Revolution—IMT in France

October 20, 2023

In France, as elsewhere, the extremely brutal response of the Israeli government to the Hamas attack on October 7 has aroused the indignation of millions of young people and workers. But in the name of “Israel’s right to defend itself” and “the fight against terrorism and antisemitism,” the Macron government decreed that this indignation was unacceptable and must be silenced, at all costs.

Originally published in French at marxiste.org

Demonstrations in solidarity with the Palestinians in Gaza—and the Palestinian people in general—were banned by the government, then violently repressed. On October 10, the Minister of the Interior, Gérald Darmanin, announced that the New Anticapitalist Party (NPA) was the target of an “investigation for advocating terrorism.” The day before, Darmanin threatened to “initiate dissolution procedures” against any organization “calling for hatred, intifada, advocating terrorism.” The leaders of France Insoumise, whose position is (unfortunately) very moderate, are constantly accused of fueling terrorism and antisemitism, or even of being “masked” antisemites themselves. In Toulouse, the mayor Macron-supporting Jean-Luc Moudenc, demanded the cancellation of a solidarity meeting for Palestine, which was to be held on the premises of the CGT, at the Bourse du Travail. Moudenc even declared that he reserved the right to contact the police prefect if the CGT did not comply. And so on.

Of course, none of this is really new. French imperialism is a solid ally of Israeli imperialism, whose crimes it has defended for decades. The accusation of antisemitism is regularly thrown in the face of anyone who dares to criticize the reactionary policies of the Zionist state. But against a backdrop of the deep crisis of French capitalism and the extreme fragility of the Macron government, since October 7 the repression of the solidarity movement with the Palestinian people has marked a turning point. The French labor movement has a duty to react—not only with words, but also with action.

The threats of dissolution towards the NPA, in particular, are absolutely scandalous. Darmanin places calls for “hate,” “intifada,” and “terrorism” in the same category. This amalgamation would simply be astonishingly stupid—which is always possible with Darmanin—if it were not deliberate. By identifying the intifada—which refers to a mass uprising against the oppressor—and terrorism, Darmanin threatens anyone who supports any legitimate revolt of the Palestinian people against the oppression they have suffered for decades.

We do not agree with every detail of the NPA’s position on the current conflict, but one thing is perfectly clear: the NPA is not calling for terrorist acts; it is calling for a new intifada in Palestine. The IMT also has that position, as do many other organizations. Is it forbidden, from now on, to wish for the uprising of the Palestinian people against the reactionary government of Netanyahu? This is what the French Interior Minister says.

The threats against the NPA, the attacks against FI, the bans on demonstrations and meetings must not go unanswered by the political and trade union organizations of the labor movement. The problem is that most leaders of the left and the trade union movement have bent under the pressure of the anti-Palestinian propaganda, which has saturated television sets since October 7. Communist Party Fabien Roussel, in particular, trampled in a few hours the historic position of the PCF on this issue, by placing an “equal” sign between the Hamas attack and the Israeli response. “Left” journalist and politician François Ruffin does the same. The position of the CGT leadership is barely better, that is to say very bad. The position of the Socialist Party, unsurprisingly, is in no way different from that of the government. It is precisely all these capitulations to bourgeois public opinion that allow Macron, Darmanin and others to threaten the NPA and other small organizations showing solidarity with the Palestinian people.

All left-wing activists must analyze this situation in the context of the continued development of police and judicial repression of youth and the workers’ movement in France. Bans on demonstrations have multiplied in recent years, under absolutely inadmissible pretexts. When permitted, protests are often brutally repressed by the police. Finally, there is a link—of class—between Darmanin’s threats against the NPA and the wave of judicial repression that is currently hitting hundreds of union activists, who are accused of having fought against pension reform, between last January and June.

The activists of the CGT, the FI, the PCF, and all organizations of the labor movement must react and demand that their leaders organize opposition to the repression of the solidarity movement with Palestine. They must also demand that their organizations participate fully in this movement. This must take the form, to begin with, of large demonstrations—authorized or not—against the aggression in Gaza, against the crimes of the Israeli government and, yes, for a new and victorious intifada in Palestine!

Republished From: https://socialistrevolution.org/france-against-the-repression-of-the-palestine-solidarity-movement/

The International Monetary Fund (IMF) and the World Bank began their annual meetings in the Moroccan city of Marrakesh on October 9. Finance ministers and central bank governors from 190 countries are in attendance, with the meetings likely to address the prevailing economic crisis. The meetings will wrap up on October 15.

Since 2020, successive economic shocks have led to the loss of $3.6 trillion of the global output, stated IMF chief Kristalina Georgieva in a speech on October 5, meant to kick off the series of meetings. Georgieva’s speech did not acknowledge the enduring role of the IMF and the World Bank in hollowing out state capacity to address socio-economic challenges. The U.S.-dominated Bretton Woods institutions have continued to push their age-old, failed policies of austerity, characterized by cuts to essential public services, subsidies, and benefits.

The IMF chief cited the energy subsidy “reform” in Nigeria as one such example of a “tough decision” in the right direction. What was not noted is the move led to fuel prices rising by almost three times in the country.

Fifty-seven percent of the world’s poorest countries, home to about 30 percent of the world’s population, will have to cut their public spending by $229 billion by 2029. Low and lower-middle-income countries will be forced to pay almost $500 million every day in interest and debt repayments from now until that year.

“The World Bank and IMF are returning to Africa for the first time in decades with the same old failed message: cut your spending, sack public service workers, and pay your debts despite the huge human costs,” said Oxfam’s interim Executive Director, Amitabh Behar. “The IMF is forcing poorer countries into a starvation diet of spending cuts, driving up inequality and suffering,” Behar added.

For more than 75 years, Palestinians have suffered. Israel today epitomises an illegal occupation, illegal colonial practices and illegal apartheid practices. Under these conditions, international law gives the occupied people the right to resist that occupation.

The Palestinian Solidarity Campaign thus recognises the operation today by the Palestinian resistance in Gaza as a legitimate expression of their right to resist. We support all efforts of oppressed people to liberate themselves from their oppressors in the same way we did in our liberation struggle.

Over the past seven decades, Israel has brutalised the Palestinian people, stealing Palestinian land, homes, and even culture. The medieval-like siege on Gaza has been in place for almost 20 years, the attacks on Palestinians in the West Bank have been ongoing and intensifying, including the constant incursions into Al Aqsa, harassment of Palestinian Christians, targeting Palestinian journalists and health workers, home invasions and demolitions in Jerusalem and denial of Palestinian rights within 48 territory.  

In this year alone, hundreds of Palestinians have been murdered by Israeli soldiers and settlers, including 40 Palestinian children, Palestinian homes destroyed, more settlements built, and more prisoners tortured.

In the Masafer Yatta villages over 1,000 Palestinians are under constant attack from occupation soldiers and illegal settlers, destroying their homes, schools, uprooting trees, stealing livestock, confiscating cars of teachers to stop them reaching schools, and arresting residents.  This has intensified since May this year as Israel attempts to ethnically cleanse the area, with Israeli courts affirming the area as an Israeli apartheid military firing zone.  Palestinian residents are conducting resistance simply by their refusal to leave, by rebuilding their homes in tents, schools constructed from the destroyed buildings and defying through their presence their forcible transfer, a crime under international law.

It is no surprise, then, that Palestinians will exercise their legitimate right to resist the occupation, colonisation and apartheid by whatever means. Today’s operation is an escalation of that resistance towards ending Israel’s repeated violations of international law.

The Palestine Solidarity Campaign calls out the hypocrisy of the EU and the US who condemn Palestinian resistance against occupation, yet supply Ukraine with weapons and support. These governments – as many of them did during our liberation when they supported the apartheid regime – now enable apartheid Israel to commit the crime against humanity of apartheid with impunity, violating numerous humanitarian and international laws.  We further condemn normalisation with apartheid Israel by despotic Arab and African regimes against their own people who support the resistance. The UN, despite apartheid Israel’s flagrant violation of most treaties, conventions and resolutions have failed to protect the Palestinian people.

The current extreme right wing and racist Israeli government pretends that it can provide security to Israeli citizens. Today’s operation proves that the Israeli apartheid system through its practices endangers the lives of Israelis too. We are saddened by all violence but Israeli Jews will not realise peace until they accept a future where they will live with Palestinians as citizens in a single, democratic Palestinian state, with Palestinians being compensated for seven decades of colonisation, occupation and apartheid. 

As night falls in Gaza – one of the most densely populated areas in the world and home to over 2 million people in 365 km2 – Israel has started bombing residential buildings.  In just a few hours, over 250 Palestinians have been killed and 2,000 wounded.

The time is now to stand in solidarity with the Palestinian people and break all complicity with apartheid Israel.  Palestinians refuse to live on their knees and grovel for handouts. They demand solidarity. We demand the South African government lives up to its political and moral responsibility and takes a clear stand against apartheid Israel:

• End sports, cultural, academic and other links with apartheid Israel and corporations  complicit in Israeli apartheid.

• Declare the Israeli Ambassador in Pretoria persona non grata and sever diplomatic relations.

• Expedite the National Prosecuting Authority case to prosecute South Africans joining the Israeli occupation forces in total contravention of our Regulation of Foreign Military Assistance Act.

• Act within the UN to reinstate the Special Committee Against Apartheid towards international sanctions and institute an international protection force against apartheid Israel’s barbarism.

For more information please contact:

Ronnie Kasrils: 082 784 9236

Salim Vally: 082 802 5936

Arianna Lissoni: 078 003 3941

This video describes the military situation in the Middle East on the 8th of October 2023

By Daniel Campos- La Marx International

In the second half of March, world imperialism creaked. A wave of bankruptcies broke out in the first half of March beginning with the failure of Silicon Valley Bank, a fall so severe that HSBC bought Silicon Valley Bank’s UK branch for $1. The crisis of Credit Suisse, one of the 10 largest corporations in the world based in Switzerland, which received a bailout of 54,000 million US$, which did not prevent the continuation of a crisis dynamic on the way to bankruptcy, broke out. Then the crisis in the United States of the First Republic Bank, of the Signature Bank , broke out , and the authorities announced that 186 banks were in danger. In Europe, the Credit Suisse crisisit pushed large Global Corporations like Germany’s Deutsche Bank, France’s Societe Generale, and Europe’s HSBC into crisis.

The dynamics of events opened the largest sequence of crises since the beginning of the world crisis of capitalism in the year 2000, even greater than the events of 2008, when Lehman Brothers went bankrupt, which threatened to bankrupt the Global Corporations that dominate the worldwide economy. If this trend had developed, it would have dragged down Wall Street, and all the world’s stock markets. This forced a coordinated intervention by imperialist governments and states to stop the spread of bankruptcies and stop the crisis.

The agreement of the Central Banks

To stop the crisis unleashed on March 19, 2023, a historic agreement was signed between the 6 main Central Banks of the world. The 6 most important Central Banks on a global scale that are the US Federal Reserve (Fed), the Bank of Canada (BofCa), the Bank of England (BofE), the Bank of Japan (BoJ), the European Central Bank (ECB) and the Swiss National Bank (SNB) signed an agreement to put millions of dollars in the pockets of the owners of Global Corporations in order to stop the wave of bankruptcies. This agreement of the Central Banks entered into force on March 20, 2023 with the objective of “saving” Global Corporations, a kind of new round of “Rescue” that introduces the “novelty” that is going to be carried out on a “daily” basis, that is , from now on, day by day, and every day, millions of dollars are granted to Global Corporations.

The mechanism adopted for the implementation of this round of emergency “Bailouts” is through the execution of the mechanism that the capitalists call “swap lines” , that is, the implementation of a “window” that supplies money 24 hours a day to establish and conform a “money security mesh”, providing loans for all the world’s millionaires and their Global Corporations. Such is the severity of the crisis unleashed in March 2023 that the agreement was held as an emergency on a Sunday afternoon to prevent crack from exploding at the opening of the stock markets on Monday.

An emergency “Bailout” that does not solve anything

The agreement of the Central Banks allowed the capitalist governments to advance in the measures to stop the crisis. In the first place, with this agreement it was possible to carry out the rescue ofCredit Suisse, through the mechanism of a merger with the other major Swiss Global Corporation, the Union of Swiss Banks (UBS). The merger of UBS and Credit Suisse was an operation that involved US$3 billion injected by UBS, and US$100 billion from the Central Bank of Switzerland, money injected with the support of the other central banks. The masses of money immersed in the merger operation between UBS and Credit Suisse are obscene, money aimed at saving big businessmen who live in mansions, have luxury cars, yachts, and private islands, the bailout of 1% oligarchs who they dominate the world economy in a world where billions of people have nothing to eat.

the image shows the Central Banks agreement

That is to say, in one week of March, more than 5 important banks and one of the largest Global Corporations went bankrupt, with which the greatest sequence of crises occurred, since the beginning of the world crisis of capitalism in the year 2000 even higher than the events of 2008, when Lehman Brothers went bankrupt. And if the agreement of the 6 Central Banks had not been made, the Global Corporations that dominate the world economy would have gone bankrupt and in their fall it would have dragged Wall Street, and all the world’s stock markets, a whole process of bankruptcies that led to the return of the Bailouts.

For 15 years, capitalism has lived with an artificial respirator that is the Bailouts . The Bailouts are injections of money that the Central Banks make to the Global Corporations to avoid their bankruptcy, and in general they are economic operations that have been carried out with a periodicity that has varied between several years, or months. At most the urgency of the crises had caused them to occur on a weekly basis. But now the gravity of the crisis is of such magnitude that the agreement implies that the Bailouts will be carried out “every day” that is to say, loans for all the millionaires of the world and their Global Corporations that need dollars .

The crisis does not stop with the agreement of the Central Banks

The return of the bailouts did not solve the problem. At the end of April, a new collapse of First Republic Bank began, bringing the total loss to 95%, which began after the bank revealed that it had lost 100,000 million dollars in deposits as a result of the consequences of the bankruptcy of Silicon Valley Bank (SVB) and Signature Bank last month. The bank’s shares fell 30% on Wednesday after halving in value the previous day as last month’s bailout operation, in which 11 big banks led by JPMorgan Chase dumped $30 billion, unraveled.

First Republic’s announcement of mass layoffs of between 20% and 25% of its workforce and selling assets did not prevent the collapse. From the $115 price that First Republic shares were worth, they dropped to $5.69, a brutal drop. The bank’s share listing had to be halted several times in the past two days due to the rapidity of the decline. Despite the desperate, extreme character of the actions of the Central Bank officials that the Heads of global capitalism were compelled to take to sustain capitalism at any cost, the crisis is latent and can reopen at any time.

The agreement of the Central Banks is a fraud and a scam against the peoples of the world

The Central Banks’ document praises the intervention of the Swiss authorities in favor of financial stability, by endorsing the takeover of Credit Suisse by its competitor UBS. “It has been a decisive action to restore order in market conditions and guarantee financial stability.” The US Treasury Secretary, Janet Yellen, and the Federal Reserve Chairman, Jerome Powell, have also welcomed the backing given by the Swiss authorities to the purchase of Credit Suisse. “We welcome the announcements made today by the Swiss authorities in support of financial stability,” they said in a joint statement.

For her part, the Swiss Finance Minister, Karin Keller-Sutter, justified the rescue of Credit Suisse at a press conference based on its systemic nature and that its fall would undoubtedly have had “severe consequences” for global finance. “It is not a bailout, it is a commercial solution, the best solution” , he has defended. The president of the European Central Bank, Christine Lagarde, celebrated on Sunday the “quick action” of the Swiss authorities to facilitate the acquisition of the Credit Suisse banking group , affirming that these decisions will allow “reestablishing orderly market conditions”.

But all those statements are lies. They lie to the people in the face, because this money will not guarantee any “financial stability”, this money will not go to any home of the millions who suffer from hunger, poverty, and misery in the world. It will go to the pockets of the oligarchs who dominate the world capitalist-imperialist economy, it will go to the pockets of the richest 1% as has always happened. We must repudiate with all our might the irrational immorality that the agreement of the Central Banks means, what we need is to invest those billions of dollars in work, salaries, health and education for millions of the world who need it.

The insurrections and revolutions that are sweeping the world will destroy the Central Bank Agreement and any other reactionary agreement to defend capitalism. We need to defeat these measures by uniting the struggles of the world, from the National Liberation struggle carried out by the people of Ukraine, through the struggle of the people of France, the strikes of the British, Italian, German workers, as well as the struggle of the people of Iran against the dictatorship of the Ayatollahs, etc. On the way to imposing the fight for Global Socialism we will put an end to the measures solely designed to defend the rich and millionaires of the world.

Republished From: https://www.revolucion.org.es/l/let-us-reject-the-agreement-of-the-central-banks-to-sustain-capitalism/

ලා මාක්ස් ජාත්‍යන්තරය විසිනි

 5/5/23

ලා මාක්ස් ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර මාර්ගගත (On line) සම්මන්ත්‍රණය අප්‍රේල් 30 වැනි දින කැඳවනු ලැබුවේ ලෝකය පුරා පැතිර යන විප්ලවයන්, බලමුලු ගැන්වීම්, කැරලි සහ අරගලවලට සහාය දැක්වීමේ ඉදිරි පියවරක් වශයෙනි. අද වන විට ලෝක විප්ලවවාදී ක්‍රියාවලියට සහයෝගය දැක්වීම මූලික කාර්යභාරයක්ව පවතී. පැරිසියේ සිට මොන්ට්‍රියෙල් දක්වාත්, ලීමා සිට කල්කටා දක්වාත්, සාඕ පවුලෝ, මෙක්සිකෝ සිටි, නිව්යෝර්ක් හා බොස්ටන් හරහා සටන්කාමීන් සහ ක්‍රියාකාරීන් ජාත්‍යන්තර සමුළුවේ සාකච්ඡාවලට සහභාගී වූහ.

යුක්රේනයේ ජනතාවගේ ජාතික විමුක්ති විප්ලවය සහ ප්‍ර‍ංශයේ මැක්‍රොන්ගේ ධනේශ්වර-අධිරාජ්‍යවාදී ආන්ඩුවට එරෙහිව ප්‍රංශ ජනතාවගේ දැවැන්ත ජාතික බලමුලු ගැන්වීම මගින් නායකත්වය දෙන ලෝකයේ වැඩ කරන ජනතාවට සහාය දීමේ අරමුණ ඇතිව මෙම රැස්වීම ලෝක දේශපාලන තත්වයේ වත්මන් පෙළ ගැසීම් සාකච්ඡා කරන ලදී. මෙම මාර්ගගත සම්මන්ත්‍රණය තුළ මූලික කරුණු නැතහොත් අක්ෂ 3 කින් සමන්විත වාර්තාවක් සාකච්ඡාවට භාජනය කරන ලද අතර, ඒ වටා වාද විවාද සිදු විය.

පළමු අක්ෂය

මෙම වාර්තාවේ පළමු අක්ෂය වශයෙන් ධනවාදයේ සහ ලෝක ආර්ථික අර්බුදයේ වත්මන් තත්වය ආමන්ත්‍රණය කළේය. ධනවාදයේ බිඳවැටීමේ තත්වය හේතු කොටගෙන මහාද්වීප පහේම මිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවක් පීඩාවට පත් කරමින් කුසගින්න, විරැකියාව, වසංගත සහ පාරිසරික විනාශයේ බිහිසුණු තත්වයක් ඇති කරන අතර, මෙම වාර්තාව මගින් පෙන්වා දුන්නේ ලෝක ජනගහණයෙන් සියයට එකක් (1%) වන ගෝලීය ධනවාදයේ ආධිපත්‍ය දරණ හා එහි මර්මස්ථානය වන්නාවූ the Corporation Global Credit Suisse  හි කඩා වැටීම මෙම සාකච්ඡාව තුළ ආමන්ත්‍රණය කළේය. දිගු කලක් ධනවාදයේ ආරක්ෂාවේ සහ ස්ථාවරත්වයේ බලකොටුවක් වූ ස්විට්සර්ලන්තයේ බැංකු අර්බුදය නැතහොත් බංකොලොත් වීම මෙම අර්බුදයේ ඇති බරපතලකමේ ප්‍රකාශනයයි.

1% කතිපයාධිකාරීන් ඔවුන්ගේ අසාර්ථක සංගතවලට සහ බැංකුවලට ආධාර කිරීම සඳහා ඩොලර් බිලියන ගනනක ඇපදීම දිගටම කරගෙන යති. මෙම තත්වයට අවසන් තිත තැබීමට කාලය පැමිණ ඇති බවත්, ධනවාදයේ පර්යන්ත අර්බුදය තුළින් පෙන්නුම් කරන්නේ ගෝලීය සමාජවාදය ස්ථාපිත කිරීම සඳහා ලෝකයේ අරගල සම්බන්ධීකරණය කිරීමට කාලය එළඹ ඇති බවත් සම්මේලනය අනුමත කළේය.

දෙවන අක්ෂය

වාර්තාවේ දෙවන අක්ෂය වූයේ, ධනවාදයේ බිඳවැටීම නිසා ඇතිවී තිබෙන බිහිසුණු තත්ත්වයට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, ලෝකය කම්පනයට ලක් කරමින් පෙළ ගැසෙමින් පවතින මහජන නැගිටීම් රැල්ල පිළිබඳ විශ්ලේෂනය කර ගැනීම සහ ආමන්ත්‍රණය කිරීම විය. පුටින්ගේ ෆැසිස්ට් ආක්‍රමණය පරාජය කරන යුක්‍රේනයේ මහජනතාවගේ නායකත්වයෙන් සහ මැක්‍රොන් ආන්ඩුවට එරෙහිව සැබෑ කැරැල්ලක් දියත් කරන ප්‍රංශයේ කම්කරුවන් සහ ජනතාව විසින් මෙහෙයවනු ලබන අරගලවලින් පෙන්නුම් කරනුයේ, ලෝක ජනතාව ධනවාදයට එරෙහිව 3 වැනි ගෝලීය විප්ලවවාදී රැල්ලක් දියත් කරමින් සිටින බවයි.

Asia Commune website reproduced the call in English, Tamil, Hindi, Bengali, Chinese, Urdi, Shinhala for Asia activism Images of the online activity of the International Conference

අනෙක් අතට, ජර්මනිය, එංගලන්තය, ඉතාලිය සහ ස්පාඤ්ඤය යන කම්කරු පංතිය ඉදිරියෙන් සිටින යුරෝපය පුරා කම්පනයක් ඇති කරමින් බලගතු වැඩවර්ජන හා විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් අඛණ්ඩව ගෙන යමින් ප්‍රංශයේ බලමුලු ගැන්වීම් රැල්ල ඉදිරියෙන්ම සිටී. එමෙන්ම ඔවුන් පෙන්නුම් කළේ ලෝකයේ බලවත්ම ඇමරිකානු කම්කරු පන්තියේ නැගීම ප්‍රකාශ කරන බලගතු වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාකාරීත්වයක් එක්සත් ජනපදය තුල වර්ධනය වෙමින් පවතින බවයි. ඊශ්‍රායලයේ මහජන බලමුලු ගැන්වීම් සමඟින්, මහජනතාව රජයේ බොනපාට්වාදී උත්සාහය පරාජය කළ අතර, ඊශ්‍රායලය තුළ ජීවත් වන පලස්තීනුවන් විසින් වැඩි දියුණු කරන ලද 3 වන ඉන්ටිෆාඩාව, මෙවර සංවර්ධනය කරමින් සිටිති.

වෙනිසියුලාවේ, ගුරුවරුන් විසින් මෙහෙයවනු ලබන කම්කරුවන්ගේ වැඩ වර්ජන වර්ධනය වී ඇති අතර, කම්කරුවන්ගේ සහ ජනප්‍රිය ජනතා අරගල හොංකොං සිට චිලී දක්වාත්, කැටලෝනියාවේ සිට ඉරාකය දක්වාත්වූ ජනතා අරගල කියා සිටිනුයේ “ලෝකයේ කම්කරුවනි, එක්සත් වන්න” යන්නයි. මේ ආකාරයෙන් ලොව පුරා මතු වෙමින් ඇති ධනේශ්වර ආන්ඩු කොන් කරන මහජන අරගලවලට සහය දැක්වීමට අපි තටයුතු කළ යුතු අතර එම බලවේග සමඟ එකතු විය යුතුය.

3 වන අක්ෂය

වාර්තාවේ 3 වන අක්ෂයෙන් ලෝකය පුරා සම්ප්‍රදායික වම මුහුණදී සිටින බරපතල අර්බුදය පිළිබඳ විශ්ලේෂනය කිරීමට සහ ආමන්ත්‍රණය කිරීමට උත්සාහ කළේය. ගෝලීය විප්ලවයක අවශ්‍යතාවය මධ්‍යයේ ලෝක වමේ ව්‍යාපාරයේ පරිදර්ශනය බිඳවැටීම සහ ගැඹුරු අර්බුදයකට ලක්වී ඇති තත්ත්වය මෙම සාකච්ඡාව තුළ  මතු කළේය. මෙම සාකච්ඡාවේදී පැහැදිලි වූයේ  ලෝකය පුරා වාම කන්ඩායම් ප්‍රතිසංස්කරණවාදී මූලෝපායන් අනුගමනය කර හා අනුගමනය කරමින් සිටින බවත්, එක්සත් ජනපදයේ බර්නි සැන්ඩර්ස්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් ප්‍රගතිශීලී ජාත්‍යන්තරයේ (IP) ප්‍රතිසංස්කරණවාදී මූලෝපාය, ස්පාඤ්ඤයේ පොඩෙමෝස්, ග්‍රීසියේ සිරිසා හෝ බ්‍රසීලයේ PSOL හෝ පොදු පෙරමුනු ආන්ඩුව වැනි සෑම තැනකම කම්කරු පංතිය පාවාදීමේ පිළවෙත් අනුගමනය කර ඇති බවයි. බෝරික් ආන්ඩුවේ චිලී වම, වෙනිසියුලාවේ ජනප්‍රිය විප්ලවවාදී විකල්පය (APR) හෝ ආර්ජන්ටිනාවේ FITU අත්දැකීම, මාක්ස්වාදයෙන් බිඳී ගිය හා ලෝකය ගිලී යන ව්‍යසනය පෙන්නුම් කරන අත්දැකීම් සහ අරගලයන් පාවා දෙමින් ලොව පුරා කම්කරු පන්තිය පාවා දීමේ අත්දැකීම් පෙන්නුම් කර ඇති බවයි.

මැතිවරණවාදයට ප්‍රමුඛත්වය දෙන මෙම කණ්ඩායම් සහ සංවිධාන, ධනේශ්වර පාලන තන්ත්‍රයේ සහ ධනේශ්වර රාජ්‍යය විසින් පාලනය කරනු ලබන වෘත්තීය සමිතිවල සම්මතයන්ට අනුගත වීම සඳහා කටයුතු කර ඇති ආකාරය අපි උදාහරණ ලෙස ගෙනහැර දක්වමු. ප්‍රංශයේ විවෘතවම පෙනෙන්නට තිබෙන තත්ත්වය මෙය වන අතර ලෝකයේ වාම ප්‍රවාහයන් තුළ අප නිරීක්ෂණය කරන්නේ කම්කරුවන්ගේ සහ පීඩිත ජනතාවගේ ආන්ඩුවක් සඳහා අරගලයක අත්‍යවශ්‍ය බව ප්‍රකාශ කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කරන බවයි. වෙනිසියුලාවේ මදුරෝගේ, කියුබාවේ ඩයස් කැනෙල්ගේ හෝ චීනයේ ෂී-ජින්පින්ගේ “සමාජවාදීන්” ලෙස වෙස්වලාගත් ආඥාදායකත්වයන් මාක්ස්වාදය අතහැර බහුජාතික සමාගම්වලට පක්ෂව දූෂිත වී ඇත.

Images of the online activity of the International Conference

ප්‍රගතිශීලී ජාත්‍යන්තරයේ මූලෝපායට සම්බන්ධ වීමෙන්, මෙම කණ්ඩායම් විසින් වර්ධනය කරන ලද සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රියාවලිය ඔවුන් ප්‍රතිසංස්කරණවාදී සංවිධාන බවට පත් කිරීමට හේතු වී ඇති අතර, දහස් ගණන් අවංක සටන්කාමීන් මෙම සංවිධානවලින් ඉවත් වීමට හේතු වී තිබේ. මාක්ස්වාදයේ මූල ධර්ම වෙතට නැවත පැමිණීමෙන් පැමිණීමෙන් පමණක් ජයගත හැකි අර්බුදයක් වන ලෝකය මුහුණ දෙමින් සිටින අර්බුදයට විසදුම් ලබා ගැනීමට නම්, ලෝකයේ වම මුහුණ දී ඇති අර්බුදය පළමුවෙන් විසඳා ගනිමින් ඉදිරියට යාම මූලික හා අත්‍යාවශ්‍ය කාරණයක් වන්නේ එබැවිනි.

එය සෑම දිනකම, සෑම රටකම වර්ධනය කරන සෑම මැදිහත්වීමක්ම හරහා ඉදිරියට යන විප්ලවවාදීන්ගේ ලෝක ප්‍රතිසංවිධානය සඳහා වන සටනකි. වමේ මෙම සටනේ කොටසක් ලෙස, අපි මාක්ස්, එංගල්ස්, ලෙනින්, ට්‍රොට්ස්කි, ජේම්ස් කැනන් සහ නහුයෙල් මොරේනෝ වැන්නන්ගේ විප්ලවවාදී මූලෝපාය සහ සම්භාව්‍ය මාක්ස්වාදී සම්ප්‍රදාය නැවත උකහාගත යුත්තෙමු. ප්‍රථමයෙන්ම, ජාත්‍යන්තරවාදය ප්‍රකෘතිමත් කර ගැනීම සදහාවූ සටන, පුටින්ගේ ෆැසිස්ට් ආක්‍රමණයට එරෙහි සටනේදී යුක්‍රේනයේ කම්කරුවන්ට සහ ජනතාවට සහාය දීම ප්‍ර‍මුඛ කාර්යභාරයක් වන්නේය. ලෝක විප්ලවය ජයග්‍රහණය කරා ගෙන යාමටත්, ලොව පුරා ධනපති ආන්ඩුවල ප්‍රතිපත්ති පරාජය කිරීමටත්, නිකරගුවා විප්ලවය සඳහා 1970 ගණන්වල Nahuel Moreno විසින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලද Simon Bolívar Brigade වැනි ජාත්‍යන්තරවාදී සම්ප්‍රදාය නැවත ආරම්භ කළ යුතුය.

ජාත්‍යන්තර ඔන්ලයින් සම්මන්ත්‍රණයේ විශේෂ ආරාධිතයන් වූයේ අයර්ලන්තයේ ස්වාධීන වමේ සහෝදරවරු මෙන්ම වෙනිසියුලාවේ සහෝදරවරුනුත්, මදුරෝට එරෙහිව වැදගත් වැඩ වර්ජන මෙහෙයවූ කැරබොබෝ ප්‍රාන්තයේ ගුරුවරුන් මෙන්ම සටන්කාමී ක්‍රියාකාරීන් වන මෙක්සිකෝවේ කම්කරුවන් ය. ජාත්‍යන්තර වේදිකාවේ නායකයින් වන මෙක්සිකෝව, ඉක්වදෝරය, පේරු, ආර්ජෙන්ටිනා වැනි රටවල සහෝදර/සහෝදරියන්ද; සෝබෝන් හි CGT හි ක්‍රියාකාරීයකු වන ප්‍රංශයේ සහෝදරවරුන්ගේ පැමිණීමද ඉතා වැදගත් විය. ඉන්දියාව, පකිස්ථානය, චීනය, හොංකොං, ශ්‍රී ලංකාව සහ අනෙකුත් ආසියානු රටවල වාර්තාකරුවන් සිටින Asia Commune නම් වැදගත් වෙබ් අඩවිය සම්බන්ධීකරණය කරන විල්ෆ්‍රඩ් සිල්වා සහ දොන් සමන්ත වැනි සහෝදරවරුන් ශ්‍රී ලංකාවේ නියෝජිතයන් ලෙස පැමිණ සිටියහ.

This is how militants from The Marx International of Montreal, in Canada, also intervened, who located the situation of the workers in the imperialist countries. Comrade Vladimir Cosios from Ecuador raised the fight against Machismo, and for Justice for Valentina Cosios. From Chile, the comrades denounced the betrayal of the Boric government and the Chilean left to the people.

මාක්ස් ජාත්‍යන්තරයට සහයෝගය දක්වන්නන් ලෙස පැමිණ සිටි නිව් යෝර්ක් සහෝදරවරු විසින් එක්සත් ජනපදයේ කම්කරුවන්ගේ සහ ඇමරිකානු ජනතාවගේ තත්ත්වය පැහැදිලි කළහ. විවිධ භාෂාවලින් තම අදහස් සහ විවිධ ආස්ථානයන් ප්‍රකාශ කිරීමට සමත් වූ ක්‍රියාකාරීන් රැසක් සිටීම ලා මාක්ස් ඉන්ටර්නැෂනල් හරහා අප ගෙන යන විප්ලවවාදීන්ගේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රතිසංවිධානයේ ප්‍රගතිය පෙන්නුම් කරයි.

අප්‍රේල් 30 වැනි දින කැඳවා තිබූ ලා මාක්ස් ඉන්ටර්නැෂනල්හි ජාත්‍යන්තර ඔන්ලයින් සම්මන්ත්‍රණය ඉදිරි පියවරක් වූ අතර එය අප මැදිහත්වී ඇති රටවල ලා මාක්ස් ඉන්ටර්නැෂනල් සටන්කාමීන් ලෝකය පුරා පැතිරී යන විප්ලව, බලමුලු ගැන්වීම්, කැරලි සහ අරගලවලට සහාය දීමේ ක්‍රියාකලාපය, මහත් පරිශ්‍රමය, පරිත්‍යාගය සහ ශ්‍රමයක් තුළින් ඇති කර ගැනීමට හැකි විය. මෙම මාර්ගගත සාකච්ඡාවේ එක් යෝජනාවක් වූයේ ජාත්‍යන්තර ප්‍ර‍තිසංවිධානය අරමුණු කරගෙන අඛණ්ඩව එක්ව වැඩ කිරීමයි. එමගින් ගෝලීය සමාජවාදී සමාජයක් සදහාවූ අරගලය ඉදිරියට ගෙනයාම සදහා අවශ්‍ය වන්නාවූ ක්‍රියා පිළිවෙත් මීළග ජාත්‍යන්තර මාර්ගගත හමුව තුළ ප්‍ර‍මුඛව සාකච්ඡා කරනු ඇත.

දොන් සමන්ත විසිනි

පසුගිය මාස කිහිපය පුරාවට සමස්ථ යුරෝපය පුරාම මහ වැඩවර්ජන රැල්ලක් හමා යමින් තිබේ. ඇත්ත වශයෙන්ම මෙම වර්ජන රැල්ලේ කේන්ද්‍රය ප්‍රංශය බව සිතිය හැක. සත්‍ය වශයෙන්ම ජීවන වියදම වැඩිවිම සහ වෘත්තීය අයිතින් කප්පාදුවට එරෙහිව සහ සුභ සාධන කප්පාදුවට එරෙහිව යුරෝපීයන් යුධ ප්‍රකාශ කර ඇත. ආසන්න පසුගිය දින 40 ක කාලයෙන් දින 12 ක් ප්‍රංශයේ වැඩ වර්ජනය කර ඇත. මෙම ලියුම්කරුද  මෙම වැඩ වර්ජනයට රාජ්‍ය අංශයේ අධ්‍යාපනික වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාකරුවෙකු ලෙස දායකත්වය දී ඇත. මුළු මහත් ප්‍රංශ ජනතාවත් සියළුම වෘත්තීය සමිති සාතිශය බහුතරය ප්‍රංශ ජනපතිගේ  නව විශ්‍රාම වැටුප් ප්‍රතිසංස්කරනයට විරුද්ධ වුවත් ඔහු විසින් එය සම්මත කර ගත්තේය. එසේ එය සම්මත කර ගත්තේ ප්‍රංශ ව්‍යවස්ථාවේ 49.3 ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධි වගන්තියට නිර්වස්ත්‍රව මුවා වෙමිනි. මේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රංශ පාර්ලිමේන්තූ මන්ත්‍රිවරැන්ගේ ජන්දය ඔහු විමසුවේ නැත. ප්‍රංශ ජනාධිපති එමානුවෙල් මැක්‍රෝන්ගේ මෙම බොනපාර්ට්වාදී නින්දිත ක්‍රියාවේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ප්‍රංශ ජනතා නැගිටීම් වල අලුත් ප්‍රවනතා ඇතිවිමට පටන් ගෙන තිබේ. එනම් ස්ව්‍යං සිද්ධ බලමුළු ගැන්වීම්, උපාය මාර්ගික අංශ වල වැඩවර්ජන, ප්‍රධාන මාර්ග අවහිර කිරීම් , පාසැල් හා වීශ්ව විද්‍යාල වල වාඩිලා ගැනීම්, හමුදා හා පොලිසිය සමග දැඩි වීදී ගැටුම් ඇති වීමේ ඉඩකඩ වැඩි වෙමින් තිබේ. 

ප්‍රංශ ජනපතිගේ මෙම හැසිරීම සම්ප්‍රදායක හා රැඩිකල් වෘත්තිය සමිති ව්‍යාපාරයට සහ සංශෝධනවාදි වාමාංශිකයන්ටත් ප්‍රතිසංසකරනවාදි ඊනියා වමටත් දැඩි මානසික ආතතියක් නිර්මාණය කිරීමට සමත් වී ඇත. නිලධාරිවාදි වෘත්තීය සමිති නායකත්වයට තවදුරටත් කල හැකි දෙයක් නැති වන තරමට පීඩනය එල්ල වී ඇත. 

මෙසේ ඇති වූ පීඩනයේ ධනාත්මක ප්‍රතිපලයක් ලෙස ප්‍රංශ වැඩකරන ජනතාවගේ සැබෑ නිර්මාණශිලි කණ්ඩායම් අලුත් ක්‍රියා මාර්ග ගැන සාකච්ඡාවන් ආරම්භ කර ඇත. ප්‍රංශය පමණක් නොව සමස්ථ යුරෝපානු කලාපයම ඒකාබද්ධ සටන් කලාපයක් කිරීමේ යෝජනා ඉදිරිපත් වී ඇත. උදාහරණ ලෙස මෙම ලිපිය ලියන 2023 අප්‍රේල් 22 වන දින සවස ප්‍රංශ හා ඉතාලි සමාජවාදි ක්‍රියාධරයන් සටන් ඒකාබද්ධතාවයක් ගැන සාකච්ඡාවක් පැවැත්වීමට නියමිතව ඇත. 

අනෙක් අතට මහ බ්‍රිතාන්‍යය පසුගිය අඩ සියවසයේ මුහුණ දුන් විශාලතම වැඩවර්ජන රැල්ලට මුහුණ දෙමින් ඇත. ශ්‍රිසියේ දැනටම මහ වැඩවර්ජන තුනක් සිදු වී ඇත. ජර්මනියේ වසර 30 කට පසු සිදු වූ  විශාලතම ප්‍රවාහන හා පොදු සේවක වැඩ වර්ජනය 2023 මාර්තු 27 වන දින සම්පූර්ණයෙන්ම එරට අඩාල කලේය. පසුව එය ජාතික වැඩවර්ජන රැල්ලක් බවට පත්විය. 2008 වර්ෂයෙන් පසුව යුරෝපයේ මෙවැනි මට්ටමක වැඩකරන ජනතාවගේ සටන් තත්වයක් ඇති වී ඇතිද යන්න සැකයකි. 

2023 වර්ෂයේ පෙබරවාරි 11 වන දින ලිස්බන් හිදී ගුරුවරුන් 140,000 ක් වැඩ වර්ජනය කර වීදියට බැස්සේය. මෙම ගුරුවරුන් අතර සිටි මරියා ගුයිර්රා පෘතුගාල අගනුවරට    150 Km  දුර ලෙයිරියා නගරයේ සිට පැමිණි මහාචාර්ය වරියකි. එහිදී ඇය ප්‍රකාශ කර සිටියේ ” මම මෙහි සිටින්නේ මාගේ සියළුම ශිෂ්‍යයන් වෙනුවෙන් වගේම කෝවීඩ් කාලයේ සිට මේ දක්වා අසරණභාවයට ඇද වැටී ඇති මාගේ සියළුම සගයන් වෙනුවෙන්ය. ඔවුන් දැන් දරුණු උද්ධමනයෙන් පීඩා විදිනවා. පවතින වැටුපෙන් කිසිසේත්ම ජිවත් විමට බැරි තත්වයක් තිබෙන්නේ. ඒ නිසා ඉදිරියේදී වැඩවර්ජන ඉක්මවා යන සමාජ පෙරලියකට මුලපුරන්න සිදු වෙනවා. ඒ සදහා මම ඔබට ඇරයුම් කරනවා”

2023 පෙබරවාරි 28 වන දින ශ්‍රිසියේ ද මිනිසුන් 57 දෙනකුට මරු කැදවූ දුම්රිය ව්‍යවසනයක් සිදු විය. මෙම සිද්ධියෙන්  පසුව ශ්‍රිසිය පුරා වැඩවර්ජන විරෝධතා ඇති විය. මිය ගිය පිරිසෙන් වැඩි දෙනෙක් කම්කරුවන් සහ විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් විය. මේ සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රිසියේ ප්‍රධාන වෘත්තිය සමිති ප්‍රකාශ කර සිටියේ ” මියගිය හා තුවාල ලැබු සියළුම දෙනා සම්බන්ධව ඇති වේදනාව කෝපයක් බවට පත්වන බවය” එතැන් සිට මාර්තු 8 , 13 හා 16 යන දින වල වැඩවර්ජන 3 ක් කැදවනු ලැබීය. මෙට්ට්‍රෝ සේවකයන් සති 2 ක වැඩ වර්ජනයක් ක්‍රියාත්මක කලේය. ශ්‍රිසිය පුරාම දැවැන්ත පෙලපාලි නිර්මාණය විය. එවැනි දැවැන්ත පෙලපලි දක්නට ලැබුනේ  1974 දී ශ්‍රික ඒකාධිපතිවාදය බිද දැමු කාලයෙන් පසුව බව ප්‍රකාශ කෙරේ.

මීලගට ජර්මනියේ උද්දමන තත්වය නිසා විශාල වැඩ වර්ජන  ඇවිලී ඇත. දැන් මාස ගනණාවක සිට රෝහල්, පාසල්, තැපැල් කාර්යාල සහ වරායන් වල වැඩ වර්ජන ඇති වී ඇත. 2023 මාර්තු 27 වන දින ජර්මනියේ ප්‍රවාහන සේවකයන් කල වැඩ වර්ජනය නම් කර තිබුනේ මෙගා වැඩවර්ජනය ලෙසය. පෙබරවාරි මාසයෙදී ජර්මනියේ උද්දමනය 8.7%  දක්වා ඉහළ ගියේය. කම්කරුවන් 10.5% ක වැටුප් වැඩිවීමක් ඉල්ලූ අතර තත්වය පාලනය කර ගැනීමට පාලකයන් 5% ක වැටුප් වැඩිවිමක් ලබා දෙන ලදී. එසේ වුවද ජර්මනියේ වැඩ කරන ජනතාව මෙය ප්‍රමාණවත් නොවන බව දන්වා ඉදිරි ක්‍රියා මාර්ග සැලසුම් කරමින් තිබේ. 

අනෙක් පැත්තෙන් 2023 පෙබරවාරි 01 වන දින මහ බ්‍රිතාන්‍යය අර්බුදය දරුණු තත්වයට පත් විය.  එදින දුම්රිය සේවකයන් රාජ්‍ය අංශයේ සේවකයන්,  හෙදියන් ,ගිනි නිවන බටයන් , ගුරුවරුන් සහ විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන් 500,000 කට අධික පිරිසක් ජිවන වියදම දරා ගැනීමට නොහැකිව පාරට බැස්සේය. 

මේ අතර 2023 පෙබරවාරි 12 වන දින ස්පාඤ්ඤයේ මැඩ්රිඩ් හිදි සෞඛ්‍ය සේවකයන්ගේ දැවැන්ත වැඩ වර්ජනයක් ක්‍රියාත්මක විය. මෙම වැඩ වර්ජනය හදුන්වනු ලැබුවේ ” සුදු රැල්ල” ලෙසය. මේ සදහා ලක්ෂ ගණනින් ජනයා වීදි වලට පැමිණ සහයෝගය දැක්වීය. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ එම සේවකයන් 15% වැටුප් වැඩිවිමක් දිනා ගැනීමය. මෙම වැඩ වර්ජනය ජයග්‍රහණයෙන් නිමා විය. එසේ ජයග්‍රහණය කිරීමට හැකි වූයේ එරට වාමාංශික ව්‍යාපාරය ජනතාව පෙර සූදානමක සහ වෘත්තිය සමිති , වෘත්තීය සමිතිවාදය ඉක්මවා කටයුතු කිරීමට සූදානම් වීමෙනි.

ඉහත සදහන් කල කරුණු ඔබ හමුවේ තැබීමට තීරණය කලේ යුරෝපයේ පවතින යථා තත්වය පිලිබද යම් අවබෝධයක් ලබා දිමටය. එමෙන්ම ප්‍රධාන ධනපති මාධ්‍ය ආයතන සැබෑ යතාර්ථය සැගවිමත් එක් හේතුවකි. අනෙක් අතට යුරෝපයේ සමාජවාදි වාමාංශික ලෙස හදුන්වන බොහොමයක් සංවිධාන හා පක්ෂ හුදෙක්ම නාමකරණයක් පමණක් වෙමින් පවතින අතර අනියම් ලෙස හෝ සෘජුවම මෙම ක්‍රමය ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමට උත්සහ කිරීමෙන් සිටීමය. 

උදාහරණ වශයෙන් 1938  වර්ෂයේ  ලියෝන් ට්‍රොස්ට්කි ප්‍රංශයේදි නිර්මාණය කළ 4 වන ජාත්‍යන්තරය නියෝජනය කරන ප්‍රංශයේ NPA (NEW ANTICAPITALIST PARTY) නායකත්වය ප්‍රතිසංස්කරණවාදි පෙරමුණකට යාම තුළින් සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනය සම්පූර්ණයෙන්ම පාවාදී ඇත. 

මෙම පක්ෂයේ අවසාන සම්මේලනය 2022 දෙසැම්බර් මස පැවැත්විමට යෙදුනද පක්ෂයේ නායකත්වය විසින් එම සම්මේලනය එදින කඩාකප්පල් කලේ පක්ෂය දෙකට බෙදා පලා යාමෙනි. දැන් එම පක්ෂයේ වාම මුහුණුවර වෙනම ගොඩනැගෙමින් ඇති අතර එම කොටස් තුලද යම් යම් වෙනස්කම් ඇති බවද පැහැදිලිය.

ප්‍රංශයේ (NPA) පක්ෂය දක්ෂිනාංශික ප්‍රතිසංස්කරණවාදයට ගෙන ගිය එහි නායකත්වයේ කොටසක්ම හතරවන ජාත්‍යන්තරයේද නායකත්වයේ සිටීම තව දුරටත් ඔවුන් විසින් ලෝක වැඩකරන ජනතාවගේ ජාත්‍යන්තර පක්ෂය නිර්මාණය කරන කාර්යය භාරය අවසන් වශයෙන් අත්හැර ඇති බව පසක් වේ. 

එම නිසා දැන් යුරෝපය හා ලතින් ඇමරිකානු කලාප වල මෙන්ම ඇමරිකාවේ හා කැනඩාවේද ආසියාකරයේද නව ජාත්‍යන්තරයක් නිර්මාණය කිරීම පිලිබද අත්‍යවශ්‍ය කතිකාව මතු වී ඇත. එම වැඩපිළිවෙල ඉදිරියට ඒමට නියමිතව ඇත. බොහෝ දුරට කලාපීය මට්ටමෙන් එක්සත් විම් සිදු විය හැක. දකුණු ආසියානු කලාපය හා ආසියානු කලාපය සමාජවාදි කොමියුන් සංගමයක් ලෙස ඉදිරියට ගත යුතුය. ආජන්ටිනාව, බ්‍රසීලය , ස්පාඤ්ඤය  පදනම් කර ගෙන “මාක්ස් ” අධ්‍යයන කරන අලුත් කණ්ඩායම් ඒකාබද්ධ වෙමින් ඇත. ඒ වෙනුවෙන් දෑස් දල්වා ගෙන සිටින ලෙස ශ්‍රි ලංකාවද ඇතුළු දකුණු ආසියාවේ සියළුම සැබෑ සමාජවාදින්ගෙන් ඉල්ලා සිටිමි.

දොන් සමන්ත

CGT වෘත්තිය සමිති ක්‍රියාකාරි (සෝර්බෝන් විශ්ව විද්‍යාලය – ප්‍රංශය )

Contract oil workers in the south of Iran are once again on strike, 66 days into the nationwide rebellion. Workers at two South Pars Gas Complexes and at the Masjid Suleiman Petrochemical plant are the first reported on strike.

I’m getting updates from comrades on the ground that workers across the manufacturing sector – in the pipe and steel works – and now the motor workers are also on strike. The most militant workers are concentrated in the south and south-west, particularly in and around Khuzestan. But it is clear as this nationwide rebellion continues that more workers across the country and across industries are going on strike.

The regime continues to rain bullets on everyone – students, workers, the young and old. But this only serves to fuel the movement. Mass funerals turn into mass protests with thousands pouring onto the streets chanting the names of those murdered by the state. These enormous and very militant street protests happen daily and offer a glimpse into the mass character of this struggle.

But perhaps the most important current development is the forms of organisation which have been born out of the struggle. Neighbourhood committees have sprung up across the country (especially in the Kurdistan region) – coordinating protests across cities, creating political demands and debating the way forward. Organising councils have also sprung up across particular workplaces – mostly in manufacturing centres in the south and south-west.

While these bodies have arisen spontaneously out of the current struggle, the initiative of small groups of committed socialists on the factory floor and in the streets, driving the argument about the need for independent working-class organisation and socialist politics, is notable. And it is these forces that need to continue to build and push the struggle forward.

As the revolutionary youth of Sanandaj neighbourhoods committee put it (quite well) –

“The people who rise up against dictatorship and believe in their mass power in unity and solidarity, must be purposeful in the struggle to overthrow the Islamic Republic. We must first establish neighbourhood councils in cities, factory and workshop councils, teachers councils, nurses’ councils, youth and student councils… these must continue to be formed by the revolutionary people.”

زنان
زندگی
آزادی

On this day, 27 November 1981, 300 mostly migrant women workers at the Kortex textile factory in Brunswick, Australia walked out on strike when they were furious that Textile Workers’ Union officials failed to show up for a Friday meeting about their pay claim. They then made plans to picket the plant on Monday. As Monday morning came around, the women had assembled a mass picket at the plant, and marched to another nearby Kortex factory, where most workers joined them on strike. Together, speaking a mixture of Turkish, Arabic, Greek, Italian, Croatian and English, they drew up a list of demands. They wanted a pay rise, the abolition of the bonus scheme, for more tea breaks, a canteen, the right to visit the toilet freely and an end to compulsory donations for birthday gifts for the bosses. When union officials failed to call out scabs who kept working on strike, the women toughened up their picket lines, and defended themselves from police batons and hired thugs using their shoes. After 10 days, despite increasing pressure from bosses and the union to end the strike, the workers had continued to hold firm and won a significant pay rise. They returned to work and continue to build on the new sense of solidarity and power they had developed.
This is a more detailed history of the strike: https://libcom.org/history/articles/kortex-strike-1981