවත්වමින් විකල්ප නායකත්වයක් ලෙස සංවිධානය උනා.

වාම ප්‍රවණතාවය හා දෙමළ ජනතාවගේ ස්වයං තීරණ අයිතිය.

1976 අග දී ඇතිවූ සිසු අරගල හා වැඩවර්ජන ශක්තියෙන්  “වාම ප්‍රවණතාවය” “වාම සම සමාජය” නමින් රහසිගතව නිකුත් කළ මාසික පුවත්පත ප්‍රසිද්ධියේ විකිණීම ආරම්භ කළා. 77 දී  පැවැත් වූ වාම ප්‍රවනතාවයේ සම්මේලනයේදී නලීන් ද සිල්වා CC එක ජයග්‍රහනය කළා. 

ඉන්පසු එහි අධ්‍යාපන ලේකම්වරයා වූ නලීන් ඉතා වැදගත් වැඩ කොටසක් ඉටුකළා. අදත් න.ස.ස.ප. දේශපාලන හදවත බඳු “දෙමළ ජනතාවගේ ස්වයං තීරණ අයිතිය” යන ලිපිය ලිව්වේ නලීන්.

ඒ අතර ඔහු තම පශ්චාත් උපාධිය සදහා විදෙස්ගත උනා. 1979 දී පමණ  අධ්‍යාපන කටයුතු අවසන් කර ලංකාවට පැමිණියා. ඒ වන විට‌ වාම ප්‍රවණතාවය සම්මේලනයක් කැඳවමින් “ලංකා සම සමාජ පක්‍ෂයේ නව නායකත්වය” ලෙසින් ප්‍රකාශයට පත්වෙලා තිබුනේ.  එසේ පැමිණ සුපුරුදු පරිදි නැවතත් වැඩකටයුතු කරගෙන ගියා.

මාක්ස්වාදය.

මෙහෙම වැඩ කරගෙන යද්දී “මාක්ස්වාදය විද්‍යාත්මකද?” කියලා පක්‍ෂය තුළ විවාදාත්මක ප්‍රශ්නයක් මතුකළ ඔහු එය ඉක්මනින්ම ලියවිල්ලක් ලෙස ඉදිරිපත් කළා. එම ලියැවිල්ලට එවකට පක්‍ෂයේ දේශපාලන සභිකයෙක් වූ (PB) ආචාර්‍ය ශාන්ත ද අල්විස් පිලිතුරක් ලිව්වා. පක්‍ෂය මේ ලිපි දෙකම  ‘මාක්ස්වාදය’ සඟරාවේ පළකරමින් සාකච්ඡාව ඉදිරියට ගෙන යෑමට සූදානම් කළා.

නමුත් සාකච්ඡාව පක්‍ෂයේ අභ්‍යන්තර සාකච්ඡාවක් ලෙස වර්ධනය කරමින් ඉදිරියට ගෙන යෑමට ආචාර්‍ය නලීන් ද සිල්වා උනන්දු උනේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ඔහු  ක්‍රමිකව පක්‍ෂ ජීවිතයෙන් ඈත් වී ගියා. විප්ලවවාදී ජීවිතයෙන් ඈත් වන ඕනෑම බුද්ධිමතකුට සිදුවන පරිදි ඉන්පසු ඔහුත් ටිකෙන් ටික ප්‍රතිමාක්ස්වාදී ආස්ථානයක් කරා ගමන් කළා.

අවසානයේ දෙමළ ජනතාවට විරුද්ධව මතවාදීව යුද්ධයකුත් දිනුවා. එහෙම උනත් නලීන් ද සිල්වා මියගියේ තමන් මතවාදීමය වශයෙන් ජයගත්තේ නැතැයි කියන සැකයෙන් යැයි ඔහුගේ ඇතැම් ලිපිවලින් ප්‍රකාශමාන වෙනවා.

නලීන් ද සිල්වාගේ මේ පරිවර්තනය ගැන කරුණු සහිත ලිපියක් බී.බී.සී. සංදේශයේ හිටපු ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදියක් වූ උපාලි ගජනායක විසින් ප්‍රසිද්ධ කර තිබෙනවා. මාධ්‍ය ආචාර ධර්ම ඔස්තාර්ලාත් ඒක කියෙව්වොත් හොඳයි කියලයි මම හිතන්නේ. (ලින්කුව මෙතැනින් https://theleader.lk/review/23500-2024-05-04-05-03-53 )

තවත්  න.ස.ස.ප. ආරම්භක සාමාජිකයෙක් වූ සුමනසිරි ලියනගේ ඔස්ට්‍රේලියාවේ ඉඳලා ආවට පස්සේ පක්‍ෂය තුළ “ගොවි – කම්කරු ආණ්ඩුව” කියලා නව මතවාදයක් ඉදිරිපත් කළා. 1980 මහ වැඩ වර්ජනයෙන් කම්කරුවන් ලැබූ දැවැන්ත පරාජය පසුබ්මේ තමයි මේ දෘෂ්ටිවාදය මතුවෙන්නේ. ඒක 1948  කාලයේ   ජොන්සන් – ෆොරස්ට් නායකත්වයෙන් යුත් ප්‍රවණතාවයේම නව සංස්කරණයක්. මේ වෙද්දී ලංකා සම සමාජ පක්‍ෂයේ නව නායකත්වය නව සම සමාජය පක්‍ෂය ලෙසට පරිවර්ථනය වෙලා තිබුණේ.

මෙදා මේ අදහසට ජාත්‍යන්තර පරිමානව නායකත්වය දී සිටියේ ජෝසප් හැන්සන්. (හතරවැනි ජාත්‍යන්තරයේ ම පැරණි නායකයෙක්) කියුබාවේ විප්ලවය ආශ්‍රිතව සිදුවීම් මුල් කොට ගෙන තමයි මේ මතවාදයට නැවත උත්තේජනයක් ලැබුණේ.

“ශ්‍රී.ල.නි.ප. ගැන ප්‍රතිප්‍රවාදයක්” යන්න මාතෘකා කොට ගනිමින් 1980.11.15  දාතමින් සුමනසිරි ලියනගේ  තවත් ලියැවිල්ලක් ඉදිරිපත් කළා. මේ ලියැවිල්ලට වික්‍රමබාහු විසින් 1980 නොවැම්බර් 19 දා දාතමින්  “සුමනසිරි සහෝදරයාගේ ප්‍රතිවාදයේ ඇතුල් පැත්ත” මාතෘකා කොටගත් පිලිතුරු ලියවිල්ලක් ලිව්වා. එතැන් සිට මේ  විවාදය න.ස.ස.ප. මධ්‍යම කාරක සභාවේ  ලියවිලි, පිළිතුරු ලියවිලි ලෙසින්  කීපයක් හුවමාරු වෙමින් ගියා.

1981 ඔක්තෝම්බර් 15 දා  “කම්කරු ගොවි ආණ්ඩුව යන්න හුදු සටන් පාඨයක් පමණක් ද?”   තේමා කොට ගනිමින් සුමනසිරි තමන්ගේ අවසාන ලියැවිල්ල ඉදිරිපත් කළා.  අනතුරුව 1981 නොවැම්බර් 03 දා   “කම්කරු ආඥාදායකත්වය හා කම්කරු ගොවි ආණ්ඩු සංකල්පය” මාතෘකා කොටගත් වික්‍රමබාහු ලියූ පිළිතුරද මේ ලිඛිත විවාදයේ අවසාන ලියැවිල්ල උනා.

1982 පක්‍ෂ සම්මේලන සාකච්ඡා තුලදී මේ සාකච්ඡාව විවිධ මට්ටම් වලින් මතු කෙරුණත් එය තවදුරටත් විධිමත්ව ඉදිරියට ගෙන යෑමට සුමනසිරි හෝ ඔහුගේ මතයට සහයෝගය දැක්වූ සහෝදරවරු  ඉදිරිපත් උනේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ඔවුන් අතරින් බොහොමයක් ක්‍රමාණුකූලව පක්‍ෂයේ ජීවමාන භාවිතාවෙන් ඈත්වෙලා ගියා.                                                                          

80 මහ වැඩ වර්ජනයෙන් පස්සේ න.ස.ස.ප. වඩා පුළුල් වෙමින් පූර්ණ කාලීන දේශපාලනයට බොහෝ දෙනෙක් ඇතුළු උනා. මේ අතර 82 පැවැත් වූ පක්‍ෂ සම්මේලනයට නව යෝජනාවක් ඉදිරිපත් වෙලා ඒක වැඩි චන්දයෙන් සම්මත උනා. මේ යෝජනාව සම්මේලනයට ඉදිරිපත් කළේ වෘත්තීය සමිති නායක ඔස්වින් ප්‍රනාන්දුය. ඒ යෝජනාව තමයි දේශපාලන මණ්ඩලයේ (P.B) සියළු සභිකයන් දේශපාලනය ඒකායන වෘත්තිය කරගත් ‘වෘත්තීය විප්ලවවාදියකු’ විය යුතුයි කියලා.

වෘත්තීය විප්ලවවාදීන්ගේ පක්‍ෂයක්.

ලෙනින් පක්‍ෂ නායකත්වය ගොඩ නැගීම සඳහා කළ අරගලයේ දී ‘වෘත්තීය විප්ලවවාදීන්ගේ පක්‍ෂයක්’ වෙනුවෙන් කොන්දේසි විරහිත සටනක් ගෙනගියා.  ‘කළ යුත්තේ කුමක්ද’ හා ‘පියවරක් ඉදිරියට පියවර දෙකක් පස්සට’යන කෘතීන් 1902 දී හා 1903 දී බිහිවීම මේ ගෙනගිය අරගලවල ප්‍රතිපඵලයක්. ඔස්වින් යෝජනා කළේ මේ පූර්වාදර්ශ යයි.

මේ යෝජනාවට පසුව පැවැති මධ්‍යම කාරක සභාවකදී ආචාර්‍ය කුමාර් ඩේවිඩ් දුන්නේ කදිම පිළිතුරක්. පූර්ණ කාලීනයෙක්ට ගෙවන දීමනාව තමන්ට නොසෑහෙන බව ඔහු පෙන්නුවා. ඒ  නිසා තමන්ට ලැබී ඇති විදෙස් විශ්ව විද්‍යාලයේ කලක් වැඩ කරලා මුදල් හොයා ගෙන විත් පූර්ණ කාලිනයෙක් වෙන්නම්  කිව්වා. ආර්ථික අපහසුකම් තිබුනත් පක්‍ෂය ඒ ඉල්ලීම අනුමත කළේ නැහැ. නමුත් ඔහු හොංකොං විශ්ව විද්‍යාලයක ආචාර්‍යවරයෙක් වෙලා යන්න ගියා.

ආචාර්‍ය ශාන්ත ද අල්විස් කිව්වා මට පී.බී. එකේ ඉන්න ඕන නැහැ. මම සී.සී. එකේ ඉන්නම්. පීබී එකට අවශ්‍ය උනොත් මගෙන් අදහස් විමසීමක් කරන්න, මගේ දායකත්වය ලබා දෙන්නම් කියලා. අධිනීතිඥවරයෙක් වූ වාසුදේව නානායක්කාර රැකියාවක් ලෙස උසාවි යන එක නවත්වලා පක්‍ෂයේ පූර්ණකාලීනයෙක් උනා. නලීන් මහේෂ් පෙරේරාත් ගුරු වෘත්තීය අත් හැරියා.

පූර්ණකාලීනයන් වෙමින් පී.බී. එකේ හිටිය අනෙක් සාමාජිකයන් තමයි වික්‍රමබාහු, සිරිතුංග (ඔහු රැකියාව අත්හැර පූර්ණකාලීනකයකු වූයේ 1974 දී පමණ “වාම ප්‍රවණතාවය” කාලයේදී), රණත් කුමාරසිංහ,  එඩ්වින් කොතලාවල,  වල්ලිපුරම් තිරුණාවුකරසු, ලීනස් ජයතිලක, ඔස්වින් ප්‍රනාන්දු,  නීල් ව්ජේතිලක සහ ඩී.එම්.ඩී. චන්දවිමල.

1983 දී එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ රජය න.ස.ස.ප. තහනම් කරමින් මුදාහළ රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදය හමුවේ කීප දෙනෙක් ස්වයං පිටුවහල තෝරා ගත්තා. මේ අතරින්  ක්‍රිස් මඩපාත නමින් පක්‍ෂයේ හිටිය ක්‍රිස් රොද්‍රිගු මාක්ස්වාදී බුද්ධ්මතෙක් වගේම අර්ථශාස්ත්‍රඥයෙක්.  ඒ වගේම ආචාර්‍ය ශාන්ත ද අල්විස්.

ඔවුන් ඇමරිකාවට සංක්‍රමණය උනත් පක්‍ෂයේ හිතවතුන් ලෙස බොහෝ කලක් යන තෙක් අදහස් වලින් හා හැකි හැම විටම මුදලින් ආධාර උපකාර කළා. ඒ බව ඉතා ගෞරවරයෙන් හා සහෝදරත්වයෙන් සිහිපත් කරන්න ඕන.

නලින්, සුමනසිරි, සිරිතුංග ඇතුළු කණ්ඩායම, වාසු ඇතුළු කණ්ඩායම, ලීනස් හා නීල් මේ සියළු දෙනාම න.ස.ස.ප. හැරදා ගියේ සිදු කැරුණු වාද විවාද වලින් පස්සේ.මේවා පිළිබදව නොදන්නේනම් මතිභ්‍රමනයන් නොලියා නිසි අධ්‍යනයකින් පස්සේ ලිවීම තමයි මාධ්‍ය ආචාරවලට උනත් ගැලපෙන්නේ.

ඉඳ්‍රඛීලයක් සේ නොසැලී සිටි වික්‍රමබාහු.

විවාදයක් ජය පරාජයකින් කෙළවර වන්නක් නොව විෂයබද්ධ තත්ත්වයේ වර්ධනය තුලින් එක අදහසක් අභාවයට යමින් අනිත් අදහස ඉදිරියට ඒමෙන් කෙළවර වන්නක්. එතෙක් තමන් දරන මතය වෙනුවෙන් සටන් කිරීම විප්ලවවාදියාගේ වගකීමයි. එමෙන්ම තම මතය වැරදි බව විෂයබද්ධය විසින් ඔප්පු කළපසු නිවැරදි මතය වෙනුවෙන් ඉදිරිපත්ව අධිශ්ඨාන සහගතව සටන් කිරීමද විප්ලවවාදියාගේ වගකීමයි.                    

 එවැනි විප්ලවවාදියෙක් වූ වික්‍රමබාහු මේ සියල්ලට මාක්ස්වාදියෙක් ලෙස මුහුණ දෙමින් , රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදය හෝ ජාතිවාදී ඊනියා දේශප්‍රේමී ත්‍රස්තවාදය හමුවේ හෝ පසු නොබසිමින් පෙරටම ගියා. දෙමළ වර්ග සංහාර යුද්ධයට විරුද්ධව ජාතිවාදී සිංහල බෞද්ධයන් මැද දෙමළ නිජබිම වෙනුවෙන් වෙඩි බෝම්බ මැදත් ඉඳ්‍රඛීලයක් සේ නොසැලී හිටියා. ධනපති පන්තියට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේත්, අනෙකුත් පීඩිත ජනතාවගේත් විමුක්තිය වෙනුවෙන් වසර 45 ක් තිස්සේ කටුක ගමනක් ආවා.

අවසානයේ  ඔහුත් ඒ සියල්ල ලිබරල් ධනපති රනිල්ගේ දෙපා මුල තබා 2019 දී එ.ජා.ප. අලියා ලකුණින් කළුතර දිස්ත්‍රික්කයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තරග වැඳුනා.

   – ඥානසිරි කොත්තිගොඩ.

The post මතිභ්‍රමනයන් නොලියා නිසි අධ්‍යනයකින් පස්සේ ලිවීම තමයි මාධ්‍ය ආචාරවලට උනත් ගැලපෙන්නේ. appeared first on Asia Commune.

10 mai par Eric Toussaint

Photo : Presidencia de la N. Argentina, Wikimedia Commons, CC, https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Banco_del_Sur.jpg

J’ai été impliqué dans le lancement d’une Banque du Sud en 2007-2008 alors que j’étais invité par Ricardo Patiño, le ministre de l’économie et des finances du gouvernement du président équatorien Rafael Correa, et avec des économistes argentins et équatoriens à collaborer à la définition de la position de l’Équateur en la matière. Je l’ai fait avec conviction et sans rémunération. En avril 2007, à Quito, nous avons rédigé une proposition de position de l’Équateur pour les statuts, le modèle de fonctionnement et les objectifs de la future Banque du Sud. Ce projet a finalement été validé par Rafael Correa. En comparaison avec les autres pays concernés, l’Équateur a défendu la version la plus avancée et la plus cohérente au regard de l’objectif d’une intégration continentale répondant aux besoins des peuples. Les autres gouvernements défendaient des positions plus traditionnelles. En décembre 2007, les négociations entre les gouvernements de plusieurs pays d’Amérique latine ont abouti à la signature de l’Acte fondateur de la Banque du Sud à Buenos Aires. Cet acte a été signé par le président brésilien Lula, le président argentin Néstor Kirchner, le président bolivien Evo Morales, le président vénézuélien Hugo Chávez et le président paraguayen Nicanor Duarte Fruto. Mais en fin de compte, la Banque du Sud n’a pas fonctionné. Aucun crédit n’a été accordé au cours des quinze années qui ont suivi sa création.

  Sommaire  

• Pourquoi cela n’a-t-il pas bien fonctionné ?
• Pourquoi la tentative de créer une banque du Sud était-elle importante ?

J’ai écrit un livre décrivant le contexte dans lequel la Banque du Sud est née et les obstacles rencontrés dès le début. C’est Hugo Chavez qui en a eu l’idée. Je dirais que c’est l’apogée de sa vision du besoin d’intégration de l’Amérique latine face aux États-Unis qui voulaient lancer l’Accord de libre-échange des Amériques (ALCA). L’Amérique latine avait besoin d’une alternative à l’offensive américaine et aux politiques néolibérales du Fonds monétaire international et de la Banque mondiale, ainsi qu’à des organisations telles que la Banque interaméricaine de développement, basée à Washington et également dominée par les États-Unis.

 Pourquoi cela n’a-t-il pas bien fonctionné ?

Ruy Mauro Marini a caractérisé le Brésil comme étant un impérialisme périphérique tirant avantage de ses relations avec les pays voisins moins puissants que lui

La position du Brésil en tant que première puissance économique d’Amérique latine a largement contribué au problème. Pour comprendre la place particulière du Brésil, il est important de se pencher sur les travaux de l’économiste marxiste brésilien Ruy Mauro Marini [1], membre de l’école de la dépendance. Ruy Mauro Marini, ainsi que d’autres auteurs marxistes comme le brésilien Theotônio dos Santos et André Gunder Frank des Pays-Bas, ont examiné le rôle du Brésil comme puissance régionale dans les années 1960. Ruy Mauro Marini a caractérisé le Brésil comme étant un impérialisme périphérique tirant avantage de ses relations avec les pays voisins moins puissants que lui : la Bolivie, l’Équateur, le Venezuela, le Paraguay, l’Uruguay et, d’une certaine manière, l’Argentine. Depuis les années 1960, le Brésil se comporte comme une puissance « sous-impérialiste » avec ses grandes entreprises comme Vale Rio Doce [2], Petrobras [3], Odebrecht [4], Eletrobras. Bien sûr, le contexte international a changé, notamment avec la création des BRICS il y a une quinzaine d’année et la montée en puissance de la Chine. Mais la caractérisation du Brésil comme impérialisme périphérique correspond encore à la réalité présente.

Le gouvernement de Lula a participé à la négociation concernant la création de la Banque du Sud. Cependant, le Brésil dispose d’une banque de développement appelée Banque nationale de développement économique et social (BNDES). Cette banque accorde des crédits aux grandes entreprises brésiliennes telles qu’Odebrecht, Vale do Rio Doce, Petrobras, etc. afin de leur permettre d’augmenter et de renforcer leurs activités à l’étranger [5]. Le Brésil a entamé des négociations avec la Banque du Sud d’une manière qui a paralysé les négociations, considérant cette banque comme concurrente de sa propre BNDES.
Cela a entravé le démarrage effectif de la Banque du Sud.

 Pourquoi la tentative de créer une banque du Sud était-elle importante ?

Par exemple, une Banque du Sud pourrait aider au financement d’un vaste projet de reconnexion ou connexion/complémentarité des réseaux ferroviaires à travers le continent latino-américain

Les peuples du Sud global ont besoin d’un réseau de banques du Sud qui fonctionne de manière transparente et démocratique, avec la règle « un pays, une voix » pour financer des projets d’intégration des peuples. Par exemple, une Banque du Sud pourrait en aider au financement d’un vaste projet de reconnexion ou connexion/complémentarité des réseaux ferroviaires à travers le continent latino-américain au lieu du développement exclusif des axes routiers et des voies aériennes. Une banque du Sud pourrait contribuer à financer, la mise sur pied d’une industrie pharmaceutique pour la production de médicaments génériques, y compris avec des accords avec les services de santé et les laboratoires cubains qui font un travail remarquable. Si cela s’était produit, l’Amérique latine aurait pu affronter la pandémie de coronavirus d’une manière beaucoup plus efficace que ce qui s’est passé entre 2020 et 2022, des centaines de milliers de vies auraient été épargnées. Du point de vue économique, l’Amérique du sud se trouverait dans une situation très différente de la situation actuelle, où l’on assiste à un processus de re-primarisation de ses activités, c’est-à-dire à une désindustrialisation relative et à une plus grande dépendance des économies latino-américaines à l’égard de l’exportation de matières premières. Dans le cas de l’Argentine, le soja transgénique est destiné à la Chine et à l’Europe. Il y a aussi la dépendance argentine par rapport à l’exploitation de ses ressources minérales et fossiles. Dans le cas du Brésil, il y a aussi le soja transgénique et le pétrole. Le Venezuela dépend uniquement des exportations de pétrole. Le Chili, l’Équateur, le Pérou, la Bolivie dépendent aussi largement de leurs exportations de matières premières et de produits agricoles.

En octobre 2008, j’ai donné une conférence à Caracas, à l’école de planification, dans le cadre du séminaire international intitulé « Réponses du Sud à la crise économique mondiale ». Les autres intervenants du panel étaient : Hugo Chavez, président de la République bolivarienne du Venezuela, Haiman El Troudi, ministre de la planification (Venezuela), Claudio Katz, économiste de gauche (Argentine) et Pedro Paez, ministre de la coordination de la politique économique (Équateur). L’intégralité de la conférence a été retransmise en direct par la télévision publique vénézuélienne. Vous pouvez lire la transcription complète de ma conférence [6]. Elle a été publiée par le gouvernement d’Hugo Chavez sur le site web du gouvernement, avec les autres contributions (le document est en espagnol). Le titre de ma présentation est « Amérique latine : en faveur de l’intégration régionale et d’un détachement partiel du marché capitaliste mondial. Nous devons tirer les leçons du 20^e siècle pour les appliquer au début du 21^e siècle » (voir des extraits plus loin). Sur le fond, je n’ai rien à changer à l’analyse que j’ai présentée en 2008, et en ce qui concerne ce que devrait être une véritable intégration des peuples d’Amérique latine, les propositions que j’ai faites restent valables.

J’ai lu les remarques que Luis Inácio Lula a faites début 2023, quand il est redevenu président, concernant la perspective de création d’une monnaie latino-américaine. Pendant sa présidence, de 2003 à 2011, j’ai critiqué sa politique parce qu’il a adopté une stratégie de conciliation avec les États-Unis et d’autres grands pays, ainsi qu’avec les grandes entreprises, tant au niveau national qu’international, au lieu de mettre en œuvre des réformes radicales. Je le connais personnellement, ayant eu des relations politiques directes avec lui de 1990 jusqu’à son élection à la fin de 2002 et son ascension à la présidence en 2003. Ma dernière rencontre avec lui a eu lieu à Genève en juin 2003, en marge d’un sommet du G8. Cependant, l’écart entre ses paroles et ses actes a causé beaucoup de déception. Il n’a pas voulu ou su mener une politique avancée contrairement à ce que souhaitait Hugo Chavez.

Bien entendu, je soutiens pleinement le président Lula et son gouvernement contre les néo-fascistes bolsonaristes et contre les tentatives de déstabilisation ou de coup d’État qui menacent son gouvernement. Le CADTM agit avec d’autres mouvements et partis à la réalisation d’une conférence internationale importante au Brésil afin de lutter contre les défis mondiaux posés par l’extrême droite et les menaces néo-fascistes. Elle aura lieu à Porto Alegre du 17 au 19 mai 2024 et sera suivie probablement d’une grande conférence en 2025, également au Brésil. Nous devons tirer des leçons politiques spécifiques du succès de l’alliance PT-PSOL au Brésil pour se libérer du gouvernement d’extrême-droite de Jair Bolsonaro grâce à une large politique d’alliances politiques et sociales….

Mais je ne pense pas que Lula contribuera réellement à la création d’une monnaie commune avec d’autres pays d’Amérique du Sud ou à la relance de la Banque du Sud qui est en panne depuis sa naissance en 2008. Le Brésil est engagé dans les BRICS et ceux-ci ne proposent pas un modèle alternatif à celui promis par les puissances impérialistes traditionnelles (États-Unis, Europe occidentale, Japon).

Je reprends ici intégralement un passage de la conférence que j’ai donnée à Caracas le 8 octobre 2008 en présence de Hugo Chavez [7] :

Beaucoup de retard a été pris au niveau du lancement de la Banque du Sud. Les discussions ne sont pas menées à fond. Il faut sortir de la confusion et donner un contenu clairement progressiste à cette nouvelle institution dont la création a été décidée en décembre 2007 par sept pays d’Amérique du Sud.

La Banque du Sud doit être une institution démocratique (un pays = une voix) et transparente (audit externe). Plutôt que de financer avec l’argent public de grands projets d’infrastructure peu respectueux de l’environnement réalisés par des entreprises privées dont l’objectif est de faire un maximum de profit, il faut soutenir les efforts des pouvoirs publics pour promouvoir des politiques telles que la souveraineté alimentaire, la réforme agraire, le développement de la recherche dans le domaine de la santé et la mise en place d’une industrie pharmaceutique produisant des médicaments génériques de haute qualité, renforcer les moyens de transport collectif par voie ferrée, utiliser des énergies alternatives en limitant l’épuisement des ressources naturelles, protéger l’environnement, développer l’intégration des systèmes d’enseignement…

Contrairement à une idée reçue, le problème de la dette publique n’est pas surmonté. Certes, la dette publique externe a diminué mais elle a été largement remplacée par une dette publique interne qui dans certains pays a pris des proportions tout à fait démesurées (Brésil, Colombie, Argentine, Nicaragua, Guatemala) au point de dévier vers le capital financier parasitaire une partie considérable du budget de l’État. Il convient de suivre l’exemple de l’Équateur qui a mis en place une commission d’audit intégral de la dette publique externe et interne afin de déterminer la part illégitime, illicite ou illégale de la dette. A l’heure où, suite à des opérations aventureuses, les grandes banques et autres institutions financières privées des Etats-Unis et d’Europe effacent des dettes douteuses pour un montant qui dépasse de loin la dette publique externe de l’Amérique latine à leur égard, il faut constituer un front des pays endettés pour obtenir une annulation de la dette, d’autant que les créanciers sont mobilisés sur d’autres fronts bien plus inquiétants pour eux.

Il faut aussi auditer et contrôler strictement les banques privées car elles risquent d’être emportées par la crise financière internationale. Il faut éviter que l’État soit amené à nationaliser les pertes des banques comme cela s’est passé tant de fois dans le passé (Chili sous Pinochet, Mexique en 1995, Équateur en 1999-2000, etc.). S’il faut nationaliser des banques au bord de la banqueroute, cela doit se faire sans indemnisation et en exerçant un droit de réparation sur le patrimoine de leurs propriétaires.

Par ailleurs, de nombreux litiges ont surgi ces dernières années entre les États de la région et des multinationales, qu’elles soient du Nord ou du Sud. Au lieu de s’en remettre au CIRDI , le tribunal de la Banque mondiale dominé par une poignée de pays industrialisés, les pays de la région devraient suivre l’exemple de la Bolivie qui en est sortie. Ils devraient créer un organe régional de règlement des litiges en matière d’investissement. En matière juridique, les États latino-américains devraient appliquer la doctrine Calvo en refusant de renoncer à leur juridiction en cas de litige avec des États ou des entreprises privées. Comment peut-on encore signer des contrats d’emprunt ou des contrats commerciaux qui prévoient qu’en cas de litige, seules sont compétentes les juridictions des États-Unis, de Grande Bretagne ou d’autres pays du Nord ? Il s’agit d’un renoncement inacceptable à l’exercice de la souveraineté.

Il convient aussi de rétablir un contrôle strict sur les mouvements de capitaux et sur les changes afin d’éviter une fuite des capitaux et des attaques spéculatives contre les monnaies de la région. Il est nécessaire d’avancer vers une monnaie commune entre les États qui veulent concrétiser le projet bolivarien d’intégration latino-américaine pour plus de justice sociale.

Bien sûr, il faut une dimension politique de l’intégration : un parlement latino-américain élu au suffrage universel dans chaque pays membre et doté de véritables pouvoirs législatifs. Dans le cadre de la construction politique, il faut éviter de reproduire le mauvais exemple européen dans lequel la Commission européenne (c’est-à-dire le gouvernement européen) dispose de pouvoirs exagérés par rapport au parlement. Il faut aller vers un processus constituant démocratique afin d’adopter une Constitution politique commune. Là aussi, il faut éviter de reproduire le processus antidémocratique utilisé par la Commission européenne pour tenter d’imposer un traité constitutionnel sans la participation active des citoyen·nes et sans soumettre le projet à un référendum dans chaque pays membre. Au contraire, il faut suivre l’exemple des assemblées constituantes du Venezuela (1999), de Bolivie (2007) et d’Équateur (2007-2008). Les avancées démocratiques importantes qui ont été acquises au cours de ces trois processus devraient être intégrées dans un processus constituant bolivarien.

Il est également nécessaire de renforcer les compétences de la Cour interaméricaine de justice notamment en matière de garantie du respect des droits humains qui sont indivisibles.

Jusqu’ici, plusieurs processus d’intégration coexistent : Communauté andine des Nations, Mercosur, Unasur, Caricom, Alba… Il est important d’éviter la dispersion et d’adopter un processus intégrateur avec une définition politico-sociale basée sur la justice sociale. Ce processus bolivarien devrait réunir tous les pays d’Amérique latine (Amérique du Sud, Amérique centrale et Caraïbe) qui adhèrent à une telle orientation. Il vaut mieux commencer la construction commune avec un noyau restreint et cohérent qu’avec un ensemble hétéroclite d’États dont les gouvernements appliquent des politiques sociales et politiques contradictoires, voire antagoniques.

L’intégration bolivarienne doit aller de pair avec une déconnexion partielle par rapport au marché capitaliste mondial. Il s’agit de supprimer progressivement les frontières qui séparent les États qui participent au projet, en réduisant les asymétries entre pays membres notamment grâce à un mécanisme de transfert de richesses des États les plus « riches » vers les plus « pauvres ». Cela permettra d’élargir considérablement le marché intérieur et favorisera le développement des producteurs/trices locaux/les sous différentes formes de propriété. Cela permettra de remettre en vigueur le processus de développement (pas seulement l’industrialisation) par substitution d’importation. Bien sûr, cela implique, par exemple, de développer une politique de souveraineté alimentaire. Dans le même temps, l’ensemble bolivarien constitué par les pays membres se déconnectera partiellement du marché capitaliste mondial. Cela impliquera notamment d’abroger des traités bilatéraux en matière d’investissement et de commerce. Les pays membres de l’ensemble bolivarien devraient également sortir d’institutions comme la Banque mondiale, le FMI et l’OMC tout en promouvant la création de nouvelles instances mondiales démocratiques et respectueuses des droits humains indivisibles.

Comme indiqué plus haut, les États membres du nouvel ensemble bolivarien se seront dotés de nouvelles institutions régionales comme la Banque du Sud qui développeront des relations de collaboration avec d’autres institutions similaires regroupant des États dans d’autres régions du monde.

Les États membres du nouvel ensemble bolivarien agiront avec un maximum d’États tiers pour une réforme démocratique radicale du système des Nations unies afin de faire passer dans la pratique la Charte des Nations unies et les nombreux instruments internationaux favorables à l’application des droits humains tels le Pacte international de droits économiques sociaux et culturels (1966), la Charte sur les droits et les devoirs des États (1974), la Déclaration sur le droit au développement (1986), la Résolution sur les droits des peuples indigènes (2007). De même, ils prêteront leur concours à l’action de la Cour pénale internationale et à la Cour internationale de justice de La Haye. Ils favoriseront l’entente entre les États et les peuples afin d’agir pour limiter au maximum le changement climatique car celui-ci représente un terrible danger pour l’humanité.

La tâche est ardue, mais les perspectives sont tracées et elles sont particulièrement enthousiasmantes car elles ouvrent les champs du possible, dans un monde enfin basé sur le respect absolu de l’humain et de l’environnement. Il faut s’y précipiter sans tarder.

Notes

[1] Ruy Mauro Marini (1973) The Dialectics of Dependency, Monthly Review, New York, 2022 https://monthlyreview.org/product/the-dialectics-of-dependency/

[2] Voir le site officiel en anglais et en portugais mettant l’accent de manière propagandiste sur le respect de l’environnement et le dialogue avec les populations concernées : https://vale.com/

[3] Voir le site officiel https://petrobras.com.br/en/ qui fait également du greenwashing

[4] Odebrecht a été au cœur d’une longue série de scandales de corruption, voir notamment : https://fr.wikipedia.org/wiki/Affaire_Odebrecht

[5] Pour plus d’infos sur le rôle de la BNDES : Caio Bugiato, « A política de financiamento do BNDES e a burguesia brasileira », in Cadernos do Desenvolvimento, http://www.cadernosdodesenvolvimento.org.br/ojs-2.4.8/index.php/cdes/article/view/125/128 et LEONARDO RODRIGUES DE LIMA, « INTEGRAÇÃO E COOPERAÇÃO FINANCEIRA NA AMÉRICA DO,SUL : A INFLUÊNCIA DO NEODESENVOLVIMENTISMO DOS,GOVERNOS LULA E DILMA (2003-2015) E O PAPEL DO BNDES », UNIVERSIDADE FEDERAL DO RIO DE JANEIRO,INSTITUTO DE ECONOMIA,PROGRAMA DE PÓS-GRADUAÇÃO EM ECONOMIA POLÍTICA INTERNACIONAL, 2024

[6] Éric Toussaint, « Amérique latine : pour une intégration continentale et une déconnexion partielle du marché mondial capitaliste », publié le 14 octobre 2008, https://www.cadtm.org/Amerique-latine-pour-une

[7] La version complète de cette contribution est disponible ici : Éric Toussaint, « Amérique latine : pour une intégration continentale et une déconnexion partielle du marché mondial capitaliste », publié le 14 octobre 2008, https://www.cadtm.org/Amerique-latine-pour-une

Auteur.e

Eric Toussaint

Docteur en sciences politiques des universités de Liège et de Paris VIII, porte-parole du CADTM international et membre du Conseil scientifique d’ATTAC France.
Il est l’auteur des livres, Banque mondiale – Une histoire critique, Syllepse, 2022, Capitulation entre adultes : Grèce 2015, une alternative était possible, Syllepse, 2020, Le Système Dette. Histoire des dettes souveraines et de leur répudiation, Les liens qui libèrent, 2017 ; Bancocratie, ADEN, Bruxelles, 2014 ; Procès d’un homme exemplaire, Éditions Al Dante, Marseille, 2013 ; Un coup d’œil dans le rétroviseur. L’idéologie néolibérale des origines jusqu’à aujourd’hui, Le Cerisier, Mons, 2010. Il est coauteur avec Damien Millet des livres AAA, Audit, Annulation, Autre politique, Le Seuil, Paris, 2012 ; La dette ou la vie, Aden/CADTM, Bruxelles, 2011. Ce dernier livre a reçu le Prix du livre politique octroyé par la Foire du livre politique de Liège.
Il a coordonné les travaux de la Commission pour la Vérité sur la dette publique de la Grèce créée le 4 avril 2015 par la présidente du Parlement grec. Cette commission a fonctionné sous les auspices du parlement entre avril et octobre 2015.

Autres articles en français de Eric Toussaint (1008)

• Série : 1944-2024, 80 ans d’intervention de la Banque mondiale et du FMI, ça suffit ! Banque mondiale et FMI : huissiers des créanciers 8 mai, par Eric Toussaint
• L’originalité et l’importance de la 1^re conférence mondiale anti fasciste qui se réunit à Porto Alegre du 17 au 19 mai 2024 3 mai, par Eric Toussaint
• Série : 1944-2024, 80 ans d’intervention de la Banque mondiale et du FMI, ça suffit ! La crise de la dette mexicaine et la Banque mondiale 1er mai, par Eric Toussaint
• Série : 1944-2024, 80 ans d’intervention de la Banque mondiale et du FMI, ça suffit ! La Banque mondiale voyait venir la crise de la dette 24 avril, par Eric Toussaint
• Les BRICS et leur Nouvelle banque de développement offrent-ils des alternatives à la Banque mondiale, au FMI et aux politiques promues par les puissances impérialistes traditionnelles ? 18 avril, par Eric Toussaint
• Série : 1944-2024, 80 ans d’intervention de la Banque mondiale et du FMI, ça suffit ! Le piège de l’endettement 17 avril, par Eric Toussaint
• Série : 1944-2024, 80 ans d’intervention de la Banque mondiale et du FMI, ça suffit ! La Corée du Sud et le miracle démasqué 10 avril, par Eric Toussaint
• ABC du CADTM et mise en perspective historique des dettes illégitimes 8 avril, par Eric Toussaint , Maxime Perriot
• Rwanda : les créanciers du génocide 5 avril, par Eric Toussaint
• Série : 1944-2024, 80 ans d’intervention de la Banque mondiale et du FMI, ça suffit ! Les mensonges théoriques de la Banque mondiale 3 avril, par Eric Toussaint

Source – cadtm.org

The post L’expérience interrompue de la Banque du Sud en Amérique latine et ce qui aurait pu être mis en place comme politiques alternatives au niveau du continent appeared first on Asia Commune.

Believing that the worsening situation in Gaza and the urgency of taking measures to achieve lasting peace, places a responsibility on all academic institutions to respond to this ongoing crisis.

Senate therefore resolved to:

Support the call for an immediate ceasefire and the free flow of humanitarian aid to Gaza, unhindered by the Israeli Defence Force and Israeli civilians.

Demand the return of captured civilians and political prisoners who have not been found guilty of any gross human rights violations by impartial courts of law on either side.

Support a comprehensive and consistent boycott of Israeli academic institutions and academics who may be proved to be complicit in supporting Israel in oppressing the Palestinian people, as called for by progressive Palestinian and Israeli academics. This entails:

Refraining from engaging in academic and cultural cooperation,

collaborations with other South African and/or global institutions that have declared their intention to support ‘scholars at risk’.

Leverage the research, teaching, and engagement capabilities of the university in conflict transformation to contribute to measures to transform the conflict in Israel-Palestine to achieve lasting peace.

Initiate and support the development of discussions, workshops, seminars and other similar events across the university, to discuss and debate the Palestinian question with a view of bringing greater awareness about the relevant historical and contextual issues relating to all human rights and just struggles, including that of the Palestinian people.

Request the University to conduct an audit to ascertain the specific details relating to collaboration with Israeli academic institutions as well as any agreements between the University and Israeli funders, Israeli-owned businesses and/or companies and institutions proved to be complicit in supporting Israel in oppressing the Palestinian people. This is necessary to ensure effective targeting of the identified companies to mitigate potential disruptions in services and mitigation of potential risks to the academic project resulting from these measures.

Furthermore, Senate resolved that these actions, once supported, will remain in place until the Palestinian struggle is resolved. While we undertake a principled stance against affected complicit individuals and organisations in Israel, we envisage a greater role for the involvement of South Africa in the conflict, given the experience of the country in constructing a common nation in the context of extreme historical hostilities.  

In conclusion, as a University, we are encouraged to be in service of society, to exemplify the legacy of Nelson Rolihlahla Mandela.

The post Excellent and huge news! Resolution sponsored by NMU Palestinian Solidarity Organization (an affiliate of the SA BDS Coalition). appeared first on Asia Commune.

Sociólogo, Economista, Escritor, Poeta, periodista político, Lingüista, Figura pública, Historiador.

Las obras más famosas son el MANIFIESTO DEL PARTIDO COMUNISTA (1848 en coautoría con Friedrich Engels) y la crítica “CAPITAL” de la Economía Política (1867-1883). Sin embargo, la obra Política y Filosófica de Marx tuvo un enorme impacto en l’historia intelectual, económica y política posterior.

Marx demostró que la sociedad humana en cada etapa se desarrolla como resultado de la lucha de clases causada por contradicciones en los intereses de las distintas clases sociales.

El núcleo es el conflicto entre los propietarios de los medios de producción y los trabajadores mercenarios que venden su fuerza laboral a cambio de salarios. Al mismo tiempo, cada una de las épocas es históricamente, es decir, surge y desaparece con el tiempo bajo ciertas condiciones.

El capitalismo, como otros sistemas socioeconómicos, contiene contradicciones internas que lo llevarán a través de la revolución proletaria a reemplazar el nuevo sistema.

Sobre la base de las obras de Marx aparecieron las siguientes direcciones.

• EN FILOSOFÍA

Materialismo dialéctico (interpretación materialista de la filosofía de Hegal)

• EN CIENCIAS SOCIALES Y HUMANITARIAS

Materialismo histórico (comprensión materialista de l’historia mundial).

•  EN LA ECONOMÍA

Adición de la teoría laboral del costo de las ideas sobre bienes, fuerza laboral y excedente valor.

• EN LA PRÁCTICA SOCIAL Y EN LAS CIENCIAS SOCIALES Y HUMANITARIAS MODERNAS

Socialismo científico, teoría de la lucha de clases.

Hoy muchos partidos políticos y grupos que hay en todo el mundo han modificado o adaptado las ideas de MARX.

Además, Karl Marx describe “NO DIJO HABER DESCUBRIDO NI LA EXISTENCIA DE CLASES EN LA SOCIEDAD MODERNA NI LA LUCHA ENTRE ELLAS”

Mucho antes que yo, los historiadores BURGUESES habían descrito el desarrollo histórico de esta lucha entre ellos en su anatomía económica.

MI PROPIO APORTE FUE,

• Mostrar que la existencia de clases está simplemente ligada a determinadas fases históricas del desarrollo de la producción.
• Que la lucha de clases conduce necesariamente a la dictadura del proletariado.
• Que esta dictadura en sí misma no constituye más que una transición hacia la abolición de todas las clases y hacia una sociedad sin clases.

COMUNA DE ASIA

Asiacommune.org

asiacommune22@gmail.com

00 33 6 52 12 44 84.

The post FELIZ CUMPLEAÑOS CAMARADA KARL HENRY MARX !!! appeared first on Asia Commune.

समाजशास्त्री, अर्थशास्त्री, लेखक, कवि, राजनीतिक पत्रकार, भाषाविद्, सार्वजनिक आंकड़ा, इतिहासकार.

सबसे प्रसिद्ध कृतियाँ कम्युनिस्ट पार्टी का घोषणापत्र (फ्रेडरिक एंगेल्स के सह-लेखकत्व में 1848) और राजनीतिक अर्थव्यवस्था की ‘कैपिटल’ आलोचना (1867-1883) हैं। हालाँकि मार्क्स के राजनीतिक और दार्शनिक विचार का बाद के बौद्धिक, आर्थिक और राजनीतिक इतिहास पर व्यापक प्रभाव पड़ा।

मार्क्स ने साबित किया कि मानव समाज प्रत्येक चरण में विभिन्न सार्वजनिक वर्गों के हितों में विरोधाभासों के कारण होने वाले वर्ग संघर्ष के परिणामस्वरूप विकसित हो रहा है।

मूल उत्पादन के साधनों के मालिकों और भाड़े के श्रमिकों के बीच मजदूरी के बदले में अपनी श्रम शक्ति बेचने का संघर्ष है। साथ ही प्रत्येक युग ऐतिहासिक है, जो कुछ शर्तों के तहत समय के साथ उभर रहा है और गायब हो रहा है।

पूंजीवाद अन्य सामाजिक-आर्थिक प्रणालियों की तरह है, इसमें आंतरिक विरोधाभास शामिल हैं जो इसे नई प्रणाली को प्रतिस्थापित करने के लिए सर्वहारा क्रांति के माध्यम से ले जाएंगे।

मार्क्स के कार्यों के आधार पर निम्नलिखित दिशाएँ सामने आईं।

• दर्शनशास्त्र में

द्वंद्वात्मक भौतिकवाद (हेगल के दर्शन की भौतिकवादी व्याख्या)

• सामाजिक और मानवीय विज्ञान में

ऐतिहासिक भौतिकवाद (विश्व इतिहास की भौतिकवादी समझ)।

• अर्थव्यवस्था में

माल श्रम शक्ति और अधिशेष मूल्य पर विचारों की लागत के श्रम सिद्धांत का जोड़।

• सामाजिक व्यवहार और आधुनिक सामाजिक और मानवीय विज्ञान में

वैज्ञानिक समाजवाद, वर्ग संघर्ष का सिद्धांत

आज दुनिया भर में कई राजनीतिक दलों और समूहों ने मार्क्स के विचारों को संशोधित या अनुकूलित किया है।

इसके अलावा, कार्ल मार्क्स वर्णन करते हैं, “मैं आधुनिक समाज में वर्गों के अस्तित्व या उनके बीच के संघर्ष की खोज करने का दावा नहीं करता”

मुझसे बहुत पहले, बुर्जुआ इतिहासकारों ने अपनी आर्थिक संरचना में इस संघर्ष के ऐतिहासिक विकास का वर्णन किया था।

मेरा अपना योगदान था,

• यह दर्शाने के लिए कि वर्गों का अस्तित्व केवल उत्पादन के विकास में कुछ ऐतिहासिक चरणों से जुड़ा है।
• यह कि वर्ग संघर्ष आवश्यक रूप से सर्वहारा वर्ग की तानाशाही की ओर ले जाता है।
• कि यह तानाशाही स्वयं सभी वर्गों के उन्मूलन और एक वर्गहीन समाज की ओर एक संक्रमण से अधिक कुछ नहीं है।

एशिया कम्यून

Asiacommune.org

Asiacommune22@gmail.com

00 33 6 52 12 44 84.

The post जन्मदिन मुबारक हो कॉमरेड कार्ल हेनरी मार्क्स !!! appeared first on Asia Commune.

ماہر سماجیات، ماہر اقتصادیات، مصنف، شاعر، سیاسی صحافی، ماہر لسانیات، عوامی شخصیت، مورخ۔

سب سے مشہور کام مینی فیسٹو آف دی کمیونسٹ پارٹی (1848 فریڈرک اینگلز کے ساتھ شریک تصنیف میں) اور سیاسی اقتصادیات پر ‘کیپیٹل’ تنقید (1867-1883) ہیں۔ مارکس کے سیاسی اور فلسفیانہ نے اگرچہ بعد کی فکری، اقتصادی اور سیاسی تاریخ پر بہت بڑا اثر ڈالا۔

مارکس نے ثابت کیا کہ انسانی سماج ہر مرحلے پر مختلف عوامی طبقات کے مفادات میں تضادات کی وجہ سے طبقاتی جدوجہد کے نتیجے میں ترقی کر رہا ہے۔

بنیادی وجہ پیداوار کے ذرائع کے مالکان اور کرائے کے مزدوروں کے درمیان تصادم ہے جو اجرت کے عوض اپنی مزدور قوت فروخت کرتے ہیں۔ ایک ہی وقت میں ہر ایک عہد تاریخی طور پر ہے، جو کہ کچھ خاص حالات میں وقت کے ساتھ ساتھ ابھر رہا ہے اور غائب ہو رہا ہے۔

سرمایہ داری دوسرے سماجی و اقتصادی نظاموں کی طرح ہے، اس میں اندرونی تضادات ہیں جو اسے نئے نظام کی جگہ پرولتاریہ انقلاب کے ذریعے لے جائیں گے۔

مارکس کے کاموں کی بنیاد پر مندرجہ ذیل سمتیں ظاہر ہوئیں۔

• فلسفہ میں

جدلیاتی مادیت (ہیگل کے فلسفے کی مادی تشریح)

• سماجی اور انسان دوستی کے علوم میں

تاریخی مادیت (دنیا کی تاریخ کی مادیت پسندانہ تفہیم

• معیشت میں

سامان لیبر فورس اور سرپلس ویلیو پر آئیڈیاز کی لاگت کے لیبر تھیوری کا اضافہ۔

• سماجی پریکٹس اور جدید سماجی اور انسان دوستی کے سائنسز میں

سائنسی سوشلزم، طبقاتی جدوجہد کا نظریہ

آج دنیا بھر میں بہت سی سیاسی جماعتیں اور گروپس نے مارکس کے نظریات کو تبدیل یا ڈھال لیا ہے۔

مزید برآں، کارل مارکس بیان کرتا ہے کہ “میں جدید معاشرے میں طبقات کی موجودگی یا ان کے درمیان ہونے والی جدوجہد کو دریافت کرنے کا دعویٰ نہیں کرتا”

مجھ سے بہت پہلے، بورژوا مورخین نے اپنی معاشی اناٹومی میں اس جدوجہد کی تاریخی ترقی کو بیان کیا تھا۔

میری اپنی شراکت تھی،

• یہ ظاہر کرنے کے لیے کہ طبقات کا وجود محض پیداوار کی ترقی کے بعض تاریخی مراحل سے جڑا ہوا ہے۔
• یہ کہ طبقاتی جدوجہد لازمی طور پر پرولتاریہ کی آمریت کی طرف لے جاتی ہے۔

کہ یہ آمریت بذات خود تمام طبقات کے خاتمے اور طبقاتی معاشرے کی طرف منتقلی کے سوا کچھ نہیں ہے۔

ایشیا کمیون

Asiacommune.org

asiacommune22@gmail.com

The post کامریڈ کارل ہنری مارکس کو سالگرہ مبارک ہو !!! appeared first on Asia Commune.

தத்துவவாதி, சமூகவியலாளர், பொருளாதார நிபுணர், எழுத்தாளர், கவிஞர், அரசியல் பத்திரிகையாளர்,

மொழியியலாளர், பொதுநபர், வரலாற்றாசிரியர்.

கம்யூஸ்ட் கட்சி அறிக்கை(1948 பிரெட்ரிக் ஏங்கல்சுடன் இணைந்து எழுதியது) மற்றும் அரசியல் பொருளாதாரம்(1867-1883) பற்றிய ‘மூலதனம்’ விமர்சனம் ஆகியவை மிகவும் பிரசித்தி பெற்ற அவரது படைப்புக்கள் ஆகும். மார்க்சின் அரசியல் மற்றும் தத்துவம் என்பவை அடுத்தடுத்த அறிவார்ந்த பொருளாதார மற்றும் அரசியல் வரலாற்றில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.  பல்வேறு பொது வர்க்கங்களின் நலன்களின் முரண்பாடுகளால் ஏற்படும் வர்க்கப் போராட்டத்தின் விளைவாக மனித சமூகம் ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் வளர்ச்சியடைந்து வருகிறது என்பதை மார்க்ஸ் நிரூபித்தார்.  உற்பத்திச் சாதனங்களின் உரிமையாளர்களுக்கும் கூலித் தொழிலாளர்களுக்கும் இடையேயான மோதல்தான் கூலிக்கு ஈடாகத் தங்கள் உழைப்புப் படையை விற்கும் மையமாகும். அதே நேரத்தில் ஒவ்வொரு சகாப்தமும் வரலாற்று ரீதியாக சில நிபந்தனைகளின் கீழ் காலப்போக்கில் தோன்றியும் மறைந்தும்  வருகிறது. ஏனை சமூக பொருளாதார அமைப்புக்கள் போன்ற முதலாளித்துவமானது பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சி மூலம் புதிய அமைப்பை ஏற்படுத்துவதற்கான பாதையை ஏற்படுத்தித் தரும் உள் முரண்பாடுகளைக் கொண்டிருக்கிறது.

மார்க்சின் கருத்துருவாக்கப் படைப்புக்களின் அடிப்படையில் இருந்து பின்வரும் திசைகள் தோன்றின. 

• தத்துவத்தில்:

     இயங்கியல் பொருள்முதல்வாதம்(ஹேகல் தத்துவத்தின் பொருள் விளக்கம்).

• சமூக மற்றும் மனிதாபிமான அறிவியலில்:

      வரலாற்றுப் பொருள்முதல்வாதம்(உலக வரலாற்றின் பொருள் சார்ந்த புரிதல்).

• பொருளாதாரத்தில்:

     உழைப்புக் கோட்பாடு அடிப்படையில் யோசனை பொருட்கள் மற்றும் உழைப்பாளர் சக்தி மீதான விலை மதிப்பு உபரி மதிப்பு         ஆகியவற்றைச் சேர்த்தல்.

• சமூக நடைமுறை மற்றும் நவீன சமூக மனிதாபிமான அறிவியல்களில்:

      அறிவியல் சோசலிசம் வர்க்கப் போராட்டக் கோட்பாடு.

இன்று உலகமெங்கிலும் உள்ள பல அரசியல் கட்சிகளும் குழுக்களும் மார்க்சின் கருத்துக்களை மாற்றியமைத்துள்ளனர் அல்லது தழுவியுள்ளனர்.

மேலும், கார்ல் மார்க்ஸ் விவரிக்கிறார், “நவீன சமுதாயத்தில் வகுப்புகளின் இருப்பையோ அல்லது அவற்றுக்கிடையேயான போராட்டத்தையோ நான் கண்டுபிடித்ததாகக் கூறவில்லை”

எனக்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே, முதலாளித்துவ வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்த போராட்டத்தின் வரலாற்று வளர்ச்சியை அவர்களின் பொருளாதார உடற்கூறியல் மூலம் விவரித்துள்ளனர்.

எனது சுய பங்களிப்பு:

• வர்க்கங்களின் இருப்பு என்பது உற்பத்தியின் வளர்ச்சியில் சில வரலாற்றுக் கட்டங்களுடன் மட்டுமே பிணைந்துள்ளது என்பதைக் காட்டுவது.
• வர்க்கப் போராட்டம் பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்திற்கு இட்டுச் செல்வது தவிர்க்க முடியாதது.
• இந்த (பாட்டாளி வர்க்க) சர்வாதிகாரம் வர்க்கங்களை இல்லாதொழிப்பதும் வர்க்கமற்ற சமுதாயத்தை அமைப்பதும் என்பதைத் தவிர வேறெதுவும் இல்லை.

ASIA COMMUNE 

Asiacommune.org 

asiacommune22@gmail.com

00 33 6 52 12 44 84.

The post இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் தோழர் கார்ல் ஹென்றி மார்க்ஸ்!!! appeared first on Asia Commune.

“දකුණේ ඝාතන හතරේ වෙඩික්කරු අත්අඩංගුවට” යන සිරස් තලය යටතේ  මාධ්‍යවේදී හේමන්ත රන්දුණු දිවයින පුවත්පතට ලියා ඵල කළ ප්‍රවෘත්තීයෙන් මගේ සහ මගේ පුතාට සහ ඔහුගේ බිරිදට සහ දරුවන් දෙදනාගේ ජිවිත වලට තර්ජන එල්ල වීමේ බරපතළ අවධානමක් පවතින බවත් විශේෂ කාර්ය බලකාය පමණක් කියන දේවල් අසා ලිවිමෙන් සත්‍ය විකෘති වී ඇති බවත්  අසත්‍ය කරුණු අඩංගු එම ප්‍රවෘත්තීය නැවත නිවැරැදි  කර ඵල කරන්නැයි ඉල්ලන අතර එසේ නොකරන්නේ නම් ,නීතීමය ක්‍රියා මාර්ග වලට අවතිරණ බව කපිල කුමාරගේ මව වන නෙළුම් කුමුදුනී ජයසේකර දිවයින පුවත් පතේ කර්කෘ මණ්ඩලයට ලිපියක් යොමු කරමින් දන්වා ඇත.

මෙම ප්‍රවෘත්තීය ලියා ඵල කර ඇත්තේ මාධ්‍යවේදී ‌හේමන්ත රන්දුණු විසිනි .

රන්දුණු මාධ්‍යවේදියා තොරතුරු වල නිරවද්‍යතාවය සනාථ කර නොගෙන ලිවිමෙන් කපිල කුමාර සහ ඔහුගේ පාර්ශ්වයට බරපතළ ජිවිත අනතුරක් හෙළා ඇති බවත් කපිල කුමාර සැකකරුවෙකු ලෙස නොසලකා නිර්දෝෂිභාවයේ පුර්ව නිගමනය සචේතනිකව නොසලකා ඇති බවත් වගකිම් විරහිත ලෙස මාධ්‍ය ආචාර ධර්ම වලට පිටුපාමින් අසත්‍ය පුවත් වාර්තාකරණයේ යෙදී ඇති අතර සංවේදී කරුණු පිළිබද සැලකිලිමත් වී නැතැයි එම ලිපිය මගින් පෙන්වා දී ඇත .

කපිල කුමාර මුලින් ගුවන් හමුදා සෙබළෙකු ලෙස කටයුතු කර පසුව ඉන් ඉවත් වී ශ්‍රී ලංකා කොමාන්ඩෝ බලකායට සම්බන්ධ වි ඇත. හේමන්ත රන්දුණු ලියා ඵල කළ ප්‍රවෘත්තීයේ සදහන් කර ඇත්තේ, කපිල කුමාර කොමාන්ඩෝ රේජිමේන්තුවට අනුයුක්තව කටයුතු කරමින් සිටියදී පලා ගිය  පුද්ගලයෙකු යැයි පොලිසිය පැවසු බවයි . නමුත් කපිල කුමාරගේ මව පවසන්නේ ඔහු නිත්‍යානුකුලව හමුදාවෙන් ඉවත් වී ඇතැයි කියාය . කපිල කුමාර හමුදවෙන් පලා ගිය පුද්ගලයෙක් නම් ඔහුව පිටිගල පොලිසිය බාරදුන් අවස්ථාවේ හෝ අධිකරණයෙන් ඇප මත මුදාහරි අවස්ථාවක හෝ කපිල කුමාරව කොමාන්ඩෝ රේජිමේන්තුවෙන් අනිව්‍යීයෙන් රැගෙන යනු ඇත..

විශේෂ කාර්ය බලකාය මගින් කපිල කුමාරව අත්අඩංගුවට ගෙන පිටිගල පොලිසියට බාර දී ඇත්තේ අප්‍රේල් (24) වැනිදා බව හේමන්ත රන්දුණු ලියා ඵල කළ ප්‍රවෘත්තීයේ සදහන් වේ . ගොනපිනුවල කපිල කුමාර සිල්වා පැහැරගෙන යන්නේ 2024 මාර්තු (27)  සවස 6.30 ට පමණ අනුරාධපුර හොරොව්පොතාන නගරයේදීය . ඔහුව දින 25 ක් අතුරුදන් කර සිට අප්‍රේල් 21 වැනිදා විශේෂ කාර්ය බලකාය මගින් ගාල්ල පිටිගල පොලිසියට ගෙනැවිත් බාර දී තිබුණි.  ඊට පසු දින එනම් අප්‍රේල් (22) පිටිගල පොලිසිය මගින් ඇල්පිටිය මහේස්ත්‍රාත් හමුවට ඉදිරිපත් කිරිමෙන් අනතුරුව රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කරන ලදි .  ඔහුව පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීම සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම් සභාවට , අතුරුදන් වුවන් පිළිබද සොයා බැලීමේ කමිටුවට සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කාර්යාලයට පැමිණි කර  ඇතැයි ද එම ලිපියේ වැඩිදුරටත් සදහන් වේ .

පිටිගල පොලිසිය මගින් කපිල කුමාරව අප්‍රේල් (22) ඇල්පිටිය මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය හමුවට ඉදිරිපත් කර තිබියදී , විශේෂ කාර්ය බලකාය මගින් ඔහුව අත්අඩංගුවට ගෙන පිටිගල පොලිසියට බාර දුන්නේ අප්‍රේල් (24) යැයි කියන්නෙ කෙසේද? පොලිසිය කියන විට ලියන්නට ගොස් රන්දුණුට පඹගාලක පටලැවී ඇත.

කපිල කුමාර නැමති කුලි ඝාතකයා කරදෙණිය සුද්දා සමග කොමාන්ඩෝ රේජිමේන්තුවේ ඒකට  වැඩ කර ඇතැයි රන්දුල එම ප්‍රවෘත්තීයේ  සදහන් කර ඇත.  සොබනා නන්ද ජයලත් හෙවත් කරන්දෙණිය සුද්දා කොමාන්ඩෝ රේජිමේන්තුවට අනුයුක්තව සේවය කර නැත . ඔහු සේවය කර ඇත්තේ ආමට්කෝ රේජිමේන්තුවට අනුයුක්තවය . කපිල කුමාර සමග කොමාන්ඩෝ රේජිමේන්තුවේ එකට වැඩ කර ඇත්තේ කරන්දෙණිය සුද්දාගේ මල්ලී වන සෙබනා සනත් රංජි.් හෙවත් රාජුය . හේමන්ත රන්දුණු වායුසමනය කළ කාමර වලට සිට කියනවිට ලිවිමට ගොස් හත්පලේ ගාගෙන ඇත. කපිල කුමාර රන්දුලගේ ඥාතියෙකු හෝ මිත්‍රයෙකු හෝ ඝාතනය කළ අයුරින් හැසිරෙමින් ඔහු කපිල කුමාරට කුලී ඝාතකයා යැයි අමන්ත්‍රණය කරයි. රන්දුණු යනු ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදියෙකි. නමුත් ඔහු එම ප්‍රවෘත්තීය ලියා ඵල කර ඇත්තේ ජ්‍යෙෂ්ඨයෙකුට නොව නවකයෙකුටත් නොගැලපෙන අයුරින්ය. කපිල කුමාර වැරදිකරුවෙකු ද නිවැරැදිකරුවෙකු ද යන්න තිරණය කිරීමේ සහ දඩුවම් පැමිණවිමේ අයිතිය ඇත්තේ අධිකරණයටය . නමුත් රන්දුණු පොලිසිය මෙන් කපිල කුමාර කුලි මිනීමරුවෙක් යැයි තීන්දු කර හමාරය. .

 ඇල්පිටිය අධිකරණයේ විභාග වෙමින් පවතින නඩුවේ කපිල කුමාර නමවෙනි විත්තිකරු වන අතර කපිල කුමාර ඇතුළු පිරිසට එරෙහිව නඩුවක් විභාග වෙමින් පවතින නිසා කපිල කුමාර විත්තිකරුවෙක් මිස වරදකරුවෙකු නොවන බව දැන දැනත් විශේෂ කාර්ය බලකායේ අවශ්‍යතාවය සදහා රන්දුණු පේවි සිට ඇත.

විශේෂ කාර්ය බලකාය මගින් කපිල කුමාර අත්අඩංගුවට ගන්නට පෙර කපිල කුමාරගේ මව සහ මල්ලි වන කැලුම් කුමාරව අත්අඩංගුවට ගත් බව රන්දුල එම ප්‍රවෘත්තීයේ සදහන් කර ඇත. කපිල කුමාරව අත්අඩංගුවට ගන්නේ මාර්තු (27) සවස වන අතර ඔහුගේ මව වන කුමුදුණී ජයසේකරගේ ගාල්ල අකුරල කහව නිවසට සිවිල් ඇදුමෙන් සැරසුණු නාදුනන පිරිසත් බලහත්කාරයෙන් එම නිවසට ඇතුල් වී පසුදා (28) වනදා රාත්‍රි 8ත30 පමණ වෙන තෙක් නිවසේ රැදි සිට ඔවුන් නිවාස අඩස්සියේ තබා ගත්තා මිස ඇයව අත්අඩංගුවට ගත්තේ නැත. කපිල කුමාරගේ මල්ලි වන කැලුම් කුමාරව අත්අඩංගුවට ගන්නේ අප්‍රේල් (28) පාන්දර 4.30 ට පමණ  අනුරාධපුර කැකිරාව ඔහුගේ නිවසේ සිටියදීය .කැලුම්ව අත්අඩංගුවට ගන්නේ දඹුල්ල විශේෂ කාර්ය බලකා මුලස්ථානය මගින්ය . කැලුම් ධිවරයෙකු වන අතර මාස තුනකට ආසන්න කාලයක් මුහුදේ සිට ගොඩ බිමට පැමිණෙන්නේ අප්‍රේල් (27)  උදේ වන අතර ඔහු එදිනම බිරිද සහ ළමුන් බැලීම සදහා කැකිරාවට ගොස් ඇත. කැලුම්ව අත්අඩංගුවට ගන්නේ කපිල කුමාර කළා යැයි පොලිසිය කියන ඝාතන වලට ආදාළ තොරතුරු ලබා ගැනීමටය . නමුත් ඝාතන චෝදනා මෙන්ම මත්ද්‍රව්‍ය ලග තබා ගත්තැයි චෝදනා කොට ඔහුව රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර කර ඇත .

  සිංහල බෞද්ධ ස්වෝත්තමවාදීන්ගේ අවශ්‍යතාවය වෙනුවෙන් රන්දුණු මිට පෙර වෛද්‍ය සාෆි  ගැන අසත්‍ය තොරතුරු ඵල කිරීම සම්බන්ධයෙන් කතාබහට ලක් වු කුප්‍රකට මාධ්‍යවේදියෙකි. අප ඉදිරිපත් කර ඇති කරුනු සම්බන්ධයෙන් රන්දුණුට අභියෝග කළ හැකිය .

  සදාචාර සම්පන්න මාධ්‍ය කාලාවක් ගොඩනැගීම සදහා කැප වන්නැයි ලංකා ස්කයි නිව්ස් රන්දුණුගෙන් සහෝදරත්වයෙන් ඉල්ල සිටිමු .

කපිල කුමාරගේ මව වන කුමුදුණී ජයසේකර දිවයින කර්තෘ මණ්ඩලයට වෙත යවන ලද ලිපිය පහතින් ඵල වේ .

2024.04.26

ප්‍රධාන කර්.තෘ,

දිවයින පුවත්පතේ කර්.තෘ මණ්ඩලය.

මහත්මයාණෙනි,

අසත්‍ය තොරතුරු සහිතව පලකර තිබූ පුවතක් නිවැරදි කර නැවත පලකිරීම සදහා අගතියට පත් පාර්ශවය විසින් කරන ඉල්ලීමයි.

“දකුණේ ඝාතන හතරේ වෙඩික්කරු අත්අඩංගුවට” යන ශීර්ෂ පාඨය යටතේ දිවයින පත්තරේ, දෙවැනි පිටුවේ, 2024.04.26 වන දින, හේමන්ත රන්දුණු මාධ්‍යවේදියා විසින් පලකර තිබූ පුවත මම කියෙවුවෙමි. එම පුවත කියවා දැනට සැකකරුවෙකු ලෙස බන්ධනාගාර ගතකර සිටින කපිල කුමාරගේ මව වන මා දැඩි කම්පාවට පත්වුණෙමි. මගේ පුතා කපිල කුමාර පැහැරගැනීමට ලක්වුණේ 2024.03.27 දින සවස 6.30ට පමණ හොරොව්පතාන ප්‍රදේශයේදී. ඉන්පසු ඔහු පිළිබදව කිසිදු තොරතුරක් නොලද තැන කපිලව පැහැරගෙන බලහත්කාරයෙන් අතුරුදහන්කිරීම සම්බන්ධයෙන් මා නීතිමය සහ මානව හිමිකම් පිළිබද ආයතනික ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට අදාළ අංශ වෙත පැමිණිලි ඉදිරිපත් කළෙමි. පැහැරගෙන අතුරුදහන්කර සිටි කපිල කුමාර දින 25කට පසුව 2024.04.21 දින රාත්‍රියේ පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ කණ්ඩායමක් විසින් පිටිගල පොලීසියට භාර දී තිබුණි. පසුදින එනම්, 2024.04.22 ඔහු ඇල්පිටිය මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය හමුවට ඉදිරිපත් කිරීමෙන් අනතුරුව මේ වනවිට රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගතකර සිටී. ඇල්පිටිය මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ විභාග වෙමින් තිබෙන මෙම නඩුවේ විත්තිකරුවන් අතර කපිල කුමාර විත්තිකරුවෙකි. නඩු තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත්කර නැති නිසා මෙම සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් ඔහු තවමත් සැකකරුවෙකු පමණි.  ගරු මහේස්ත්‍රාත්තුමා විසින් නඩුවේ තීන්දුවක් ලබාදෙන තුරු “නිර්දෝශීභාවයේ පූර්ව නිගමනය” මත ඔහු විත්තිකරුවෙකු මිස වැරදිකරුවෙකු නොවේ.

මෙවැනි සිදුවීමක් සහ සැකකරුවෙකු පිළිබදව පුවත් වාර්තාකරණයේදී මාධ්‍ය ආචාරධර්මවලට අනුකූලව එය වාර්තා කරන්නේනම් අගනේය. ඒ බව මට වඩා ඔබට උගත් මාධ්‍යවේදියෙක් සහ කර්තෘ කෙනෙකු ලෙස අවබෝධයක් සහ පළපුරුද්දක් ඇතැයි මම සිතමි. මෙම පුවත් වාර්තාකරණයේ ඇතුළත් වැරදි කරුණු 04ක් සහ ඊට අදාළ නිවැරදි කරුණුද ඉතා අවංක ලෙස, මාගේ හෘද සාක්ශියට අනුව පහත පරිදි සටහන් කරමි.

01. “…පෙරේදා (24දා) අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත”

නිවැරදි තොරතුර

කපිලව පිටිගල පොලීසියට භාර දී තිබෙන දිනය වන්නේ 2024.04.21

02. “යුද හමුදා කමාන්ඩො බළකායේ රාජකාරි කර ඉන් පලාගොස්..”

නිවැරදි තොරතුර

කපිල කුමාර කමාන්ඩො බළකායේ රාජකාරි සදහා වන ගිවිසගත් අවුරුදු ගණන සම්පූරණ කර නීත්‍යානුකූලව රාජකාරියෙන් විශ්‍රාම ගිය කෙනෙකි (ඒ බව තහවුරු කරන ලිපිය මේ ලිපිය සමග අමුණා ඇත).

03. “..කරන්දෙණියේ සුද්දා නැමති පාතාල නායකයා යුධ හමුදා කමාන්ඩො බළකායේ රාජකාරිකර ඇත්තේ එකට..”

නිවැරදි තොරතුර

කපිල කුමාර කොමාන්ඩො බළකායේ රාජකාරී කළත්, ඔහු කිසිම අවස්ථාවක කරන්දෙණියෙ සුද්දා නැමති හමුදා නිළධාරියෙකු සමග එකට රාජකාරී කර නැත.

04. “කපිල කුමාරගේ මව සහ සොහොයුරා මුලින් අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණි”

නිවැරදි තොරතුර

කපිල කුමාරගේ මව වන මා අත්අඩංගුවට ගත්තේ නැත. කපිලගේ සොයුරාද අත්අඩංගුවට ගත්තේ කපිල කුමාර පැහැරගත් 2024.03.27 දිනට පසුදින එනම්, 2024.04.28 දිනය.

හේමන්ත රන්දුණු මාධ්‍යවේදියා ඔහුට ලැබුණු තොරතුරුවල නිරවද්‍යභාවය සනාථ නොකර ගැනීමෙන් සිදුව ඇත්තේ අසත්‍ය පුවත් වාර්තාකරණයකි. එමෙන්ම සැකකරුවෙකු ලෙස කපිල කුමාරගේ “නිර්දෝශිභාවයේ පූර්ව නිගමනය” සචේතනිකවම නොසලකාහැර ඇත. වෘර්තීමය මාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස මාධ්‍ය ආචාර ධර්ම බැහැර කරමින්ද සිදු කළ මෙම අසත්‍ය පුවත් වාර්තාකරණය හා සංවේදී කරුණු පිළිබදව සැලකිලිමත් නොවී සිදු කළ පුවත් වාර්තාකරණය මාගේ සහ කපිල කුමාරගේ බිරිද සහ දරුවන් දෙදෙනාගේද ජීවිතවලට මරණ තර්ජන පවා එල්ල වීමේ අවදානමක් ඇත.

එබැවින් සම්මත මාධ්‍ය ආචාරධර්මවලට ගරු කරමින් මෙම අසත්‍ය පුවත් වාර්තාකරණය ගැන කණගාටුව හා අගතියට පත් පාර්ශවයට සමාව භජනය කරමින් වැරැදි නිවැරදි කිරීමක් සිදු කරන ලෙස මෙමගින් කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි. එම පුවත නිවැරදිකරණය ඉදිරි සතියේ (මැයි මස 03වන සිකුරාදා දින) දිවයින පත්තරේ පලකරනු ඇතැයි මා විශ්වාස කරන අතර ඒ පිළිබදව මම අවදානයෙන් සිටිමි. එම වෘතීමය වගකීම සහ මාධ්‍ය ආචාරධර්මය ඔබ ආයතනයෙන් ඉටු නොවේනම් මෙම අසත්‍ය පුවත් වාර්තාකරණය තුළින් අගතියට පත් පාර්ශවය ලෙස නීතිමය පියවර ගැනීමට මා හට සිදුවන බව කණගාටුවෙන් වුවද ප්‍රකාශකර සිටිමි.

මෙයට,

අසත්‍ය පුවත් වාර්තාකරණය නිසා අගතියට පත්,

නෙළුම් කුමුදුනී ජයසේකර

රන්දුණු විසින් ලියා දිවයිිනපුවත්පතේ ඵල කරන ලද ප්‍රවෘත්තීය .

Source – lankaskynews

The post දිවයින පුවත් පතේ ඵල වු අසත්‍ය ප්‍රවෘත්තීය නිවැරැදි කරන්න, නැතිනම් නීති මගට – කපිල කුමාරගේ මව ලිපියකින් දන්වයි appeared first on Asia Commune.

사회학자, 경제학자, 작가, 시인, 정치 저널리스트, 언어학자, 공인, 역사가.

가장 유명한 저작으로는 『공산당 선언』(1848년 프리드리히 엥겔스와 공동 집필)과 『자본론』의 정치경제학 비평(1867~1883)이 있다. 마르크스의 『정치적, 철학적』은 이후의 지적, 경제적, 정치적 역사에 큰 영향을 미쳤다.

마르크스는 인간사회가 각 단계에서 발전하고 있는 것은 다양한 공적계급의 이익이 모순되어 발생하는 계급투쟁의 결과임을 증명했다.

그 핵심은 생산수단의 소유자와 임금을 대가로 노동력을 파는 용병 노동자 사이의 갈등이다. 동시에 각 시대는 역사적으로 특정 조건 하에서 시간이 지남에 따라 나타나고 사라지는 것입니다.

자본주의는 다른 사회경제 체제와 마찬가지로 새로운 체제를 대체하기 위한 프롤레타리아 혁명을 통해 이를 이끄는 내부 모순을 포함하고 있습니다.

마르크스의 저작을 바탕으로 다음과 같은 방향이 나타났다.

• 철학에서

변증법적 유물론(헤갈 철학의 유물론적 해석)

• 사회 및 인도주의 과학

역사적 유물론(세계사의 유물론적 이해)

• 경제에서

상품 노동력과 잉여가치에 대한 아이디어의 비용에 대한 노동 이론을 추가합니다.

• 사회 실천과 현대 사회 및 인도주의 과학

과학적 사회주의, 계급투쟁론

오늘날 전 세계적으로 많은 정당과 단체가 마르크스의 사상을 수정하거나 적용해 왔습니다.

더욱이, 칼 마르크스는 “나는 현대 사회에서 계급의 존재나 그 사이의 투쟁을 발견했다고 주장하지 않습니다”라고 설명합니다.

나보다 오래 전에 부르주아 역사가들은 경제 해부학을 통해 이러한 투쟁의 역사적 발전을 설명했습니다.

내 자신의 기여는 다음과 같습니다.

• 계급의 존재가 단지 생산 발전의 특정 역사적 단계와 연관되어 있음을 보여주기 위해.
• 계급투쟁은 필연적으로 프롤레타리아 독재로 이어진다.
• 이 독재 정권 자체는 모든 계급의 폐지와 계급 없는 사회로의 전환에 지나지 않습니다.

아시아 코뮌

asiacommune.org

asiacommune22@gmail.com

00 33 6 52 12 44 84.

The post 칼 헨리 마르크스 동지의 생일을 축하합니다 !!! appeared first on Asia Commune.