The post POLITICAL REPORT 2019-202412 – 15 DECEMBER 2024 appeared first on Asia Commune.

රංජිත් අමරසිංහ හෙවත් පොඩි රංජි සහෝදරයා විසින් රචිත 71 බක්මහ අකුණ පොත පිළිබදව පැවති සංවාදයට එක්වීමට මට ද අවස්ථාවක් ලැබුණි. එම පොතේ වැඩේට මට ආරාධනා කළේ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ සහෝදරයෙකි . ඔහුට අමරසිංහ සහෝදරයා පිදු පොත මට ගෙනැවිත් දී කියවා එන්නැයි සහෝදරාත්මක ඇරයුමක් කළේය.

මෙම පොත පිළිබද සංවාදය පැවතියේ  ඔක්තෝම්බර් ( 07) කොළඹ බොරුල්ලෙ ඇන්.එම. පෙරේරා අනුස් මරණ ශාලාවේය .

රංජිත් සහෝදරයාගේ පො‌තේ වැඩේ පිළිබද මගේ මතකයෙන් ගිලිහි ගොස් තිබු අතර ඔක්තෝම්බර 08 වැනිදා බලපිටියේ අධිකරණය ඉදිරිපිට පැවැත්වීමට සුදානම් කර තිබු උද්ඝෝෂණයට පෝස්ටර ඇදිම සදහා පංචිකාවත්තේ පිහිටි ශ්‍රී ලංකා වෘත්තීය ජන මාධ්‍යවේදින්ගේ සංගම් කාර්යාලයට පැමිණ සිටියෙමි. පෙරටුගාමී සහෝදරයා ශාන්ත සහෝදරයා වැඩේ පටන් ගන්න යන්නේ එනවා නේදැයි දුරකතනයෙන් සිහි කැදවීමක් කළේය. ඒ වනවිට මාව හමු වීම සදහා අරගලයේ නිරෝෂී සහෝදරිය මාධ්‍ය කාර්යාලය වෙත පැමිණ සිටි අතර මම නිරෝෂි සහෝදරියවත් කැටුව ඇගේ යතුරු පැදියේ නැගී බොරුල්ලට ගියෙමි . අප යන විටත් පොත පිළිබද සාකච්ජා ආරම්භ කර තිබුණි .

රංජිත් අමරසිංහ සහෝදරයා රචනා කළ 71 බක්මහ අකුණු පොත සම්බන්ධයෙන් ප්‍රධාන දේශන දෙකකට කාලය වෙන් කර තිබු අතර පලමු දේශනය අප එතැනට යන විටත් මාධ්‍යවේදී රෝහණ වර්ණකුසුරිය සහෝදරයා පවත්වමින් සිටියේය.

පොත හා බැදුණු දෙවන දේශනය පවත්වන ලද්දෙ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ අධ්‍යාපන ලේකම් පුබුදු ජයගොඩ සහෝදරයා විසිනි.

වර්ණකුලසුරිය සහෝදරය කලාව සම්බන්ධයෙන් විශේෂයෙන් මාක්ස්වාදී කලා විචාරය සමාජසත්තා යථාර්ථවාදී කළා විචරයකට ඌනනය කළේය . සමාජසත්තා යථාර්ථවාදී රීතිය යනු කලාකරුවෙක් තමන් නිර්මාන කරණයට ප්‍රවිශ්ෂට වන්නට පෙර නිශ්චය කරගත් සංකල්පයක් කලා කෘතියෙන් ප්‍රකාශයට පත් කිරීමයි. පවතින වෛෂික යථාර්ථය නොව කලාකරුවා විසින් අපට පිළිගන්නටැයි බල කරන ඔවුන් විසින් නිර්මිත යාථාර්ථයක් අප මත පටවන්නට දරණ උත්සහයයි.  ජාතික ජන බලවේගයේ ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක ධනපති නියෝජිතයෙකු නොව මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදියෙකු යැයි අපට එත්තු ගැන්වීමට දරණ වෑයම එවැන්නකි‍.

  අපෝක භෞතිකවාදී ප්‍රවාදයට අනුව කලාව යනු යථාර්ථය ජය ගැනීමේ භාවිතයකි.  

“අපෝක භෞතිකවාදීන් වන අපි යථාර්ථය ජය ගැනීමේ භාවිතයකින් වියුක්තව මිනිසාට යාථාර්ථාබෝධය ලැබිය හැකිය යන සංකල්පය ප්‍රතික්ෂේප කරමු. කලාව යථාර්ථඥානය සම්පාදනය කරන්නේ ,එය යථාර්ථයෙහි තමන්ට අභියෝගයක් වන විෂයක් මත තම ස්වාමීත්වය තහවුරු කිරීමේ අභිලාෂයන් මෙහෙයවෙන මිනිසා නිමග්න වන්නා වු ,යථාර්ථය ඥානනය කිරීමේ වෛෂික නිර්මානාත්මක භාවිතයක් වන හෙයිනි.” (නුතන සිංහල සාහිත්‍ය විචාරය – මහචාර්ය පියසීලි විජේගුණසිංහ)

වර්ණකුලසුරියට මාක්ස්වාදී කලා විචායර සහ සමාජසත්තා යථාර්ථවාදී රීතිය පැටලුනා නොව ස්ටැලින්වාදී සහ මාඔිවාදී  ආස්ථානයන්ගෙන් වැගිරෙන්නකි. ඔහු කලක් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට ආසක්තව වැඩ කළ සහ අද ජාජබයේ ආණ්ඩුව කෙරෙහි බලාපොරෝත්තු දල්වාගෙන සිටින සහෝදරයෙකි.

පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ අධ්‍යාපන ලේකම් පුබුදු ජයගොඩ සහෝදරයා ඔහුගේ දේශනය ආරම්භ කළේ 1871 පැරිස් කොමියුනය සහ 1971 අරගලය දෙකාක් නොව එකාක් යැයි පවසමින්ය. 1871 පැරිස් කොමියුනය මහජනයා සහභාගි වු විප්ලවයක් බවත් 1971 කියන්නේ කේඩරයට පමනක් සිමා වු විප්ලවයක් බව පැවසිය. පැරිස් කොමියුනයෙන් අවුරුදු  සියකට පස්සේ 1971 ලංකාවේ විප්ලවයක් සිදු වු බව ඔහු පැවසීය.

අදහස් දැක්වීමට ලැබුනු අවස්ථාවේ ලියුම්කරු 1871 පැරිස් කොමියුනය සහ 1971 අරගල යනු එකාක් නොව දෙකාක් බවත් 1871 පැරිස් කොමියුනය පලමු කම්කරු පන්තික විප්ලවයක් බව පෙන්වාදුන්නේය.

1971 සංසිද්ධිය යනු විප්ලවයක් නොව කැරැල්ලක් බවත් 1971 කැරැල්ල ගැසු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායක රෝහණ විජේවිර පවා එම සංසිද්ධිය හැදින්වුයේ ජවිපෙ ඇතුලේ අවස්ථාවාද‍ින්ගේ කුමන්ත්‍රණයක් කියා බව ලියුම්කරු පැවසිය. විජේවිර කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස හැදින් වු 1971  කැරැල්ල පුබුදු ජයගොඩ විප්ලවයක් යැයි හදුන්වයි. ඔහුගේ එම විග්‍රහය ‌ෙඑතිහාසිකව මෙන්ම මාක්සවාද‍ය  අනුව ද වැරැදිය බව ලියුම්කරු පැවසීය.

1871 පැරිස් විප්ලවය මාක්ස්ට පවා නැවත හිතන්න බල කළා පමනක් නොව කොමියුනිස් ප්‍රකාශනය පවා නැවත ලියන්නට එම අත්දැකිම බලප‍ැවේය. පැරිස් කොමියුනයේ ප්‍රධාන හා මුලික පාඩම් කොතරම් විශාල වැදගත්කමක් දරන්නේදයත් ඒ නිසා කොමියුනිස් ප්‍රකාශනයට සැහෙන නිවැරැදි කිරීමක් පවා කළ යුතු යැයි මාක්ස් හා එංලග්ස් සිතුහ.  ධනපති රාජ්‍ය යන්ත්‍රය ඒ ආකායෙන් නිර්ධන පන්තියේ උවමනාවන් සදහා පාවිච්චි කළ නොහැකි බවත් ධනපති රාජය යන්ත්‍රය කඩා බිද විසුරුවා දැමීය යුතු බවත් මාක්ස් පැරිස් කොමියුන් අත්දැකීම ඇතුලේ අවධාරණය කළේය . පැරිස් කොමියුන් විප්ලවයට මාක්ස් ඒ මොහොතේ එකග නොවුනත් එය පරාජයෙන් අවසන් වන බව දැනගෙනත් ඔහු පැරිස් කොමියුනේ කොමියුන්වරුන්ගේ වීරත්ය ආරක්ෂා කළේය.

මාක්ස් ප්‍රකාශ කළ පරිදි” දෙව්ලොව අල්ලා ගත්” කොමියුනාර්වරුගේ වීරත්වය ගැන ඔහු උනන්දුවක් දැක්වුවා පමනක් නොවේ. පොදුජන විප්ලවාදී ව්‍යාපාරය සිය පරමාර්ථයන් මුදුන් පමුණුවා නොගත්තද එහි ‌ෙඑතිහාසික විප්ලවාදී අත්දැකීම් ඔහු දුටුවේය. එය නිර්ධන පංති ලෝක විප්ලවයේ එක්තරා ඉදිරි ගමනක් ලෙස හා වැඩපිළිවෙලවල් සිය ගණනකට හා තර්ක වලට වඩා වැදගත් ප්‍රායෝගික පියවරක් ලෙසත් ඔහු දුටුවේය. එම පරික්ෂණය විශ්ලේෂණ කිරීමටද , ඉන් උපක්‍රමීය පාඩම් ඉගෙන ගැනිමටද  ,ඒ අනුව තම න්‍යාය නැවත පිරික්සා බැලීම ද යන කාර්යයන් විසදීමෙහිලා මාක්ස් නිරත විය.

“කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනයේ” අලුත් ජ්ර්මන් මුද්‍රණයේ අවසාන පෙරවදන හි කතුවරුන් දෙදනා විසින් ලියන ලද්දේ 1872 ජුනි 24 ද්‍රය . “කොමියුනිස්ට්  ප්‍රකාශනයේ “වැඩ පිළිවෙල සමහර තැන්වල යල්පැන තිබේ යැයි කාල් මාක්ස් ප්‍රෙඩික්ස් එංගල්ස් එහි පෙරවදනේ පැවසුහ. ……”සාදා පිළියෙල කරන ලද රාජ්‍ය යන්ත්‍රණයක් අල්ලාගෙන තමන්ගේ උවමනාවන් සදහා එය පාවිච්චි කිරීමට නොහැකි බව විශේෂයෙන් ම පැරිස් කොමියුනය ඔප්පු කළේය.”

                        ( රජය හා විප්ලවය -වි.අයි. ලෙනින්)

 නමුත් 1971 අරගලයෙන් අපි ඉගනගත් පාඩම් මොනවාද?  මේ පොතේ සදහන් වන ආකාරයට කැපවිම් සහ පරිත්‍යාගයන් පමනයි. කැපවිම් වලට පමනක් විප්ලවයක් කළ හැකිද? අපි ජිවත් වන සමාජය පන්ති සමාජයකි . බලය හොබවන්නේ ධනපති පන්ති පන්තියයි. මාක්ස් පෙන්වාදෙන්නේ ධනපති ක්‍රමයේ පරස්පරයන් ජය ගත හැක්කේ , එසේ නැතිනම් ධනපති ක්‍රමය පෙරළා දැමීය හැකි ශක්‍යතා සහිත සහ ඒ සදහා වෛෂික තත්වයන් විසින් නිරිමානය කර ඇති එකම පන්තිය කම්කරු පන්තිය පමනක් බවයි. කම්කරු පන්ති ඉදිරිදර්ශනය මත පදනම්ව ගොඩ නගන ලද කම්කරු පන්ති නායකත්වයක් නොමැතිව විප්ලවය ජය ගත නොහැකිය .මාක්ස්වාදයට අනුව 1971 කැරැල්ල කම්කරු පන්තිය මත පදනම් වු නායකත්වයක් යටතේ ගසපු කැරැල්ලක්ද?  නැහැ . රැකියා වියුක්තිය ,කුල පිඩනය ,විශේෂයෙන් ලංකීය ‍ධනේශ්වර පංතියට ගැමි සුළු ධනේශ්වරයේ මොනයම් හෝ ප්‍රශ්නයක් වීසදීමට අපොහොසත්කම නිසා හට ගත් නැගිටිමකි.

71 අරගලය යනු ලංකීය ධනපති දේපොල සම්බන්ධතා තුළට කඩා වැදී එවා අහෝසී කිරීමට දරපු ප්‍රයත්නයකටත් වඩා සමගි පෙරමුණ ආ‍ණ්ඩුවට බලප‍ෑම් දමා නම්මා ගැනීමට දරපු ප්‍රයත්නයකි. ජවිපෙ 71 බලය ගත්තා නම් (අද) ජාජබය මෙන්ම ධනපති ක්‍රමය පවත්වගෙන ය‍ැමට කටයුතු කරනු ඇත. ජවිපෙ 71 සභාග ආණ්ඩුවට සහයෝගය දුන්නා පනක් නොව ධනපති නායයිකාවක් වු සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායකට ආරක්ෂාව තියෙන්නේ අධිරාජ්‍යවාදීන් ආරක්ෂාව සදහා ගොඩනගා ඇති සන්නද්ධ හමුදා වලින් නොව නිර්ධන පංති ජනතාව වන අපෙන් යැයි ජනතා විමුක්ති පත්‍රයේ අවධාරණය කෙරෙණ.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ යනු සිංහල බෞද්ධ ගැම් සුළු ධනේශ්වරය පන්තිය මත පදනම් වු මධ්‍යම පන්තියේ විශ්වාසය දිනාගත් ව්‍යාපාරයකි . ජවිපෙ යනු ලංකාව තුළ බිහි සුවිශේෂී ප්‍රපංචයක් නොවන අතර ලෝක පරිමාන මේ වැනි ව්‍යාපාර දක්නට ලැබේ. 1900 ගණන් වල රුසියාවේ වොල්යා ව්‍යාපාරයත් (නරෝද්නික් ව්‍යාපාරය ) 1950 ගනන් වල කියුබාවේ කැස්ත්‍රෝ ව්‍යාපාරයත් නිකරගුවාවේ ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරයක් වු සැන්ඩිස්ටා ව්‍යාපාරයත් පෙන්වා දිය හැකිය.

ජවිපෙ බිහි විමට ආසන්න හේතුව 1964 ලංකා සමසමාජ පක්ෂය ඉල්ලිම් 21 ව්‍යාපාරය පාවාදී සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක සමග ධනපති සභාගයට ඇතුළත් විමත් නිර්ධන පන්තියේ විප්ලවවාදී කාර්ය භාර්ය විශද ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කිරිමත් අර්ධ යටත් විජිත හා පසුගාමි රටවල ජාතික ධනේශ්වරයට එරෙහිව විප්ලවාදී අරගලය ප්‍රතික්‌ෂේප කරමින් මයිකල් පැබ්ලෝ ගෙන ගිය සංශෝධනවාදී ව්‍යාපාරය ලෝක පරිමානව සුළු ධනපති ව්‍යාපාර වලට පදනම සැපයීය. වියට්නාමයේ හෝචිමින් ව්‍යාපාරය පැබ්ලෝවාදීන් උත්කර්ෂයට නැංවිය.

අධිරාජ්‍යවාදී ප්‍රාග්ධනය විසින් මෙරට බිහි කරන පලමු කම්කරු පන්තිය වතු කම්කරුවන් වන අතර ඔවුන් උපතින්ම ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියට අයත් කොටසක් විය.  වතු කම්කරුවන් අධිරාජ‍්‍යවාදීගේ එජන්තයන් ලෙසත් ඉන්දියානු සංස්කෘතික ආක්‍රමණය තුලින් අපේ රට ගිල ගන්නට මාන බලන ඉන්දිය ව්‍යාප්තවාදී පිරිසක් බවත් මෙරට කොළරාව රැගෙන අවේ වතු කම්කරුවන් යැයි උඩ රට සිංහල සුළු ධනේශවරය වතු කම්කරුවන්ට එරෙහිව උසිගැන් විය. එතැන නොවැතුනු ජවිපෙ කම්කරු සටන් කැද කොප්ප සටන් යැයි කියා කියමින් කම්කරු පන්තිය කෙරෙහි ඔවුන් දක්වන නරුම බව ප්‍රකාශ කළේය.

මාක්ස් පැරිස් කොමියුනය විනාශ වන බව දැන දැනත් පැරිස් කොමියුනය ආරක්ෂා කළේය. කොමින්නාර්වරු බලය අල්ලාගෙන සිටියදී විනාහ ළගා කර ගන්නා හේතු පැහැදිලි කළා පමනක් නොව වැඩ පිළිවෙලවල් සීයක ගාණනකට වඩා ප්‍රයෝගික ඇත්දැකිමක් ලෙස මාක්ස් එම විප්ලවය දැකිය.  එතැනනින් නොනැවතුනු මාක්ස් එම අත්දැකිම න්‍යාය ගත කළේය.

දැන් සහෝදරවරු සහෝදරුවන්ටම කියා ගන්නවා විප්ලවාදී කියලා. සහෝදරවරු දෙමළාට එරෙහිව දකුණේ පාලක පන්තිය යුද්ධයක් ගෙන ගියා වේලාවේ සිටියේ කොහේද?  සහෝදරවරුවන්ගේ පක්ෂය හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ යුද්ධයට තල්ලු කරලා නැවතුනේ නැහැ සහෝදරුවරු බංකර් කැපුවා .එතැනනුත් නොනැවති රටපුරා හිටපු දෙමළ සහෝදරවරුන්ව අල්ලා වධකාගාර වලට බාර දුන්නා. දැන් සහෝදරවරුවන්ට විප්ලවවාදීන් කියන්න පුළුවන්ද?  මට කලින් අදහස් දැක්වු සහෝදරයෙක් කිව්වා ජාතික ජන බලවේගයේ ආණ්ඩුවක් පිහිටුවන්න සහයෝගය දෙන්න කියලා . රනිල් වික්‍රමසිංහ ගිය ඒ වෙනුවට අනුර කුමාර දිසානායක ආවා. දැන් බලය තියෙන්නේ කාගේ අතේ ද? නිර්ධන පන්තිය අතේ නැහැ ධනපති පන්තිය අතේ , එහෙම නම් ඇයි අපි ජාජබ ආණ්ඩුවකට සහයෝගය දෙන්නේ.  මම මාක්ස්වාදි විප්ලවවාදියෙක් . ධනපති කදවුරු වලට අපි බඩ ගාන්නේ නැහැ. ධනපති ක්‍රමය පෙරළා දැමිමෙන් මෙපිට කම්කරු -පීඩිත මහජනයාගේ ප්‍රශ්න වලට විසදුම් නැහැ. ඒ සදහා කම්කරු -පන්තිය ධනපති පන්තියට බැද තබා තිබෙන සියලුම රැහැන් කඩා බිද දමා ඔවුන්ව ධනපති පන්තියට එරෙහිව ස්වාධීනව බලමුළු ගැන්විය යුතු වෙනවා. ඒ ඉදිරිදර්ශනය හැරෙන්න වෙනත් ඉදිරිදර්ශනයක් මානව සංහතියට නැහැ.මානව සංහතියේ අර්බුදය නායකත්වය පිළිබද අර්බුදයයි.

මේජර් ජනරාල් තුවාන් මුතාලිෆ් කියන්නේ මිලේච්ජයෙක්. ඔහු දකුණේ මෙන්ම උතුරේ දහස් ගණනක් මරා දැමීමට කටයුතු කළ දනපති පන්තියේ අලුගෝසුවෙක් . උතුරේ තරුණයන් දහස් ගණන් දැමීම නිසා ඔහුව එල් .ටී.ටි.ඊ. එකෙන් මහ මග මරා දමනවා .මුතාලිෆ් කියන අලුගෝසුවා උතුරේ තරුණයන් මරපු නිසා ජවිපෙට ඔහු වීරයෙකු වෙනවා පමනක් නොව රටපුර පෝස්ටර් ගහලා සමරනවා. මුතාලිෆ් ජවිපෙ නිර්මාතෘ රෝහණ විජේවිරව 1989 නොවැම්බර් 13 වෙඩි තබා මරා දමන අලුගෝසු කණ්ඩායමේ ප්‍රධානියෙක්. ජවිපෙ නායකයෝ මේ බව දැන දැනත් සිංහල සමාජය තුළ මුතාලිෆ්ව උත්කර්ෂයට නන්වනවා.  ජවිපෙ අදත් ගැලති සිටින්නේ දකුණේ මෙන්ම උතුරේ තරුණයන් ඝාතනය කළ විශ්‍රාමික පොලිස් සහ හමුදා අලුගෝසුවන් සමග බව ලියුම්කරු පවසද්දී , සභාවෙන් කතාව නතර කරන්නැයි 71 මදාවිකාරයෝ කිප දෙනෙක් නැගිට විරෝධය පැහැහ. ලියමුකරු කතාව නතර කර  ඔක තමයි ප්‍රශ්නේ විරුද්ධ මත වලට ඇහුකන් දිමේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් තමුන්ලාට නැහැ. හැමදා තමුන්ලා කළේ අනෙකාගේ මතය බාහු බලයෙන් යටපත් කරන්න උත්සහ කරපු එක , හැබැයි මම නම් එවාට බය නැහැයි කියමින් කතව නතර කළෙමි . තමුසේලා වගේම මමත් 1988-89 අරගලයට දායක වුණා . මෙසේ විරෝධය පෑ එක් පුද්ගලයෙක් විජේවීරගේ හිටපු ආරක්ෂයෙකු වන මාතර අමරේ බව ඒ මොහොතේ දැන මම දැන ගතිමි. කතාව අවසන් කර පිටුපසට යද්දී ඔවුන් මට පහරදීමට උත්සහ කළහ.

පසුව පුද්ගලයෙකු නැගිට දේශපාලනය ගැන කතා කරන්න එපා පොත ගැන පමනක් කතා කරන්නැයි සභාව අමතා අවධාරනය කළේය . පසු මහාචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් නැගිට පෙරටුගාමි පක්ෂයේ පුබුදු ජයගොඩ කතා කළේ පොත ගැන පමනක් නොව දේශපාලනයත් කතා කළා , ශාන්තට පමනක් දේපාලනය කතා කරන්න එපා යැයි කියන්නේ මන්දැයි සභාවෙන් ප්‍රශ්න කර සිටියේය. පසුව වසන්ත දිනායකගේ සහෝදරිය වන මාලා සහෝදරිය  ලියුම්කරු‌ගේ කතාවට බාධා කිරීමට එරෙහිව නැගි සිට, අනෙකාගේ මත ඉසන්නට බැරි මිනිස්සුන්ට විප්ලවාදී සම්ප්‍රදායක් ගොඩ නගන්න බැරි බවත් පෙන්වාදුන්නේය. මෙම අවස්ථාවට මාධ්‍යවේදී සුනන්ද දේශප්‍රිය ද සහභාගි වී සිටියේය. මම කතා ඛලා නම් මටත් ගුටි කන්න වෙනවා යැයි මම ඔහු සමග කතා ක‍ළ අවස්ථාවේ පැවසීය. සුනන්දලා ඒ වන විටත් පවුල් පිටින් ජාජබයට කුරුණෑලග ප්‍රදේශයේ ජන්ද ප්‍රචාරක වැඩ වල නියැලි වුන්හ.

විප්පවවාදීන් කියා ගන්නා තරුණ සහ මහළු පිරිස් එම සභාවේ සිටිය ද 71 මදාවිකාරයන්ගේ මාදාවි වැඩ වලට එරෙහි වීමට තරම් දේශපාලනික කොන්දක් ඔවුන්ට නොතිබිණ. ඊට ප්‍රධාන හේතුව මොහුන් සියලුම දෙනා ස්ටැලින්වාදීන් සහ මාඔ්වාදීන් විමය.  1871 පැරිස් කොමියුනයේ වු සිද්ධීය ඊට අවුරුදු සියකට පසු 1971 ලංකාවේ සිද්ධ වුවා යැයි ඉතිහාසය විකෘති කරමින් 71 උත්කර්ෂයට නන්වමින් පුබුදු ජයගොඩ උත්සහ දරන්නේ 71 මාදාවිකාරයන් පෙරටුගාමී පක්ෂයට දිනා ගැනීමටය. අප හැම විටම කම්කරු -පිඩිත මහජනයාව සත්‍ය කියා දී උගන්නවා ගත යුතුය. 71 සියල්ලෝම මදාවිකාරයන් වුනත් ඔවුන් සියලුම දෙනා මාක්ස්වාදීන් නොවෙති.

ලියුම්කරු ලංකා ස්කයි නිවිස් පාඨකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ  ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පිළිබද මනා අවබෝධයක් ලබා ගැනීම සදහා සමාජවාදී සමනතා පක්ෂයේ පුර්වගාමීයා වු විප්ලවාදී කොමියුනිස් පක්ෂයේ හිටපු සහ අප අතරින් වියෝ වු කිර්ති බාලසුරිය සහෝදරයා විසින් රචිත ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේහපාලනය හා පන්ති ස්වභාවය පිළිබද ලියා ඇති පොත අනිවාර්‍යයෙන් කිය වන්නැයි ඉල්ලමි.

source by www.lankaskynews.com

The post මාක්ස්වාදයට හතුරු 71 මදාවිකාරයන්ගේ පුස් රංගන appeared first on Asia Commune.

පවුල පුද්ගලික දේපළ රාජ්‍ය ඇති වු සැටි කෘතිය පිළිබද ප්‍රවේශයක්

දේශනය –  මාක්ස්වාදී විශ්විද්‍යාලය නියොජනය කරමින් නිමල් චන්දසිරි සහෝදරයා

දෙසැම්බර් 21 සෙනසුරාදා පස්වරු 7.00 ට…

මාක්ස්වාදී විශ්වවිද්‍යාලය – Marxist University

Marxist University. is inviting you to a scheduled Zoom meeting.

Topic: පවුල පුද්ගලික දේපළ රාජ්‍ය ඇති වු සැටි  අවසන් දිගහැරුම – නිමල් චන්දසිරි සහෝදරයා
Time: Dec 21, 2024 07:00 PM Colombo
Join Zoom Meeting
https://us06web.zoom.us/j/84914459443?pwd=dBjCubZ04D9RzB7Aa473j3fBiYQigT.1

Meeting ID: 849 1445 9443
Passcode: 770434

The post පවුල පුද්ගලික දේපළ රාජ්‍ය ඇති වු සැටි අවසන් දිගහැරුම – නිමල් චන්දසිරි සහෝදරයා appeared first on Asia Commune.

“ایک سوچ” کیا مارکس آج بھی متعلقہ ہے؟

One thought on “Is Marx still relevant today?”

سی  جی ٹی این کے کرنٹ افیئرز کے تبصرہ نگار ژانگ وان کے درج ذیل مضمون کا چینی اکیڈمی آف سوشل سائنسز کی اکیڈمی آف مارکسزم نے  انگریزی میں ترجمہ کیا ہے  یہ متعدد چینی اور بین الاقوامی اسکالرز اور سیاسی شخصیات کے مشاہدات اور مظاہر پیش کرتا ہے، جس میں اکیڈمی  آف مارکسزم چائینا کے سربراہ ثنگ یانگ نے نوٹ کیا کہ، “اگرچہ مارکس نے کبھی چین کا دورہ نہیں کیا، لیکن اس کے نظریات اور جائزے بڑی حد تک حقیقت کے مطابق ہیں”۔ہم یہ مضمون آپ کی دلچسپی کے لئے اردو ترجمے کے ساتھ شائع کر رہے ہیں-

https://redsite.pk/(ایڈیٹر) حمزہ ورک

ڈیڑھ صدی سے زیادہ پہلے، کارل مارکس نے تصور کیا تھا کہ چین بالآخر جاگیرداری سے سوشلسٹ معاشرے میں تبدیل ہونے پر اہم سماجی اور معاشی بدحالی کا سامنا کرے گا۔ جاگیردارانہ نظام کے اندرونی تضادات، سرمایہ دارانہ قوتوں کے بیرونی دباؤ کے ساتھ مل کر، طبقاتی کشمکش کا باعث بنیں گے، جس کا نتیجہ بالآخر ایک انقلاب کی صورت میں نکلے گا، اس طرح ایک زیادہ منصفانہ سماجی نظام کی راہ ہموار ہوگی اور سوشلزم کے لیے اپنے مخصوص راستے کی تشکیل ہوگی-

مارکس نے چینی معاشرے کی ترقی اور اس کی مسلسل ترقی کی پیشین گوئی کیسے کی؟ چائنیز اکیڈمی آف سوشل سائنسز کی اکیڈمی آف مارکسزم کےسربراہ

ژن ژیانگ  کے مطابق 1939 میں ماؤ زے تنگ نے بیان کیا کہ چین کی قومی حالت ایک نیم نوآبادیاتی اور نیم جاگیردارانہ معاشرہ  کی ہے۔ اس کے بعد چینیوں نے اس حالت کو سمجھنے کے لیے مارکسزم کے ساتھ سو سال گزارے۔ “اگرچہ مارکس نے کبھی چین کا دورہ نہیں کیا، لیکن ان کے خیالات اور جائزے بڑی حد تک چین کی حقیقت کے مطابق ہیں،” ژان نے مزید کہا کہ رشین اکیڈمی آف سائنسز کے پروفیسر اے وی لومانوف بتاتے ہیں کہ مارکسزم روس میں 19ویں صدی کے آخر اور 20ویں صدی کے اوائل میں تیار ہوا، جہاں اسے لینن ازم کے نام سے جانا جانے لگا۔ “چین کی کمیونسٹ پارٹی کی مارکسزم کی موافقت کے ساتھ 1930 کی دہائی میں ایک نیا مرحلہ شروع ہوا، جسے ‘چینی خصوصیات کے ساتھ مارکسزم  کہا جاتا ہے-

ژن ژیانگ  بتاتے ہیں کہ چین کی کمیونسٹ پارٹی نے مارکسزم کے بنیادی اصولوں کو چین کے حقیقی حالات اور روایتی ثقافت کے ساتھ مربوط کیا ہے، جسے “دو امتزاج” کے نام سے جانا جاتا ہے، اس سوشلسٹ مستقبل کو حاصل کیا ہے جس کا مارکس نے چین کی سماجی ترقی کے لیے تصور کیا تھا-سابق سوویت

یونین کی کمزوری کے بارے میں بات کرتے ہوئے، لومانوف کا خیال ہے کہ یہ ایک  “دوسرے امتزاج کی عدم موجودگی تھی۔ “پہلے مجموعہ یا امتزاج �

 مارکسی نظریہ کو ملک کے مخصوص حالات کے مطابق ڈھالنا شامل تھا۔ تاہم، دوسرا مجموعہ یا امتزاج، جس کا چین نے آغاز کیا، اس میں مارکسزم کو روایتی ثقافت کے ساتھ مربوط کرنا شامل تھا۔ سوویت تناظر میں، مارکسزم کو قبول کرنے کا مطلب اکثر روایتی ثقافت کو مسترد کرنا ہوتا ہے، جس نے آگ اور پانی کو ملانے کے مترادف ایک بنیادی تنازعہ پیدا کیا۔ سوویت ثقافت، خاص طور پر آرتھوڈوکس عیسائیت کی تشکیل نے، سوویت یونین کی ثقافت کو اس کی مذہبی جڑوں سے الگ کرنا مشکل بنا دیا۔ نتیجتاً، سوویت یونین میں کمیونسٹ پارٹی اس  مسلے کو حل کرنے میں ناکام رہی، اور یہ گہری ثقافتی بنیاد – جس کی خصوصیات مضبوط مذہبی عناصر ہیں – سوویت یونین کے تحلیل ہونے تک حل طلب رہی-

چینی اکیڈمی آف  مارکسزم کے ڈائیریکٹر ژان ژیانگ مزید کہتے ہیں کہ  ہزاروں سالوں سے چینی “عظیم ہم آہنگی” اور “دنیا سب کے لیے ہے” کے نظریات کے لیے کوشاں ہیں۔جو  تصور کے حامی رہے ہیں یہ نظریات کمیونزم کے مارکسی تصورات کے ساتھ گہرائی سے گونجتے ہیں اور ایسے معاشرے کے بارے میں مارکس کے تصور سے قریب سے ہم آہنگ ہیں جہاں لوگ  یا عوام”تاریخ کے مرکزی کردار” ہیں۔ ریاست کی بنیاد کے طور پر عوام کے کردار پر یہ زور عوام کی بھلائی کو ترجیح دینے کے تاریخی چینی اصول کے متوازی ہے –

 چینی صدر شی جن پنگ نے کہا ہے کہ ’’چین میں مارکسزم کے متعارف ہونے کے بعد سے سائنسی سوشلزم کو چینی عوام نے بڑے پیمانے پر قبول کیا ہے۔ اس نے اس ملک میں جڑ پکڑ لی ہے اور متاثر کن نتائج دیے ہیں۔ یہ واضح طور پر حادثاتی نہیں ہے۔ یہ ثقافت اور اقدار سے مطابقت رکھتا ہے جسے ہمارے لوگوں نے کئی ہزار سالوں سے اپنایا ہے۔

چینی ثقافت روایتی طور پر کنفیوشس ازم میں جڑی ہوئی ہے، اس دوران، کنفیوشس ازم، داؤ ازم، اور دیگر ثقافتی عناصر کے درمیان ایک تکمیلی تعلق پوری تاریخ میں دیکھا گیا۔ شنگھائی جیاؤ ٹونگ یونیورسٹی کے پروفیسر زنگ یون وین کا خیال ہے کہ اس ثقافتی شمولیت نے چین میں مارکسزم کے تعارف کی طرف زیادہ خوش آئند رویہ میں حصہ ڈالا ہے، جبکہ دوسرے خطوں  اور علاقوں میں  ثقافت،مزہب   اور مارکسزم کا یہ  انضمام مسترد کیا گیا ہے-

“Over  the past 40 years, China has lifted nearly 800 million people out of poverty. The urbanization process did not lead to social unrest or the emergence of urban slums. A well-off society has been established through poverty alleviation measures and initiatives focusing on rural revitalization.”

مضمون نگار کا کہنا ہے کہ گزشتہ 40 سالوں میں چین نے تقریباً 800 ملین(80 کروڑ)  لوگوں کو غربت سے نکالا ہے۔ شہری کاری کا عمل سماجی بدامنی یا شہری کچی آبادیوں کے ابھرنے کا باعث نہیں بنا۔ غربت کے خاتمے کے اقدامات اور دیہی احیاء پر توجہ مرکوز کرنے والے اقدامات کے ذریعے ایک خوشحال معاشرہ قائم کیا گیا ہے۔پروفیسر اے وی لومانوف کے مطابق، چین نے 19ویں صدی کے اواخر سے مختلف مغربی علوم کو  جذب کرنا شروع کر دیا تھا ، جس میں مارکسزم، نظریہ ارتقا، لبرل ازم اور کلاسیکی معاشیات شامل ہیں۔ ایک صدی سے زیادہ کی تلاش کے بعد، چین نے ان خیالات کو اپنے منفرد حالات کے ساتھ مربوط کرتے ہوئے، اپنی ترقی کے لیے سب سے زیادہ ضروری چیز کا انتخاب کیا۔ “بہت سے مغربی ماہرین کا خیال ہے کہ چین نے سرمایہ دارانہ راستہ اختیار کیا ہے۔ اگر چین نے واقعی ڈینگ ژیاؤپنگ کی طرف سے بیان کردہ اصلاحات کے دوران سرمایہ داری کی پیروی کی ہوتی تو یہ شاید آج کی نسبت بہت زیادہ غریب اور کمزور ہوتا۔ چین کی کامیابیاں سرمایہ دارانہ ماڈل کی پیروی سے نہیں بلکہ چینی خصوصیات کے ساتھ سوشلزم کے اپنے راستے پر چلنے سے حاصل ہوئی ہیں، کیونکہ ان کا خیال ہے کہ ایڈم سمتھ کے “غیر مرئی ہاتھ” کا چین میں بہت کم اثر ہوا ہے۔ اس لیے کمیونسٹ پارٹی کا منتخب کردہ تاریخی راستہ چین کی ترقی کی معروضی ضروریات کے ساتھ بالکل ہم آہنگ ہے-

لومانوف کا خیال ہے کہ مارکسزم کی لچک کا اہم ذریعہ اس کی ترقی اور مقامی حالات کے مطابق ڈھالنے کی صلاحیت میں مضمر ہے۔ چین کی کمیونسٹ پارٹی نے  سماجی علوم کے علماء کے ساتھ مل کر “دوسرے امتزاج” کو آگے بڑھانا شروع کر دیا ہے۔ اگر کامیاب ہو جاتا ہے، تو یہ دنیا بھر کے نظریات اور مفکرین کے لیے اہم ترغیب فراہم کر سکتا ہے-

اکیڈمی آف مارکسزم چائینا پروفیسر زن زیانگ یانگ  اس نکتے کی بازگشت کرتے ہوئے،  کہتے ہیں کہ عالمی مارکسزم چینی جدیدیت کے تاریخی عمل کے اندر مسلسل سوالات کھڑا کر رہا ہے، جس میں عصری مارکسزم ان مسائل کو حل کر رہا ہے اور انہیں منظم طریقے سے نظریاتی طور پر واضح کر رہا ہے۔مارکسزم اس وقت کے مسائل کو کیسے حل کرتا ہے، جب دنیا کو موسمیاتی تبدیلی، علاقائی تنازعات اور غربت سمیت بہت سے پرانے اور نئے چیلنجز کا سامنا ہے؟ دنیا کیسے ایک انسانیت بن جائے گی اور ایک دوسرے کو حریف اور دشمن سمجھنا چھوڑ دے گی؟

قبرص کی پروگریسو پارٹی آف ورکنگ پیپل (اکیل) کی سینٹرل کمیٹی سے تعلق رکھنے والی ایلینی ایواگورو کہتی ہیں کہ یورپ کو ایک مشکل وقت کا سامنا ہے، کیونکہ بہت سے لوگ غربت کا سامنا کر رہے ہیں۔ اس لیے وہ سمجھتی ہیں کہ یورپ کو زیادہ سماجی اور عوام پر مبنی پالیسی کی طرف اپنا راستہ بدلنے کی ضرورت ہے۔ “ہم دیکھ سکتے ہیں کہ سرمایہ داری ہمیشہ بڑا اور عظیم تر بننا چاہتی ہے، اور یہی وجہ ہے کہ ہمارے پاس سامراجی جنگیں ہیں، جو ہمارے دور کا ایک بہت بڑا مسئلہ ہے، کیونکہ سرمایہ داری ہتھیاروں وغیرہ کے ذریعے زیادہ سے زیادہ پیسہ کمانا چاہتی ہے،”

پروفیسر لومانوف مغربی سرمایہ داری پر اپنی تشویش کا اظہار کرتے ہیں، جس کا استثنیٰ عروج پر ہے۔ وہ مزید کہتے ہیں کہ مغربی معاشرے میں دوسری تہذیبوں اور مختلف نظریاتی یا ترقی کے راستوں کو خارج کرنے کا رجحان بڑھ رہا ہے۔ اس کے برعکس، وہ چینی سوشلزم کے بارے میں فکر مند نہیں ہے، کیونکہ اس میں چینی ثقافت شامل ہے، جو ایک ہم آہنگ ثقافت کی نمائندگی کرتی ہے جو تنوع کو اپناتی ہے، باہمی خوبصورتی اور بقائے باہمی کو فروغ دیتی ہے-19ویں صدی میں مارکسزم کا جنم مغرب کو درپیش متعدد مسائل سے ہوا۔ پروفیسر زنگ یون وین بتاتے ہیں کہ چین ایک نظریاتی بنیاد کے طور پر مارکسزم کے ساتھ تقابلی نقطہ نظر کو برقرار رکھتا ہے، جو مغربی ماڈلز کی اندھی تقلید سے بچنے میں مدد کرتا ہے۔ مغرب سے سیکھتے ہوئے چینی لوگ تنقیدی نقطہ نظر اپناتے ہیں۔ “مغرب نے بے ساختہ ترقی کی ہے، جب کہ ہم اپنے نقطہ نظر میں زیادہ باشعور ہیں۔ ہمارا تنقیدی نقطہ نظر، جو مارکسزم میں جڑا ہوا ہے، دنیا کا مشاہدہ کرنے کے ایک آلے کے طور پر کام کرتا ہے، جس سے بہت سے مسائل کی گہری تفہیم ہوتی ہے-“

اسپین کی کمیونسٹ پارٹی کے صدر جوز لوئس سینٹیلا کے مطابق سوشلسٹ معاشرے کی نوعیت سرمایہ داری سے بنیادی طور پر مختلف ہوتی ہے۔ سوشلسٹ نظام میں، قومی کامیابیوں کے مستفید عوام ہوتے ہیں۔ اس کے برعکس، سرمایہ دارانہ معاشرے میں، معاشی فوائد لوگوں کے ایک چھوٹے سے گروہ کو حاصل ہوتے ہیں- چینی خصوصیات کے ساتھ سوشلزم کی ترقی درحقیقت انسانیت کے لیے انصاف اور انصاف کو فروغ دینے میں ایک اہم کردار ادا کرتی ہے

 پروفیسر زن زیانگ یانگ نے وضاحت کرتے ہوئے مزید کہا کہ سرمایہ داری اس مقام پر پختہ ہو چکی ہے جہاں استحصال کے ذریعے پیدا ہونے والی دولت سے سماجی بہبود اور اعلیٰ فوائد کو برقرار رکھا جاتا ہے۔ تاہم، جیسا کہ اقتصادی نظام مسلسل بحرانوں کا سامنا کر رہے ہیں، ترقی پذیر ممالک سے اس طرح کے منافع کو حاصل کرنا مشکل ہو گیا ہے، خاص طور پر چینی خصوصیات کے ساتھ سوشلزم کی ترقی کے ساتھ۔ اس نقطہ نظر سے، چین غیر منصفانہ بین الاقوامی اقتصادی نظام کو زیادہ منصفانہ اور زیادہ معقول میں تبدیل کرنے کے لیے سرگرم عمل ہے۔ مغربی ممالک کے لیے اجارہ داری کے منافع کو محفوظ کرنا مشکل ہوتا جا رہا ہے، یہی وجہ ہے کہ کچھ مغربی ممالک کی طرف سے سپلائی چین میں خلل ڈالنے اور ان میں خلل ڈالنے پر زور دیا جا رہا ہے، اور یہ سرمایہ کے لیے ناقابل قبول ہے اور فلاحی نظاموں کی پائیداری کے لیے خطرہ ہے-

مغرب میں زیرو سم ذہنیت کہاں سے آتی ہے؟ پروفیسر لومانوف کہتے ہیں کہ ذہنیت کی جڑیں 20ویں صدی میں ہیں، جب مغرب کا خیال تھا کہ سرد جنگ میں فتح آسان اور سیدھی تھی – بغیر گولی چلائے اور بغیر کسی جانی نقصان کے سوویت یونین کو شکست دینا۔ مغرب نے سوویت یونین کو معاشی اور نظریاتی مقابلے کے ذریعے کمزور کیا، جس کے نتیجے میں اس کا خاتمہ ہوا۔ “اس کے نتیجے میں، وہ سمجھتے ہیں کہ اس کامیابی کو آسانی سے نقل کیا جا سکتا ہے: اگر آپ کسی کو ناپسند کرتے ہیں، تو آپ آسانی سے ایک نئی سرد جنگ کا اعلان کر سکتے ہیں، اور چند سالوں یا دہائیوں کے بعد، اپنے مخالف کو شکست دینا آسان ہو جائے گا۔ تاہم، مجھے یقین ہے کہ چین دوسرا سوویت یونین نہیں ہے۔ صورت حال بدل گئی ہے؛ ثقافتی بنیادیں مختلف ہیں، لوگوں کی ہم آہنگی ایک جیسی نہیں ہے، اور کمیونسٹ پارٹی کی حکمرانی کی صلاحیتیں نمایاں طور پر مختلف ہیں-

سری لنکا کے مارکسی ریسرچ انسٹی ٹیوٹ کے ڈائریکٹر ونود مون سنگھے کا کہنا ہے کہ سامراج کی طاقتیں اپنے ہی معاشی مسائل سے نکلنے کے لیے جنگی صورتحال پیدا کرنے کی کوشش کر رہی ہیں۔ اس کی بازگشت کرتے ہوئے، کیوبا انسٹی ٹیوٹ آف فلاسفی کے نائب صدر، الفریڈو گارسیا جمنیز نے اپنی بات کہنے کے لیے اعداد کا استعمال کیا: “چین کے فوجی اخراجات اس کی جی ڈی پی کا 1.6 فیصد ہیں۔ ریاستہائے متحدہ کے فوجی اخراجات اس کی جی ڈی پی کا 3.45 فیصد ہیں، یعنی اس کے دفاعی اخراجات چین کے مقابلے میں تین گنا زیادہ ہیں۔ سرمایہ دار ممالک اکثر بحرانوں سے بچنے کے لیے جنگ کا سہارا لیتے ہیں، کیونکہ جنگ ہتھیاروں اور آلات کی قیمتوں میں اضافہ کرتی ہے، جس کی وجہ سے فوجی فنڈنگ ​​پر توجہ مرکوز ہوتی ہے-

جوز لوئس سینٹیلا نے نشاندہی کی کہ یوکرین میں تنازعہ بڑھنے کے ساتھ اس وقت انسانیت کو سنگین خطرات کا سامنا ہے۔ چین جیسی عالمی طاقتوں کے لیے دنیا کو امن اور اتحاد کا پیغام دینا بہت ضروری ہے۔ فی الحال، لاکھوں ڈالر یوکرین کے تنازعے کے لیے ہتھیاروں میں ڈالے جا رہے ہیں، اس فنڈز کو ترقی کے لیے استعمال کیا جانا چاہیے تاکہ لاکھوں لوگوں کو غربت سے بچنے میں مدد ملے۔ یہ چین کے عالمگیریت کے اقدامات کی اہمیت کو واضح کرتا ہے خاص طور پر بیلٹ اینڈ روڈ انیشیٹو ، جس کا مقصد دنیا کے ہر کونے میں تعاون کو فروغ دینا ہے۔ مزید برآں، چین کا گلوبل ڈویلپمنٹ انیشیٹو، گلوبل سیکورٹی انیشیٹو اور گلوبل سولائزیشن انیشیٹو چینی صدر کی طرف سے تجویز کردہ چار اقدامات انسانیت کے سب سے بڑے چیلنجوں سے نمٹنے کے لیے بنائے گئے ہیں، جیسے کہ بھوک اور خوراک کی عدم تحفظ اور بیماریوں میں مبتلا لاکھوں افراد کی حالت زار۔ بنیادی سوال یہ ہے کہ ہم زمین پر امن اور ترقی کو فروغ دیتے ہوئے پوری انسانیت کے لیے مشترکہ تقدیر کیسے تشکیل دے سکتے ہیں۔

ونود مون سنگھے نے مزید کہا کہ اگر بی آر آئی آج نہ ہوتا تو دنیا کی معیشت خاص طور پر عالمی مالیاتی بحران کے بعد بہت بری حالت میں ہوتی۔  “سری لنکا جیسے ممالک میں، یہ بالکل تباہ کن تھا۔ لہٰذا، بیلٹ اینڈ روڈ انیشی ایٹو کے بغیر، ہم دنیا میں بہت کم ترقی  کر پاتے۔ درحقیقت، یہ چین کا اقدام ہے جو پوری دنیا میں نئے مواصلاتی نیٹ ورک کھول رہا ہے اور گلوبل ساؤتھ کو خاص طور پر اپنی اقتصادی سرگرمیوں کو بڑھانے میں مدد فراہم کر رہا ہے۔ بی آر آئی

دراصل دنیا پر مغربی تسلط کے لیے ایک خطرے کی نمائندگی کرتا ہے۔ اور مغرب جس طریقے سے گلوبل ساؤتھ سے دولت نکالتا ہے  مغرب سمجھتا ہے کہ بی آر آئی کے ذریعے  اسے نقصان پہنچایا جا رہا ہے۔ لہذا، بی آر آئی گلوبل ساؤتھ کے عروج کی نمائندگی کرتا ہے۔

جوزلیوس سینٹریلا  بین الاقوامی ترتیب میں دو مخالف نظریات کے بارے میں بات کرتے ہیں: ایک چین کی طرف سے تجویز کردہ کثیر جہتی آرڈر، جو اقوام متحدہ کے اصل اصولوں پر مبنی ہے اور مساوی اور باہمی طور پر فائدہ مند تعلقات پر زور دیتا ہے۔ دوسرا ایک نئی سرد جنگ کو جنم دینا چاہتا ہے، دنیا کو مخالف بلاکوں میں تقسیم کرتا ہے۔ انہوں نے مزید کہا کہ وہ امید کرتے ہیں کہ انسانیت کا مستقبل، جیسا کہ چینی صدر شی جن پنگ نے بیان کیا ہے، ایک مشترکہ کثیرالجہتی بین الاقوامی ترتیب پر قائم ہو سکتا ہے۔ اس ترتیب میں تمام ممالک اور ثقافتیں ایک دوسرے کی زندگیوں کو جوڑ سکتی ہیں اور ان کو تقویت بخش سکتی ہیں۔

پروفیسر لومانوف نے خطاب کیا کہ تمام انسانیت بشمول ترقی یافتہ مغربی ممالک، گلوبل ساؤتھ میں غریب قومیں، اور ابھرتی ہوئی مارکیٹ کی معیشتوں کو مشترکہ ترقی اور خوشحالی کی شرط کے طور پر عالمگیریت کی ضرورت ہے۔ “تاہم، مغربی ممالک جامع عالمگیریت سے منتخب یا جزوی عالمگیریت کی طرف منتقل ہو گئے ہیں۔ اعلی ٹیکنالوجی، مصنوعی ذہانت، اور علم میں اہم پیش رفت جو قومی صلاحیتوں پر اثرات مرتب کرتی ہے اکثر اس فریم ورک سے باہر رکھی جاتی ہے۔ مغرب کا مقصد اس مقامی گلوبلائزیشن کے ذریعے اپنے فوائد اور بالادستی کو برقرار رکھنا ہے۔ ان کے لیے یہ اقتصادی عقلیت کے بارے میں کم اور طاقت کو برقرار رکھنے کے بارے میں زیادہ ہے۔ اس کے نتیجے میں، گلوبل ساؤتھ سے عالمگیریت کی ایک نئی شکل ابھرنے کا امکان ہے۔ چین کی کامیابیاں اس کے مکمل طور پر مغربیت سے انکار اور ایک نئی راہ کی تلاش سے پیدا ہوئی ہیں۔ پروفیسر لومانوف بتاتے ہیں کہ اس ملک کی ابتدائی طور پر مغربی ماڈل کی تقلید کام نہیں آئی، اور بعد میں سٹالنسٹ ماڈل کو اپنانا بھی بے اثر ثابت ہوا، اور چین نے بہت سی غلطیاں کی ہیں اور اس راستے میں بھاری قیمت ادا کی ہے۔ اس کے باوجود ثابت قدمی سے اپنے راستے پر چلتے ہوئے، یہ اب عالمی سطح کے مرکز کے قریب آچکا ہے-

جوز لوئس سینٹیلا نے چینی صدر شی جن پنگ کے حوالے سے کہا کہ سوشلزم کو ہر ملک کے معاشی اور ثقافتی حالات کے مطابق ڈھالنا چاہیے۔ اس کی نقل نہیں کی جا سکتی، لیکن اس سے سیکھا جا سکتا ہے، جیسے کہ چین نے کس طرح مارکیٹ کی قوتوں کو منفرد خصوصیات کے ساتھ سوشلزم کو متاثر کرنے کے لیے استعمال کیا، کس طرح ایک بڑا ملک جنگ کے بجائے امن کا خواہاں ہے، اور وسیع جمہوریت کی ترقی کرتے ہوئے کس طرح وہ عوام کو اپنے سیاسی ایجنڈے کے مرکز میں رکھتا ہے۔

Many experts believe that Marxism is a scientific method of looking at society, and it remains relevant in analysing society and in analysing how each society can develop. Professor Zhang Youkui from Xiamen University reminds people that the view of capitalism cannot be overly simplistic as capitalism played a positive and progressive role at a certain historical stage. However, the inherent contradictions and difficulties within capitalism inevitably lead to the emergence of new social forms. “Marx scientifically argued this theory, and looking at practical developments since the 20th century, I believe Marx’s insights remain relevant.”

بہت سے ماہرین کا خیال ہے کہ مارکسزم معاشرے کو دیکھنے کا ایک سائنسی طریقہ ہے، اور یہ معاشرے کا تجزیہ کرنے اور ہر معاشرہ کس طرح ترقی کر سکتا ہے اس کا تجزیہ کرنے میں متعلقہ رہتا ہے۔  زیامن یونیورسٹی کے  پروفیسر ز ہانگ یوکوری لوگوں کو یاد دلاتے ہیں کہ سرمایہ داری کا نظریہ حد سے زیادہ سادہ نہیں ہو سکتا کیونکہ سرمایہ داری نے ایک خاص تاریخی مرحلے پر مثبت اور ترقی پسند کردار ادا کیا ہے۔ تاہم، سرمایہ داری کے اندر موجود موروثی تضادات اور مشکلات لامحالہ نئی سماجی شکلوں کے ظہور کا باعث بنتی ہیں۔ “مارکس نے سائنسی طور پر اس نظریہ پر استدلال کیا، اور 20ویں صدی کے بعد کی عملی پیش رفت کو دیکھتے ہوئے، مجھے یقین ہے کہ مارکس کی بصیرت متعلقہ رہتی ہے-

 زین یوان وینگ کہتا ہے کہ “مارکسزم مغرب میں شروع ہوا، لیکن اس کا نقطہ نظر پوری انسانیت کا حوالہ دیتا ہے، انسانی وجود اور ترقی سے قریبی تعلق رکھنے والے بنیادی مسائل کو حل کرتا ہے،”  اس نے مزید کہا۔ “جب چینی تہذیب کا آغاز ہوا، لوگوں نے جن سوالات پر غور کیا وہ فطرت کے ساتھ انسانیت کے تعلقات، ایک دوسرے کے ساتھ، اور افراد اپنے اندر ہم آہنگی کیسے حاصل کر سکتے ہیں۔ ان سوالات کو قدیم یونانی فلسفیوں اور چینی مفکرین نے یکساں طور پر دریافت کیا تھا — لوگوں کو کیسے رہنا چاہیے، اور انسانیت کہاں جا رہی ہے۔ مارکسزم ایک ایسا نظریہ ہے جو مغرب میں سرمایہ داری پر تنقید کرنے کے لیے ابھرا، پھر بھی یہ انسانی وجود اور ترقی کے بنیادی مسائل پر پوری تاریخ کے مفکرین کے ساتھ مشترک ہے۔ مختلف تہذیبیں اور ثقافتیں ان بنیادی سوالات سے مختلف انداز میں رجوع کر سکتی ہیں، مختلف جوابات پیش کرتی ہیں، لیکن بنیادی سوالات ایک ہی رہتے ہیں۔”

زین یوان وینگ کہتا ہے کہ جیسا کہ چینی صدر زی جن پنگ نے کہا کہ “آج اور کارل مارکس کے زمانے میں زبردست فرق کے باوجود عالمی سوشلزم کی پانچ سو سالہ تاریخ یہ ظاہر کرتی ہے کہ ہم ابھی بھی وہیں ہیں جہاں مارکسزم نے کہا ہے کہ ہمیں ہونا چاھئے-یہ مارکسزم پر ہمارے مسلسل اعتماد اور سوشلزم کی فتح میں ہمارے اعتماد کی مناسب بنیاد ہے-“

The post One thought on “Is Marx still relevant today?” appeared first on Asia Commune.

පුද්ගලයෙකු වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන්, පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ, පොලිස් පරික්ෂක දොන් ලක්ෂ්මන් අමරතුංග කොළඹගේට විරුද්ධව බලපිටිය මහේස්ත්‍රාත් උසාවියේ විභාග කිරීමට නියමිතව තිබූ අංක AR 2049 /22 නඩුව විභාග නො කරන බව බලපිටිය මහේස්ත්‍රාත් දෙසැම්බර් 10දා ප්‍රකාශ කළේය.

2022 ඔක්තෝම්බර් 12 වනදා, පොලිස් පරීක්ෂක ලක්ෂ්මන් අමරතුංග විසින් ඉන්දික ප්‍රභාත් හෙවත් ඇඹිලිපිටියේ පොඩි ඉන්දික වෙඩි තබා ඝාතනය කරන ලදී. හෙළිදරව් වී ඇති පරිදි, එදින විශේෂ කාර්ය බලකායේ නිලධාරීහු නාඔටුන්න ආරච්චිගේ පියුමිට ( බිරිය) අයත් කෝට්ටේගොඩ නිවසේ දී ඉන්දික අත්අඩංගුවට ගෙන, එතැන දී ම අමානුෂික ප්‍රහාරයකට ලක්කර “ආයුධ පෙන්වන්නට“ ය යි අහුංගල්ලට ගෙන ගියහ. අත්අඩංගුවට ගැනීම සිදු වන්නේ අහුන්ගල්ලේ RIU සංචාරක හෝටලය ඉදිරිපිටදී පුද්ගලයන් කිහිපදෙනෙකුට වෙඩි තැබුවේ ය යන බොරු චෝදනාව යටතේ ය.

ඉන්දික ප්‍රභාත් යුද හමුදා ඉජිනේරු බලකායේ හිටපු ලාන්ස් කොප්ප්‍රරල්වරයෙකි. ඔහු 2018 ට පෙර මංකොල්ල සිද්ධියකට සම්බන්ධව සැකපිට අත්අඩංගුවට ගෙන රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කර සිට ඇත. මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් හෝ මිනීමැරුම් සම්බන්ධයෙන් කිසිදු චෝදනාවක් නැත. ඔහු කිසිදු පාතාල කණ්ඩායමක් සමග සෘජුව සම්බන්ධ වී සිටි බවට හෝ කොන්ත්‍රාත් කළ බවට පොලිස් පොත්වල කිසිදු සටහනක් නොමැත.  අහුන්ගල්ලේ සිදු කලා යැයි කියන ඝාතනවලට වග කිව යුතු පාර්ශව ඒ වන විටත් පොලිසිය දැන සිටියේ ය. එමෙන් ම ඔහුට එම ඝාතනවලට සම්බන්ධ පාතල කල්ලිවලින් තර්ජන එල්ල වී ඇත. අදාළ පාතාල කල්ලි පොලිසියේ සහයෝගය ලබන බව රහසක් නො වේ. මේ නිසා ඉන්දික මරා දමන ලද්දේ එම කල්ලියක කොන්ත්‍රාත්තුවක් අනුව ය යන සැකයට සාධාරණ හේතු තිබේ.

අහුංගල්ලේ දී ආයුධ සොයන්නට යයි ගෙන ගොස් අත්වල ඇගිල කඩා, දනහිස්වලට පොලුවලින් පහර දී වද දීමෙන් පසු ඉන්දික ඝාතනය කරනු ලැබ තිබිනි. ඔහුගේ මෘත ශරීරයේ අත්වල ඇගිලි කිහිපයක් ම හැලී තිබෙන අයුරු දක්නට ලැබිනි.

පොලිස් පරීක්ෂක කොළඹගේ සුපුරුදු ලෙස, උසාවියේ දී කියා සිටියේ අත්අඩංගුවේ සිටි පුද්ගලයා සගවා තිබූ ආයුධයකින් තමන්ට වෙඩි තැබීමට උත්සාහ කල නිසා ආත්මාරක්ෂාව උදෙසා වෙඩි තැබූ බව ය. නමුත්, මරණ පරික්ෂණ වාර්තාව සහ ඉදිරිපත් වූ අනෙකුත් සාක්ෂි අනුව මෙය චේතාන්විතව සිදු කළ මරණයක් බව බලපිටිය මහේස්ත්‍රාත්වරයා තින්දු කළේ ය.

ඒ අනුව ඔහු, පොලිස් පරික්ෂක කොළඹගේ අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන්නැයි ගාල්ල ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී ඇල්පිටියට 2024 ජුලි 09 වන දා නියෝග කළේ ය. මෙම නියෝගය පොලිස් අධිකාරී විසින් ක්‍රියාත්මක කරනු ලැබුවේ නැත. නඩු වාර කිහිපයක දී ම විත්තිකරු ඉදිරිපත් කරන ලෙස මහේස්ත්‍රාත්වරයා කළ නියෝගය පලක් නො වී ය.

මේ අතර, කේ .ඒ. මහේෂ් ඉන්දික ප්‍රභාත් හෙවත් මරණකරුගේ නඩුව තවදුරටත් ඉදිරියට ගෙන ය‍ෑමට අවශ්‍ය නැති හෙයින්, එම නඩුව වසා තබන්නැයි නීතිපතිවරයා විසින් බලපිටිය මහේස්ත්‍රාත්වරයාට ලිඛිතව දැනුම් දී තිබිනි. එම ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කළ බලපිටිය මහේස්ත්‍රාත් ආර්. ඩී ජානක පෙරේරා, නොවැම්බර් 10 වනදා පැවති නඩු වාරයේ දී, නඩුව නැවත දෙසැම්බර් 10 විභායට ගන්නා බවත් එදිනට චූදිත නිලධාරියා උසාවියට ඉදිරිපත් කළ යුතු බවත් දැනුම් දුන්නේ ය.

නමුත් දෙසැම්බර් 10 දින නඩු වාරය වන විට මහේස්ත්‍රාත්වරයා අදහස වෙනස් කර ගෙන තිබිණි. නීතිපතිවරයාගේ නියෝග අභියෝගයට ලක් කර ආරවුල් ඇති කර ගැනීමට තමාට කිසිදු උවමනාවක් නැති නිසා නඩුව විභාගයට නො ගෙන අවසන් කිරීමට තිරණය කළ බවත් අගතියට පත් පාර්ශවයට යුක්තිය ඉෂ්ට කර ගැනීමට අවශ්‍ය නම් ඉහල අධිකරණයට යා හැකි බවත් මහේස්ත්‍රාත්වරයා විවෘත අධිකරණය හමුවේ පැවසී ය. මාස 5ක් තිස්සේ අධිකරණ නියෝගය ක්‍රියාත්මක නො කල පොලිසිය සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයට ගත හැකි පියවරක්ද නො වී ය. අධිකරණය තව දුරටත් පෙර පැවති සාපේක්ෂ ස්වාධීනත්වය පවා නැත. එය යුක්තිය ඉටු කරන ආයතනයක් ලෙස පවතීන්නේ ය යන්න මිත්‍යාවකි.

ජාතික ජන බලවේග ආන්ඩුවේ නීතිපති, මිනීමැරුමක් සම්බන්ධ කාරනයක දී, චූදිතයා තමන් එම ඝාතනය කළ බව පිළිගෙන තිබිය දී පවා, සාක්ෂි නැතැයි කලින් ම තීන්දු කර නඩුව විභාග කිරීම වලක්වයි.

පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායට එරෙහිව පුද්ගලයන් පැහැරගෙන ගොස් මරා දැමිම්, අතුරුදන් කිරීම් සහ අත්අඩංගුවට ගෙන වධ හිංසා පැමිණවීම් සම්බන්ධයෙන් නඩු 17 ක් විභාග වෙමින් පවති. මෙසේ පැහැරගෙන ගොස් වෙඩි තබා ඝාතනය කළ පුද්ගලයින් අතරින් සහ වධහිංසා පුමුනු වන ලද පුද්ගලයින් වෙනුවෙන් නඩු පවරා ඇත්තේ ඉතාමත් සුළු පිරිසක් පමණි. වැඩි දෙනෙක් විශේෂ කාර්ය බලකාය සමග නඩු කීමෙන් ජිවත්ව සිටින අයටත් අනර්ථයක් වීමේ අනතුර හා වියදම් දැරීමට නොහැකි නිසා අසරනව සිටිති. ඉන්දික ප්‍රභාත් සිද්ධිය ඊට එක් සාක්ෂියක් පමණි.

ඉන්දික ප්‍රභාත් අත්අඩංගුවට ගැනීමේ මෙහෙයුමට පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ අණ දෙන ප්‍රධානී නියෝජ්‍ය පොලිස්පති හා නීතිඥ වරුණ ජයන්සුන්දර පැමි‍ණ සිටි බව සිය සාක්ෂියේ දී පියුමි ප්‍රකාශ කළා ය. පොලිසියේ ප්‍රතිචාරය වූයේ, කොළඹ අපරාධ පරික්ෂණ දෙපාර්මේන්තුවේ සමුහ මංකොල්ලය අංශය, ජයසුන්දරට එරෙහිව බොරු සාක්කි දුන්නා යැයි, 2024 සැප්තැම්බර් 03 වනදා පාන්දර ඇයගේ කෝට්ටේගොඩ නිවසට කඩා වැදි ඇය අත්අඩංගුට ගැනීම ය. ඇයට මරන තර්ජන එල්ල වුනි .වින්දිතයන් ආරක්ෂා කිරීමේ ජාතික අධිකාරීය මගින් පියුමිට සැපයු ආරක්ෂාව බලපිටිය මහේස්ත්‍රාත්වරයා නඩුව වසා දැමීමත් සමග ඉවත් කර ගැනීමට යන බව වාර්තාවේ.

ජාජබ ආන්ඩුව බලයට එමට පෙර හිටපු ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආන්ඩුව යටතේ නීතිපතිවරයා මහර බන්ධනාගාර නඩුව වසා තබන්නැයි වැලිසර මහේස්ත්‍රාත් ධම්මික උඩුවවිදානට නියෝග කළේය. කොවිඩ් වසංගත මුල් කර ගෙන මහර බන්ධනාගාරයේ ඇති නොසන්සුන්තාවය පාලනය කිරීමේ මුවවෙන් සිරකරුවන් 11 ට හිසට සහ පපුවට වෙඩි තබා ඝාතනය කරන ලදී. එම අපරාධය සිද්ධ කළ වුන් අත්අඩංගුවට ගන්නැයි මහේස්ත්‍රාත්වරයා නියෝග කර තිබියදී නීතිපතිවරය එම නඩු වසා දමන්නැයි නියෝග කර ඇත.

අන්තර්ජාලයෙන් උපුටා ගත්තකි.

කො‍ළඹ වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ සිරකරුවන් සහ රැදවියන් ඇතුළු 27 දෙනෙකු 2012 නොවැම්බර් 10 වනදා වෙඩි තබා ඝාතනය කරන ලදී. එම අපරාධය සම්බන්ධයෙන් හිටපු බන්ධනාගාර කොමසාරිස් රංජන් ළමා හේවාට දඩුවම් කළ ද පසුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය මගින් ඔහුව නිදොස් කොට නිදහස් කළේය. වැලිකඩ සමුහ ඝාතනය සහ සිරකරුවන් පිරිසකට තුවාල සිදු කිරීම සම්බන්ධයෙන් මේවන තෙක් කිසිවෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන නැති අතර අපරාධකරුවන් නොමැති සමුහ ඝාතනයකි.

මෙම ජායා රූපය අන්තර්ජාලයෙන් උපුටා ගත්තකි.

ගම්පහ වැලිවේරියේ රතු පස්වල මහජනයා පිරිසිදු ජලය ඉල්ලා 2013 අගෝස්තු 10 වනදා පැවති උද්ඝෝෂණයට හමුදාවෙන් වෙඩි තබා උද්ඝෝෂකයන් තිදෙනෙකු මරා දැමු අතර හතලිස් පස්දෙනෙකුට (45) දෙනෙකුට බරපතළ තුවාල සිදු කෙරිණි. එම නඩුව විමර්ශකයින්ගේ දෝෂ සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයට මැදිහත් වීමට හැකියාවක් නැති නිසා විත්තිකරුවන් වන යුද හමුදා මේජර් ජනරාල්වරයා සහ හමුදා සෙබළුන් තිදෙනා සියලුම චෝදනා වලින් නිදහස් කොට නිදහස් කරන බව ගම්පහ මහාධිකරණ විනිසුරු මඩුල්ල තීන්දු ප්‍රකාශයට පත් කරමින් පැවසුහ.

මෙම ජායා රූපය අන්තරජාලයෙන් ලබා ගත්තකි.

රතුපස් වල පිරිසිදු ජලය ඉල්ලා හේලිස් කොම්පැණිකාරයට එරෙහිව සටන් වැදුණු මහජනයාට ගිනි බිද තිදෙනෙකු මරා දමා හතලිස් පස්දනෙකුට තුවාල සිදු කර ඇතත්, අපරාධරකරුවන් නැත.

ජාජබ ආ‍ණ්ඩුව වික්‍රමසිංහ පිළිවෙතේ යමින් ඉන්දික ප්‍රභාත්ගේ නඩුව වසා දැමුණි.

ජාජබ ආණ්ඩුව නීතිය සැමට සාධාරණව ක්‍රියාත්මක කරන බවට පුනා පුනා ප්‍රකාශ කිරීම නරුම වංචාවකි. මින් පෙර එවන් සමානත්වයක් නොපැවතුනා මෙන්ම ජාජබයට සිදුව ඇත්තේ සෑම අතින්ම අසමානතාවය තීව්‍ර කිරීමය. එය දැනටමත් මහජනයා අනාරක්ෂිතභාවයට ඇද දමමින් පොලිස් මර්දනයේ යන්ත්‍රණය ශක්තිමත් කිරීමට පියවර ගනිමින් සිටි.

ආරක්ෂක අංශ ප්‍රධානීහු, ජාතික ජන බලවේග ආණඩුව බලයට පත් විමෙන් අනතුරුව පැවති ජාතික ආරක්ෂක මණ්ඩලය රැස්විමේ දී, පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායට එරෙහි ව පවරා ඇති නඩු ඉවත් කර දෙන්නැයි ජනාධිපති අනුර දිසානායකගෙන් ඉල්ලා සිටියහ. දිසානයක මේ පිළිබද සොයා බලා අවශ්‍ය පියවර ගන්නැයි නීතිපති පාලින්ද රණසිංහට උපදෙස් දුන්නේ ය. නීතිපති, ඉන්දික ප්‍රභාත්ගේ නඩුව වසා තබන්නැයි බලපිටිය මහේස්ත්‍රාත්ට නියෝග කළේ පසු දා ය.

ජාජබ ආණ්ඩුවේ මෙම පිළිවෙත පාලක පන්තියේ පැවැත්මේ අනිවාර්ය කොන්දේසි තුලින් ගලා අවුත් ඇත. එසේ වන්නේ, ආන්ඩුවට කිසිදු මහජන අවශ්‍යතාවක් ඉටු කිරීමේ කුමන හෝ වැඩ පිලිවෙලක් ඉදිරිපත් කල නො හැකි බැවිනි. ඒ වෙනුවට ධනපති පන්තියේ පැවැත්ම ආරක්ෂා කිරීම සදහා අධිරාජ්‍යවාදී සැලසුම්වලට සමස්ථ කම්කරු පන්තිය හා පීඩිතයින් යටත් කිරීම එය භාරගෙන ඇති වගකීමය.

ජාජබය සිය පක්ෂය ගොඩ නැගීමේ දී පොලිසියේ හා හමුදාවේ විශ්‍රාමික ප්‍රධානීන් සහ ඒ සමග ම ආරක්ෂක අංශයේ සැලකිය යුතු කන්ඩායමක් සමග මධ්‍යම පන්තියේ දක්ෂිනාංශික ව්‍යාපාරයක් පෙල ගස්වා ගත්තේ මෙම වග කීම කිරීමේ පරම චේතනාවෙනි. එහි අරමුන රට ගොඩ නැගීම හෙවත් ධනේශ්වර රාජ්‍ය කම්කරු පන්තියේ හා පීඩිත ජනතාවගේ අභියෝගයෙන් බේරා ගැනීම ය.

මෙම තතු තුල ආරක්ෂක නියෝජ්‍ය අමත්‍යවරයා ලෙස මේජර ජෙනරාල් ( විශ්‍රාමික) අරුණ ජයසේකර,. මහජන ආරක්ෂක ලේකම්වරයා ලෙස හිටපු නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවී සේනවිරත්න වැන්නන් පත් කර ගැනීම සාමාන්‍ය තත්වයක් නො වේ.

ආන්ඩුවත් මහජනතාවත් මුහුන දී සිටින්නේ යල් පැන ගිය සමාජ ක්‍රමය පිළිබද ප්‍රශ්නයට ය. පාලක පන්තිය ඕනෑම විනාශයක් මගින් පන්ති පාලනය රැක ගැනීමට සූදානම් ය. එය පැරණි සහයෝගිතා දේශපාලනයට සමු දී ඇත. මේ

යටතේ කම්කරුවන්ට ගොවීන්ට හා තරුනයන්ට ධනපති රාජ්‍ය ආතනවලින් හෝ ඒවායේ නීතිවලින් ආරක්ෂාවක් නැති බව අවධාරනය කර ගත යුතු ය. ඒ වෙනුවට රාජ්‍ය ආරක්ෂක ආයතන පීඩිත මහජනතාව මත ක්ෂමා විරහිතව කඩා පැනීම නො නැවතී උත්සන්න වනු ඇත. තමන්ගේ ම සුපරික්ෂාකාරී කමිටු හා ආරක්ෂක කමිටු පීඩිත ජනතාවගේ අවශ්‍යතාවක් වන්නේ මෙම කොන්දේසි තුළය. ඒ සදහා කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු තුල සංවිධානය වීම අත්‍යවශ්‍යය ය.

source by www.lankaskynews.com

The post පොලිසිය අධිකරණ තීන්දුව ක්‍රියාත්මක නො කරයි. නීතිපති පොලිස් ඝාතකයාට එරෙහි නඩුව ඉවත් කර ගනී. appeared first on Asia Commune.

In this special interview, journalist and author Fatima Bhutto speaks to Former French Prime Minister Dominique de Villepin about Israel’s war on Gaza, which he calls the “greatest historical scandal” of our time.

Dominique de Villepin spent three decades in public service. Since his opposition to the 2003 invasion of Iraq, he has been an outspoken critic of Western military interventions around the world.

In this episode, he explains why he believes there will be no security in the region until a Palestinian state is recognised.

The post Former French PM – Dominique de Villepin – condemns Israel’s war on Gaza appeared first on Asia Commune.

Los trabajadores y pueblos del mundo festejamos y saludamos la caída de una de las dictaduras mas horrorosas, uno de los mas espantosos regímenes fascistas de nuestro tiempo. La lucha armada de las milicias sirias el 8 de diciembre del 2024 derrocó a la dictadura de Bashar Al Assad tras 13 años de lucha. La revolución armada derribó un régimen que llevaba 53 años oprimiendo al pueblo desde 1971 con la dictadura de Háfed Al Assad, y luego con la sucesión de su hijo Bashar Al Assad a partir del año 2000. Éste régimen asesinó a mas de medio millón de personas, provocó el exilio forzado de mas de 5 millones, y llenó las cárceles de miles de presos políticos. 

La revolución liberó a miles de presos políticos, liberó las ciudades y pueblos de siria de las tropas y funcionarios de la dictadura, liberó a miles de opositores, liberó a cientos de mujeres encarceladas, liberó a Siria de 53 años de pesadilla, y muestra el camino para terminar con las tiranías que aún quedan en el mundo, los Putin, Xi Jinping, Netanyahu, Maduro, Ortega, Díaz Canel, Kim Yong, Myanmar, las monarquías petroleras, etc. Una constelación de charlatanes, “opinólogos”, “expertos en geopolítica”, los stalinistas, campistas y el 99% de la izquierda mundial llora por la caída de Al Assad porque lo considera un hecho “reaccionario” que beneficia a Israel y Estados Unidos, en una nueva muestra de la crisis sin salida de la izquierda burguesa mundial.

Pero como una bofetada a todos los charlatanes Israel ha comenzado a atacar al nuevo gobierno asumido, bombardeando los barrios de Damasco, y zonas aledañas a la frontera, en una clara actitud de frenar la revolución que se desarrolla en su frontera. En su ignorancia y ruptura con el Marxismo, el 99% de la izquierda mundial burguesa y reformista se niega a apoyar la revolución siria, como se ha negado a apoyar la revolución ucraniana. Pero las luchas de los pueblos les dan la espalda a los opinólogos y charlatanes de la izquierda reformista en crisis: Ya quedan pocos los regímenes tiránicos, y la caída de Assad nos coloca en el camino de terminar con ellos, tarea indispensable en la lucha por el Socialismo. Ver caer unidos a EE.UU, Israel, Putin, Al Assad, los Ayatollah, es otra bofetada y otro clavo en el ataúd de la “Teoría del Desacople“

El ejército de Al Assad se desmoronó en 12 días por la falta de apoyo popular, aislado socialmente, sumido en el odio de la abrumadora mayoría de la población ante el incontenible avance de una coalición de milicias encabezadas por el grupo Comité por la Liberación del Levante (Hayat Tahrir al-Sham, HTS por sus siglas en árabe). Sin el apoyo de la dictadura fundamentalista islámica de Irán y de la dictadura del criminal de guerra Vladimir Putin el dictador Bashar Al Assad debió huir como una rata a los brazos del criminal de guerra que le dio asilo en Moscú. 

La caída de la dictadura es el resultado de la combinación de dos procesos revolucionarios: La revolución ucraniana vanguardia de la revolución europea, y por otro lado la 3era intifada palestina, en combinación con la revolución siria y la revolución en Rojava como vanguardia de la 2da Primavera Árabe. Sin la combinación de los dos procesos revolucionarios la caída Bashar Al Assad hubiera sido imposible. En un trabajo que publicaremos mas adelante vamos a explicar como se desarrollaron desigual y combinadamente estos proceso revolucionarios para terminar con la dictadura, en esta declaración planteamos que la revolución siria muestra la unidad del proceso revolucionario global con las revoluciones hermanadas que han permitido una de las victorias revolucionarias mas resonantes que los Marxistas saludamos con orgullo: Viva la revolución del pueblo sirio!

Millones festejamos la caída de Al Assad

La revolución Siria es una revolución de febrero, es decir, una revolución que destruye el régimen y las instituciones del estado burgués, pero no está dirigida por un partido Marxista revolucionario. Entonces esta revolución, como la del febrero en Rusia, abre la etapa de la revolución de octubre, es decir, mientras la burguesía intentará reconstruir las instituciones del estado burgués y su régimen político, la revolución irá contra sus planes para destruirlas nuevamente lo que pone por delante el desafío de que haya una organización revolucionaria a su frente para terminar con el capitalismo. En la revolución que destronó a Al Assad la coalición de milicias entró a Damasco en un raid de 12 días que electrizó al mundo. En cada ciudad liberada estallaron las manifestaciones y festejos de la población, las movilizaciones mostraron el júbilo y la emoción del pueblo que salió a las calles a mostrar la felicidad por el fin del la dictadura de Al Assad, mientras las movilizaciones y festejos se hicieron globales.

Demostraciones de ucranianos y sirios en Londres

Los sirios salieron a festejar en todas las capitales del mundo New York, Paris, Berlín, Madrid, etc. Sus demostraciones contaron con la simpatía de los pueblos de todo el mundo, a la vez que el odio de la población hacia la dictadura de Assad, se ha extendido también hacia la dictadura de Putin y la dictadura de los Ayatollah que han cometido horribles masacres contra el pueblo Sirio para ahogar en sangre la revolución. La sed de venganza dio nacimiento a una activismo dispuesto a tomar las armas para destruir a Al Assad, Putin, los Ayatollah lo que explica la participación de cientos de jóvenes deseosos de expulsar a la dictadura y las milicias extranjeras. 

Cuando las milicias se apoderaron de las instalaciones del palacio presidencial Al Rawda en Damasco hallaron una impresionante colección de vehículos de alta gama en el palacio presidencial, entre otras repugnantes muestras de la ostentosa riqueza del dictador. Bashar Al Assad vivía en una majestuosa fortaleza de piedra y mármol en una colina con vista panorámica a la ciudad en medio de un pueblo que se encuentra con niveles del 80% de pobreza. Pero como sucede cada vez que cae una dictadura, tras los festejos sobrevino el horror: Después de que los rebeldes abrieran las puertas de las cárceles del régimen de Bashar Al Assad las familias de los desaparecidos buscaban desesperadamente a sus familiares en las celdas sucias de la temida prisión de Saydnayah detenidos desde hace mucho tiempo. 

Comenzaron a aparecer los cadáveres, y las escenas de espanto mostraban las celdas donde hubo ejecuciones masivas, crematorios para prisioneros ahorcados, viviendo bajo tortura, rapados, esqueléticos, apenas capaces de dar su nombre, viviendo en horrorosas condiciones de confinamiento solitario, en medio de lodo y excrementos. Las personas que buscaban en la prisión hurgaban entre los edificios en búsqueda de rutas a otros pisos, mientras otros derribaban paredes o taladraban en el suelo buscando celdas ocultas, o construidas en forma subterránea. El pueblo sirio deberá ahora encarar la tarea del juicio y castigo a los funcionarios de la dictadura, responsables de los miles de muertos y desaparecidos en el régimen de Al Assad. 

El avance incontenible de la revolución

Las milicias iniciaron su ofensiva contra la dictadura el 27 de noviembre cuando lanzaron un ataque desde la provincia de Idlib hacia la ciudad de Alepo, la segunda ciudad del país, que el régimen respondió con bombardeos aéreos. Al día siguiente, el 28 de noviembre las milicias cortaron la autopista estratégica que conecta Damasco con Alepo y tomaron tres localidades en las provincias de Alepo e Idlib. Los enfrentamientos superaban los 200 muertos, y entre las bajas cayó un general de la Guardia Revolucionaria de Irán, aliado clave de Al Assad. El 29 de noviembre los rebeldes entraron en Alepo tras tomar más de 50 localidades en el norte del país, y comenzaron la disputa por Alepo en la cual las tropas de Al Assad y su aliado Putin respondieron con intensos ataques aéreos en Idlib y sus alrededores. 

Las milicias anti- régimen ocuparon posiciones en Nuevo Alepo, en las afueras de la ciudad de Alepo, y el 30 de noviembre de 2024 capturaron la mayor parte de Alepo, incluyendo el aeropuerto, edificios gubernamentales y prisiones. Además, tomaron la estratégica ciudad de Saraqeb mientras soportaban los bombardeos de la aviación de Putin, pero el 1 de diciembre ya las milicias consolidaron su control total sobre Alepo, que quedó fuera del dominio del régimen. El dictador Al-Assad, en un discurso desafiante, aseguraba que “el terrorismo solo entiende el lenguaje de la fuerza”. En medio de los avances de las milicias Putin y la dictadura de los Ayatollah reiteraron su apoyo incondicional a la dictadura mientras los aviones de Al Assad y Putin bombardean a las miliicias anti dictatoriales en el noroeste del país.

El camino de las milicias sirias

El 5 de diciembre del 2024 las milicias tomaron la ciudad de Hama, la cuarta más grande del país, y el pueblo derribó una estatua de Hafez al-Assad, el padre de Bashar. Y el 7 de diciembre las milicias capturaron Homs, la tercera ciudad más grande, y liberaron más de 3,500 prisioneros, mientras se acercaban a Damasco, a solo 20 kilómetros de la capital. En la medida en que iban tomando las ciudades los rebeldes abrían las cárceles y liberaban a miles de presos políticos, y evitaban represalias contra las minorías de cristianos, alauitas, drusos o kurdos. En las ciudades buscaron restablecer el suministro de pan y de electricidad, tratando de gestionar algún tipo de gobierno los que les permitió ganar mucha popularidad.

La población de Deraa en el sur del país donde comenzó la revolución siria en el 2011, se levantó en armas, con lo cual Damasco quedó rodeada por las fuerzas de las milicias que provenían desde Homs al norte, y desde Deraa al sur. En Deraa no existió un grupo como HTS, con lo cual el pueblo retomó la autoorganización, tomó comisarías y puestos de control y caminó hacia Damasco, liberando Deraa, Suweida y Quneitra hasta llegar a Daraya, al sur de la capital. La comunidad drusa derrotó a las fuerzas del régimen sirio en Suweida, mientras en simultáneo, las tropas de las milicias armadas de las Fuerzas Democráticas de Siria (SFD) las milicias del pueblo kurdo que lucha por su liberación nacional, avanzaron en tomar el control de la ciudad de Deir Zour, en la margen izquierda del río Éufrates. 

La noche del 7 al 8 de diciembre, las milicias entraron en Damasco, tomaron la prisión de Saydnayah procediendo a liberar a todos los prisioneros, mientras Bashar al-Assad huía de Siria en avión, marcando el fin de su horrorosa dictadura. La ofensiva relámpago, logró en 12 días coronar el triunfo de la revolución que lleva 13 años, un triunfo que fortalece a todos los pueblos del mundo en la lucha contra el capitalismo, y el imperialismo en Oriente Medio, y a escala mundial. 

La caída de Assad fortalece la Segunda Primavera árabe

Por desinformación, o por las engañosas campañas de los medios y opinólogos imperialistas, muchos creen que el triunfo de HTS y la derrota de Al Assad es un fortalecimiento del fundamentalismo islámico. Pero es exactamente todo lo contrario, la caída de Al Assad es un brutal golpe al fundamentalismo islámico, porque la revolución que derrota a Assad es también parte de la Segunda Primavera Árabe. La Primera Primavera Árabe comenzó en el 2011 fue un primer ola revolucionaria en Medio Oriente que golpeo sobre mas de 30 países y en ese marco comenzó la revolución Siria. Pero 8 años después, en el 2019, comenzó una 2da oleada, la “Segunda Primavera Árabe” con los levantamientos de los años 2019 y 2020 en Irak, Irán, el Líbano, Túnez, Jordania, Sudán, Argelia, Egipto, y la “Tercera Intifada” de los palestinos que viven dentro de las ciudades de Israel a partir del 2021. 

A diferencia de la Primera Primavera árabe del 2011 que dio inicio a la revolución Siria, la “Segunda Primavera Árabe” es un proceso revolucionario que enfrenta al fundamentalismo islámico, es decir está encabezado por nuevas generaciones que rechazan el fundamentalismo islámico, abrazan el laicismo proceso que se expresó en la revolución libanesa del 17 de octubre de 2019 contra el gobierno capitalista apoyado por Hezbollah, el proceso de la revolución en Ir´án del 15 de noviembre del 2019 contra el gobierno de los Ayatollah en el corazón del fundamentalismo islámico, y la “Tercera Intifada” de los Palestinos que viven dentro de las ciudades de Israel, que a partir del 7 de octubre del 2023 se transformó en guerra civil abierta contra el ejército de Israel.

La revolución siria con la caída de Al Assad reafirma el contenido de la Segunda Primavera árabe porque enfrenta a una dictadura capitalista, pero a la vez va contra Hezbollah que está respaldada por la dictadura islámica de los Ayatollah en Irán, va contra las milicias pro iraníes, va contra Al Qaeda, y va contra ISIS. La Segunda Primavera Árabe es la expresión del proceso de revolución política que recorre el mundo por el cual los pueblos rompen con todas sus viejas direcciones a escala global, la socialdemocracia, el stalinismo, los ex guerrilleros, el nacionalismo burgués, etc. La expresión de este proceso en Medio Oriente es la crisis de corriente fundamentalista islámica que ha sido la corriente política mas importante en la región desde hace 45 años, pero ahora muestra fracturas, crisis, fisuras públicas y manifiestas. 

Una expresión de la crisis del fundamentalismo islámico es el apoyo público de Hamas a la revolución Siria y la caída de Bashar Al Assad con el siguiente comunicado que puedes leer aquí: “Hamas felicita al hermano pueblo sirio por su éxito en el logro de sus aspiraciones de libertad y justicia, y hacemos un llamado a todos los componentes del pueblo sirio para que unan sus filas”. El pronunciamiento público de Hamas es una fractura manifiesta del fundamentalismo islámico porque Hamas se coloca en la vereda de enfrente de Hezbollah y el régimen iraní, a pesar de que actúan juntos en el mismo bando militar en la 3era Intifada. 

Ya Hamas había apoyado públicamente la Primavera Árabe del 2011 contra el gobierno de Assad y abandonó su sede en Damasco en 2012, una medida que enfureció a Irán. Otro ejemplo es la evolución del Comité por la Liberación del Levante (Hayat Tahrir al-Sham, HTS por sus siglas en árabe), el grupo que dirigió toda la revolución. HTS es un grupo armado religioso considerado “terrorista” por EE.UU, y la OTAN, surgido en Idlib. Los fundadores de este grupo son un grupo de dirigentes encabezados por Abu Mohammed al Golani que rompieron con Al Qaeda cuando hizo un acuerdo con ISIS para impulsar un califato islámico en Irak y Siria. Abu Mohammed al Golani, cuyo verdadero nombre es Ahmad al Shareh, rompió con Al Qaeda, que en Siria se llamaba Al Nusra y fundó el Comité por la Liberación del Levante (Hayat Tahrir al-Sham, HTS por sus siglas en árabe) el 28 de enero del 2017 junto al equipo de dirigentes que lo acompañaba.

Cuando Al Golani fundó HTS, la revolución siria había sufrido una grave derrota a manos de las milicias de Hezbollah, las iraníes, y las tropas mercenarias de Putin, el Grupo Wagner, con lo cual Siria pasó a estar dominada por la Coalición RSII (Rusia-Siria-Irán-Irak) que incorporó al grupo militar libanés Hezbollah. La Coalición RSII acordó crear la zona desmilitarizada de Idlib de entre 10 y 20 kilómetros, resguardada por las policías militares ruso- turcas que comenzó a funcionar el 15 de octubre del 2018 en la cual se integraron todas las milicias que enfrentaban a la dictadura de Al Assad, tras las derrotas del 2016- 17.

En la zona desmilitarizada de Idlib se conformaron 3 bloques: Por un lado el SNA (Ejército Nacional Sirio) una coalición de milicias controladas por Turquía. Por otro lado las milicias de Al Nusra, la representación de Al Qaeda que estableció una alianza con ISIS y por otro lado HTS que no aceptó integrar ninguna de las dos coaliciones anteriores. El imperialismo de Estados Unidos viendo que HTS no aceptaba integrarse con el bloque de Turquía ni el bloque de Irán- Rusia, le ofreció un acuerdo dinero, y suministros que HTS rechazó. Comenzó una batalla entre estos bloques en la cual HTS se impuso el 1 de enero de 2019 y conformó el denominado  “gobierno de salvación nacional”. 

Que HTS derrotara militarmente en el 2019 a Al Qaeda, Al Nusra, y al SNA comenzó a mostrar la crisis del fundamentalismo islámico y a expresar la 2da Primavera ´Árabe. A partir de ese momento HTS se transformó en el grupo opositor mas importante a la dictadura de Bashar Al Assad, es decir, de todos estos grupos guerrilleros y partisanos que se oponía a la dictadura se fortalecía el mas independiente del imperialismo, Israel, Irán, Turquía y Putin. Después de su victoria, HTS violó inmediatamente el alto el fuego negociado por Turquía y Rusia colocando unidades de combate en la zona desmilitarizada a lo largo de la frontera entre Idlib y el gobierno sirio, y atacó los campamentos ejército de Al-Assad. En marzo de 2020 en medio de la pandemia de Covid 19 se impuso un alto al fuego patrocinado por Putin, y el presidente de Turquía, Recep Erdoğan, pero para el 1 de marzo de 2021 se reportó que HTS volvió a derrotar a Al-Qaeda en Idlib.​

En octubre de 2022, HTS lanzó una ofensiva en la ciudad de Afrin, cerca de la frontera turca, contra los grupos del SNA respaldados por Turquía. En los años posteriores HTS se reforzó, incluyendo la fundación de una academia militar en 2022 y comenzó a especializarse en el uso de drones que fueron comenzados a usar por los guerrilleros hutíes, pero tuvieron un gran desarrollo del ejército y los partisanos de Ucrania. HTS comenzó a recibir asesoramiento militar en el uso de drones por los ucranianos, con lo cual, de hecho comenzaban a unificarse la revolución siria, y la ucraniana. Es decir, HTS evolucionó de ser un grupo de cuadros de Al Qaeda, a romper con ISIS, y acercarse a acuerdos con las milicias ucranianas. No lo hizo por una cuestión intelectual: Lo hizo porque frente a ellos las milicias fundamentalistas islámicas buscaron fusilarlos, y destruirlos, debieron evolucionar en defensa propia.

HTS esperaba el momento preciso para lanzar un ataque sobre las tropas de la dictadura de Al Assad, y el momento llegó el 27 de noviembre de 2024, el día después del alto el fuego entre Israel y Hezbollah, principal apoyo militar del gobierno sirio. HTS aprovechó la parálisis de Hezbollah, y la crisis de Putin empantanado en la revolución ucraniana. También aprovechó que el ejército de Irak se negó a intervenir en defensa de Al Assad, otro elemento que expresa la crisis del fundamentalismo islámico. HTS pudo lanzar la ofensiva que sorprendió al mundo precisamente producto no de la fortaleza, sino del debilitamiento del fundamentalismo islámico, en un proceso que ratifica y fortalece la Segunda Primavera árabe, como parte de la revolución política mundial.

Surge un gobierno capitalista del HTS que no apoyamos

Tras la caída de Bashar Al Assad, HTS busca formar un gobierno burgués, capitalista, de “unidad y reconstrucción nacional”. Designó como primer ministro para la transición a Mohamed al-Bashir que busca una transición de 18 meses hasta el llamado a elecciones intentando establecer un aparato estatal tras el desmoronamiento del régimen tratando de garantizar gobernabilidad y evitar la anarquía generalizada. Una vez en su cargo al-Bashir, aseguró al diario italiano Corriere della Sera que “garantizará los derechos de todas las personas y sectas en Siria”. Subrayó que el “comportamiento incorrecto de algunos grupos islamistas ha llevado a muchas personas, especialmente en Occidente, a asociar a los musulmanes con el terrorismo y al Islam con el extremismo … garantizaremos los derechos de todas las personas y todas las sectas en Siria…”, todo un discurso que busca mostrar un gobierno “moderado” lejos del fundamentalismo islámico. 

Al Golani lider de HTS

A su vez, el líder de HTS Al Golani, anunció que disolverá las fuerzas de seguridad del antiguo régimen  y cerrará sus prisiones, acordó con el ex primer ministro del régimen de Assad, Mohammed al Jalali preservar las instituciones y devolver a 400.000 empleados a sus puestos de trabajo. HTS busca un traspaso del poder y se apoya en su propio aparato de gobierno, pero viene de gobernar la provincia de Idlib y no es posible con este aparato pequeño gobernar toda Siria. Por eso HTS anunció el 9 de diciembre una amnistía general para todo el personal militar del régimen sirio a quien el régimen reclutó bajo servicio obligatorio y enfatizó que las vidas de estas personas “están a salvo” y que “no se permite ningún asalto contra ellas”. Sin embargo HTSanunció que no se perdonará a todos los implicados en la tortura y asesinato de detenidos en prisiones sirias.  

A su vez, cuatro millones de refugiados sirios que se encuentran en Turquía están buscando el retorno a sus comunidades, lo que está llenando las fronteras de Siria con Turquía de millares de familias que emprenden el regreso. HTS anunció el 9 de diciembre que está “estrictamente prohibido” interferir en la elección de ropa de las mujeres o exigir que las mujeres se vistan modestamente, lo cual implica un mayor alejamiento del fundamentalismo islámico que obliga a las mujeres a usar la burka, y ropas islámicas. En el pasado, cuando HTS recientemente había roto con el fundamentalismo islámico todavía reprimía brutalmente a las mujeres en Idlib, y la “policía de la moral” de HTS, llamada Markaz al Falah, arrestaba a las mujeres por vestirse “de manera inapropiada”.

Es posible que HTS busque cambiar para intentar imponer un régimen democrático burgués, para poder convertirse HTS en una organización “confiable” para el imperialismo, capaz de gestionar la Siria capitalista. La combinación de milicias y levantamiento popular con elementos de autoorganización impuso las libertades democráticas, la liberación de los presos políticos, el retorno de los refugiados, garantías para las minorías es decir, todo un conjunto de procesos de movilización que dificultan intentos dictatoriales, represivos, o bonapartistas por parte del HTS. Todos los organismos imperialistas están actuando en ese sentido, por ejemplo Guterres el secretario general de la ONU dijo que “la Organización de Naciones Unidas está totalmente comprometida con una transición fluida del poder en Siria”. En el mismo sentido se mueven el secretario de Estado de Estados Unidos, Antony Blinken, que viajó a Jordania y Turquía para mantener conversaciones sobre Siria, mientras que el asesor de seguridad nacional Jake Sullivan viajó urgentemente a Israel, buscando rápidamente acuerdos para establecer una “paz” que permita frenar el proceso revolucionario en Siria.

Todo el frente contrarrevolucionario mundial quiere negociar ahora con HTS. Putin ya ha sondeado a HTS para negociar la continuidad de sus bases militares la base naval de Tartus, en el Mediterráneo, y el aeropuerto militar de Hmeimim, también Irán busca negociar la retiradas de los “Guardias revolucionarios”, así como sus elementos militares y logísticos. Independientemente del curso de los acontecimientos, los Marxistas no apoyamos el gobierno de transición de HTS, ni ninguna de sus medidas. Creemos que el pueblo sirio enfrentará tarde o temprano a este gobierno, o sus sucesores, cuando descubra que el capitalismo de Siria nada tiene que ofrecerle. El triunfo de la revolución Siria implica la posibilidad de desarrollar un proyecto para terminar de una vez con el capitalismo en el país y Medio Oriente.

La revolución siria abre las puertas a los Marxistas en Medio Oriente

Siria está bajo ley marcial hace 40 años. La misma estipula que cualquier reunión con más de 5 personas debe ser previamente autorizada por uno de los 15 servicios de seguridad, con dos semanas de anticipación. Para obtener la autorización, deben especificar los nombres de los oradores, juntamente con una copia de cada discurso y la lista completa de los participantes. Tantos años de horrible dictadura explica porque para los activistas se ha dificultado llevar adelante una militancia en Siria, pero eso no responde una pregunta que seguramente ronda en la cabeza de millones en todo el mundo: ¿Porque tantos jóvenes activistas y militantes se han sentido atraídos por los grupos islámicos y religiosos en Siria? ¿Porqué no han buscado militar en los grupos de izquierda, en el Partido Comunista, o el Partido Socialista?

Y la explicación es muy simple: Porque el stalinismo y los socialdemocratas han apoyado siempre la dictadura de Bashar Al Assad. Incluso el propio partido Baaz de Assad afirmaba ser socialista, lo que significa que el pueblo sirio vio como estos supuestos “socialistas” torturaban y mataban a la gente, algo similar a los que ocurre en Venezuela, Corea del Norte, China o Cuba donde una dictadura que se llama “socialista” reprime al pueblo y defiende el capitalismo. 

El dictador Háfez Al-Ássad impulsó el “Frente Nacional Progresista” liderado por el Partido Baaz, y el secretario General del Partido Comunista Khalid Bakdash, aceptó unirse al Frente popular creado por Al-Ássad. Luego el PC se dividió en dos alas la liderada por Khaled Bakdash, y el ala liderada por Youssef Faisal, pero ambas, e incluso el Partido de la Voluntad Popular, de Kadri Jamil siempre han apoyado la dictadura siria, garantizándose puestos de ministros en el gobierno y calumniando a las fuerzas de la revolución.

Entonces si un joven activista, una luchadora por los derechos de las mujeres, o un dirigente anti dictatorial buscaba enfrentar a la dictadura de Al Assad, lo único que encontraba eran los grupos religiosos, ya sean yihadistas, islámicos, salafistas o de otro tipo. No encontraba a la izquierda, porque los grupos de izquierda estuvieron siempre defendiendo una horrorosa dictadura. Esta es la explicación de porque miles de jóvenes para organizarse políticamente contra la dictadura en Siria, no tuvieron mas opción que afiliarse o unirse a los grupos religiosos. Eran los únicos que enfrentaban a la dictadura.

No es que no haya habido en la historia de Siria intentos de construir organizaciones Marxistas. Tenemos el caso esfuerzos de camaradas como Munif Mulhem que estuvo preso en condiciones horrorosas durante 17 años, de 1981 a 1997. Munif enzabezó un ala trotskista en el Partido Comunista del Trabajo, y el mismo impulsó el Partido de Acción Comunista de Siria, allegado al mandelismo. También tuvimos otros ejemplos como el del revolucionario palestino Salameh Keilah ya fallecido que sufrió prisión y tortura durante ocho años conformando la Coalición de Izquierda Siria, o Democracia Obrera de Argentina que envió compañeros para combatir en Siria a favor de la revolución. Estas organizaciones no pudieron sobrevivir a la represión de la dictadura, pero aún mas allá de las diferencias políticas, fueron esfuerzos importantes para brindar una alternativa al Partido Baaz y al stalinismo.

Pero ahora la victoria de la revolución siria abre las puertas a los Marxistas en Medio Oriente. Miles de activistas comienzan a hacer una nueva experiencia a medida que desarrolla la revolución. Ésta ha entrado en una nueva etapa, la revolución enfrentará ahora al los futuros gobiernos que defienden el capitalismo y permitirá que miles de nuevos activistas accedan al Marxismo. Desde La Marx International saludamos la revolución siria, y nos dirigimos a esos miles de activistas que han logrado el enorme esfuerzo revolucionario de derribar la dictadura de Bashar Al Assad para construir una organización revolucionaria, reagrupando a los revolucionarios para desarrollar con mas fuerza de la Segunda Primavera Árabe en el camino hacia el Socialismo Global.

Source by www.revolucion.org.es

The post Viva la Revolución Siria! appeared first on Asia Commune.

The workers and peoples of the world celebrate and salute the fall of one of the most terrible dictatorships, one of the most horrific fascist regimes of our time. The armed struggle of Syrian militias on December 8, 2024 overthrew the dictatorship of Bashar Al Assad after 13 years of fighting. The armed revolution overthrew a regime that had been oppressing the people for 53 years since 1971 with the dictatorship of Hafed Al Assad, and then with the succession of his son Bashar Al Assad from the year 2000. This regime murdered more than half a million people, caused the forced exile of more than 5 million, and filled the prisons with thousands of political prisoners.

The revolution freed thousands of political prisoners, liberated the cities and towns of Syria from the troops and officials of the dictatorship, freed thousands of opponents, freed hundreds of imprisoned women, freed Syria from 53 years of nightmare, and shows the way to end the tyrannies that still remain in the world, the Putins, Xi Jinping, Netanyahu, Maduro, Ortega, Díaz Canel, Kim Yong, Myanmar, the oil monarchies, etc. A constellation of charlatans, “opinionologists”, “geopolitical experts”, the Stalinists, campists and 99% of the world left mourn the fall of Al Assad because they consider it a “reactionary” fact that benefits Israel and the United States, in a new example of the dead-end crisis of the world bourgeois left.

But as a slap in the face to all charlatans, Israel has begun to attack the new government that has taken office, bombing the neighborhoods of Damascus, and areas surrounding the border, in a clear attitude of stopping the revolution that is taking place on its border. In their ignorance and rupture with Marxism, 99% of the bourgeois and reformist world left refuses to support the Syrian revolution, just as it has refused to support the Ukrainian revolution. But the struggles of the peoples turn their backs on the opinionologists and charlatans of the reformist left in crisis: There are few tyrannical regimes left, and the fall of Assad puts us on the path to ending them, an indispensable task in the struggle for Socialism. When we see lose together US, Israel, Putin, Al Assad, the Ayatollahs, is another slap in the face and another nail in the coffin of the “Decoupling Theory”

Assad’s army crumbled in 12 days due to the lack of popular support, socially isolated, mired in the hatred of the overwhelming majority of the population in the face of the unstoppable advance of a coalition of militias led by the group Committee for the Liberation of the Levant (Hayat Tahrir al-Sham, HTS). Without the support of Iran’s Islamic fundamentalist dictatorship and the dictatorship of war criminal Vladimir Putin, dictator Bashar Al Assad had to flee like a rat into the arms of the war criminal who gave him asylum in Moscow.

The fall of the dictatorship is the result of the combination of two revolutionary processes: The Ukrainian revolution as the vanguard of the European revolution, and on the other hand the 3rd Palestinian intifada, in combination with the Syrian revolution and the revolution in Rojava as the vanguard of the 2nd Arab Spring. Without the combination of the two revolutionary processes, the fall of Bashar Al Assad would have been impossible. In a work that we will publish later we will explain how these revolutionary processes developed unevenly and combined to end the dictatorship, in this declaration we propose that the Syrian revolution shows the unity of the global revolutionary process with the twinned revolutions that have allowed one of the most resounding revolutionary victories that Marxists salute with pride: Long live the revolution of the Syrian people!

Millions of us celebrate the fall of Al Assad

The Syrian revolution is a February revolution, that is, a revolution that destroys the regime and the institutions of the bourgeois state, but it is not led by a revolutionary Marxist party. So this revolution, like the one in February in Russia, opens the stage of the October revolution, that is, while the bourgeoisie will try to rebuild the institutions of the bourgeois state and its political regime, the revolution will go against its plans to destroy them again, which puts forward the challenge of having a revolutionary organization at its head to put an end to capitalism. In the revolution that dethroned Assad, the coalition of militias entered Damascus in a 12-day raid that electrified the world. In each liberated city, demonstrations and celebrations of the population broke out, the mobilizations showed the joy and emotion of the people who took to the streets to show their happiness for the end of the Al Assad dictatorship, while the mobilizations and celebrations became global.

Ukraine and Syrian demonstrations in London

Syrians went out to celebrate in all the capitals of the world: New York, Paris, Berlin, Madrid, etc. Their demonstrations had the sympathy of the peoples of the whole world, while the hatred of the population towards the Assad dictatorship has also spread to the dictatorship of Putin and the dictatorship of the Ayatollahs who have committed horrible massacres against the Syrian people to drown the revolution in blood. The thirst for revenge gave birth to an activism willing to take up arms to destroy Al Assad, Putin, the Ayatollahs, which explains the participation of hundreds of young people eager to expel the dictatorship and foreign militias.

When militias seized the facilities of the Al Rawda presidential palace in Damascus, they found an impressive collection of high-end vehicles in the presidential palace, among other disgusting displays of the dictator’s ostentatious wealth. Bashar Al Assad lived in a majestic stone and marble fortress on a hill overlooking the city in the middle of a town that is at 80% poverty levels. But as happens every time a dictatorship falls, the celebrations were followed by horror: After the rebels opened the doors of the prisons of Bashar al-Assad’s regime, the families of the disappeared were desperately searching for their relatives in the filthy cells of the dreaded Saydnayah prison, who had been detained for a long time.

Corpses began to appear, and scenes of horror showed the cells where mass executions took place, crematoria for hanged prisoners, living under torture, shaved, skeletal, barely able to give their names, living in horrific conditions of solitary confinement, in the midst of mud and excrement. People searching the prison rummaged through buildings for routes to other floors, while others knocked down walls or drilled into the ground looking for hidden cells, or built underground. The Syrian people must now face the task of trial and punishment of the officials of the dictatorship, responsible for the thousands of dead and disappeared in the Al Assad regime.

The unstoppable advance of the revolution

The militias began their offensive against the dictatorship on November 27 when they launched an attack from Idlib province towards the city of Aleppo, the country’s second city, which the regime responded with aerial bombardments. The next day, on 28 November, militias blocked the strategic highway connecting Damascus to Aleppo and seized three towns in Aleppo and Idlib provinces. The clashes exceeded 200 dead, and among the casualties fell a general of the Revolutionary Guard of Iran, a key ally of Al Assad. On November 29, the rebels entered Aleppo after taking more than 50 towns in the north of the country, and began the dispute over Aleppo in which the troops of Al Assad and his ally Putin responded with intense air strikes in and around Idlib.

The road of Syrian militias

Anti-regime militias occupied positions in New Aleppo, on the outskirts of the city of Aleppo, and on November 30, 2024, captured most of Aleppo, including the airport, government buildings, and prisons. In addition, they took the strategic city of Saraqeb while enduring the bombardments of Putin’s aircraft, but on December 1 the militias consolidated their total control over Aleppo, which was outside the regime’s control. 

The dictator Al-Assad, in a defiant speech, assured that “terrorism only understands the language of force”. Amid the advances of the militias, Putin and the dictatorship of the Ayatollahs reiterated their unconditional support for the dictatorship while the planes of Al Assad and Putin bomb the anti-dictatorial militias in the northwest of the country.

On December 5, 2024, militias took over the city of Hama, the country’s fourth-largest, and the people toppled a statue of Hafez al-Assad, Bashar’s father. And on Dec. 7, the militias captured Homs, the third-largest city, and freed more than 3,500 prisoners, as they approached Damascus, just 20 kilometers from the capital. As they took over the cities, the rebels opened prisons and released thousands of political prisoners, and avoided reprisals against minorities of Christians, Alawites, Druze or Kurds. In the cities they sought to restore the supply of bread and electricity, trying to manage some kind of government which allowed them to gain a lot of popularity.

The population of Deraa in the south of the country where the Syrian revolution began in 2011 rose up in arms, leaving Damascus surrounded by militia forces coming from Homs in the north and Deraa in the south. In Deraa there was no group like HTS, so the people resumed self-organization, took police stations and checkpoints and marched towards Damascus, liberating Deraa, Suweida and Quneitra until they reached Daraya, south of the capital. The Druze community defeated the forces of the Syrian regime in Suweida, while simultaneously, the troops of the armed militias of the Syrian Democratic Forces (SFD), the militias of the Kurdish people fighting for their national liberation, advanced to take control of the city of Deir Zour, on the left bank of the Euphrates River.

On the night of December 7-8, the militias entered Damascus, took over Saydnayah prison proceeding to release all prisoners, while Bashar al-Assad fled Syria by plane, marking the end of his horrific dictatorship. The lightning offensive managed in 12 days to crown the triumph of the revolution that has been going on for 13 years, a triumph that strengthens all the peoples of the world in the struggle against capitalism, and imperialism in the Middle East, and on a world scale.

Assad’s fall strengthens the Second Arab Spring

Because of disinformation, or because of the misleading campaigns of the imperialist media and opinionologists, many believe that the triumph of HTS and the defeat of Al Assad is a strengthening of Islamic fundamentalism. But it is exactly the opposite, the fall of Al Assad is a brutal blow to Islamic fundamentalism, because the revolution that defeats Assad is also part of the Second Arab Spring. The First Arab Spring began in 2011, it was a first revolutionary wave in the Middle East that hit more than 30 countries and in that framework the Syrian revolution began. But 8 years later, in 2019, a 2nd wave began, the “Second Arab Spring” with the uprisings of 2019 and 2020 in Iraq, Iran, Lebanon, Tunisia, Jordan, Sudan, Algeria, Egypt, and the “Third Intifada” of Palestinians living inside the cities of Israel starting in 2021.

Unlike the First Arab Spring of 2011 that began the Syrian revolution, the “Second Arab Spring” is a revolutionary process that confronts Islamic fundamentalism, that is, it is led by new generations that reject Islamic fundamentalism, embrace the secularism process that was expressed in the the Lebanese revolution of October 17, 2019 against the capitalist government supported by Hezbollah, the process of the revolution in Iran of November 15, 2019 against the government of the Ayatollahs in the heart of Islamic fundamentalism, and the “Third Intifada” of Palestinians living inside the cities of Israel, which as of October 7, 2023 was transformed into open civil war against the Israeli army.

The Syrian revolution with the fall of Al Assad reaffirms the content of the Second Arab Spring because it confronts a capitalist dictatorship, but at the same time it goes against Hezbollah that is backed by the Islamic dictatorship of the Ayatollahs in Iran, it goes against the pro-Iranian militias, it goes against Al Qaeda, and it goes against ISIS. The Second Arab Spring is the expression of the process of political revolution that is sweeping the world by which the peoples break with all their old directions on a global scale, social democracy, Stalinism, ex-guerrillas, bourgeois nationalism, etc. The expression of this process in the Middle East is the crisis of the Islamic fundamentalist current, which has been the most important political current in the region for 45 years, but now shows fractures, crises, public and manifest fissures.

An expression of the crisis of Islamic fundamentalism is Hamas’s public support for the Syrian revolution and the fall of Bashar Al Assad with the following statement that you can read here: “Hamas congratulates the brotherly Syrian people for their success in achieving their aspirations for freedom and justice, and we call on all components of the Syrian people to unite their ranks.” Hamas’s public pronouncement is a manifest fracture of Islamic fundamentalism because Hamas stands on the opposite side of Hezbollah and the Iranian regime, despite the fact that they act together on the same military side in the 3rd Intifada.

Hamas had already publicly supported the 2011 Arab Spring against Assad’s government and left his headquarters in Damascus in 2012, a move that angered Iran. Another example is the evolution of the Committee for the Liberation of the Levant (Hayat Tahrir al-Sham, HTS), the group that led the entire revolution. 

HTS is an armed religious group considered “terrorist” by the United States. and NATO, emerged in Idlib. The founders of this group are a group of leaders led by Abu Mohammed al Golani who broke with Al Qaeda when it made an agreement with ISIS to promote an Islamic caliphate in Iraq and Syria. Abu Mohammed al Golani, whose real name is Ahmad al Shareh, broke with Al Qaeda, which in Syria was called Al Nusra and founded the Committee for the Liberation of the Levant (Hayat Tahrir al-Sham, HTS for its Arabic acronym) on January 28, 2017 together with the team of leaders that accompanied him.

l Golani founded HTS, the Syrian revolution had suffered a serious defeat at the hands of Hezbollah’s militias, the Iranian militias, and Putin’s mercenary troops, the Wagner Group, with which Syria became dominated by the RSII Coalition (Russia-Syria-Iran-Iraq) that incorporated the Lebanese military group Hezbollah. The RSII Coalition agreed to create the Idlib demilitarized zone of between 10 and 20 kilometers, guarded by the Russian-Turkish military police, which began operating on October 15, 2018, in which all the militias that confronted the Al Assad dictatorship were integrated, after the defeats of 2016-17.

In the demilitarized areaof Idlib, 3 blocs were formed: On the one hand, the SNA (Syrian National Army), a coalition of militias controlled by Turkey. On the other hand, the militias of Al Nusra, the representation of Al Qaeda that established an alliance with ISIS and on the other hand HTS that did not agree to join either of the two previous coalitions. U.S. imperialism, seeing that HTS did not agree to integrate with the Turkey bloc or the Iran-Russia bloc, offered it a deal, money, and supplies, which HTS rejected. A battle began between these blocs in which HTS prevailed on January 1, 2019 and formed the so-called “government of national salvation”.

The fact that HTS militarily defeated Al Qaeda, Al Nusra, and the SNA in 2019 began to show the crisis of Islamic fundamentalism and to express the 2nd Arab Spring. From that moment on, HTS became the most important opposition group to the dictatorship of Bashar Al Assad, that is, of all these guerrilla and partisan groups that opposed the dictatorship, the most independent of imperialism, Israel, Iran, Turkey and Putin, was strengthened. After its victory, HTS immediately violated the ceasefire brokered by Turkey and Russia by placing combat units in the demilitarized zone along the border between Idlib and the Syrian government, and attacked Al-Assad’s army camps. In March 2020 in the midst of the Covid 19 pandemic, a ceasefire sponsored by Putin and the president of Turkey, Recep Erdoğan, was imposed, but byMarch 1, 2021 it was reported that HTS defeated Al-Qaeda again in Idlib.

In October 2022, HTS launched an offensive in the city of Afrin, near the Turkish border, against Turkish-backed SNA groups. In the following years, HTS was strengthened, including the founding of a military academy in 2022 and began to specialize in the use of drones that were begun to be used by the Houthi guerrillas, but had a great development of the Ukrainian army and partisans. HTS began to receive military advice on the use of drones by the Ukrainians, with which, in fact, the Syrian and Ukrainian revolutions began to unify. In other words, HTS evolved from being a group of Al Qaeda cadres, to breaking with ISIS, and moving closer to agreements with Ukrainian militias. He did not do it for an intellectual matter: He did it because in front of them the Islamic fundamentalist militias sought to shoot them, and destroy them, they had to evolve in self-defense.

HTS was waiting for the right moment to launch an attack on the troops of the Assad dictatorship, and the moment came on November 27, 2024, the day after the ceasefire between Israel and Hezbollah, the main military backer of the Syrian government. HTS took advantage of Hezbollah’s paralysis, and Putin’s crisis bogged down in the Ukrainian revolution. He also took advantage of the fact that the Iraqi army refused to intervene in defense of Al Assad, another element that expresses the crisis of Islamic fundamentalism. HTS was able to launch the offensive that surprised the world precisely as a result not of strength, but of the weakening of Islamic fundamentalism, in a process that ratifies and strengthens the Second Arab Spring, as part of the world political revolution.

A capitalist government of HTS emerges that we do not support

After the fall of Bashar Al Assad, HTS seeks to form a bourgeois, capitalist government of “national unity and reconstruction”. He appointed Mohamed al-Bashir as prime minister for the transition, who seeks an 18-month transition until the call for elections, trying to establish a state apparatus after the collapse of the regime, trying to guarantee governability and avoid widespread anarchy. Once in office, al-Bashir assured the Italian newspaper Corriere della Sera that “he will guarantee the rights of all people and sects in Syria”. He stressed that the “wrong behavior of some Islamist groups has led many people, especially in the West, to associate Muslims with terrorism and Islam with extremism … we will guarantee the rights of all people and all sects in Syria…”, a whole discourse that seeks to show a “moderate” government far from Islamic fundamentalism.

The HTS leader Al Golani

In turn, HTS leader Al Golani announced that he will disband the former regime’s security forces and close its prisons, agreed with the former prime minister of the Assad regime, Mohammed al Jalali, to preserve the institutions and return 400,000 employees to their jobs. HTS seeks a transfer of power and relies on its own government apparatus, but it comes from governing the province of Idlib and it is not possible with this small apparatus to govern all of Syria. 

That is why HTS announced on December 9 a general amnesty for all military personnel of the Syrian regime whom the regime conscripted under compulsory service and emphasized that the lives of these people “are safe” and that “no assault against them is allowed.” However, HTS announced that it will not pardon all those involved in the torture and murder of detainees in Syrian prisons.

In turn, four million Syrian refugees in Turkey are seeking to return to their communities, which is filling Syria’s borders with Turkey with thousands of families returning. HTS announced on December 9 that it is “strictly forbidden” to interfere in women’s choice of clothing or require women to dress modestly, further moving away from Islamic fundamentalism that forces women to wear the burqa and Islamic clothing. In the past, when HTS had recently broken with Islamic fundamentalism, it still brutally repressed women in Idlib, and HTS’s “morality police,” called Markaz al Falah, arrested women for dressing “inappropriately.”

It is possible that HTS seeks to change in order to try to impose a bourgeois democratic regime, so that HTS can become a “reliable” organization for imperialism, capable of managing capitalist Syria. The combination of militias and popular uprising with elements of self-organization imposed democratic freedoms, the release of political prisoners, the return of refugees, guarantees for minorities, that is, a whole set of mobilization processes that hinder dictatorial, repressive, or Bonapartist attempts by the HTS. All imperialist organizations are acting in this direction, for example Guterres, the UN secretary-general, said that “the United Nations Organization is fully committed to a smooth transition of power in Syria.” US Secretary of State Antony Blinken, who travelled to Jordan and Turkey for talks on Syria, is moving in the same direction, while National Security Adviser Jake Sullivan urgently travelled to Israel, quickly seeking agreements to establish a “peace” to stop the revolutionary process in Syria.

The whole world counter-revolutionary front now wants to negotiate with HTS. Putin has already sounded out HTS to negotiate the continuity of its military bases, the Tartus naval base in the Mediterranean and the Hmeimim military airport, Iran is also seeking to negotiate the withdrawal of the “Revolutionary Guards”, as well as their military and logistical elements. Regardless of the course of events, Marxists do not support the HTS transitional government, nor any of its measures. We believe that the Syrian people will sooner or later confront this government, or its successors, when they discover that Syria’s capitalism has nothing to offer them. The triumph of the Syrian revolution implies the possibility of developing a project to put an end to capitalism in the country and the Middle East once and for all.

Syrian Revolution Opens Doors to Marxists in the Middle East

Syria has been under martial law for 40 years. It stipulates that any meeting with more than 5 people must be previously authorized by one of the 15 security services, two weeks in advance. To obtain authorization, they must specify the names of the speakers, together with a copy of each speech and the full list of participants. So many years of horrific dictatorship explains why it has been difficult for activists to carry out militancy in Syria, but that does not answer a question that surely hangs in the minds of millions around the world: Why have so many young activists and militants been attracted to Islamic and religious groups in Syria? Why haven’t they sought militancy in leftist groups, in the Communist Party, or the Socialist Party?

And the explanation is very simple: Because Stalinism and social democrats have always supported the dictatorship of Bashar Al Assad. Even Assad’s own Ba’ath party claimed to be socialist, which means that the Syrian people saw how these so-called “socialists” tortured and killed people, something similar to what happens in Venezuela, North Korea, China or Cuba where a dictatorship that calls itself “socialist” represses the people and defends capitalism.

The dictator Hafez Al-Assad promoted the “National Progressive Front” led by the Ba’ath Party, and the General Secretary of the Communist Party, Khalid Bakdash, agreed to join the Popular Front created by Al-Assad. Then the CP split into two wings, the one led by Khaled Bakdash, and the wing led by Youssef Faisal, but both, and even Kadri Jamil’s People’s Will Party, have always supported the Syrian dictatorship, guaranteeing themselves ministerial positions in the government and slandering the forces of the revolution.

So if a young activist, a fighter for women’s rights, or an anti-dictatorial leader sought to confront the Assad dictatorship, the only thing he found were religious groups, whether they were jihadists, Islamists, Salafists or otherwise. I couldn’t find the left, because the leftist groups were always defending a horrific dictatorship. This is the explanation why thousands of young people in order to organize politically against the dictatorship in Syria, had no choice but to join religious groups. They were the only ones who confronted the dictatorship.

It is not that there have not been attempts in the history of Syria to build Marxist organizations. We have the case of comrades like Munif Mulhem who was imprisoned in horrific conditions for 17 years, from 1981 to 1997. Munif created a Trotskyist wing in the Communist Party of Labor, and he himself promoted the Communist Action Party of Syria, close to Mandelism. We also had other examples such as that of the Palestinian revolutionary Salameh Keilah, now deceased, who suffered imprisonment and torture for eight years forming the Syrian Left Coalition, or Workers’ Democracy of Argentina, which sent comrades to fight in Syria in favor of the revolution. These organizations could not survive the repression of the dictatorship, but even beyond political differences, they were important efforts to provide an alternative to the Ba’ath Party and Stalinism.

But now the victory of the Syrian revolution opens the doors to Marxists in the Middle East. Thousands of activists begin to make a new experience as the revolution unfolds. This has entered a new stage, the revolution will now confront the future governments that defend capitalism and will allow thousands of new activists to access Marxism. From La Marx International we salute the Syrian revolution, and we address those thousands of activists who have achieved the enormous revolutionary effort of overthrowing the dictatorship of Bashar Al Assad to build a revolutionary organization, regrouping revolutionaries to develop with more strength of the Second Arab Spring on the road to Global Socialism.

Source by www.revolucion.org.es

The post Long Live the Syrian revolution! appeared first on Asia Commune.

En repuesta al discurso del presidente argentino asegurando que vendrán tiempos mejores, nuestro columnista aseguró que: El gobierno de Milei no va poder terminar con la pobreza porque el capitalismo nunca pudo acabar con la pobreza y porque toda la riqueza es acumulada por un puñado de multinacionales. Entonces lo que estamos viviendo es la dictadura del capitalismo que no tiene nada bueno que ofrecer a la humanidad, si no todo lo contrario.

Con respecto a la posición que tomaron la mayor parte de los partidos de izquierda respecto a los acontecimientos de los últimos días en Siria, Campos dijo lo siguiente: «Ningún partido de izquierda apoyó la revolución en Siria porque lo consideran un fenómeno reaccionario. Apoyaron a un régimen horroroso de un tipo que vivía en un palacio de mármol; un régimen que asesinó a miles de personas». «Ningún partido de izquierda debió haber apoyado a ese régimen y sin embargo lo apoyan»

Daniel Campos es dirigente del Nuevo PST y tiene su columna los días miércoles a las 10:30 en el programa Algo Distinto por Radio Nehuén.

Source by www.nehuenradio.wordpress.com

The post Un Año De Milei, Revolución En Siria y La Falta De Dirección De La Clase Obrera. appeared first on Asia Commune.

उद‌यपुर। अमेरिकी महाशक्ति की अर्थव्यवस्था युद्ध और हथियारों की होड़ पर निर्भर है तथा संयुक्त राष्ट्रसंघ साम्राज्यवादियों की कठपुतली बन गया है। ये विचार विश्व मानवाधिकार दिवस पर आयोजित पी.यू. सी. एल, जास तथा आम नागरिक व जनसंगठनों के साझा मंच की संयुक्त बैठक में उभरे।

आम बैठक में मध्यपूर्व के फिलीस्तीन, लेबनान तथा युद्धरत देशों में मरने वाले आम नागरिक, महिलाओं और बच्चों के मानाधिकार का सवाल उठाया और सभी देशों में उभरते फासीवाद के खतरे की तरफ आगाह किया।

सभा में रमेश नंद‌वाना ने कहा कि जन विरोधी राजनीति ने इंसान-इंसान में भेद पैदा कर दिये है और घर परिवार तथा समाज में भी मानवाधिकार का हनन जारी है। उन्होंने जननोत्रिक मुल्यों के साथ ही वैज्ञानिक सोच की आवश्यकता बताई।

पी-यू.सी.एल के एडवोकेट अरुण व्यास ने मानवाधिकार दिवस का इतिहास बताया तथा बढ़ती हुई हिंसक संस्कृति के बारे में चिन्ता व्यक्त की और कहा कि सामन्ती व्यवस्था में संवाद‌विहिनता पैदा हो गई है। व्यास ने कहा कि फिलीस्तीन में नरसंहार हो रहा है और संयुक्त राष्ट्र संघ की सुरक्षा परिषद का व्यवहार नकारात्मक साबित हो रहा है।

जनतांत्रिक अधिकार सुरक्षा संगठन के समीर बनर्जी ने सभी देशों के शासकों की तानाशाही के बारे में बोलते हुए मजदूर, किसान एवं महिलाओं व बच्चों के जनतांत्रिक अधिकारों के बारे में जागरूकता फैलाने की आवश्यकता बताई।

एडवोकेट रूपाली जैन ने कहा कि जन्म से ही मानवाधिकारों का सवाल पैदा हो जाता है। उन्होंने विश्व परिस्थितियों पर चर्चा करते हुए विश्व में तीसरे विश्वयुद्ध के खतरे की तरफ इशारा किया।

वरीष्ठ पत्रकार हिम्मत सेठ ने बांग्लादेश के संकट पर बोलते हुए लोकतंत्र की दुहाई देने वाले अमेरिका में भी अब तक काले-गोरे के भेद के बारे में बताया और कहा कि अमेरिका की युद्ध अर्थव्यवस्था है तथा वो सम्पूर्ण पृथ्वी पर अपनी हुकुमत कायम करने के लिए षड्‌यंत्र करता रहा है।

सभा जनवादी मजदूर यूनियन के जयंती लाल मीणा ने राजतिलक और महाराणा की पद‌वियों को संविधान विरोधी बताया। मीणा ने स्कूलों में अध्यापकों के खाली पदो को बालकों के अधिकार पर हमला बताया तथा राजस्थान में एक लाख कुक कम हेल्परो की अति अल्प तनख्वाह और मजदूरों के बारह-बारह घंटे काम को भी अमानवीय बताया।

भ्रष्टाचार मुक्त भारत के हरीश सुहालका ने डेढ़ लाख वित्तीय सोसायटियों के जमाकर्ताओं के हक का उदाहरण दिया। कामरेड महेश शर्मा ने पूंजीवादी तंत्र को मानव विरोधी बताया और कहा कि सबको समान अवसर की लडाई तेज करनी पड़ेगी ।

साझा मंच के मन्नाराम डांगी ने विश्व की 8 अरब जनता पर मंडराते पर्यावरण खतरे के प्रति आगाह किया और कहा कि सम्पूर्ण तंत्र दोगला व्यवहार कर रहा है। उन्होंने 5 देशों के विटो पावर को समाप्त करने की मांग की तथा पूरी वैश्विक व्यवस्था को गांव से लेकर विश्वस्तर तक पुर्नसंगठित कर जनपक्षीय व जनतांत्रिक बनाने का लक्ष्य लेकर चलना पडेगा।

भाकपा (माले) के शंकरलाल चौधरी ने वैश्विक संकट पर विस्तार से चर्चा करते हुए देश में फैल रही साम्प्रदायिक‌ता और फासीवादी हमलों की चुनौतियों पर बोलते हुए उत्पिडितों के पक्ष में खड़े होकर सडक से संसद तक लडाई लड़‌ने की आवश्यकता बताई।

आम बैठक में एड‌वोकेट श्रेष्ठ वीर सिंह, बाईकर अवानी अरोडा ने भी विचार रखे। सभा का संचालन मन्नाराम डांगी ने किया।

Source bu www.mewarexpress.com

The post युद्ध और हथियारों की होड़ का मानवाधिकारों पर घातक असर appeared first on Asia Commune.